FanFic.nl

Eyecatcher

\23./

Bill
Ik schaterde het uit. Heerlijk, meisjes met een grote mond. Ik kon al raden wat Tom’s reactie zou zijn.
Het duurde twee seconden voor de zin ingezonken was, ik zag zijn kaak verstrakken, en toen de bekende ik-laat-niet-met-me-sollenbrul door de kamer schalde, keek ik verkneuterd toe hoe hij opsprong. Toen Toms steunende schouder plots wegviel, viel ik opzij. Tegen Georg, die eigenlijk alleen maar verstoord opkeek alsof ik was komen binnenvallen terwijl hij net aan zijn ochtendritueel was begonnen en ik vrolijk verkondigde dat het wc-papier op was en dat hij moest gaan winkelen.
Zie je wel. Toms hand schoot uit naar de slang en het powerknopje kreeg het zwaar te verduren onder zijn voet. Iedereen keek vreemd op toen Georg uit de zetel zakte en met een behoorlijke bonk op de grond terechtkwam, maar ik net iets minder omdat ik een lichtblauw vermoeden had dat mijn schouderduwtje er wel een beetje voor iets tussen zat. Zijn benen schoven vooruit, en omdat - zoals ik verheugd opmerkte - Tom net op één been voor hem stond van de stofzuiger aan te trappen, keek ik met naar ik vermoed bijzonder blinkende oogjes toe wat er zou gebeuren.
Zoals ik al verwacht had; Tom verloor zijn evenwicht. In een reflex strekte hij zijn andere been, dat been dat in de lucht hing, er geen rekening mee houdend dat hij de slang nog steeds in zijn hand had en met maaiende armen stortte hij ter aarde. Of eerder, ter zitzak. Gelukkig, ik denk dat Tom nogal gesteld is op zijn tanden.
Als door een wesp gestoken veerde hij weer op, zich plots realiserend dat Clara hier nog altijd ergens ongeschonden rondliep, en toen hij zich naar ons toe draaide om Georg een very dodelijke blik toe te werpen, was daar de perfecte gelegenheid om hem heerlijk vierkant, rechthoekig en cirkelvormig uit te lachen.
Tom wist niet waar we het vandaan haalden, maar toen hij onze blik volgde, moest hij toch wel even slikken. De slang had zich op een bijzonder strategische plaats vastgezogen, totdat hij ze van zijn broek snokte en naar de deur holde, en een laatste blik naar ons die niet veel goeds voorspelde moest zijn uittocht begeleiden.
In volle overtuiging dat de deur nog open was. Niet dus.
Ik kreeg bijna een beroerte van mijn aanhoudende lachstuip.
‘GEMEEN!! JIJ BENT GEMÉÉN!!!’ De stofzuiger hoste achter Tom het hoekje om.
Ik had net besloten om weer te proberen normaal adem te halen toen Gustav benepen zei: ‘Jullie beseffen toch dat we hier net het meest komische duo van de huidige eeuw ontdekt hebben, hé?’
‘Wie? Tom en de stofzuiger of Tom en Sofie?’ Ik grinnikte en kreunde toen mijn buikspieren protesteerden. Inderdaad, lachen is gezond. Nu weet ik tenminste dat ik daar óók spieren heb.
‘Kom maar tevoorschijn!’ hoorde ik in de living, net boven de stofzuiger uit.
‘Gaan we’s kijken?’
‘Waarom? Ik ben zeker dat Tom zijn eigen boontjes wel kan doppen, hij smeert al zelf zijn boterhammen, en daarbij, ik denk dat dit wel belangrijker is, of niet soms?’, zonder zijn ogen van het scherm af te halen naar de Playstation gebarend.
‘Junkie.’
‘Ja hoor, Billie. Dag.’ Zo. Zijn we in de PS-trance dan? Even testen.
‘Georg? Ik kom vannacht je haar afscheren.’
‘Tuurlijk, jongen. Groetjes! Wat zit je nou te lachen, man? Laat me dan toch tenminste eervol winnen!’, riep hij verontwaardigd tegen een schokkende Gustav.
Grinnikend liep ik achteruit naar buiten. Ik wilde voorbereid zijn op een aanval van Georg.
‘Bill euh…’
‘WaAAAH!!’ Ik bonkte met mijn hoofd tegen de wandkast in de gang. Het laatste wat ik besefte is dat ik me gerealiseerd had dat ik over de gespannen draad van de stofzuiger was gevallen en hem door mijn vaart uit het stopcontact had getrokken.
En toen werd alles zwart.
Dus zo voelt Clara zich.

Reacties: