FanFic.nl

PokerFace

PokerFace Part Ten

"SMIEN!?"
langzaam lieten ik en Drake elkaar los en keken naar achter.
daar stond hij dan... de jongen die me deed blozen wanneer niemand anders het kon, de jongen die me kon laten huilen zonder maar een woord te zeggen.
de jongen, die door een blik mijn lichaam deed verdoven!
ik zag hoe hij langzaam dichterbij kwam, met een radeloze blik, een blik die wou zeggen dat hij geen idee had van wat er zich nu tussen mij en drake afspeelde.
Drake duwde me zacht achter hem en stapte richting Georg.
"Als je haar ook maar één keer pijn doet, heb je met mij temaken! maar haar gelukkig! want ik laat haar niet voor niets gaan!"
het was raar... hij zag me graag en toch moest ik hem kwetsen.
Georg keek eerst verbaasd maar dan vriendelijk richting drake.
"ik zou niet durven, ik zou er ALLES aan doen om haar geen pijn tedoen!"
de tranen in mijn ogen kwamen terug.
hij was lief voor me, ik had zijn hart gebroken, alsof het niets was... en toch wou hij me niet kwijt.
"ik ga naar huis. dankje, om eerlijk te zijn."
hij gaf me een kleine kus op mijn mond, zacht en teder, en Georg had er geen problemen mee.
"dit zal ik misse"
zei hij lief met nog steeds zijn ogen toe.
hij draaide zich om en liep de straat uit. naar huis.
ik ging hem missen, maar vrienden bleven vrienden,
deze jongen zou ik NOOIT kwijt willen, hij zou de plaats van beste vriend innemen.
ik keek Georg met een glimlach aan.
hij sloeg zijn arm rond mijn middel en ik die van mij rond de zijne, met mijn hand in zijn achterzak.
hij zei niets, en woorden waren op dit moment ook overbodig.
mijn hart had gesproken...
mijn hart had de naam GEORG gezegd, en naar mijn hart moest ik luisteren, dat had Bill me gezegd vanaf ik vijf jaar was, en nog steeds had ik die zin nodig in mijn leven.

ik zag hoe Smien al een uur iin de staat in Drake zijn armen stond, het kwam dan pas in me op... Sean... huwelijk.
ik liet Tom zijn hand los en nam zonder iets te zegggen mijn gsm.
"Sean? ik moet je spreken.....uhu....wanneer?...oke... tot straks"
met waterachtige ogen legde ik de telefoon neer en liep naar boven, me klaarmaken om mijn verloofde het slechte nieuws te zeggen.
één ding was zeker,, harten werden vandaag gebbroken... en meer dan twee...

Reacties: