FanFic.nl

Screaming, Fighting and kissing in the rain JB/HP Crossover. {Af}

De eerste dag & het meisje

Hermelien;
De volgende dag zat Hermelien nieuwsgierig in de les naar de deur te staren. Zou Nick bij hun in de klas zitten? Hij kon toch niet in het eerste jaar beginnen? Daar was hij veel te oud voor. ‘Zoek je iemand?’ vroeg Ron. Hermelien schudde haar hoofd afwezig en richtte haar ogen weer op de deur. ‘Goed, vandaag beginnen we met het behandelen van hoofdstuk één uit het boek.’ Sprak professor Zwamdrift. Hermelien richtte haar aandacht snel op haar boek en noteerde het huiswerk.

Na de les, op de gang, keek Hermelien nieuwsgierig om haar heen. Geen spoor te bekennen van Nick. Dan zat hij vast in een andere klas nam Hermelien als conclusie. Hermelien smeet haar boek teleurgesteld op de griffoendor tafel in de grote zaal. De zaal was bijna helemaal leeg. De meeste leerlingen hadden nog les, terwijl haar klas een tussenuur had. Haar lunch verscheen op tafel. Hermelien opende haar boek en nam een hap van haar toast. Verderop de tafel zat nog iemand. Hermelien wende haar blik van haar boek om te zien wie het was. Het was Nick! Wat deed hij daar nou weer? Iedereen had les, behalve de klas van Hermelien. Nick keek opzij naar Hermelien. Hij keek haar onvriendelijk aan. Hermelien rolde met haar ogen en wende boos haar blik weer boek. Stiekem keek Hermelien opzij om te zien of haar ‘Boze Blik Actie’ gewerkt had. Nick zuchtte en keek de andere kant op. Hermelien lachte tevreden.

Nick;
Nick keek treurig naar zijn bord met eten. Als hij zo door ging maakte hij hier nooit vrienden. Nick zuchtte, verzamelde al zijn moed en liep naar het meisje die hij net nog vuil aangekeken had.. Hij plofte naast haar neer op de bank. Ze hield haar blik strak gericht op haar boek. ‘He, Ik heet Nick.’ Bracht hij twijfelachtig uit. ‘Weet ik.’ Zei het meisje kortaf. ‘Ohw, eindelijk iemand die me kent!’ zei Nick opgelucht. Het meisje sneed haar blik van het boek en keek hem sarcastisch aan. Nick slikte even. Haar blik sneed hem. ‘Aangenaam.’ Zei ze kortaf en stond op. Ze greep haar boek en liep richting de uitgang. ‘Wacht?!’ riep Nick haar achterna.

Hij zou harder zijn best moeten doen om vrienden te maken. Iemand boos aankijken, op het eerste moment dat je diegene ziet hielp niet echt. Nick zuchtte en ging nar zijn tweede les. Hoewel, tweede les, de eerste had hij niet gevolgd omdat hij simpelweg nog sliep. Hij keek naar zijn rooster. Verwarrend liep hij door de gangen. Terwijl hij de plattegrond bestudeerde botste hij tegen iemand op. ‘Ohw sorry.’ Merkte hij op. Hij keek naar een rood harige jongen. ‘Maakt niet uit.’ Zei de jongen. De roodharige jongen keek naar de plattegrond die Nick vasthield. ‘Waar moet je heen?’ vroeg de jongen. ‘Fabeldieren.’ Zei Nick, hopend dat hij het goed uitgesproken had. ‘Ohw, maar daar moet ik ook heen, loop anders maar mee,’ Zei de jongen.
Onderweg naar fabeldieren maakte hij kennis met Ron. Ron zat in dezelfde klas als hem. Later voegde Harry zich bij hun. Het waren twee beste vrienden, was Nick achtergekomen. Nick was allang blij dat hij nu een gids had naar zijn lokaal. Het woord lokaal slikte hij snel weer in. Nick had gehoopt dat hij les zou krijgen uit een boek, maar nee. Ze liepen het kasteel uit naar richting het verboden bos. Daar stond een soort van reus die Hagrid werd genoemd.

Dit was de ergste les die Nick ooit had meegemaakt. Ook al was het zijn eerste op Zweinstein. Ze moesten ene koppel schroeierige kreeften eten geven. Nick was gebeten in zijn vinger. Het brandde als een gek, en het bleef maar steken. Terwijl Nick tegen zijn vinger blies liep hij naar het kasteel. Het meisje die hij die middag in de grote zaal ontmoet had passeerde hem. Ze keek hem aan alsof hij gestoord was. Nick merkte dat het er best raar uit zou zien als een jongen tegen zijn vinger aan stond te blazen. Hij verborg snel zijn hand achter zijn rug.

‘Lijpe Loena?! Wacht even! Ik wil met je praten!’ hoorde Nick achter zich. Hij draaide zich om en zag een tengere blonde jongen Loena achtervolgen. Het dromerige meisje dat hem zo geïrriteerd had in de trein was Loena. De tengere jongen achtervolgde haar. ‘Loena? Kom je bij mij lopen?’ riep Nick Loena toe. Loena knikte en kwam naast hem lopen. Nick wierp een gemene blik richting de blonde jongen. ‘He, Draco, kom we gaan man.’ Vroeg ene van zijn meelopers. De blonde jongen, Draco dus, sneed zijn blik van die van Nick af en liep de andere kant op. ‘He, Loena, wat waren nou die knarkloppertjes?’ vroeg Nick.

Hermelien;
Hermelien keek even tevreden richting Nick. Zijn popster zelf begon te verdwijnen, heel langzaam. Nick keek haar kant op. Hermelien zette haar verbitterde gezicht weer op en wachtte tot Nick weer weg keek. Hermelien snapte niet hoe sommige mensen zich zo als Nick konden gedragen. Nick leek niet op de jongen die Hermelien op tv had gezien. Hij leek er niet eens een beetje op. Waarschijnlijk ben je jezelf niet meer als je wordt blootgelegd aan te veel roem dacht Hermelien. In het gesprek die ze die middag met hem had gevoerd zei hij; ‘Ohw, eindelijk iemand die mij kent.’ Een normaal iemand had iets gezegd als’; ‘Leuk je te ontmoeten’ of ‘Hoe heet jij?’. Maar hij niet. Nick niet. Hermelien liep verbitterd verder naar het kasteel.

Nick;
Nick was met Loena naar het kasteel gelopen. Hij had geprobeerd onopgemerkt de naam van het meisje die hij die middag had leren kennen uit Loena te wrikken. Loena merkte al snel op dat Nick in de richting van Hermelien keek. ‘Hermelien.’ Zei Loena. Nik schrok. Was het zo goed zichtbaar dat hij naar haar keek? Loena was daarna snel weggegaan, waarschijnlijk naar haar leerlingenkamer dacht Nick. Loena kon goed begrijpen wat mensen voelden of dachten merkte Nick op. Alleen begreep bijna niemand niets van haar. Jammer, dacht Nick. Hij keek nog een keer naar Hermelien. Ze was eigenlijk best mooi. Nick keek dromerig naar haar.

Loena;
Nick was best aardig, dacht Loena. Hij was soms wat te zelfverzekerd van zichzelf, maar diep van binnen, zat een aardige jongen. Dat wist Loena zeker. Ze had gelijk opgemerkt dat hij wel iets zag in Hermelien. Hermelien verdiende het wel om iemand te vinden voor haar. Nick ook. Dacht Loena vastberaden. Ze zuchtte terwijl ze achterom naar de dromerige Nick keek. Hij had zijn ogen strak gefikst op Hermelien. Zou Nick bij Hermelien horen? Loena probeerde haarzelf te overtuigen. Het werkte niet echt. Wat had Nick nou over Hermelien gezegd? Niet veel. Het enige dat Loena opgevallen was is dat hij ongewoon vaak naar haar keek. Hij zal haar vast wel mooi vinden. Er waren nooit echt lang blikken gericht op Loena. Ja, soms, als iemand riep hoe lelijk haar schoenen waren of als ze haar zagen zoeken naar spullen van haar die verstopt waren. Dat waren de enige keren dat er iemand naar haar keek.

Het was fijn dat ze nu naast iemand gelopen had. Dat had ze lang niet meer gedaan. Hij had het voor haar opgenomen. Eindelijk iemand die een goede vriend zou kunnen zijn

Reacties: