Hoofdcategorieën
Home » Cinema Bizarre » Walking trough this World alone, makes me feel so miserable.. » I’m not going anywhere without you..(#10)
Walking trough this World alone, makes me feel so miserable..
Geschreven door:
Onderdeel van:
Laatst bijgewerkt:
9 dec 2008 - 19:03
Aantal woorden:
448
Aantal reacties:
4
Aantal keer gelezen:
308
I’m not going anywhere without you..(#10)
Aylin Pov;
Ik heb geen idee hoelang ik hier voor mijn huis blijf staan, ik weet alleen dat het erg lang is.
Mijn hand blijft de hele tijd op de deur rusten terwijl ik er nu nog even achter kom dat ik nu echt nooit meer mijn huis in kan, dat ik vanaf nu eigenlijk een zwerver ben.
Boven zie ik een lamp aangaan, en ik maak dat ik ervandoor ga.
Ik blijf rennen totdat ik de wijk uit ben.
Daarna stop ik, en wacht ik even tot mijn zijsteek afzakt.
Ik haal mijn mobiel uit mijn broekzak en zie dat het al kwart over drie is!
En het centrum is nog vet ver weg!
Ik begin weer te rennen en meteen komt die zijsteek terug, maar ik negeer het en ren door.
Daar is het centrum al, nu maar hopen dat SeaJin er nog wel is.
Ik ren het centrum binnen en de straat in waar de groente boer is.
Ik stop bij de winkel, maar SeaJin is nergens te zien.
“SeaJin!”ť Ik wil wel roepen, maar ik durf niet..
Ik staar de straat door en verderop, onder een lantaarnpaal, blijft iemand stilstaan.
“SeaJin?!”ť Roep ik vragend.
“Aylin! Je bent er!”ť Roept ze en ze komt op me afrennen.
Ik ren ook naar haar toe en sla mijn armen rond aar heen als ze bij me is.
Allebei hebben we net de grootste fout van ons leven gemaakt, maar daarmee hebben we ook het grootste probleem opgelost.
“Gelukkig, je bent er toch.. Waar bleef je zolang?”ť Vraagt SeaJin me.
Ik leg haar uit dat ik de tijd kwijt was en dat ik daardoor zo laat ben.
“Maar ik zal je echt niet alleen laten!”ť Eindig ik me verhaal. SeaJin glimlacht naar me en geeft me een knuffel.
“Kom, we gaan verder. Heb je geld mee?”ť Vraagt ze me nadat we een tijdje zo gestaan hebben.
Ik knik en we besluiten met de trein naar Hamburg te gaan.
Samen lopen we richting het station.
We kopen kaartjes en gaan met de eerst volgende trein mee.
Wanneer de trein start zijn we beide stil.
“Nu hebben we alleen elkaar nog..”ť Mompel ik na een tijdje.
“Ja, maar meer hebben we ook niet nodig.”ť Zegt SeaJin.
Een conducteur komt langs en bekijkt onze kaartjes.
“Zo laat nog op reis dames?”ť Vraagt hij ons.
Beide knikken we instemmend.
“Helemaal alleen?”ť Vraagt de man verder.
“Ja, we gaan op bezoek bij onze tante.”ť Antwoord SeaJin.
“Oké, veel plezier daar!”ť Zegt de man en hij loopt weer verder.
Ik kijk SeaJin vragend aan. “Als ik had gezegd dat we van huis zijn weggelopen was hij alleen maar verder gegaan met vragen stellen, toch?”ť Grinnikt ze.
Mijn hand blijft de hele tijd op de deur rusten terwijl ik er nu nog even achter kom dat ik nu echt nooit meer mijn huis in kan, dat ik vanaf nu eigenlijk een zwerver ben.
Boven zie ik een lamp aangaan, en ik maak dat ik ervandoor ga.
Ik blijf rennen totdat ik de wijk uit ben.
Daarna stop ik, en wacht ik even tot mijn zijsteek afzakt.
Ik haal mijn mobiel uit mijn broekzak en zie dat het al kwart over drie is!
En het centrum is nog vet ver weg!
Ik begin weer te rennen en meteen komt die zijsteek terug, maar ik negeer het en ren door.
Daar is het centrum al, nu maar hopen dat SeaJin er nog wel is.
Ik ren het centrum binnen en de straat in waar de groente boer is.
Ik stop bij de winkel, maar SeaJin is nergens te zien.
“SeaJin!”ť Ik wil wel roepen, maar ik durf niet..
Ik staar de straat door en verderop, onder een lantaarnpaal, blijft iemand stilstaan.
“SeaJin?!”ť Roep ik vragend.
“Aylin! Je bent er!”ť Roept ze en ze komt op me afrennen.
Ik ren ook naar haar toe en sla mijn armen rond aar heen als ze bij me is.
Allebei hebben we net de grootste fout van ons leven gemaakt, maar daarmee hebben we ook het grootste probleem opgelost.
“Gelukkig, je bent er toch.. Waar bleef je zolang?”ť Vraagt SeaJin me.
Ik leg haar uit dat ik de tijd kwijt was en dat ik daardoor zo laat ben.
“Maar ik zal je echt niet alleen laten!”ť Eindig ik me verhaal. SeaJin glimlacht naar me en geeft me een knuffel.
“Kom, we gaan verder. Heb je geld mee?”ť Vraagt ze me nadat we een tijdje zo gestaan hebben.
Ik knik en we besluiten met de trein naar Hamburg te gaan.
Samen lopen we richting het station.
We kopen kaartjes en gaan met de eerst volgende trein mee.
Wanneer de trein start zijn we beide stil.
“Nu hebben we alleen elkaar nog..”ť Mompel ik na een tijdje.
“Ja, maar meer hebben we ook niet nodig.”ť Zegt SeaJin.
Een conducteur komt langs en bekijkt onze kaartjes.
“Zo laat nog op reis dames?”ť Vraagt hij ons.
Beide knikken we instemmend.
“Helemaal alleen?”ť Vraagt de man verder.
“Ja, we gaan op bezoek bij onze tante.”ť Antwoord SeaJin.
“Oké, veel plezier daar!”ť Zegt de man en hij loopt weer verder.
Ik kijk SeaJin vragend aan. “Als ik had gezegd dat we van huis zijn weggelopen was hij alleen maar verder gegaan met vragen stellen, toch?”ť Grinnikt ze.
Reacties:
Hallootjes, mooi geschreven.
Ga je snel verder? [a]
<3