FanFic.nl

Villa 13 (afgelopen)

12.

Wantrouwen
Jaloezie [x]
Drank [x]
Ruzie [x]
Wapens [x]
gokken
vrouwen [x]
afscheid

“Hoe kunnen we die open krijgen?”� Vroeg Bill zich af. “Ik weet niet, er was in ieder geval geen sleutel bij”� zei Tom. Bill keek aandachtig naar de kist. “Hebben we nog een stuk ijzerdraad hier liggen?”� vroeg Bill. Tom keek hem scheef aan. “Of een paperclip”� zei Bill. Hij sprong recht en liep in een vloeiende beweging naar de hal. Tom hoorde hem de trap op lopen. Het was even stil en toen was er weer gebonk op de trap en Bill stond weer langs hem. Hij maakte een lange draad van de paperclip. “Denk je dat, dat gaat helpen? Dat kan toch enkel maar in tekenfilms”� zei Tom. Hij draaide even met zijn ogen en ging toen zitten. Bill prutste even met de draad in het slot. “Zie wel dat het gaat”� zei Bill trots. “Je hebt gelijk”� mompelde Tom. “Ik vraag me wel af wat er in zit”� zei Bill. “Ik ook”� zei Tom. Bill deed de kist open. Er lagen papieren en boeken in. “Het lijken wel dagboeken”� zei Tom. “Ja, en brieven”� zei Bill. Tom nam er een dagboek uit en sloeg het open.

“Vandaag was niet normaal,
het leek wel alsof het hier spookte!
Maar ik blijf mezelf toezeggen dat spoken
niet bestaan. En ze zullen ook nooit bestaan.
Maar ik mis mijn vriendin zo. Was ik maar nooit
naar dat casino toe gegaan. Dan was dit
misschien nooit gebeurt. Maar goed
het leven gaat verder zeker.
Hoewel ik wou dat ik de tijd kon terug spoelen.
Maar dat gaat niet natuurlijk.
En ik heb sinds toen ook wat gedaan
aan mijn drank verslaving.
Maar het lijkt alsof nu alles voor niets was.
Ik kan maar niet van de drank afblijven.
En dat is niet goed, dat weet ik van mezelf.
Maar ik ga afronden. Tot morgen dagboek.

5 januari 2001”�

“Het lijkt alsof hier in deze kist allemaal dagboeken zitten van de vorige eigenaars”� zei Bill. “En ze hebben precies allemaal hetzelfde meegemaakt”� zei Tom. “Best raar, het kan toch niet dat al die mensen hetzelfde meemaken”� zei Bill. “Volgens mij wil men ons bang maken met dit”� zei Tom. Hij deed alle dingen terug in de kist. “Laten we die terug op zolder zetten”� zei hij. “Oké”� zei Bill. Samen brachten ze die terug naar zolder. Bill trok nieuwsgierig een kast open die er stond. Er lagen spulletjes in. Messen, speelkaarten, een bijl, een pistool. “Laat dat maar liggen, dat ziet er gevaarlijk uit”� lachte Tom. “Ja,”� lachte Bill. Ze gingen weer terug naar de woonkamer.

“Wat zullen we eten?”� vroeg Tom. “Pizza”� zei Bill. “Is goed, ik zal er bestellen, jij dezelfde als altijd?”� vroeg hij. “Ja, ik zet ondertussen de tafel wel klaar”� zei Bill. Een 10 tal minuten later ging de bel. Tom deed open en betaalde. Hij zette de 2 pizza’s op tafel. “Dat ziet er lekker uit”� zei Bill. Hij nam een hap. “Inderdaad”� zei Tom. Hij nam ook een hap. Na hun pizza gingen ze wat tv kijken. Het was het late avond journaal. “Pizza verkoper komt om na bestelling aan villa 13”� zei de man. Bill en Tom keken elkaar aan. “Wij waren het niet”� zeiden ze in koor. “Vermoedelijk werd de pizza verkoper vermoord, maar er zijn nog geen sporen, ze ondervragen nu de inwoners van de villa”� zei de nieuwslezer. “Tom heb jij de pizzaverkoper vermoord?”� vroeg Bill. Hij deed alsof hij een politie man was. “Meneer, ik ben onschuldig”� zei Tom smekend. Ze lachte. “FBI handen omhoog”� riep een man. Opeens kwamen vele mannen met grote geweren en bescherming binnen gevallen. Bill slaakte een gil en Tom ook. “Wat is hier aan de hand?”� vroeg hij. “Ik ben Frank, FBI”� zei hij. Hij liet zijn badge zien. “Ja, en waarom komt u zomaar langs?”� vroeg Tom. “Er is hier een man vermoord”� zei hij. Voor ze zich konden verzetten werden ze in de boeien geslagen. De jongens werden met hard geweld in de politie wagen geduwd. “We zijn onschuldig”� zeiden ze in koor.

Reacties: