FanFic.nl

Eyecatcher

\13./

‘Ik begin stilletjes aan te begrijpen waarom Tom zo af en toe eens een verzetje nodig heeft… Hij kan zijn affectie zo nu en dan ‘ns kwijt, maar jullie…’ De jongens waren er nog altijd van overtuigd dat ik een kussen was. En Tom dat hij veel makkelijker zou kunnen liggen zonder zijn in bochten gewrongen hand, dus kon ik - even - weer praten.
‘Vind je ’t vervelend?’ vroeg Georg.
‘ ‘k Weet niet… Ik weet gewoon niet wat ik er mee aan moet, snap je? Toen ik gisterenavond in mijn bed kroop, was dit alles hier nu geeneens een mogelijkheid!’ Het bleef stil.
‘Ik volg.’ zei Georg. Ik glimlachte. ‘Maar daarom gaan we nog niet van je af.’
‘Zullen we nog wel eens zien.’ Ik kietelde Bill tot hij gillend opsprong, strekte mijn been zover dat Gustav onderuit ging, ging door mijn knieën en voor Tom en Georg doorhadden dat hun kussen voetjes had gekregen, huppelde ik al naar de badkamer.
‘Waag het ‘ns te komen kijken!’ riep ik nog dreigend genoeg en gooide de deur achter me in het slot. Oké, WAT was er me nu weer overkomen?

Bill

Ik kon zo nog wel eeuwen blijven soezen. Clara mocht beweren wat ze wilde, ik had nog nooit zo lekker gelegen. Plots voelde ik lange, kietelende vingers in mijn zij. Dí í r kon ik niet tegen, het leek me dan ook meer dan normaal dat ik veel te wakker opsprong en besefte dat Clara ons eindelijk van haar af had weten te schudden.

‘ ‘k Geloof ze nog steeds niet.’ zei Georg.
‘Nogal logisch ook, ik bedoel, wat ze daar allemaal zei… Het leek alsof-’
‘- ze ons was.’ vulde ik Tom aan. Iedereen knikte.
‘Mag ik zeggen dat ik dit behoorlijk vreemd vind?’ Gustav wist niet wat hij hiervan kon denken. En eerlijk gezegd, er was ook helemaal niemand van ons die er ook maar een grammetje benul van had.
‘Op z’n minst het vreemdste ever. Maar verder is ze wel leuk, toch?’ viste ik.
‘Bill? Wat probeer- OH NEE! Bill, waag het niet om het weer zover te laten komen als met Jill!’ Tom maakt graag misbruik van mijn zwakke plekken. Er was overigens geen tekort aan. Mijn ogen smeulden.
‘Ziet ze eruit als Jill?’ Mijn stem kerfde. Toen er geen antwoord kwam, ging ik verder. ‘Gedraagt ze zich als Jill?’
Tom had eindelijk de moed gevonden om me van repliek te dienen. ‘Nee en nee, maar.. ben je haar nu al vergeten? Ben je nu al vergeten dat we door haar bijna.. bijna…’
‘… gesplit waren..’ Hij had het een beetje moeilijk.
‘NEE! Nee, ik ben Jill nog niet vergeten. Verre van, zelfs. Hoe kí n ik haar vergeten, zij, die de enige was die tussen ons kon komen.. díºrfde komen?’ Een droge snik vond zijn weg naar de buitenwereld. Maar ik dwong mezelf weer kalm te worden. Ik had al genoeg om haar gehuild, en daarbij, ze is het niet waard. Ik ging niet nog eens dezelfde kostbare tranen aan haar verspillen, niet weer dezelfde fout. Verdomme!

Tom

Ik vervloekte in stilte mijn grote mond. Ik wí­st dat ze nog steeds door Bills hoofd rondspookte, dat mens, maar ik moest en zou blijven natrappen. Mij zou zoiets niet overkomen, haha. Opperste pret.
Maar anderzijds, Bill wist nu wel waar we bang voor waren. David kon niet alles blijven verbergen voor de pers. Ik wist niet of ik nu goed of slecht had gedaan. En ik zou het Bill ook nooit kunnen vragen.

De deur zwaaide open. ClaSo. Hoelang stond ze daar al? Of vooral, WAT had ze gehoord?

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.