FanFic.nl

Journey through the Mono region {tijdelijke stop}

Episode Six - "I told you I'm not scared!" part 2

Thomas en Noa liepen al een kwartier door de ondergrondse grot, maar nog steeds waren ze geen pokémon tegen gekomen. Thomas begon het zat te worden en Noa wilde koste wat kost weg uit de grot...
'Misschien zijn hier helemaal geen pokémon', zei Noa.
'Dat kan niet', zei Thomas. 'Overal zijn pokémon.'
'Misschien hier niet', zei Noa.
Ze keek om zich heen. De ringen van Umbreon gaven niet genoeg licht om alles goed te kunnen zien.
Noa begon duizelig te worden. Opeens zag ze een man en een vrouw voor zich, ze renden en de vrouw had een baby in haar armen. Ze zag er uitgeput uit.
'Wacht, wach even!'
'We moeten hier snel weg, lieverd, snel!'
'Maar ik kan niet harder, wacht even!'
'Ze komen ons achterna, je moet rennen, je móét!'
'Maar schat, de baby!'
'Het is een zaak van leven of dood! Als we de baby achter moeten laten moet dat maar. We hebben geen keuze!'
'We kunnen de baby niet achterlaten', huilde de vrouw. 'Ik kan niet meer! Neem de baby en laat me hier achter, ik kan niet meer rennen.'
'We hebben het hier over team Eternal', zei de man. 'Als zij je vinden loopt het niet goed met je af!'
'Wat is er dan nog van me over?' riep de vrouw. 'Kijk dan naar me, ik kan echt niet meer!'
De vrouw viel met een smak op de grond en de man kon nog net de baby uit haar handen pakken.
Noa wankelde. Thomas pakte snel haar hand en trok haar overeind.
'Wat is er?' vroeg hij bezorgd.
'Die stemmen...' zei Noa. 'Ze blijven maar komen.'
Thomas dacht even na.
'Noa... Het is misschien een domme vraag, maar herinner jij je iets uit het verleden? Of iets van je ouders?'
Noa schudde haar hoofd.
'Misschien hebben die stemmen iets te maken met weggevaagde herinneringen uit het verleden', zei Thomas. 'Misschien ben je hier eerder geweest, heel lang geleden.'
Dat kon best waar zijn, dacht Noa. Wat als zij die baby was? Dan zou dat betekenen dat die man en die vrouw haar ouder waren!
'Kom, we gaan verder', zei Thomas en hij wilde door lopen, maar Noa bleef staan.
'Die man, die zei iets over team Eternal', zei Noa. 'Dat ze moesten vluchten voor hen, of zo.'
Thomas draaide zich om en keek haar bezorgd aan.
'Je denkt toch niet dat we ons in de geheime schuilplaats van team Eternal bevinden?'
'Daar... Had ik nog niet over nagedacht', zei Noa en haar stem klonk benauwd. 'Ik wil hier weg.'
'Kom, we zoeken zo snel mogelijk een uitgang!' riep Thomas.
Hij pakte Noa's hand en trok haar mee.
Na een hele tijd rennen, blokkeerde iets het pad van de kinderen. Het zag er van achteren uit als een enorm rotsblok met gele stippen, maar toen het zich omdraaide, schrokken Thomas en Noa zich rot.
Het was een pokémon.
'D-D-D-Dusknoir!!!' riep Thomas geschrokken.
De Dusknoir gaf geen antwoord. Snel greep Noa naar haar pokédex.
Dusknoir is een Wenk Pokémon. Zijn lichaam is volledig hol en hij kan, net als een zwart gat, alles opslokken. Sommigen zeggen dat zijn slachtoffers nooit terugkeren.
'Dat klinkt niet zo leuk', zei Noa en haar stem klonk benauwd.
'Niet echt nee', zei Thomas.
Hij keek doodsbang naar de Dusknoir en Noa had niet verwacht dat zo iemand als Thomas zo bang kon zijn.
'Umbre, Umbreon!' riep Umbreon tegen Thomas.
Thomas schudde zijn hoofd.
'Ik kan het niet, Umbreon', zei hij verdrietig.
'Wat is er?' vroeg Noa bezorgd.
'Toen ik klein was', zei Thomas. 'Ben ik samen met mijn broer Nick aangevallen door een Dusknoir. Nick overleefde het niet.'
Hij keek naar de grond. Noa wist niet goed wat ze moest zeggen.
'Daarom moet je deze Dusknoir verslaan!' zei ze vastbesloten. 'Voor Nick!'
Thomas knike en keek weer iets zekerder.
'Umbreon!' riep hij. 'Ik kies jou!'
'Umbreon!' riep Umbreon en hij sprong naar voren.
'Vulpix!' riep Noa. 'Jij ook!'
Vulpix was ook al uit zijn pokébal, dus ook hij sprong naar voren.
'Pix!'
'Doe je Roar, Vulpix!' riep Noa.
'Umbreon, Pursuit!'
Dusknoir werd geraakt door de Pursuit, maar hij werd niet echt bang van Vulpix' gebrul. Hij stapte langzaam naar voren, zonder iets te zeggen en hij gebruikte een Night Shade aanval.
Vulpix werd naar achteren geslingerd.
'Vulpix!' riep Noa. 'Alles goed?'
'Vulpix!' riep Vulpix vastbesloten.
'Doe je Ember!' riep Noa.
'Nog een keer Pursuit, Umbreon!'
Opnieuw werd Dusknoir geraakt maar het leek hem niets te doen. Hij deed opnieuw een Night Shade aanval en dit keer werd ook Umbreon erdoor geraakt.
'Oké, genoeg!' riep Thomas kwaad. 'Het wordt drie tegen één, Starly, kom eruit!'
'Staaarrrrr!'
'Doe je Wing Attack en Umbreon, doe je Pursuit nog eens!'
'Vulpix, Quick Attack!'
'Dat werkt niet tegen Spook types, Noa!' schreeuwde Thomas geïrriteerd.
In een mooie combinatie haalden Starly en Umbreon Dusknoir neer.
'Ember!' riep Noa.
Weer werd Dusknoir volop geraakt, maar hij stond weer op en deed een Tunderpunch op Starly, die paralyzed raakte.
'Kom terug, Starly', zei Thomas. 'Umbreon, probeer je Faint Attack!'
'Vulpix, Ember!'
De Dusknoir sloeg geërgerd de aanvallen terug en Umbreon en Vulpix werden geraakt door hun eigen aanvallen. Dusknoir zweefde weg.
'Vulpix! Alles oké?' vroeg Noa bezorgd.
'Pix, Vulpix...'
'En jij Umbreon?'
'Umbreon!' zei Umbreon vrolijk.
'Wat had die Dusknoir?' vroeg Noa achterdochtig.
'Ik weet niet', zei Thomas. 'Maar er was iets vreemds met hem aan de hand.

Reacties:

Rush zei op 22 dec 2010 - 13:54:
Hmm, *Hier kom ik als alleenstaander*

I LOVEEE DUSKNOIR EN ZIJN FAMILIE XD
maar ik haat Sabelye, die is lelijk...

Maargoed.
Leuk gedaan hey, vooral die herinneringen!

Soragek zei op 7 feb 2010 - 20:21:
me too, en aan Sableye ook kan die rotbeesten niet uitstaan arme Grovyle

Sunrise zei op 31 jan 2010 - 18:54:
Ik heb ook een hekel aan Dusknoir (door explorers of time )

Soragek zei op 31 jan 2010 - 15:56:
Spannend! zielig voor Thomas lijkt een op het verleden van Sora maar alleen zijn moeder is gestorven aan een ziekte ik heb echt een hekel aan dusknoir