FanFic.nl

Two girls come by the Cullens

45

Dr. Cullen en Elisabeth liepen weg. Ik hees mezelf omhoog. Nouja, dat probeerde ik. Ik wist nog steeds niet wat ik had... Er verscheen een zuster aan mijn bed. 'Rowena,'zei ze bloedserieus.'Je zult hier nog wel even moeten blijven. JE hebt een Thoracolumbale wervelfractuur.' 'Dat wil zeggen?'vroeg ik haar. 'Een zware ruggenwervel beschadeging.' 'Zeg dat dan,'mompelde ik. Ze negeerde me, en ging gewoon verder. 'En verder is je neus gebroken, heb je een flinke hoofdwond..' somde ze op. Ik rolde met mijn ogen.
'En hoe is 't met bart?'
'Die zanger? Hij heeft een hersenschudding.. Maar dat andere meisje maakt het wat minder goed,'ze klonk bezorgd, en i kvroeg me af wie ze bedoelde. 'Ze is haar geheugen kwijt.' Ik knikte en toen ging mijn lampje uit. (Dwz: ik sliep)

'Je moet naar huis, Elisabeth,' zei Carlisle. Ik schudde mijn hoofd. Alice kwam aangehuppeld. 'Ik ga even bij Hope kijken,' zei ze. Carlisle liep er achteraan. Ik draaide me om. Jake kwam aansnelwandelen. 'Hee... is Quil oké?' vroeg ik. 'Quil heeft niks meer, alleen nog wat blauwe plekken, maar die zijn zo weer weg. Hoe is het met Row en... dinges?' 'Eh...Hope is haar geheugen kwijt en Row heeft iets aan haar neus, hoofd en ruggenwervel.' 'O. Da's niezo mooi.' Duh.

Ik zag ook een appel op mijn kastje-ding liggen. Hope!!"werd er geroepen en er sloegen 2 armen om me heen. "gaat het?" ik keek een zwartharirge meisje aan."ehm... jaah"antwoorde ik.Nu stond er dus ook zo'n mensje in een witte jas bij mijn bed. "hoe the heck kom ik hier?"vroeg ik, aan niemand specafiek. "je werd nogal erg hard geslagen tijdens het concert"zei het zwartharige meisje. "weet je dat niet meer??"ik schudde mijn hoofd. "alice, ze heeft geheugenverlies"zei nu de jas-man. " oohjah" dat was dus alice. maar dan moet ik dus Hope zijn. toch? "weet je hoe je heet?"vroeg de jas-man weer. "ehm.... nou.....tja.....niet echt" Een bed verderop werd er gegrinnikt. "oke nou je heet dus hope"Hope.Hope,hope,hope,hope,hope... hope dus. "okeeeh....en dan ben jij dus...alice?"vroeg ik aan het zwartharige meisje. ze knikte blij. "en dan bent u???" "Carlisle"zei hij glimlachen. wat een naam!! "nou .hope. Je bent dus je geheugen kwijt en..."Carlisle werd onderbroken "ROW!"werd er geroepen. Ik zag een vrouw van carlisle's leeftijd naar het bed naast me lopen "dat is dan row"zei ik en wees nar het bed naast me. Carlisle knikte. Row kreeg een bos bloemen in har handen gedrukt. Toen liep de vrouw naar mij toe. Mij gaf ze ook een bosje bloemen., "bedankt?"De vrouw glimlachde. "ik ben esme"zei ze. oke. esme dus.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.