Hoofdcategorieėn
Home » Tokio Hotel » Blauw (afgelopen) » 2.
Blauw (afgelopen)
2.
Audrey zette Bill af voor zijn appartement. “Bedankt”¯, zei Bill. “Graag gedaan maatje”¯, glimlachte Audrey. Bill wachtte met binnen gaan tot Audrey de hoek om was gefietst. Hij trok de zware deur open. Bill voelde in zijn zakken als hij de sleutel wel bij had. Hij vloekte in zichzelf toen hij de sleutel niet vond. Met trillende vingers duwde hij op de bel. “Ja”¯, zei een zachte vrouwen stem. “Ik was de sleutel vergeten, wil je open doen?”¯ vroeg Bill. “Natuurlijk”¯ zei Carla. -Bill zijn pleegmoeder- Bill hoorde wat gestommel. “Wacht maar tot je boven bent!”¯ werd er gebruld. Bill had weer enorme schrik. Met trillende benen liep hij op de lange trap. In de deuropening stond Frank -Bill zijn pleegvader- al te wachten. Zijn ogen stonden woest. Bill durfde amper dichter te gaan. Hij werd met zijn kraag naar binnen getrokken. “Asjeblieft Frank, laat hem nou!”¯ smeekte Carla. Maar het was al te laat. Vuistslagen raakte zijn maag en ribben. Ze raakte gewoon alles wat ze raken konden. “Frank het is maar een jongen, vergeten is menselijk!”¯ probeerde Carla nu. Maar hij luisterde niet. Bill vloog met zijn rug tegen het aanrecht in de keuken. Je kon de wervels horen kraken en breken. Carla hield Frank tegen. Bill kroop weg en vluchtte naar zijn kamer. Hij hoorde nog veel geroep en getier. Bill sliep op de zolder. Het was er niet groot maar zeker ook niet klein. Hij liet zich op zijn bed vallen en liet de tranen komen. Hij sloot zijn ogen en wilde alles wat er net was gebeurt was vergeten. Na een 10 tal minuten was Bill weer kalm en ging naar zijn badkamer. Hij had er gelukkig 1 voor zichzelf. Bill trok er zijn trui en shirt uit. De blauwe plekken waren overal. “Ik heb gevonden wat blauw echt voor me is, wat het voor me betekent”¯, zei Bill zacht tegen zichzelf. Bill bleef een lange tijd naar zijn spiegelbeeld staren. Hij ging met zijn vingers over zijn ribben. Ze deden pijn bij zijn aanraking.
“Billietjeee!”¯ galmde door de zolderkamer van Bill. Bill trok snel zijn shirt aan want hij herkende de stem van Tom. “Wat doet die hier?”¯ vroeg Bill zich luidop af. Bill kon zijn trui niet meer aandoen want de badkamer deur werd met een ruk opengetrokken. “Zo hier zit je dus?”¯ lachte Tom. Bill keek hem kwaad aan. “Wat doe je hier?”¯ vroeg Bill. “Mijn stiefvader en jou vader zijn vrienden gast”¯ , zei Tom. Bill maakte een ‘hmhm’ geluidje en ging toen zijn kamer weer in. Hij voelde de ogen prikken op zijn armen dus trok hij snel en trui aan. “Mijn stiefvader wil dat we vriendjes worden”¯, zei Tom. Hij nam een boek uit Bill zijn boeken rek en keek er in. “Lees je Shakespeare?”¯ vroeg Tom. “Hmhm”¯ reageerde Bill. Tom zette het boek terug en nam een ander boek. “Psychologie gast, is dat niet wat moeilijk voor je?”¯ vroeg hij spottend. “Nee”¯ bromde Bill. “Ik denk dat je beter het boek ‘hoe word ik een man voor Prada Gay’s’ kan lezen”¯ lachte Tom. Bill draaide met zijn ogen. “Oei wat is er met je Prada bril gebeurt?”¯ lachte Tom. Hij nam de kapotte zonnebril op. “Gevallen”¯ loog Bill. Hij ging toch echt niet zeggen dat Frank hem stuk gooide. “Arme jij toch”¯ lachte Tom. Hij had er plezier in. Bill begon zijn geduld te verliezen. Tom ging even zitten. “Tom waarom doe je zo?”¯ vroeg Bill. “Hoe bedoel je?”¯ lachte Tom. “Mij zo pesten en kleineren”¯ zei Bill kalm. “Ik weet niet waar je het over hebt gast”¯ lachte Tom. Toen stond er een man in de deuropening. Zwarte haren, klein postuur, redelijk slank en een rock ster look. “Tom we gaan”¯ zei de man. “En tot ziens Bill”¯. “Tot ziens”¯ zei Bill. “Doegjes Billie”¯ lachte Tom vrolijk. En weg waren ze. Bill vond het maar vreselijk dat Tom net zijn spullen had aangeraakt. Met een zucht ging hij zitten op zijn bed. Bill hoorde dat Silvie en Tuur ook al terug waren van school en Simon uit de crèche. Hij ging nog niet naar school. Bill vroeg zich wel af waarom niet omdat hij toch al 3 is. Er werd op Bill zijn deur geklopt. Kleine Simon stond er voor. “Bill mee tv kijken?”¯ vroeg hij zielig. “Is Frank er nog?”¯ vroeg Bill. Simon schudde zijn hoofd van nee. Nu kwam Bill wel mee. Tuur zat al voor het ding geplakt. Zijn blonde haren zaten slordig. Hij is 7. Silvie zat in de keuken bij Carla. Ze is 15. Toen Carla Bill zag ging ze meteen naar hem toe. “Gaat het liefje?”¯ vroeg ze. “Ja”¯, zei Bill zacht. Hij liet zich meetrekken door Simon. Bill nam hem op zijn schoot. Na het avond eten ging Bill leren en op zijn laptop. Die had hij een paar maanden geleden gekregen omdat Frank zijn arm had gebroken in een dronken bui. Bill startte msn op. Audrey was online dus startte Bill een gesprek. Ze praatten o ver koetjes en kalfjes. Bill vertelde ook nog dat Tom en zijn stiefvader waren langsgekomen. Audrey vond het idee dat Tom bij Bill was langsgekomen maar niets.
Bill dacht er aan dat hij nog niet had opgeschreven wat blauw voor hem was. Hij nam een blad papier en begon te schrijven:
Blauw.
Voor mij iets anders dan blauw voor jou zou zijn.
Ik kan niet zeggen dat blauw mijn lievelings kleur is, ik zou liegen.
Want zwart is mijn lievelings kleur, ook al is het niet echt een kleur.
En als ik aan blauw denk zal ik niet zeggen dat de lucht het eerste
Is, dat in me op komt. Ik zou ook niet kunnen zeggen dat mijn
Lievelings kleurpotlood blauw is, want ik heb geen blauwe kleurpotloden
Meer. Toch niet meer sinds vandaag. Ik heb niets met de kleur blauw.
Toch niets positiefs. De blauwe plekken die mijn huid moeten sieren
Elke dag is mijn eigen blauw. Het vat samen dat er op mijn huid de
Voor de hand liggende dingen staan. De lucht, de lievelingspotlood.
De blauwe plekken op mijn huid zijn mijn persoonlijke herinneringen
Aan alles wat ik mee maak. Het eerste dat in me opkomt als ik over blauw
Zou moeten schrijven zou dat het gene zijn waar ik over zou praten.
Ik heb gevonden waar ik aan denk als men me vraagt:
“Wat zie jij in de kleur blauw?”¯
Ik haat blauw. Het ruïneerde mijn leven en mijn lichaam. Het verkleurd
En doet pijn. Zo hoort het toch niet!
Ofwel?
Bill las zijn tekst na. Dit kon hij toch niet mee naar school nemen? Bill zou wel weer een smoes verzinnen. Blauw betekende niets voor hem. Toch niets positiefs. Hij legde het papier waar hij op had geschreven onder zijn kussen. Bill besloot te gaan slapen. Het was rond 1 uur in de nacht toen Bill wakker werd door zware voetstappen op de zoldertrap. Bill trok het laken hoger. Hij deed alsof hij sliep want Bill was bang. De voetstappen kwamen tot zijn bed en bleven daar stilstaan. Een zoen werd op zijn wang gedrukt. Bill haalde opgelucht adem toen de deur weer toe ging. Bill zonk erna weer in een diepe slaap dromend over een leukere wereld.
Reacties:
grrr die Frank is nu al verschrikkelijk. en Tom... wat bezielt hem?
hij is iig wel een echt persoon. niet zown zieliigerd die alleen pest in het bijzijn van anderen om zich groter en beter te voelen
gelukkig zijn er ook nog wat lieve mensen in zn leven.
liefteren
omgg