FanFic.nl

Stand Alone's

Tom en zijn eenhoornknuffels [X]

Schichtig keek hij om zich heen. Zijn bruinblonde dreadlocks zwiepten heen en weer en probeerden tevergeefs zijn wilde hoofdbewegingen te volgen.
Zijn ogen gleden door de verlaten hal. De trap blonk en het enige geluid kwam van de tikkende staande klok in de hoek.
Nog één keer keek hij links en rechts, vloog toen in een sierlijke boog door de lucht en kwam terecht in een koprol, die stopte aan de onderste trede van de trap.
Weer keek hij door de hal, maar niemand leek het gemerkt te hebben.
Hij ging door zijn knieën en kroop op handen en voeten de trap op, terwijl hij zijn oren opengesperd hield om ongewenste huisgenoten te signaleren. Een druppeltje zweet liep langs zijn slaap naar beneden.
Op de eerste verdieping stopte hij, trok zich aan de leuning van de trap omhoog en haalde diep adem. Op dat moment ging een deur open. In volle paniek nam hij een beslissing: Hij sprong in de lucht en kwam toen op de grond terecht, zoals hij vaak had zien gebeuren in het zwembad bij een mislukt bommetje.
‘Wat was dat? Is er iets gevallen?’ klonk gedempt vanuit de keuken beneden.
‘Niets hoor, mam.’ kreunde Tom en duwde zich op zijn trillende armen overeind, om zich daarna snel tegen de muur te drukken.
De deur ging weer dicht en de stilte keerde terug, maar Tom durfde zich nog niet te verroeren. Pas na enkele minuten bewoog hij zijn neus, die jeukte verschrikkelijk. En toen een vinger, om zich uiteindelijk over te geven en eindelijk over zijn rechterneusvleugeltje te krabben.
‘Pfoe.’ zuchtte hij, de rode blos op zijn wangen gloeide.
Zijn ogen flitsten naar de drie deuren in de gang, maar het leek veilig. Hij bukte om zijn sokken uit te trekken en trippelde toen op zijn tenen naar de verste deur. De deur naar de zolder.
Hij haalde de koperen sleutel uit zijn achterzak, opende de deur en glipte naar binnen. De koude tocht streelde zijn nek. Met een klap viel de deur toe, hij deed hem snel op slot en stak de sleutel weer veilig in zijn achterzak.
De zolder was zijn terrein. Eerst was er de deur, en toen een vlak stuk van hout dat hooguit 2 meter bij 2 was. Een trapje naar de rest van de zolder, die een meter hoger stond dan het beginplatform. Daarop was alle rommel gedumpt, evenals Toms grote geheim.
Hij liep het trapje op en negeerde het stof dat zijn voetzolen kietelde. Zijn sokken vlogen in een willekeurige hoek terwijl hij naar de ebbenhouten kist tegen de achterwand liep. Enkele centimeters ervoor knielde hij neer.
Met een ongewone voorzichtigheid ‘streelde’ hij het stof eraf. Hij voelde met zijn hand langs de achterkant tot hij bij de grond kwam, en tastte daar verder tot hij het piepkleine sleuteltje vond. Daarmee opende hij de kist. Met een enorme krachtinspanning opende hij hem en keek toen grijnzend naar de kartonnen doos, die vast gebonden was met een rafelig koord.
Hij peuterde de knoop los en legde het touw toen naast de kist, trok de bovenste flappen van de doos open en haalde een doos met cijferslot eruit.
Nog een enkele keer keek hij of hij wel degelijk alleen was, en toen draaide hij het cijferslot en haalde opgewonden drie eenhoornknuffels tevoorschijn.
Alle drie waren extreem verschillend.
De eerste was stereotiep: lichtgrijs met witte manen en witte hoorn. Tom noemde haar, want het was een meisje vond hij, altijd Princess.
De tweede was beige, met stroblonde manen en een felgele hoorn. Geen idee waarom maar hij had de naam Lul gekregen.
En de derde was donkergrijs met een zwarte hoorn en zwarte manen. Hij had de naam Bill gekregen.
Liefhebbend klemde Tom de knuffelbeesten tegen zich aan en kuste ze alle drie op hun hoorn.
Tom voelde een aangenaam gevoel door zijn lichaam stromen terwijl hij de beestjes omdraaide. Ooit, in een vlaag van eenzaamheid, had hij gaten in de pluche eenhoorns gemaakt. Hij had gebrek aan liefde, en hij was de onenightstands even zo beu. Het had opgelucht, en sindsdien deed hij dit elke week.
Als Bill het zou weten, of Simone, of Gordon, of eender wie, zouden ze zeggen dat hij geobsedeerd was. En misschien was hij dat ook, maar hij vond het meer liefde voor de dieren waarmee hij was opgegroeid. In de vele sprookjes had hij hen gehoord, en elke eenhoorn die een fan hem stuurde, had hij hier ergens verstopt.
‘Ik weet het,’ fluisterde Tom zwoel en aaide Princess over haar kopje. ‘ik heb jullie ook gemist.’
Hij zette zijn pet af en legde die naast de kist, zijn dreadlocks vielen als een sluier over zijn schouders.
‘Oké, Bill, jij mag vandaag als eerste.’ fluisterde hij zachtjes en trok zijn T-shirt over zijn hoofd. Kippenvel had zich over zijn borst en armen verspreidt. Hij wreef voorzichtig over zijn onderbuik.
‘Rustig maar, Lul.’ gromde hij zachtjes, ging zitten en schoof achteruit tot hij de muur voelde, terwijl hij ze beestjes met zich meetrok.
Zijn hand, waarin Bill zat, ging onder zijn broek en een kreun glipte uit zijn mond. De zachte stof gleed over zijn boxer, waar een erectie op springen stond.
Met zijn vrije hand opende hij de knop en rits en trapte zijn broek toen uit.
De zwarte kraaloogjes van Princess en Lul keken smachtend naar kleine Tommi.
‘Ben je er klaar voor, Bill?’ kreunde Tom zachtjes en kuste de ‘mond’ van Bill.
‘Ja, ik ook, helemaal klaar.’ zuchtte Tom en rolde toen zijn boxer naar beneden.
Opgewonden schoof hij de stof gevuld met watten over zijn erectie, het voelde vrij zacht aan.
Zijn hand ging op en neer, hij beet genietend op zijn onderlip terwijl zijn benen zich opspanden. Zijn rechterhand greep Lul en Princess, zijn nagels boorden zich in de lichaampjes. Voorvocht druppelde uit zijn eikel, de watten slorpten het op.
‘Ja, zuig maar, Bill.’ kreunde Tom en legde zijn hoofd tegen het koude hout van de wand achter hem.
Steeds sneller ging de eenhoorn op en neer, in gedachten hoorde hij het gekreun van een paard, hoewel hij dat nog nooit eerder had gehoord.
Toen hij zich opspande en zijn hoogtepunt bijna kon proeven, werd er op de deur geklopt.
Tom kneep zijn hand zo hard fijn dat hij zichzelf pijn deed, kermend sprong hij overeind en huppelde jammerend over de zoldervloer, poedelnaakt.
‘Tom, ben je daar? Kom je eten? Wat doe je daar?’
Tom probeerde zijn stem vast te laten klinken, ondanks de brandende hormonen die zich door zijn lichaam jaagden, en riep: ‘Ja, ik ben hier. Ik zoek iets. Ga maar weg.’
Hij draaide zich om en begon zijn kleren bij elkaar te rapen. Hij was nog steeds opgewonden, maar hij durfde knuffel Bill nog niet vol te pompen met zaad als er gevaar was dat echte Bill het zou horen.
Ongeduldig ijsbeerde hij heen en weer, met elke stap werd zijn verlangen groter. En toen: ‘Ik heb geen zin om te wachten, je weet de eetkamer zijn, je vindt het wel.’
‘Jaja.’ riep hij snel terug en luisterde ingespannen. Voetstap, voetstap, voetstap, voetstap, niets. Deur.
Hij slaakte een gedempt kreetje van vreugde en keek toen naar beneden.
‘Klaar om er weer tegenaan te gaan?’ vroeg hij mysterieus en likte langs zijn onderlip, speelde eventjes met zijn piercing en ging toen weer met zijn hand op en neer. Al snel zwol zijn penis wat meer op en voelde hij al een gelukzalig gevoel in zijn onderbuik.
Zijn nagels krasten langs zijn eigen bovenbeen. Zijn dreadlocks kietelden zijn rug toen hij zijn hoofd in zijn nek legde van genot.
Op zijn hoogtepunt liet hij alles los, Bill ving al het zaad op en schoot enkele meters verder, tot hij roerloos op de stoffige grond bleef liggen. Vermoeid zakte Tom neer op zijn knieën en kroop naar zijn kleren.
‘Lul, Princess, na het eten ben ik terug. Beloofd.’
In sneltempo kleedde hij zich aan, borg de knuffelbeesten zorgvuldig op en stond toen recht. Hij wreef in zijn handen en met een enorme grijns begon hij aan zijn weg naar beneden.

Reacties: