FanFic.nl

Zwischen die Welten

Hoofdstuk 10

De rest van de dag breng ik in angst door. Ik heb iedereen die op de lijst staat nog een keer gebeld en laten beloven me te bellen zodra ze iets van de meiden signaleren. Jeannette en Bill blijven volhouden dat het een val is, maar ik voel me heel schuldig. Dankzij mij is mijn hele familie in gevaar. Het loopt tegen etenstijd en de geuren van het avondeten komen me vanuit de keuken tegemoet. Ik heb vandaag nog niets gegeten en ik ben niet van plan daar verandering in te brengen. Desondanks besluit ik naar de keuken te gaan, al is het alleen maar om gezelschap te hebben. Bill en Jeannette zijn samen aan het koken. Waarschijnlijk is het iets van spaghetti. Het ruikt lekker, dat moet ik toegeven. Trek heb ik echter niet. Ik word straks gedwongen om te eten, dat weet ik zeker. Ik vrees alleen dat ik niet veel weg ga krijgen. Ik ga aan de tafel zitten. Als je een paar weken in je eigen huis opgesloten zit, heb je al snel niets meer te doen. Ik probeer de tijd te doden door nieuwe ritmes uit te proberen op mijn gitaar. Als ik niets doe ga ik nadenken en daar word ik niet vrolijk van; ik denk niet aan vrolijke dingen. Ik besluit dat ik tafel ga dekken, dan doe ik in elk geval iets. De meeste avonden was is zelfs met de hand af, zodat ik mijn gedachten ergens op kan focussen. Ik bel ook redelijk veel, maar ik weet steeds minder iets te vertellen.
Vlak nadat ik klaar ben met tafeldekken is het eten klaar. Bill schept drie borden vol en zet ze op tafel.
‘Bill, ik hoef niet.’
‘We hebben uren in de keuken gestaan, Tom. Het is een beetje respectloos om het niet te eten.’
‘Ik heb gewoon geen trek.’
‘Je bent bang.’
‘Vind je het heel gek?’
‘Ja, nee, ik weet het niet. Ik weet wel dat niemand er iets aan heeft als jij jezelf doodhongert.’
‘Ik eet heus wel iets voor ik doodga. Al is het misschien alleen omdat ik Claudette die lol niet gun. Maar ik ga nog lang niet dood.’
‘Eet nou maar gewoon.’ Bill zegt het op een toon die einde discussie betekent. Lusteloos eet ik een paar happen. Normaal vind ik dit eten lekker, nu smaakt het nergens naar. Tegen de tijd dat Bill en Jeannette hun borden leeg hebben, ben ik nog niet eens op de helft. Bill begint met het afruimen van de tafel. Tot mijn grote opluchting neemt hij mijn bord ook mee naar het aanrecht.

Reacties: