FanFic.nl

The Journey Continue's

De uitdaging in Mount Steelix!3/3

het was laat in de middag en Sora's arm deed ontzettend veel pijn en brandde alsof hij een klap met een moker heb gehad.
"moet je eens kijken, zei Roxas.
Sora keek op en zag dat ze nu naar boven konden klimmen maar....
"what the heck, het is hartstikke steil, zei Sora tegen Roxas.
"nou en, of doet het toch een beetje zeer, zei Roxas met brede lach.
"boeit me niet, wat mij boeit is dat de anderen veilig zijn, zei Sora en greep zijn schouder beet.
"oke, zei Roxas en keek naar de hoogte van de wand.
"ondertussen bij Ash en de anderen.
"het duurt wel akelig lang, zei Dawn met trillende stem.
Ash knikte en ging naast Thomas zitten.
"ik ga ze zoeken!, zei Dawn onverwachts.
"Dawn, nee als je dat doet raken we je kwijt!, zei Ash gedecideerd.
"nou en, Roxas is mijn toekomstige vriendje en ik wil hem niet kwijt!, riep Dawn en rende weg.
Ash zuchtte en bleef zitten.
Dawn rende naar de stenen brug of wat daar van over was.
ze keek naar beneden ze zag daar vage stipjes en begon naar beneden te klimmen.
uiteindelijk sprong ze van het laatste stukje steen af en begon naar Sora en Roxas te zoeken.
Sora zuchtte en kon niets bedenken dan daar te zitten.
"Sora, waarom doe je niets, zei Roxas gefrustreerd.
"omdat het toch niet lukt, zei Sora vertwijfeld.
"Sora, Roxas waar zijn jullie!, riep de stem van Dawn.
"Dawn, zei Roxas,"Dawn we zitten hier!.
"Roxas, zei Dawn en rende hem in de armen.
Dawn liet haar tranen stromen terwijl Roxas haar innig knuffelde.
Sora wilde hun niet storen en zocht naar versteviging voor zijn arm.
"zijn jullie klaar, zei Sora naar de lucht starend.
"o sorry, zei Roxas opgelaten.
"ik weet waar we naar boven kunnen klimmen, zei Dawn en leidde hun de weg naar een minder steile wand.
"en waar, zei Sora stijfjes.
"Sora, het spijt me, oke, zei Dawn.
"het is al goed, zei Sora.
"o Sora, zei Dawn en rende hem in de armen.
"Au, pas op mijn arm, zei Sora geschrokken.
"ben je gewond, zei Dawn.
"soort van, zei Sora en wreef over zijn arm.
"hierzo, zei Dawn.
en ze begonnen te klimmen het was een lange klim en al snel deed de arm van Sora pijn.
uiteindelijk waren ze boven en Sora plofte op de grond neer.
Sora kneep zijn ogen dicht.
"Ash en Thomas zijn hier dichtbij, zei Dawn en wees naar de struiken.
"nou, kom op, zei Sora en liep achter Dawn aan.
"hoe komt het zo dat je last van je arm hebt, zei Dawn.
"nou we werden achtervolgd door een stel steenPokémon en we werden omsingeld en als ik niet voor Roxas zou gaan stond hij hier niet meer, zei Sora.
"echt waar?, zei Dawn ongelovig.
"ja, dankzij Sora, als Sora er niet geweest was, was ik nu de gene die met een gebroken arm rondliep, zei Roxas schuldbewust.
"dus je hebt je eigen veiligheid opgeofferd om je broertje te redden, zei Dawn.
"ik kan mijn toekomstige schoonzus toch haar vriendje niet laten verliezen daarvoor zou ik al mijn ledematen voor willen breken om jullie gelukkig te houden, zei Sora.
Dawn sprong Sora om zijn nek en gaf hem een kus op zijn wang.
"hey, waar heb ik dat aan verdiend, zei Sora geschrokken.
"gewoon omdat je mijn grote held bent, zei Dawn.
"bedankt, maar het hoefte niet, zei Sora.
"weet ik, zei Dawn.
uiteindelijk kwamen ze bij Ash en Thomas.
'jullie twee zijn ongedeerd, zei Ash opgelucht.
"min of meer, zei Sora neerslachtig.
"leggen we later wel uit, zei Sora.
Ash en Thomas knikte en ze liepen verder.
wordt vervolgd......

Reacties: