FanFic.nl

Cogito Ergo Sum

Hoofdstuk 3.3

Strify keek naar de jongen die in de kappersstoel zat te wachten tot ze gingen beginnen. Hij had duidelijk niet genoeg geld om hem een volledige make-over te geven, maar hij loste het wel op. Dat was waarschijnlijk ook één van de redenen dat ze het aan Strify over hadden gelaten. Ze wisten dat Strify de jongen sexy wilde maken, maar omdat hij niet veel geld had kostte het hen ook niet veel.

“Oké, dus ik heb geld genoeg voor de halve coupe, en dan houd ik nog een beetje over?”� vroeg Strify aan de kapster. Die knikte en keek Strify geduldig aan. “Maak dan de bovenste helft van zijn haar blond,”� zuchtte de half-brunette. De kapster knikte nog een keer en liep naar Kiro. Strify ging in een stoel zitten en bekeek de jongen nog eens goed. Hij was te dun, niemand zou hem zo willen. Het zag er ongezond uit. Verder hoefde er gelukkig niet veel te veranderen, Strify zag de schoonheid in de jongen wel. Kleding hadden ze bij de club hangen, dus het enige dat er nog moest gebeuren was een volledige body wax. Strify grinnikte achter zijn hand. Arme jongen. Net hier en dan al een body wax.

Het duurde een slordig uur voor de jongen eindelijk geföhnd werd en daarna rekende Strify af. Samen liepen ze de kapperszaak uit en Kiro grijnsde breed. “Fijn dat je het zo leuk vind,”� zei Strify en hij haalde zijn hand door Kiro’s nieuwe kapsel. De onderste lagen waren nog steeds donkerbruin, maar de lelijke rode strepen waren eruit gehaald en de bovenste laag was geblondeerd. “Klaar voor je ondergang?”� vroeg de Strify aan de nieuwe half-blondine. Die keek hem vragend aan en Strify lachte. “Je krijgt een body wax, babe.”� Kiro’s ogen werden groot en hij schudde hevig met zijn hoofd. “Ik weet wat dat is, en ik ga die marteling echt niet doen!”� riep hij uit. “Je moet wel, of moet ik je hier achterlaten om dood te vriezen?”� grinnikte Strify. Kiro keek even bitter naar de half-brunette en schudde toen zijn hoofd. “Oké, dan,”� mompelde hij. Strify slaakte een opgewonden gilletje en sleepte Kiro mee naar hun volgende stop.

Na een bezoekje bij de schoonheidssalon huppelde Strify door de winkelstraat, op zoek naar een broodjes zaak. Kiro sjokte pijnlijk en chagrijnig achter hem aan. “Kom op, babe! Zet een glimlach op, het is een mooie dag!”� lachte Strify, zich maar al te bewust van het feit dat Kiro net een marteling had doorstaan. Kiro gromde naar de opgewonden jongen en volgde hem een broodjeszaak in. Strify kocht twee broodjes bij de toonbank, en twee flesjes drinken, en ging toen ergens achterin het zaakje aan een tafeltje op Kiro zitten wachten. Die kwam ook aangestrompeld en ging bij Strify zitten. Hij nam dankbaar het broodje gezond aan en zette zijn tanden in het verse broodje. “Ik neem aan dat je vanavond al aan het werk gaat?”� vroeg Strify en hij nam ook een hap. Kiro knikte, hij had zijn mond vol, dus hij kon niet antwoorden. “En wat verwacht je?”� mompelde Strify toen hij zijn mond leeg had. Kiro kauwde even bedenkelijk en slikte toen zijn hap door. “Ik weet niet. Dat ik de hele avond moet dansen?”� zei de half-blondine en hij haalde zijn schouders op.

“Dat lijkt me vrij logisch,”� zei Strify en hij rolde met zijn ogen. “Maar je hebt nooit nagedacht over klanten tevreden stellen? Flirten? De achterkamer?”� somde de half-brunette op en hij hapte weer in zijn broodje. Kiro keek hem met grote ogen aan. “Achterkamer?”� Strify knikte en nam een slokje van zijn drinken. “Jeweetwel, waar je klanten mee naartoe neemt en dan doet whatever ze willen,”� zei Strify alsof het, het meest logische ter wereld was. “I- ik.. H- hoe..”� stotterde Kiro. “Ik ben dus een hoer?”� flapte hij er ineens uit. Strify haalde zijn schouders op. “Ze verwachten wel dat je daar wat geld mee verdient, maar niet alle klanten willen seks. Sommige vinden dansen genoeg,”� legde de half-brunette uit. “En sommige willen gewoon praten,”� voegde hij er geluidloos aan toe en hij dacht aan Shin. Kiro had dat laatste natuurlijk niet gehoord en zat in shock naar zijn broodje te staren. “Ga je dat nog eten, of niet? Je moet wat aankomen, dus ik zou het eten als ik jou was,”� met die woorden haalde Strify hem uit zijn gedachtes.

Kiro had niet geweten dat hij dit allemaal moest doen. Als hij het wel had geweten, had hij de baan niet aangenomen. Dan had hij niet eens auditie gedaan! Alhoewel, het is een kans om te overleven. En daar twijfelde hij weer; zoals altijd. Maar nu besteedde hij daar geen aandacht aan, hij was te verbaasd over het feit dat Strify sprak alsof het normaal was. En dat was het niet, toch?

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.