FanFic.nl

Villa 13 (afgelopen)

2.

Bij de familie Long:
Het was een zonnige middag toen Makbule terug kwam fietsen van haar werk in een winkel van ‘Dolce & Gabanna’ . Makbule kwam in haar straat. Er stonden enkel villa’s. Het was dan ook de villawijk. Er woonde allemaal beroemde sterren. De eerste keer dat Makbule met haar buren praatte was ze wel een beetje starstruck. Maar dat was ze nu al lang niet meer. Ze had samen met hen tuinfeestjes en party’s. Ze stopte even bij villa 13. Ze zag haar kleine zusje weer eens er in zitten. Ze rolde even met haar ogen. “Mevrouw Long, je weet toch dat je niet in villa 13 mag komen”� riep Makbule naar binnen. Ze zag haar kleine zusje haar ogen draaien. Ze moest even grinniken. Tosca kwam met zware passen naar buiten gesloft. “Het is er zo cool”� zei ze. “Het is verboden terrein”� zei Makbule. Tosca sprong achter op bij Makbule. Bij villa 14 reden ze in. Hun huis. Ze woonde hier al 3 jaar. Vlak voor de achterdeur sprong Tosca van de fiets van Makbule. Ze liep het huis binnen en duwde op de knop van de speaker. “We zijn er”� zei ze er door. Ze hadden een speaker gekocht omdat de villa zo groot was en het was ook best handig. Maar natuurlijk waren er ook nadelen. In iedere kamer hing er zo 1. Dus werd er ’s morgens in de speaker geroepen dat ze moesten op staan. Makbule kwam ook binnen. Een frisse geur van lavendel kwam haar tegemoet toen ze in de keuken kwam. Er was net gepoetst. Tosca lag al in de zetel tv te kijken. Jeffrey kwam de zitkamer in. “Jullie moeder is nog op haar kantoor en jullie vader kan ieder moment thuis komen”� zei hij. “Oké”� zei Tosca. Ze zette het geluid hard. Makbule nam een fles cola en ging in de zetel zitten. “Welk liedje is dit?”� vroeg ze. “Ik heb geen idee maar ik vind het shit”� zei ze. Ze zette het meteen op MTV.

Bij de familie Kaulitz:
“Ik ben zo benieuwd naar de buren”� zei Bill hyper. “Ik ook”� antwoordde Tom koeltjes. “Iets enthousiaster misschien”� zei Bill. “Jaja”� zei Tom die het geluid van zijn Ipod hoger zette. Bill zakte wat onderuit. Het raampje ging omlaag tussen de bestuurder en de jongens. “We gaan nu de straat in”� zei hij. Bill schoof dichter bij het raam. Alle huizen waren mooi verzorgd. Bill liet zijn raampje omlaag zakken. Hij ging er met zijn hoofd uit hangen. De wind sneed wel in zijn huid maar hij wilde kijken naar de huizen. Vlak voor villa 13 stopte hun auto. Bill stapte uit en keek rond. De tuin was verwilderd en het huis zag er nog best goed uit. Tom kwam wat trager uit de auto. Vandaag kwamen ze enkel nog maar kijken. Want het moest nog opgeknapt worden en de meubels moesten nog gekozen worden. Bill liep als een kleine jongen die naar een verjaardag feestje ging naar binnen. Tom liep wat langzamer en meer ongeïnteresseerd. Zijn blik viel binnen in het huis langs villa 13. Hij zag een jong meisje springen. Hij had zo een voorgevoel dat ze dat deed op het ritme van de muziek. Hij grinnikte even. Bill was al binnen aan het rondkijken. In grote graffiti letters stond er boven de openhaard geschreven dat villa 13 vervloekt was. Bill lachte. “Tom moet je zien”� lachte Bill. Tom begon ook te lachen toen hij het zei. “rare mensen”� grinnikte Bill. De jongens gingen beide een kant uit om eens rond te kijken. Bill liep na een tijdje rond kijken de tuin in. Het gras was dor en het zwembad was smerig. Maar de tuin was groot. Hij kon het zich al helemaal voorstellen om zijn 4 honden hier in los te laten. Hij kon in de tuin van villa 14 kijken. En hij was dus nieuwsgierig en keek er in. “Wat zoek je?”� vroeg iemand. Bill ging van het verschrikken achteruit. Een glimlachend meisje stond voor hem. In de tuin van villa 14 dan. “Ik was even nieuwsgierig”� zei Bill. Hij krabde op zijn achterhoofd. “Ik ben Makbule Long, ik woon hier in villa 14 maar je mag eigenlijk niet in villa 13 komen, het is vervloekt”� zei Makbule alsof het de normaalste zaak van de wereld was. Bill kon zijn lach amper inhouden. “Dit huis, vervloekt?”� vroeg hij. “Ja”� zei Makbule. “Nou ik en mijn broer hebben het net gekocht, we gaan hier wonen”� zei Bill. “Ik zou toch maar oppassen, maar als je niet wilt luisteren, wat jij wilt”� zei Makbule vrolijk. “En hoe heet jij?”� “Bill Kaulitz”� antwoordde Bill. “Aah dat Duitse sterretje, welkom in de beurt”� zei Makbule. “Dankje”� zei Bill. Tom kwam buiten lopen. “Bill, je moet echt eens komen kijken”� riep Tom. “Oké, ik kom zo”� zei Bill terug. Hij wilde zich terug draaien om gedag te zeggen tegen Makbule maar ze was al weg. Bill krabde even op zijn achterhoofd en ging dan Tom achterna. Ze gingen de zolder op. Er lagen allemaal oude portretten van mensen. “Ik vind dat soort foto’s eng, kijk dan toch hoe dat het er uit ziet”� zei Bill. “Je hebt gelijk”� zei Tom. Bill en Tom gingen weer naar hun hotel. Ze hadden genoeg gezien. Morgen zouden de verbouwingen beginnen. Bill kon al bijna niet meer wachten.

Reacties: