FanFic.nl

Everything is going wrong in my life .

Hoofdstuk 1

Hoi hoi! Ik zal mezelf even voorstellen. Ik ben Lise. Ik ben 22 jaar en ben baas over de security van Tokio Hotel. Ja, die Duitse band met die 4 verschrikkelijk geschifte pipo's. Ja ik neem mijn baan serieus, nee, ik ben het zelf niet. Door een noodlottig ongeval in 2007, zit ik nu in een rolstoel aan het hoofd van de security. Dus zelfs mijn broer, ja Saki ja, dat is mijn broer, moet mijn bevelen opvolgen. Ik zit pas 1 jaar in deze rolstoel en ik ben hem nu al zat. Alles moest worden aangepast voor me, en het komt ook regelmatig voor dat ik gedragen moet worden of dat ik op krukken moet lopen. Dit gaat omdat ik alleen maar aan mijn linkerbeen verlamd ben. Je zal wel denken, waarom alleen aan haar linkerbeen. Nou kijk, na mijn middelbare school ben ik naar de politieschool gegaan. Als kind wou ik erg graag daarbij en de ME leek me super vet. Ik ben niet iemand waar je makkelijk overheen loopt, dus dat was wel geschikt. In het laatste jaar mocht ik stage gaan lopen. Het was een normale dag en ik ging koffie halen toen ik ineens geroepen werd. Er was mankracht te weinig en ik moest meehelpen. Ik was nog nooit meegeweest en de mannen waren zo gestresst dat ze me niet konden helpen. Ik kleedde me verkeerd aan en mijn bovenbeen was niet meer bedekt. Ik stond onder vuur en probeerde te vluchten maar de dader schoot me neer. Ik werd geraakt in mijn been en kon niet meer opstaan. Een ambulance werd gebeld en de dader werd opgepakt. Hij kreeg 6 jaar cel voor al zijn daden, en nog eens 1 jaar omdat hij mij had neergeschoten. Ik was dus aan mijn rolstoel geketend. Ik kon geen kant op. Mijn ouders wouden dat ik weer bij hen kwam wonen, maar ik had geld genoeg. Ik had lang gewerkt als bijbaantje bij een groot bedrijf en had daarmee veel geld verdient. Ik liet mijn appartementje aanpassen en een vriendin trok bij me in. Zij was mijn steun en toeverlaat. Niet veel later kreeg ze een diagnose. Ze had kanker, Leukemie. Ik ging met haar naar het ziekenhuis en steunde haar door dik en dun. Toch haalde ze het niet. De kanker deed haar de das om. Ze stierf op 14 april 2008. Als nagedachte aan haar heb ik een tattoo laten zetten op mijn pols met haar voorletter erin. De A, van Angelique. Samen met een vlinder. Haar lievelingsdier. Daarom woon ik nu alleen daar, en ik red me prima. Alles is op mijn hoogte gemaakt en ik hoef geen trappen op. Heerlijk. Ik verhuur de bovenverdieping aan een student. Een jongen van 19 jaar die ook op de politieschool zit. Hij wil ook graag bij de ME. En ik leer hem daar graag van alles over. Saki, die al een langere tijd bij de band werkte, stelde me voor aan David Jost. De manager van de jongens. Hij vond me wel wat als gezaghebbende over de security, vandaar dat een meisje daar de baas is. Ze luisteren wel naar me, maar dollen me ook graag. Vanavond is er een concert in Parijs. Er is enorm veel werk, vandaar dat ik nu ook naar de vergaderruimte toe rol. Een grote ruimte die we hebben omgedoopt met allerlei tafels en stoelen. Die is er eigenlijk altijd. De tafels en stoelen gaan gewoon mee in de vrachtwagens, en worden keer op keer opnieuw uitgestald. We hebben nu een belangrijke vergadering. Er gaan namelijk geruchten dat er een anti-groep komt. Je begrijpt het wel, mensen die de show komen verzieken. En omdat ik weet hoe irritant dat is, probeer ik dit te voorkomen, net zoals altijd. Ik maakte de deur open met mijn pasje en rolde mijn rolstoel naar binnen. Daar zat al iedereen. Ik rolde naar de kop van de tafel waar mijn persoonlijke assistent, Gaby, al klaar stond met allerlei papieren. Snel lichtte ze me in. ''Ik heb hier de gegevens over de bron van de groep, en nog wat andere tijdschema's'' vertelde Gaby me. Snel spitte ik de papieren door. ''Dankje'' zei ik tegen haar en ze nam plaats tussen de rest. De deur ging dicht en de vergadering begon. ''Oke, heren en Gaby'' gegrinnik volgde. Standaard procedure. ''We zijn bijelkaar gekomen omdat we een tip hebben gekregen. Als we de tip moeten geloven, komt er een anti-groep. Dit is de grootste tot nu toe. De grootste van Frankrijk, we moeten dus op onze hoeden zijn. Ik wil dat er extra beveiliging komt bij de ingangen en ook bij de dranghekken. Ik wil dat de jongens per persoon beveiligt worden. Ze mogen dus niet alleen gelaten worden!''

Laat even een reactie achter bitte

xx Lisaa .

Reacties: