FanFic.nl

Start all over

Hoofdstuk 14, I hate hospitals.

We lopen lang de deurtjes. Zalen vol zieken mensen komen langs. 102, 104, 106, 108… Eindelijk. Ik stap voorzichtig de eenpersoons kamer binnen. Yu ligt in een ziekenhuisbed, zijn ogen zijn gesloten. Hij zal wel slapen denk ik. Ik loop naar Romeo toe. Alleen mensen die hem kennen zullen zien dat hij niet emotieloos is. Zijn ogen, die altijd zo vrolijk glinsteren, zijn nu leeg. Geen sprankeltje te bekennen. Wallen zitten onder zijn ogen. Hij zal ook wel slecht geslapen hebben vannacht. Voorzichtig omhels ik hem. Stoppeltjes schuren over mijn wang. Ik aai hem even over zijn rug. Hij heeft hier maar de hele tijd gezeten in zijn eentje. Niemand om hem te troosten. Ik laat hem los en pluk een stoel ergens vandaag. Ik ga naast Yu zitten. Niet van plan om hem wakker te maken. Voorzichtig streel ik over zijn hand. Hij slaapt. Vredig wel is waar. Ik heb altijd een hekel aan ziekenhuizen gehad. De muffe geur van ziekenhuis. Doet me alleen maar aan rotdingen denken. Nu al helemaal. Strify, Shin, Kiro en Romeo staan er een beetje ongelukkig bij. Ik heb nog steeds zijn hand vast als hij wakker wordt. Hij kijkt me aan. Langzaam verschijnen er kleine twinkelingetjes in zijn ogen. Ik ben zo blij om dat te zien. Als je hem daar zo zou zien liggen, zou je denken dat ie dood was. Hij zegt niks. Hij kijkt ons alleen een voor een aan. Dan glimlacht hij. Een zucht van opluchting gaat door de kamer. Iedereen is blij dat Yu nog kan lachen. Iedereen is blij om te weten dat het goed gaat. Nouja, goed. Goed genoeg om niet van je stokje te gaan. Kiro komt binnen met een grote bos bloemen. Ik had niet eens door dat hij weg was. Ik glimlach naar hem. Kirotje, altijd in om iemand op te vrolijken. Ook al kan hij dat zelf ook goed gebruiken zie ik aan hem. Yu glimlacht. ‘’Dankje.’’ Mompelt hij. Op dat moment komt er een zuster binnen. ‘’Heeft u misschien een vaas?’’ Vraagt Kiro meteen. Hij doet me nu denken aan een klein meisje dat net bloemetjes heeft geplukt. Ik grinnik. De zuster komt even later terug met een grote vaas. Kiro zet de bloemetjes in het water. ‘’Uw verband moet nu wel even verschoont worden hoor.’’ Zegt de zuster. Ik zie aan Yu’s gezicht dat hij dat niet leuk vind. Wat ik me ook goed kan voorstellen. Met moeite gaat hij recht overeind zitten en plukt zijn pyjama jasje uit. Zijn hele bovenlijf is ingetapet. De zuster begint alle plakkers en pleisters los te pulleken waar alles mee aan elkaar zit. Ze wikkelt Yu uit als een mummie. Op de wond zit nog een of ander kunstwerk van watten en plakkers. Yu grijpt naar mijn hand en knijpt er in als de zuster die los begint te pulleken. Daarna moet er nog een gaasje af. Yu zet zijn tanden op elkaar en knijpt flink in mijn hand als ze die er af haalt. Gelukkig knijpt hij hem niet fijn. Ik kijk naar de akelige wond. ‘’Er zijn wel wat blaasjes open gegaan, maar voor de rest ziet het er goed uit.’’ Zegt de zuster. Ze loopt naar het karretje en haalt nieuw gaas en plakzooi. En een spray. ‘’Niet weer dat kutding he?!’’ Kreunt Yu. Terwijl hij dat zegt pakt hij ook Romeo’s hand beet. Die al weet dat Yu nu wel hard gaat zitten knijpen. ‘’Ik zal proberen jouw hand heel te laten.’’ Zegt Yu tegen mij. ‘’Maaktnieuit.’’ Zeg ik. De zuster haalt de dop van de spray af. ‘’Komt ie.’’ En ze drukt op de knop. Een geel nevelig spul spuit ze op de wond. Yu knijpt heel hard in mijn hand, waardoor ik zelf ongeveer ook iemand nodig heb om in te knijpen. Als ze stopt met spuiten. Ontspant Yu weer een beetje. Als hij mij met mijn hand ziet wapperen zegt hij: ‘’Sorry..’’ En hij schenkt mij een verlegen glimlachje. ‘’Geeftniet.’’ Zeg ik weer. Kiro die geeft er een kusje op. En dat maakt alles weer goed. De zuster tapet Yu nog eventjes in en verdwijnt weer. ‘’Joehoee! Mag ik nog wel een pijnstiller?’’ Roept Yu haar achterna. Waarna zij nog snel een glaasje water en een pilletje langs brengt. Als Yu dat opheeft laat hij zich voorzichtig weer in zijn kussen zakken. We babbelen een poosje. Maar als er een andere zuster binnenkomt en ons met z’n allen ziet stuurt ze iedereen weg en laat mij zitten. ‘’Ja dit is veel te druk hoor! Een voor een alsjeblieft!’’ Blairt ze als ze ziet hoe lodderig Yu zit te kijken. ‘’Nog bedankt he..’’ Mompel ik een beetje ongemakkelijk als het schreeuwmens weer weg is.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.