FanFic.nl

Cogito Ergo Sum

Hoofdstuk 3.4

“Vind je het spannend?”� vroeg Strify fluisterend aan Kiro. De half-blondine knikte langzaam. Hij was ontzettend zenuwachtig en wilde eigenlijk gillend wegrennen, maar (natuurlijk) was hij niet zeker of hij dat wel moest doen. Dus hij bleef naast Strify door het parkje wandelen. Ze moesten uitkijken dat ze niet uitgleden op de gladde paadjes, maar toch was het fijn om even te wandelen. “Hoe- hoe was jouw eerste keer?”� vroeg Kiro Strify onzeker. De half-brunette zuchtte even en dacht terug aan zijn eerste keer.

“Het was eng. Maar ik kende de taal beter dan jij, dus dat maakte het makkelijker. Ik kan me zo goed voorstellen hoe je, je nu voelt. Dat je alleen kan denken aan al die mensen die je vanavond gaan bekijken, al die mensen die je willen om hun behoeftes uit te oefenen. Dat is het enige wat ze willen. Niemand in deze business denkt om iemands gevoelens, Kiro. Onthoudt dat,”� zei Strify, zijn verhaal eindigde fluisterend. Kiro keek Strify met grote ogen aan en knikte. “Ik- Ik..”� stotterde Kiro. “Ik ga even iemand bellen.”� Strify knikte en keek hoe de korte jongen wegliep en achter een boom ging staan. De half-brunette keek zuchtend om zich heen en zag verderop een silhouet lopen dat hem bekend voorkwam.

“..ahh, fucking Newton,”� mompelde Shin terwijl Strify op hem af liep. “Wie is Newton?”� vroeg Strify nieuwsgierig en Shin draaide zich geschrokken om. “Oh, Strify, jij bent het. Ik schrok me een ongeluk,”� zuchtte hij opgelucht bij het zien van de half-brunette. “Sorry, maar wie is Newton nou?”� Strify’s nieuwsgierigheid leefde weer op en hij keek de blondine aan met een twinkeling in zijn ogen. “Het is een kracht die vernoemd is naar een natuurkundige. Het gaat om de kracht waarmee de aarde dingen naar zich toe trekt,”� legde Shin uit en hij wees naar zijn koffie in de sneeuw. “Oh.. Ik snap het,”� zei Strify en hij stapte iets dichter naar Shin toe. Hij keek alleen niet goed uit en hij gleed uit over de gladde ijslaag die het paadje bedekte. Strify trok Shin mee in zijn val, in een poging houvast te vinden, en de blondine landde met een luide kreun van beide jongens bovenop Strify. “En dat is dus de kracht van Newton,”� voegde Shin fluisterend aan zijn verhaal toe.

Strify beet zacht op zijn lip en keek Shin verleidelijk aan. Shin was zich ineens overduidelijk bewust van het feit dat hun lippen slecht werden gescheiden door een paar centimeter lucht. "Als die Newton vent me in dit soort situaties brengt..”� hijgde Strify, moeilijk ademend door het gewicht dat op hem lag. “..dan mag ik hem wel.”� Strify’s hand gleed langzaam Shin’s haar in en de half-brunette trok de andere jongen naar beneden voor een zoen.

Net voor hun lippen elkaar raken werd hun zonlicht geblokkeerd door een schaduw en liet een stem hen opschrikken. “Ugh, ugh..”� kuchte Kiro met een kleine blos op zijn wangen. De twee jongens op de grond keken op en Kiro trok zijn wenkbrauwen op. “Ik wil niet storen ofzo.. maar ehm..”� mompelde hij. Shin sprong op, zijn gezicht knalrood, en ook Strify stond op, maar hij keek meer geamuseerd. “Hey, Kiro. Ik dacht dat jij ging bellen,”� zei Strify terwijl hij de sneeuw van zijn kleding klopte. “Ja, ehm.. er werd niet opgenomen,”� legde de half-blondine uit. “Oké, dat is niet zo mooi, denk ik. Toch? Of wel?”� ratelde Strify vrolijk. Kiro haalde zijn schouders nonchalant op. “Ik moet weer terug naar school,”� piepte Shin ineens en met een rood hoofd draaide hij zich weg.

“Wacht!”� riep Strify hem na. “Waar woon je? Ik wil wel eens op visite komen,”� zei de half-brunette met een grijns. Shin stopte met lopen en beet op zijn tong, terwijl hij zich afvroeg of hij zijn adres aan Strify moest geven. De blondine nam diep adem en draaide terug naar de andere jongens. Strify keek hem vragend aan, bijna smekend en Shin kon het niet helpen, maar hij gaf zich over aan de schattige blik in Strify’s ogen. “Oké, dan.”� De blondine viste een papiertje uit zijn tas en een pen en schreef snel het adres op. “Leuk! Misschien kom ik vandaag nog wel langs, voor ik moet werken,”� lachte Strify. Shin knikte. "Best, maar ik moet nu echt terug. Bye." Strify en Kiro keken hoe de blondine gehaast weg liep en ze grinnikten zacht. "Hij schaamde zich verschrikkelijk, hè?" mompelde Kiro zuchtend en hij grijnsde. "Jup," zuchtte Strify en hij sloeg zijn arm om Kiro's schouder. De twee jongens begonnen weer te lopen en ze genoten van het goede gedeelte van hun leven, voor zolang dat nog kon.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.