FanFic.nl

SAAAA'S

It's hurting me .

Mijn vingers gleden over de piano. Mijn stem vulde de lege kamer. Emotie schoot door mijn stem. Hij had me alleen gelaten. Na zo'n lange tijd samen, liet hij me stikken.

He's still around me.
I can feel him breath.
He flies all around me,
and takes my fear away.

He said you can have,
whatever you like.
But he said to,
I can't have him, so it's not true.

He don't want to get hurt,
so he stays on the save sight.
And no one hurts him,
anymore.

De deur ging zachtjes open en iemand kwam naast me zitten. Ik keek naast me en zag Jake zitten. Hij legde zijn handen op de toetsen en speelde met me mee. Samen klonk het zo compleet. Maar het mocht niet. Mijn vingers stopten met spelen. Ik legde mijn handen boven op de piano, haalde diep adem en keek hem aan. ''Waarom deed je dat?'' vroeg ik aan hem. Hij ging door met spelen. ''Waarom ben je hier? Waarom?'' vroeg ik zacht. Hij speelde gewoon door. Hij schraapte zijn keel.

Every day I wake up,
I look next to me, and don't see your smile.
I want you forever,
and longer.

I want to be with you,
and I will never let you go.
In the next 50 years,
I want you, as my girlfriend.

Hij keek me aan en zijn handen pakten mijn hoofd vast. ''Ik hou van je. Begrijp dat dan!'' Jake keek me doordringend aan. ''Waarom doe je me dan steeds pijn?'' vroeg ik smekend. ''Ik weet het niet. Maar geloof me. Ik wil je niet kwijt. Ik ... ik kan gewoon niet zonder je.'' Zijn ogen stonden waterig. ''Ik kan het niet langer. Ik wil niet steeds pijn lijden. Waarom begrijp je dat niet?'' Tranen liepen over mijn wangen en lieten zwarte strepen uitgelopen mascara achter. ''Ik zal je geen pijn meer doen. Ik probeer het écht! Kun je me niet gewoon vertrouwen?'' Hij keek me smekend aan. Ik stond op en liep naar de deur. ''Dat gaat niet meer! Je hebt al vaak genoeg mijn vertrouwen geschonden. Je hebt me al genoeg pijn gedaan'' schreeuwde ik tegen hem. Ik opende de deur en sloeg hem met een klap dicht, waarna ik richting mijn kamer rende. Ik hoorde stemmen achter me aanrennen. Ik sloot mijn kamerdeur en deed hem op slot. Ik hoorde hem bonken op mijn deur. ''Alsjeblieft. Laat het me je uitleggen'' riep Jake door de deur. ''Hier, schrijf het maar op. Ik hoef je nooit meer te zien!'' schreeuwde ik terwijl ik pen en papier onder de deur schoof. Een 10 minuten lang hoorde ik niets. Ik nam aan dat je weg was. Ik opende mijn kamer deur en daar zat je, tegen de muur. Je hoofd tussen je benen, je schouders schokten. Huilde hij? Huilde hij echt door mij? ''Hier.'' Hij keek niet op en hield zijn hand omhoog. Ik pakte het papier van hem over en ging tegenover hem zitten.

Lieve Petra,
De eerste dag dat ik hier kwam wonen, voelde ik me eenzaam. Ik liep wat te verdwalen in de straten, en jij bracht me terug thuis. Voor mij was het liefde op het eerste gezicht. Jarenlang heb ik alle verhalen aangehoord over welke jongen je leuk vond, en iedere keer weer hoopte ik dat je mij leuk vond. Op een dag was het zo. Eindelijk. Ik was zo gelukkig dat je me eindelijk leuk vond. Maar ik was/ben onzeker. Onzeker of jij me nog wel leuk vind. Er zijn zoveel jongens die leuker, liever en knapper zijn dan mij. Ik was zo bezig met ervoor zorgen dat ik perfect was voor jou, dat ik jou helemaal vergat. Keer op keer deed ik je pijn, onbewust. Ik wist niet wat ik fout deed en begon mezelf te haten. Ik haatte mezelf, omdat ik jou pijn deed, ik niet de jongen kon zijn die je wou dat ik was.

Tranen liepen weer over mijn inmiddels opgedroogde wangen. Ik keek op. Je zat nog steeds in de zelfde houding. Alleen huilde je niet meer. Ik boog me weer over je brief en las verder.

En toen kwam die ene dag, dat ik je bedroog. Je bedroog met je beste vriendin. Ik weet nu nog steeds niet wat me toen bezielde, want jij bent 1000000x leuker dan haar! En toch deed ik het. Toch kuste ik Alice. Toch deed ik je weer pijn. En iedere keer weer vergaf je me. Kwam je bij me terug. Je maakte me helemaal gek. Ik wist dat ik je op een dag moest laten gaan, maar ik wou het niet. Ik wou je niet kwijt, en probeerde keer op keer te veranderen. Het lukte alleen niet. Ik viel in een zwart gat, en kon er niet meer uitkomen. Ik ...

De rest las ik niet. Daar had ik de kracht niet meer voor. Ik voelde me leeg, maar tegelijkertijd ook vol emoties. Ik stond op en ging naast hem zitten. ''Waarom vertelde je me niet hoe je je voelde?'' vroeg ik ontwetend. ''Ik durfde het niet. Ik was bang dat je me voor gek zou verklaren. Dat je het uit zou maken omdat je dacht dat ik niet de juiste voor je was'' zei hij zachtjes. Hij keek op. Zijn ogen waren helemaal rood doorlopen van het huilen. ''Maar dat ben je wel! Ik vind het alleen moeilijk, dat je me steeds kwetst. Maar ik weet nu ook dat je dat allemaal deed om goed te zijn voor mij'' zei ik zacht. Jake liet zijn hoofd hangen. Ik tilde zijn hoofd op en drukte mijn lippen even op die van hem. ''Voor mij ben je perfect. Je hoeft niet te veranderen! Je bent goed zoals je bent!'' zei ik nu overtuigender. ''Dat kun je dan nu wel zeggen. Maar over een paar maanden ben je me toch weer beu'' zei Jake zacht. ''Misschien wel, maar ik ben er bijna zeker van van niet. Ik heb zolang op je gewacht, en ik wil niets liever dan dat jij je goed voelt!'' zei ik.''Meen je dat?'' Jake keek me hoopvol aan. ''Ja, Jake, dat meen ik.'' ''Dan moet je de rest van de brief maar niet lezen'' zei hij. ''Het maakt me niet uit wat in die brief staat, maar ik hou van je! En niets haalt dat weg!'' Het was even stil. Ik legde mijn hoofd op zijn schouder en genoot van de stilte. ''Wil je alsjeblieft nooit meer bij me weggaan?'' vroeg ik hem. Hij knikte. ''Ik zal nooit meer bij je weggaan. En ... Ik hou ook van jou'' zei hij. Zijn ogen glinsterden weer zoals vroeger, en ik wist dat hij de waarheid sprak.

Epiloog ; [5 jaar later]
Jake en ik zijn 2 jaar geleden getrouwd. We hebben een dochtertje Anna erbij en zijn met z’n drieën erg gelukkig. Jake is wel nog in therapie om zijn gevoelens te kunnen begrijpen, want hij bleek paranormaal te zijn. Hij voelde zich ongelukkig, omdat anderen zich ongelukkig voelden. Alleen begreep hij dat zelf niet. We praten veel en genieten van alle momenten samen.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.