FanFic.nl

PokerFace

PokerFace Negen x')

ik opende vermoeid mijn ogen en zag hoe Georg me lief aankeek.
de trap kraakte terwijl ik en Georg elkaar nog steeds in de ogen keken.
we wisten dat iemand naar boven kwam maar ik was bang om mijn blik te wijzigen... ik zag dat hij het zelfde dacht.
zijn hand legde hij zacht op mijn wang terwijl zijn duim erover wreef,
mijn hand legde ik in zijn nek terwijl hij daardoor rilling kreeg.
met een ruk vloog mijn deur open en verschrikt keken we op,
recht in het verbaasde gezicht van Drake.
" drake! ik kan het uitleggen!"
riep ik al met tranen in mijn ogen.
"laat het maar, blijf maar bij hem"
ik zag iets breken in zijn ogen... zijn hart.
dit had ik nooit gewild.
hij draaide zich verslagen om en liep de trap af.
"DRAKE! WACHT DRAKE!!"
meteen stelde ik me recht en liep in mijn pyama de deur uit.
ik zag hem nog lopen... in de verte verslagen, met zijn hoofd naar de grond gericht.
"drake! wacht drake!"
helemaal buiten adem stond ik achter hem en legde mijn hand op zijn schouder.
hij draaide zich om en keek me aan, zijn ogen rood van de tranen, die nog steeds naar beneden liepen.
"het spijt me drake"
zei ik gemeend en liet mijn blik naar mijn blote voeten glijden.
"ik dacht dat ik eindelijk gelukkig kon zijn, ik hield van je! met heel mijn hart!dat heb je gebroken"
het deed me pijn, zoveel pijn! ik wou hem niet kwetsen! ik had beloofd nooit iemand te kwetsen.
"drake, het spijt me, ik zie je graag maar... Georg is gewoon, hij ... laat mij dingen voelen die ik nog nooit eerder gevoeld heb"
zei ik nu helemaal gebroken, mijn tranen kon ik niet meer houden, en zacht liepen ze naar beneden.
ik keek hem aan, en iets in me zei dat hij het begreep.
"ik zie je graag smien, echt met heel mijn hart, en daarom wil ik je gelukkig zien. als hij je gelukkig maakt, ga maar bij hem."
ik keek hem verbaasd aan. zei hij nou net dat ik mijn hart moest volgen?
"ik zie je zo graag, dat ik je wel moet loslaten, je bent mijn alles, en ik wil je gelukkig zien"
meteen gaf ik hem een knuffel.
daar stonden we dan...
het leken wel uren dat we daar stonden, gewoon elkaar vasthouden bang om elkaar kwijt teraken door liefde

Reacties: