FanFic.nl

Journey through the Mono region {tijdelijke stop}

Episode Two - "Don't act like a know-it-all!"

'Hoezo?' zei Noa verbaasd van de plotselinge verschijning van de jongen.
'Omdat je pokémon aan kunnen voelen hoe jij je voelt', zei de jongen, die iets dichterbij kwam staan.
Hij had lichtbruin haar, een beetje krullend en zijn ogen waren donkerbruin. Hij was groter dan Noa en dat beviel haar niet helemaal. Ze rechtte haar rug en zei:
'Hoe weet je dat zo zeker?'
'Tja, ik weet veel', zei de jongen.
De Ursaring was het ondertussen zat geworden en stampte op Noa af.
'Doe liever iets in plaats van dat je loopt te kletsen!' gilde Noa kwaad.
'Vooruit dan maar', zuchtte de jongen. 'Umbreon kom eruit!'
Uit zijn pokébal verscheen een zwarte pokémon, Noa vond hem een beetje mysterieus. Nieuwsgierig als ze was, scande ze de pokémon met haar pokédex.
Umbreon is een Pokémon die van maanlicht houdt. Als een Eevee genoeg training heeft gehad en aan het maanlicht wordt blootgesteld evolueert hij in een Umbreon. In staat van opwinding scheidt zijn huid een gif af om zichzelf te beschermen tegen de vijand. Als het donker wordt beginnen de ringen op zijn lichaam op te lichten om iedereen in de buurt schrik aan te jagen.
Noa was onder de indruk van zo'n sterke pokémon. Ze vond Umbreon totaal niet passen bij zijn trainer, die alles beter dacht te weten. Ze had eerder een Mime Jr bij zo'n trainer verwacht.
'Umbreon, gebruik Quick Attack!'
De Ursaring brulde en gebruikte weer een fury swipes aanval.
'Dit lukt nooit!' riep Noa in paniek.
De jongen grijnsde en zei:
'Umbreon, doe je ding!'
Umbreon knikte naar de jongen en begon toen zó snel rondjes om Ursaring heen te rennen, dat hij er helemaal duizelig van werd.
'Nu, Umbreon, tackle op zijn voeten!'
De Ursaring viel op de grond en Umbreon sprong naast de jongen neer.
'Ga hier nu weg, Ursaring!' zei de jongen dreigend. 'Dan zal ik je geen pijn meer doen.'
Ursaring knikte en rende er snel vandoor.
'Zo, dat was dat', zei de jongen en hij draaide zich om naar Noa. 'Ik ben Thomas.'
Hij stak zijn hand uit.
'Noa', zei Noa en ze schudde Thomas' hand. 'Bedankt dat je me hebt gered, maar ik had het zelf ook wel gered.'
Het klonk bozer dan Noa eigenlijk wilde.
Thomas grijnsde.
'Ja, dat zag ik. Is dit je eerste dag als trainer ofzo? Wie komt er nou 's nacht in the Dark Woods?'
'Dat kan ik net zo goed aan jou vragen', snauwde Noa. 'Maar inderdaad, dit is mijn eerste dag als trainer en ik moet níº naar het pokécenter voordat ze ontdekken dat ik weg ben.'
Ze kon zichzelf wel slaan! Ze had haar mond weer eens voorbij gepraat...
'Wie?' vroeg Thomas.
'Ik heb niets gezegd', zei Noa snel. 'Nou, kom je nog mee of niet?'
'Oké', zei Thomas en hij haalde zijn schouders op.
Zwijgend liepen ze verder the Dark Woods in en hoe verder ze liepen, hoe donkerder het werd.
Noa had geen zin om iets te zeggen, ze had al veel te veel gezegd. Niemand hoefde te weten dat ze wees was en dat ze stiekem het weeshuis uit was gevlucht. En ze vond die Thomas niet eens aardig, het was natuurlijk aardig dat hij haar had geholpen, maar hij was een betweter en Noa vond dat niemand iets over haar hoefde te weten, terwijl ze Thomas een type vond die alles over iedereen wilde weten.
'Zeg, wat doe jij eigenlijk in the Dark Woods?' vroeg Noa. 'Je zei zelf dat het hier gevaarlijk was 's nachts.'
'Ik wil zo snel mogelijk bij het pokécenter komen', zei Thomas zonder op te kijken. 'Ik kan namelijk niet in the Dark Woods slapen en in het dorpje hier vlakbij is geen pokécenter.'
Dat klopte, wist Noa, in Vientown, waar het weeshuis stond, was geen pokécenter. Het was echt een heel klein dorpje en het weeshuis was zo'n beetje het enige wat daar was. En the Dark Woods waren enorm, wist Noa ook. Af en toe stond er een pokécenter in het bos, maar het volgende dorp was heeel ver weg. Aromatown, heette dat dorp. Het stond bekend om de lekkere honing die ze daar hadden, waar veel zeldzame pokémon op af kwamen en vooral Combee. Maar het zou nog wel een tijdje duren voordat ze daar was. Zou ze nu de hele reis samen met Thomas moeten maken? Daar had Noa absoluut geen zin in. Ze was liever alleen.
'Noa?'
'Wat?'
'Hoe kom je aan je Vulpix?'
'Tja, kan ik ook over jouw Umbreon vragen', zei Noa geïrriteerd.
Ze had geen zin om Thomas over haar brief te vertellen en vooral geen zin om vrienden met hem te worden want ze vond hem echt vreselijk irritant. Nu al. En hoe lang kende ze hem nu? Een kwartier? Dat werd wat als ze echt zo lang met hem moest reizen.
'Noa?'
'Wat?'
'Heb je al een reispartner?'
'Nope', zei Noa.
Help, daar heb je het al, dacht ze.
'Zullen we samen reizen?' vroeg Thomas en hij bleef plotseling stil staan. 'Ik doe gymwedstrijden en jij?'
'Daar... Heb ik nog niet echt over na gedacht', zei Noa verbaasd. 'Maar ik denk dat ik meer een type voor pokémonwedstrijden ben.'
'Geweldig! Dat kunnen we goed combineren dan!' zei Thomas vrolijk.
'Ja', zei Noa.
Ergens diep van binnen, was ze ook wel blij, dat ze eindelijk iemand gevonden had die haar wél aardig vond. Maar dat realiseerde ze zich niet door haar koppigheid en haar gewoonte om altijd alleen te zijn.

Reacties:

Soragek zei op 24 jan 2010 - 17:14:
leuke Epi laat het me maar weten als verder ben^^