Hoofdcategorieën
Home » Tokio Hotel » Learn from A little city » *11*
Learn from A little city
*11*
Bill:
Het is rond het middaguur en we hebben onze klusjes al af. Verbazingwekkend dat we als maar sneller worden hierin! Roger prees ons vanochtend nog voor ons goede werk. Tom was hierna overeind geschoten. ‘moeten we ma niet eens proberen te bereiken? We zitten hier al een hele week en ze weet nog steeds niet hoe het met ons gaat!’ ik was zelf ook opgesprongen en had een verschrikt geluid gemaakt. Roger had gelachen en verteld dat bellen naar het buitenland nogal lastig was hier. De verbindingen waren nogal slecht dus was de snelste manier de post. Hierna waren Tom en ik een beetje nukkig geworden. We wilde mama zelf horen. Niet contacteren met post. Toch bleek het de enige oplossing te zijn dus hadden we besloten om toch maar een brief te gaan schrijven. Die hadden we naar het postkantoor gebracht en Jim, het hoofd van het postkantoor, kon ons met vreugde mededelen dat er een vrachtwagenchauffeur was om bestellingen bij Mark, de eigenaar van The Wistle, af te leveren vanuit de dichtstbijzijnde stad. Hij kon de post vast wel mee terug brengen naar het postkantoor daar. Onze brief zou dus over een paar dagen wel aankomen.
Ik kijk op mijn horloge en zie dat het 3 uur is. ‘Tom, Lily, ik ga weer wandelen in de buurt oké? Ik heb mijn mobiel aan.’ Dat laatste vermeld ik nadrukkelijk. 1 keer een gestreste Tom was meer dan genoeg. Tom knikt en Lily zwaait nog naar me terwijl ik via de keukendeur naar buiten loop. De temperatuur valt me nog redelijk mee. In Duitsland zou het nu kouder zijn. Met een flink tempo loop ik de hoofdstraat door en vlucht ergens een kleine zijstraat in. Een flink eind rechtdoor en vervolgens bij het pleintje een smal steegje door. het is maar goed dat ik alle details heb onthouden gister. Anders was ik weer verdwaald geweest en dat was deze keer niet de bedoeling.
Eindelijk kom ik aan waar ik moet zijn. Achter het smalle steegje liggen de open vlaktes. En als je je ietsje omdraait naar links zie je het verlaten huis. Althans, voor ogen verlaten. Snel loop ik erheen en klop een aantal keren op de deur. Ik zet een stapje achteruit en langzaam gaat de deur op een klein kiertje open. Een groen wantrouwend oog kijkt tussen de kier door en vangen mijn ogen op. de wantrouwige glans verdwijnt iets en de deur gaat verder open. ‘hey Bill.’ Zegt Ribelle. Ik glimlach en loop de gang in. Tegen Tom en Lily mocht ik absoluut niet vertellen waar ik heen zou gaan. Ik had het moeten zweren van Ribelle.
We lopen samen de hal door en zo de woonkamer in waar een lange jongen op een van de banken ligt. ‘Seb, ga eens normaal zitten.’ Snauwt Ribelle en de jongen opent een oog en kijkt van Ribelle naar mij. ‘yo dude.’ Mompelt hij en gaat onderuitgezakt op de bank zitten. ‘Ribe, is dit weer een van je plezierscharrels? Want dan hoef ik me niet voor te stellen.’ Ribelle loopt op hem af en geeft hem een flinke dreun tegen zijn schouder. ‘SEB! Zoiets doe ik niet! Luilak!’ de jongen wrijft over zijn schouder en lacht even. ‘het is al goed dudete. Ik plaag je maar.’ Hij duwt zich omhoog en loopt naar me toe en houd zijn vuist naar voren. Ik geef hem een aarzelende box en glimlach onzeker. ‘Seb is de naam dude.’ Seb is een man van 28 schat ik. Hij heeft een klein baardje en een zwarte muts op waaronder blonde plukken tevoorschijn pieken. Hij heeft donkerbruine ogen en een flauwe grijns op zijn gezicht. ‘Seb is de relaxer hier. Maar volgens mij heb je dat al gezien.’ Seb laat zich weer op de bank ploffen en vouwt zijn handen achter zijn hoofd. Ik grinnik en Ribelle knikt met haar hoofd naar de keuken toe. ‘Seb, wij gaan zo naar boven. Doe jij straks de deur voor de jongens open?’ Seb steekt zijn duim op vanaf zijn positie op de bank en ik loop achter Ribelle aan de keuken in. ‘wil je wat drinken?’ vraagt Ribelle en ik knik. ‘heb je cola?’ vraag ik en Ribelle werpt me een blikje uit de koelkast toe. Zelf maakt ze haar blikje open en neemt er een slok uit. ‘loop je mee naar boven?’ vraagt ze en ik knik.
Nu willen jullie vast wel weten hoe dit allemaal gekomen is. Ik bedoel maar, ditzelfde meisje had gister een mes op mijn keel gedrukt. Wel, na het telefoontje wat ze nogal bruut had afgebroken, hadden we een kleine discussie. Ik vond dat ze bot deed. Zij vond van niet. Toen ik met het argument kwam dat een normaal persoon niet bot doet tegen zijn of haar familie was ze even stil geworden en had ze me schoorvoetend gelijk gegeven. ‘je hebt misschien gelijk. Al ken je mijn situatie niet.’ Had ze gezegd. Hierna had ik moeten lachen om haar weerloze en onschuldige houding. Iets wat ik had moeten bekopen met een dreun tegen mijn arm. Hierna had ze gezegd dat ze me naar de boerderij zou brengen. Ik was wel even geschrokken toen ze naar haar motor toegelopen was en me een helm toereikte. Toch had ik de helm dapper aangenomen. Voor we opstapte had ze me bedankt. Waarvoor weet ik nog steeds niet. Het doet er niet toe. Op dat moment had ik moeten zweren niet te vertellen waar dit was en ze had me gevraagd om vandaag weer te komen. Hierna was de motor gestart en reden we door het donker weg…
Reacties:
aaaaaaahhhhhhhhhhh,
ik ben nu weer in een blije bui,k
dit gaat echt niet helpen bij mijn slapeloze nachten,
maar goed genoeg overbodige informatie,
dit was weer een keimooi stukje,
I want more,
like always,
xx
gvd ,, scheisse!
niejj meer lang doen hea Boboo
en snel verder of ikkes ga stalken vrijdag
dan ben ikkes in Alkmaar
XoXo uitgedroogde Geit
( and don't ask me why I have this name )
omg zooo coooll :o je je je je moet echt megadeluxe snel verder gaan i mean it <3 je kunt echt fantastisch goed shcrijven xoxo linsoo <3<3
verdeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeer
we want more! we want more!