Hoofdcategorieën
Home » Tokio Hotel » First and Last love[einde] » Epiloog
First and Last love[einde]
Epiloog
Epiloog.
Hier lig ik dan. In mijn bed. Helemaal alleen. Het is nu 2 jaar geleden, dat Tokio Hotel succesvoller was geworden. Bill wou me niet in de steek laten, beter zelfs. Hij wou me overal mee naar toe nemen. Alleen, ik wou niet. Ik wou bij hem blijven, maar ik wou mijn leven daar niet voor in de pers gooien. Ik was al bekend bij hen, en stond bijna wekelijks in de bladen. Maar dat was Toen. Nu ben ik alleen. Mijn iPod is leeg, hij heeft 2 dagen aangestaan en het begeven. Ik zie niet de rede om hem op te laden. Hij doet me toch alleen maar aan Bill denken. Bill vertelde me wat hij allemaal wou doen met de band. Touren over de hele wereld. Bekend worden in alle steden. De band was zijn leven. En ik vond niet dat ik daarbij hoorde. Vandaar dan ik nu hier lag, en hij in mijn stad een concert aan het geven was. Ik had geen kracht om maar iets te doen, ik wist dus ook zeker dat ik dit jaar over moest doen op mijn studie. De leegte had me leeggezogen. Vanbuiten was ik de Sharona die altijd vrolijk was. Maar van binnen was ik dood. De bel ging, maar ik had de puf niet om op te staan. Mijn kamergenootje, die aan dezelfde kappersstudie als mij bezig was, kwam binnen. ''Er is iemand voor je. Dus sta op, doe iets fatsoenlijks aan en kom. Hij zit in de living.'' zei ze en ze verdween weer. Met moeite stond ik op, deed een schone joggingsbroek aan en een vest erop. Ik bond mijn haren in een elastiekje en liep naar de living. Daar zat iemand, die mijn ademhaling even liet stoppen. Mijn hart een paar tikken liet overslaan. Hij draaide zich om. Zijn bruine ogen boorden zich in de mijnen. De bruine ogen die ik zo gemist had. ''Bill'' zei ik zacht. Meteen stonden mijn ogen vol met tranen. Die ik ook direct weer wegveegde. ''Heb je geen concert?'' vroeg ik zelfverzekerd. Mijn trillende stem verraadde dat ik het moeilijk had. Hij knikte. ''Wat doe je dan hier?'' vroeg ik. Mijn ogen vulden zich opnieuw met tranen. ''Ik moest... je even zien'' zei hij zacht. ''Nou, bevalt het je?'' spuugde ik mijn woorden uit. ''Vergeet niet dat jij weggegaan bent!'' zei hij toen. ''Maar je deed geen enkele moeite om me terug te krijgen!'' zei ik. Mijn stem klonk vol woede. Tranen liepen over mijn wangen. Hij kwam naar me toe en nam me in zijn armen. Ik begon hartverscheurend te huilen. Ik sloeg op zijn borstkast, schreeuwde dat hij me los moest laten, maar hij liet me niet gaan. Toen ik uitgeraasd was, liet ik me tegen zijn lichaam aanvallen en sloeg mijn armen om zijn lichaam. ''Ik ook van jou'' zei Bill zacht. ''Ik heb je gemist'' zei ik, na een lange stilte. ''Ik jou ook'' zei hij tegen me. Hij tilde mijn gezicht op en bracht hem op dezelfde hoogte als het zijne. ''Beloof me dat je bij me blijft?'' zei hij. Zijn ogen waren rood, zijn make-up was uitgelopen en zijn haren hongen er maar bij. ''Ik beloof het'' zei ik. Onze lippen raakten elkaar en we verloren ons in een innige zoen. En voor het eerst, sinds maanden, voelde ik me weer compleet. Hij en ik waren een. Hij en ik voor altijd. Wij. My first and Last love.. Forever.
I hope you liked it
Laat een reactie achter aub .
xx Lisa .
Reacties:
Mooi verhaal.
Kvind het echt goed geschreven