FanFic.nl

Cogito Ergo Sum

Hoofdstuk 2.2

Strify liep de zaal weer in en hij keek hoe de jongen waarmee hij net nog in een kamertje had gelegen weg liep. De half-brunette voelde het geld in zijn broek branden, maar hij wist dat hij het niet mee kon nemen. Daarnaast was het vies geld, zoals hij het noemde. Verdient door diensten die je niet wil doen. Strify likte zijn lippen kort, en hij proefde de smaak van de andere jongen nog steeds. Snel trok hij zijn tong weer in zijn mond en zuchtte. Op naar de volgende dan maar.

Hij mengde zich weer tussen de menigte, maar iets zei hem achterom te kijken. Negeren, dacht Strify bij zichzelf en hij danste door. Tot iemand van achter op hem in liep en hij zich verontwaardigt omdraaide. De persoon die tegen hem aan liep was weg, dus het had toch geen nut gehad. De half-brunette ging weer verder met dansen en liet zijn ogen door de menigte glijden. Geen enkel persoon in de hele zaal leek zijn aandacht te trekken, misschien moest hij even boven kijken. Strify baande zich een weg naar de rand van de menigte en struikelde toen hij bij de rand was. Hij viel tegen iemand aan, voelde iets nats op zijn borst en ving het glas dat naar beneden viel. Langzaam ging hij weer rechtop staan en beet op zijn lip. “Sorry?”� vormden zijn lippen en hij hield het glas tussen hem en de persoon tegen wie hij opbotste. Toen pas had hij de moed om over de rand van het glas te kijken.

Strify keek recht in een paar grijs-groene ogen die iets onschuldigs uitstraalde. “Het is goed,”� schreeuwde de persoon die bij de ogen hoorden boven de muziek uit. Een flauw glimlachje verscheen op Strify’s gezicht en hij zette het glas op de bar. Zijn ogen dwaalden over de persoon tegenover hem en bleven hangen op de natte vlek drank die in zijn broek zat. Strify wist dat het zijn schuld was, dus dan kon hij het maar beter goed maken, toch? De half-brunette pakte de hand van de blonde jongen tegenover hem en keek hem verleidelijk aan. Zijn handen voelden zacht aan, alsof ze nooit echt zwaar werk hadden verricht. Strify boog naar voren, naar het oor van de vreemdeling. “Zal ik het ehm..”� fluisterde Strify en hij raakte met zijn andere hand subtiel het kruis van de blondine aan. “..goedmaken?”� Met elk woord dat hij had gezegd streelden zijn lippen de huid van de andere jongen, en Strify voelde hem gespannen worden. Nu was het zeker tijd voor verlossing, bedacht Strify.

Shin had daarentegen een hele andere gedachte. Hij wilde niks van de jongen, wie hij dan ook mocht zijn. “Nee, dank je,”� zei Shin tegen de andere jongen. De half-brunette trok verbaasd weg en keek Shin aan. “Ow..”� was er op zijn lippen te lezen. “Shin,”� stelde Shin zich voor. Manieren boven alles, had hij altijd geleerd. “Strify,”� zei de andere jongen verward. Nooit had een klant de moeite genomen zich voor te stellen. Op die ene gek 3 maanden geleden na, die beweerde dat hij stapelverliefd op Strify was. Enge stalker. Strify kreeg nog rillingen als hij eraan terugdacht. Maar deze jongen, Shin, wekte niet de indruk een stalker te zijn. Shin en Strify waren beiden geboeid door elkaar, er was iets dat vertrouwd voelde. Alsof de ander iets was dat ze altijd hoorden te hebben, maar nooit echt hadden gehad.

Strify noemde het liefde op het eerste gezicht.
Shin bekeek het wetenschappelijk.
Maar beiden wisten ze zeker dat het abnormaal was.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.