FanFic.nl

Villa 13 (afgelopen)

11.

Tom had al het servies dat stuk was in een doos gedaan. Hij besloot alles op zolder te gaan zetten. Hij moest kuchen van het stof. Zijn oog viel op een grote kist. Hij zette de doos met het kapotte servies aan de kant en probeerde de kist open te krijgen. Maar die zat muur vast. Tom besloot de kist maar mee te nemen naar de zitkamer en daar verder die proberen open te krijgen. Tom nam een mes en probeerde zo het slot open te peuteren. Hij had niet door dat het zo nog eeuwen kon duren.

“Mag ik echt niet eens kijken naar je tekeningen?”� vroeg Bill. “Hmm, oké dan”�, grijnsde Makbule. Ze haalde haar tekenblokje uit haar tas en gaf het aan Bill. Bill keek naar de tekeningen. “Ze zijn prachtig”�, zei Bill. Makbule giechelde verlegen. “Mag ik jou liedjesteksten eens lezen?”� vroeg Makbule. “Oké dan, het stelt wel niet zo veel voor maar de fans houden er toch van”� glimlachte Bill. Hij haalde een stuk papier uit zijn broekzak en gaf het aan Makbule. Zij vouwde het papier open. Haar ogen gleden over de regels. Het was even stil. “Het is prachtig”� zei Makbule. Ze vouwde het papier weer op en gaf het aan Bill. “Waar haal je de inspiratie vandaan?”� vroeg ze. “Gewoon van alles wat rond me is”� zei Bill. “Dat merk ik wel, zing eens”� vroeg Makbule. Ze keek hem met smekende ogen aan. “Als jij me leert tekenen?”� vroeg Bill. Nu keek hij met smekende ogen. “Oké”�, zei Makbule. Ze ging goed zitten om te luisteren. Bill schraapte zijn keel.

Makbule haar mond was langzaam omlaag gezakt. Ze was betoverd door zijn stem. Ze kon niets uitbrengen. Toen Bill weer zweeg glimlachte hij. “Betoverend”�, bracht Makbule onder de indruk uit. Bill kreeg blos op zijn wangen. Makbule giechelde. “En nu ga ik je leren tekenen”� zei ze. Ze nam de potlood en de extra potlood uit haar tasje. Ze gaf er 1 aan Bill. “Doe me na”� zei ze. Makbule maakte vloeiende bewegingen en mooie lijnen. Toen Makbule even bij Bill keek viel ze bijna achterover. Alle lijnen stonden krom en niets leek op wat zij had. “Wacht, begin even opnieuw.”� zei Makbule. Ze nam Bill zijn hand nu vast. Ze hielp hem met lijnen enzo. Bill voelde de rillingen over zijn rug lopen bij de aanraking. Hij kon zich amper goed houden. Maar hij hield zich in. Hij kon nu toch niet gaan juichen omdat het meisje waar hij wel iets voor voelde zijn hand vasthield om hem te helpen tekenen? Ja hij kon het wel doen, maar hij wilde zich niet belachelijk maken voor haar. Terwijl Makbule Bill nog steeds hielp gaf Bill haar stilletjes een kusje op haar wang. Hij verwachte nu wel een klap in zijn gezicht maar er gebeurde niets. Echt niets. Bill had zijn ogen gesloten. Maar toen hij weer keek zag hij Makbule hem aankijken. Ze bloosde en ze glimlachte breed. Er waren kuiltjes in haar wangen. Bill vond het zo schattig en lief. Hij had zin om haar nu vol op de mond te zoenen maar hij hield zich in. Maar voor hij er erg in had, voelde hij 2 zachte lippen op die van hem. Hij kwam in de 7e hemel.

Tom zat nog steeds voor de kist. Hij wist niet wat hij er mee kon doen. Hij zou wachten tot Bill thuis was. Hij zette de kist maar in de hal. Tom ging wat eten. Hij had best honger gekregen. Hij nam wat cornflakes voor de eerste honger te stillen. Tom vroeg zich wel af wanneer Bill zou terug komen van zijn wandelingetje. Maar hij liet Bill met rust. Tom hoefde toch ook niet altijd te weten waar Bill was en wanneer hij terug kwam enzo. Ze hadden dat gesprek al vaak gehad, dat Tom Bill met rust moest laten. Dat hij niet altijd alles hoefde te weten. Ze hadden dat gesprek vanmorgen nog gehad. Tom kreeg er de kriebels van als hij er aan terug dacht. Hij bemoeide zich te veel met Bill besefte hij. Maar dat is toch normaal? Dacht hij. Al piekerend at hij zijn cornflakes op. Tom schrok uit zijn gedachten toen de voordeur werd geopend. Bill kwam binnen. “Ik ben er weer!”� riep hij. “Ik ben in de keuken!”� riep Tom terug. Bill kwam binnen. “Ben je al aan het eten?”� vroeg Bill. “Nee, ik had even honger”� zei Tom. “Oké”� zei Bill. “En heb je, je wat kunnen ontspannen?”� vroeg Tom. “Ja hoor”� zei Bill. Hij draaide zich snel om voor de blos op zijn wangen te verbergen. “Zeg, ik heb een kist gevonden op zolder, als je zou willen helpen om die open te krijgen”� zei Tom. “Ooh, natuurlijk”� zei Bill. Ze liepen de hal in en droegen de kist naar de zitkamer. “Kijk wat er op staat”� zei Bill. Hij liet zijn vinger onder een zin glijden. “The secrets of villa thirteen”� las Tom. Het stond er in gouden letters op geschreven. De tweeling keek elkaar aan.

Reacties: