FanFic.nl

PokerFace

PokerFace Part Zestien

ik zag hoe Drake erbij kwam staan en me bezorgd aankeek.
hij kende me goed genoeg om te weten dat er iets mis was.
"Tom had een vriend"
zei Sean met een zucht terwijl hij over Joyce haar rug wreef die al gekalmeerd was.
de blik in Drake zijn ogen,
zo doordringend.
" er is nog iets, ik zie het in je ogen."
ik verbeet mijn tranen.
"Georg..."
ik kon mijn zin niet eens afmaken;
iets in me sprong, alles dat ik in die jaren had ingehouden moest eruit.
alsof iemand ging sterven barste ik hysterisch in tranen uit.
het kon me niet schelen of iemand erbij zat.
meteen voelde ik twee beschermende armen rond me, de armen die me al drie jaar hadden veilig gehouden.
de armen van Drake, ... hij was en zou altijd een stuk van mijn leven blijven.
mijn tranen liepen als watervallen over mijn kaken en met luide snikken bleef ik op de grond zitten.
de kracht om op mijn benen te staan had ik niet.
niet zonder Georg! ik kon altijd al voor mezelf en Joyce zorgen, ik had niemand nodig.... of misschien net wel...
"Change the collors of the sky, all the things that never die, what about now? what about today?..."
de ringtone van Joyce werd onderbroken door Sean die opnam.

SeanPov

ik drukte op de groene telefoon en hoorde hoe een ongeruste stem joyce haar naam vragend zei.
"het is sean hier!"
"het is Bill, waar zijn Joyce en Smien?!"

SmienPov

ik hoorde de naam Bill en meteen nam ik de gsm uit Sean zijn handen.
"BILL!"
luidsnikkend en hard ademhalend zei ik zijn naam,
ik hoorde hoe hij schrok.
"smien? huil je? huilt Joyce?"
ik zei bijna onhoorbaar 'ja'
en vertelde waar we zaten, in de hoop dat Gustav en Bill bij ons bleven, want naar mijn huis gaan zolang die sletten (tom en Georg!) daar zaten deed ik niet! OVER MIJN LIJK!

Reacties: