FanFic.nl

Cogito Ergo Sum

Hoofdstuk 5.2

Strify keek Kiro zuchtend na en herinnerde zich toen dat hij ook aan het werk moest. Hij hoopte maar dat alles goed kwam met Kiro. Het was een aardige jongen, hij verdiende het niet om in een club te dansen. Strify vond dat hij daarentegen bestemd was om het miserabele leven van een clubdanser te leiden. Zijn ogen gleden nogmaals door de zaal, op zoek naar de beste klant, op zoek naar iemand die hem veel zou betalen voor weinig moeite. Zo’n klant vond hij echter niet, want zijn ogen werden gevangen door twee ogen die hij maar al te goed kende. Yu’s ogen. Yu wenkte de half-brunette met een hoofdknikje en Strify kon niet anders dan gehoorzamen. Langzaam liep hij op de zwart-harige jongen af en hij stopte vlak voor zijn neus.
 
“Zullen we even dansen?”� zei Yu, en Strify wist dat het geen vraag was. Het was een bevel, iets dat Strify maar moest gehoorzamen. De twee jongemannen liepen de dansvloer op en Strify sloeg zijn armen om Yu’s nek. De handen van de zwart-harige jongen gleden om Strify’s heupen en hun lichamen bewogen tegen elkaar. Ze bewogen langzaam op de maat van de muziek, en hun lichamen waren zo dicht tegen elkaar gedrukt dat er geen haar tussen kon. Strify voelde Yu opgewonden worden en wilde daarom het liefst wegrennen, maar hij wist dat, dat niet kon. Vroeger had hij geen problemen gehad als Yu met hem wilde dansen, en daarna verlost wilde worden van de spanning, maar een gevoel in zijn onderbuik liet zijn gedachtes afdwalen naar Shin, en hij kon niet anders dan zichzelf beloven om het goed te maken met de verlegen blondine.
 
“Waar ging je vanmiddag heen, sugar?”� vroeg Yu de half-brunette en Strify schrok op uit zijn gedachtes. “Gaat je niks aan,”� riep hij in Yu’s oor. Yu keek hem grijnzend aan. “Het was gezellig of niet? Hij is leuk, en sexy,”� fluisterde Yu verleidelijk in Strify’s oor, en met elk woord dat hij zei streelden zijn lippen Strify’s oor. Strify beet op zijn lip en probeerde het te negeren. “Hoe weet jij dat? Shin woont op de 11de verdieping!”� riep de half-brunette verontwaardigt uit, maar gelijk had hij daar spijt van, want hij wist dat hij net alles had verklapt. En inderdaad, Yu keek hem aan met een overwinnaarsblik. Maar tot Strify’s verbazing zat er ook wat teleurstelling en jaloezie in die blik. Strify had dat nog nooit bij Yu gezien, hij wist niet eens dat Yu die gevoelens kende, laat staan dat hij ze had.
 
“Meekomen,”� zei Yu toen hij zichzelf weer herpakt had. Strify schudde verwoed zijn hoofd, maar hij kon geen weerstand bieden toen Yu hem meetrok naar de uitgang. De half-brunette keek paniekerig om zich heen en ving nog net een glimp op van Kiro, die geld in zijn hand geduwd kreeg en zoekend om zich heen keek, waarschijnlijk op zoek naar Strify. Maar Strify werd de tochtige gang ingetrokken door de zwart-harige Yu, nog een aantal gangen door en daarna het koude steegje in. “Yu! Waar gaan we heen?! Ik bevries bijna,”� klaagde Strify en hij trok aan Yu’s hand. Yu sloeg zuchtend een arm om Strify’s schouders en hij trok de half-brunette tegen zich aan. Strify klappertandde nog steeds, maar de kou was minder ondragelijk en hij liet zich maar meenemen naar waar Yu hem mee naartoe nam. Gelukkig was het niet ver, en opende Yu verderop in het steegje een roestige deur. Hij duwde Strify naar binnen en sloot de deur weer achter hen. Strify kon niet zien waar ze waren, want ze waren in volledige duisternis gehuld, maar hij rook sterk de geur van sigaretten, drank, schimmel en afval. De half-brunette haalde walgend zijn neus op en knipperde een aantal keer met zijn ogen toen Yu een lampje aanknipte.
 
“Naar boven,”� commandeerde Yu en hij duwde Strify richting de steile, houten trap voor hen. Strify keek nog een keer om zich heen en kreeg een benauwd gevoel toen hij zag dat ze in een halletje van 1 bij 1 meter stonden, omringd door schimmelige houten muren en met alleen de trap en de roestige deur als uitweg. Snel stapte Strify de trap op en liep naar boven. Daar opende hij een houten deur, die bedekt werd door afgebladderde witte verf. Yu legde zijn handen op Strify’s heupen en duwde hem de kamer in. Het was niet groot, 4 bij 4 meter schatte Strify, en er stonden alleen 2 oude, leren banken, een klein kastje, een koffietafeltje en er lag een matras op de grond. Er was een klein, vies raampje en daarnaast een deur die naar een stinkend klein badkamertje leidde.
 
“Je nieuwe.. onderkomen, neem ik aan?”� zei Strify minachtend. Yu keek hem beledigd aan. “Ik bezuinig op mijn woning, dan heb ik meer geld voor andere dingen,”� legde hij uit en hij kwam dicht tegen Strify’s rug aan staan. Strify stapte weer van hem weg en draaide zich naar Yu om. “Dat kan je ook doen. Maar ik moet echt terug, ze verwachten dat ik nu werk en geld verdien. Na de ramp van gisteravond kan ik het me niet veroorloven om hier te zijn,”� ratelde Strify snel. “Hoe.. graag ik dat ook zou willen,”� voegde de half-brunette er langzaam aan toe terwijl hij de vieze kamer rondkeek. Yu grinnikte zacht. “Ik weet dat je hier niet wil zijn, maar ik laat je echt niet gaan. Ik geef je wel wat geld, zodat je Theodor niet teleur hoeft te stellen, maar je gaat echt niet weg, sugar.”� De zwart-harige jongen likte zacht zijn lippen en Strify keek hem achterdochtig aan. Yu naderde Strify langzaam en toen hij bij de half-brunette aankwam trok hij de jongen dicht tegen zich aan.
 
Yu drukte zijn lippen op die van Strify en hij verspilde geen tijd aan voorspel, maar hij begon gelijk een spel met Strify’s tong. Voorzichtig vouwde de half-brunette zijn armen om Yu’s nek en hij speelde het spel mee. De twee jongens strompelden achteruit en Strify kreunde zacht toen hij achterover viel en de matras onder zijn rug voelde.
 
Het was lang geleden dat hij en Yu seks hadden gehad.
 
En hoe zeer het Strify ook speet, hij had het gemist..

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.