FanFic.nl

Villa 13 (afgelopen)

17.

Bill werd gek. Hij tierde alles bij elkaar. Volgens mij kon heel de buurt hem horen. Het had niet veel gescheeld of een flesje was recht in de tv gevlogen. Maar omdat Bill niet helemaal nuchter was vloog het tegen de muur. Toen ging de telefoon. Bill strompelde er naar toe en nam op.
“Met Bill”�
“Goededag, wij willen u meedelen dat…”� verder kwam de man niet.
“U MOET ME GODVERDOMME NIETS MEEDELEN DAT MIJN BROER GEWOON DOOD IS! EN DAT IK HET VIA DE TV MOET VERNEMEN IS NOG MEER GODVERDOMMMEEE!”� riep Bill in 1 adem.
“Rustig meneer, wij willen enkel onze verontschuldigingen aanbieden, het was zeker niet de bedoeling dat hij zou doodgaan”� zei de man rustig.
“Ja ja zeggen ze allemaal, maar hij is wel dood! Wacht maar! Ik stap naar de rechter!”� tierde Bill door de hoorn. Hij haakte af en probeerde kalm te worden maar de tranen liepen al over zijn wangen. Hij trilde en probeerde zich te herinneren waar Tom zijn kalmeringspillen had opgeborgen. Maar hij kon niet meer helder denken. Hij rende naar buiten in de regen. Sinds wanneer regent het? Merkte hij op. Hij rende naar villa 14 en duwde wel een miljoen keer op de bel. Een man in een strak maatpak deed open. “Hebt u een afspraak?”� vroeg de man. Waarschijnlijk de butler dacht Bill. “Is Makbule er? ik moet haar spreken”� zei hij. “Hebt u een afspraak”� herhaalde de man. “flikker toch op met je afspraak”� zei Bill. “Jeffrey? Wie is er?”� werd er geroepen. “Een op hol geslagen boskikker”� riep de man terug. “Dat moet Bill zijn”� zei Makbule terug. Ze duwde de man opzij en bekeek Bill. “wat is er lieverd.”� vroeg ze bezorgd. Bill kon wel neervallen. “Ik…, Tom, dood”� bracht hij uit. “Rustig rustig, ik kom wel even mee naar je thuis”� zei Makbule. Bill liep met stevige passen voor haar uit. “Kalm Bill”� zei Makbule. Bill maakte allemaal gebaren en hij kwam maar niet uit zijn woorden. “Ssst, ga even zitten”� zei ze. Bill. Zijn ademhaling was onregelmatig en hij leek wel te stikken. “Kalmeer eerst even”� zei Makbule. “Mijn pillen”� piepte Bill. Makbule trok een willekeurige kast open en had meteen prijs. Ze nam er een pilletje uit en gaf het aan Bill. Hij nam het 1 en na zeker een 5 minuten was hij gekalmeerd. “Rustig, wil je wat drinken,”� vroeg Makbule. Bill schudde zijn hoofd. “Tom is dood”� zei hij zacht. “Hoe bedoel je?”� vroeg Makbule geschokt. “Tom is dood”� herhaalde Bill. “Meer details Bill”� vroeg Makbule. “Tom is vermoord door die stomme FBI”� zei Bill. “Whaat”� vroeg Makbule. Haar stem schoot 3 octaven hoger. “Ja…”� bracht Bill uit. “Weet je het zeker?”� vroeg Makbule. “Ik zag het toch op tv, en ze hebben me gebeld”� zei Bill. “Heb je niet te veel gedronken?”� vroeg Makbule. Ze keek rond. Het salontafeltje stond vol met lege bierflesjes. “Ik ben nog nuchter genoeg om te weten dat Tom nou ja je weet wel is”� zei Bill. Makbule zette de tv op. Het was het nieuws van half 11. Ze schrok toch wel dat Bill gelijk had. Bill was opgestaan en weg gegaan. “Bill?”� riep Makbule door het huis. Ze verwachte ergens wel dat hij op zijn kamer zat. Makbule was hier al vaak genoeg geweest om te weten hoe de deuren gesloten moesten. Ze sloot ze ook. Ze stuurde een smsje naar Tosca dat ze bij Bill bleef.

“Bill?”� vroeg Makbule voorzichtig. Ze ging zijn kamer in. Hij zat in een klein hoekje onder zijn bureau tegen de muur. Het was stikdonker in zijn kamer. Het rolluik was naar onder. Ze scheen met haar gsm voor te kijken waar ze liep maar doofde het licht toen ze langs Bill zat. Nu moest ze er wel even zijn voor hem. “Gaat het?”� vroeg ze na een stilte. “Hmm”� werd er gereageerd. Makbule drukte een zoen tegen de slaap van Bill. “sst”� suste ze hem. “Het komt wel goed, dat beloof ik je”� “Het zal nooit meer goed komen, ik krijg hem nooit meer terug, ik begin echt te geloven dat dit stomme krot vervloekt is, ik had naar Tom moeten luisteren en hier niet naar toe komen, hij wist het dat het hier niet goed zou zijn. Hij wilde in Duitsland blijven. Had ik toch maar naar hem geluisterd en niet altijd mijn wil doorgedreven.”� snikte Bill. “Makbule sloeg haar armen om zijn schouders en trok hem dichter. Ze ging liggen en trok Bill langs haar. “Sssst”� suste ze. “Het komt echt wel goed, ik beloof het.”�

Reacties: