FanFic.nl

Blauw (afgelopen)

3.

Audrey ging Bill ophalen bij zijn thuis. Ze sprong op haar roze fiets en reed naar Bill zijn appartement. Bill stond al te wachten. Het sneeuwde ondertussen. Bill zwaaide zwakjes naar Audrey. Ze stopte recht voor Bill. “Je gymtas?”� vroeg Audrey. “Ben ik kwijt”�, zei Bill. “En nu eerlijk?”� vroeg Audrey. “Ik ben die echt kwijt”�, zei Bill. “Kom dan maar achterop”� lachte Audrey. Bill ging zitten en hield zich vast aan de middel van Audrey. “Zet wat muziek op wil je?”� vroeg Audrey. Bill nam zijn mobiel en zette Green Day op. Bij de school aangekomen zette Bill zijn mobiel af. Audrey en Bill liepen het schoolplein op. Het was nog rustig. Bill en Audrey gingen nog wat lessen nakijken. In de klas stroopte Bill een mauw op zonder er bij na te denken. Hij keek rond als niemand het gezien had. Hij wilde zichzelf wel slaan, maar deed het niet. De leerkracht Nederlands kwam de klas in. “Jullie gedichten mensen!”� tierde de vrouw. Iedereen haalde zijn papier boven. “Ik heb het niet bij”� zei Bill. De vrouw haar glimlach was ineen sniet meer zo echt. “Je agenda”� zei de vrouw kalm. Bill gaf zijn agenda aan de vrouw. “Waarom heb je het niet gemaakt?”� vroeg Audrey. “Gewoon omdat ik dat niet wilde, blauw is niets voor me dus ga ik ook niet liegen”� zei Bill. “Het is maar een opdracht”� gniffelde Audrey. Bill haalde zijn schouders op. Zijn agenda werd weer in zijn handen geduwd. Bill bekeek de nota. Hij mocht fijn een opstel schrijven met als titel ‘waarom maak ik niet mijn taken?’. “Laten tekenen door beide ouders”� zei de vrouw. Bill zijn gezicht werd bleek. “Eeuhm ja”� zei Bill. “Gast gaat het wel? je ziet zo bleek.”� vroeg Audrey. “Gaat wel”� mompelde Bill. Audrey haalde haar schouders op.

Ze liepen naar de sporthal. Bill wilde niet mee doen maar hij had geen toestemming om niet mee te doen. “Tot zo”� zei Audrey. Ze ging de meisjeskleedkamer in. Bill ging door tot de jongenskleedkamer. Hij ging in een hoekje zitten en trok zijn schoenen uit. Zijn trui hield hij aan. Bill ging de zaal binnen. “Bill waar zijn je gymkleren?”� vroeg de sportleraar. “Kwijt”� zei Bill. Dat was zelfs nog niet eens echt een leugen. “Doe dan maar in je gewone kleren”� zei de man. Bill ging even zitten, om te wachten op Audrey. Dat kind is altijd zo traag, vond Bill. Audrey kwam aangelopen in de standaard outfit: donkerblauw shortje en een wit T-shirt. Haar lange blonde haren zaten in een staartje. Ze plofte langs Bill neer. Maar lang kon ze niet blijven zitten want ze moesten rondjes gaan rennen. 20 minuten lang. Iedereen zag er tegenop. Bill en Audrey sloft wat achteraan. Tom was zich aan het uitsloven. Hij wilde altijd overal de beste in zijn. Het hing Bill toch wel de keel uit. Na 10 minuten lopen ging Bill door zijn knie. Hij viel en bleef gewoon liggen. Audrey hielp Bill recht. De sportleraar kwam al aangelopen met ijs. Bill herinnerde zich dat hij op de grond was gevallen, recht op die knie nadat hij tegen het aanrecht was gevlogen. Hij had er gisteren ook al last van gehad. De rest moest gewoon verder lopen. Op een gegeven moment kwam Audrey gewoon langs Bill zitten. Gym waren de laatste 2 uur van de dag dus dan konden ze naar huis er na. Audrey zette Bill weer thuis af. “Tot morgen misschien”� zei Bill. “Ik hoop het wel”� lachte Audrey. Bill zwaaide Audrey nog na en toen ging hij naar binnen. Bill viste de sleutel uit zijn broekzak en opende de deur. Er was niemand en er lag een briefje op tafel. Bill wist al wat hij kon verwachten.

Liefste Bill,

We zijn een weekend uit.
Je red het hopelijk wel zonder ons.
Eten is er genoeg en geld ligt hier
langs het briefje.
Tot zondag avond 22:00

Liefs Carla en co.

Een zucht verliet Bill zijn mond. Hij mocht nooit mee op vakantie. Maar heel erg vond hij het niet. Bill nam meteen zijn gsm en smste naar Audrey of ze kwam slapen tot zondag. Bill kreeg meteen een sms terug dat ze al onderweg was. Bill lachte even en strompelde naar de kast voor chips. Zijn knie deed nog steeds wel pijn. Bill had wel zin in het weekend. Zo zonder Frank. En zo met Audrey.

Bill was net klaar met alles goed te zetten toen er gebeld werd. “Ja”� zei Bill door de kleine speaker. “Ik ben er, doe je open?”� vroeg Audrey. “Natuurlijk”� zei Bill. Hij duwde op de knop en zette de deur op een kier zodat Audrey binnen kon. Bill ging even zitten omdat hij pijn had aan zijn knie. Audrey kwam binnen en gooide haar tas neer. “Wanneer komt hier eens een lift!?”� bromde Audrey. Ze sloot de deur en ging langs Bill op de bank zitten. “Ik denk van nooit”� zei Bill. Audrey zuchtte. “Is er niemand?”� vroeg ze. “Nee, ze zijn op vakantie tot zondag avond”� zei Bill tevreden. “Zonder jou?”� vroeg Audrey ongelovig. “Ik zou dat nooit toe laten moesten mijn ouders me niet meenemen en ik zou echt kwaad zijn”� Bill lachte. “Ze zijn ook niet mijn ouders”� zei Bill zacht. “Ach Bill, ze houden even veel van jou als van Tuur en Silvie”� zei Audrey. “Hmhm”� zei Bill. Hij wist dat, dat dus niet het geval is. “Heb je al gegeven?”� vroeg Bill. “Nee, nog niet”� zei Audrey. “Zullen we naar de frituur gaan dan?”� vroeg Bill. “Ja! Goed idee!”� zei Audrey. Bill nam wat geld en de sleutel. “Zeg, ben je met de fiets?”� vroeg Bill. “Ja”�, zei Audrey. “Dan zetten we hem straks in de ondergrondse parking”� zei Bill. Ze gingen er nu heen. Bill nam zijn gammele fiets. “Je hebt wel een fiets”� zei Audrey. “Hier ga ik echt niet mee naar school gaan”�, zei Bill. Audrey lachte. Ze nam haar fiets. “En heb je, je straf al geschreven?”� vroeg Audrey. “Nee, en ik ga het ook niet doen”�, zei Bill. “Waarom niet?”� wilde Audrey weten. Bill haalde zijn schouders op. “Gewoon, daarom niet”� zei hij. Audrey gniffelde.

Ze gooide hun fietsen tegen de gevel en gingen de frituur in. Een heerlijke geur kwam hen tegemoet. Er waren maar een paar mensen voor hen dus moesten ze niet lang wachten. Ze zeiden hun bestelling en gingen even zitten. “Ik ga even naar de wc”� zei Bill. Audrey knikte. “Dag Audrey”� zei Tom. Hij was bij haar komen zitten. “Tom ga weg”� zei Audrey. “Waarom?”� vroeg hij. “Tom ga asjeblieft weg”� vroeg Audrey opnieuw. “Is het omdat we dat Prada gaytje 1 keer in elkaar sloegen? Och dan moet je maar eens vragen hoeveel keer zijn vader hem in elkaar slaat.”� zei Tom. Audrey keek hem verward aan. “Hoe bedoel je?”� vroeg ze. “Heb je de blauwe plekken op zijn lichaam nog niet gezien dan? En het blauwe oog!”� zei Tom. En toen verdween Tom weer. Audrey bleef alleen achter. Dit kon Tom toch niet menen? Maar dit verklaarde wel alles. Het blauwe oog, gebroken arm, de pijn aan zijn arm, geen gymkleren… Nu moest Audrey enkel nog Bill doen bekennen zodat ze hem kon helpen. Frank zou hem nog eens doodslaan. En daarom is Bill ook zo blij dat zijn pleegouders hem niet meenemen op weekendje uit. Alles viel op de juiste plek voor Audrey. Maar ze vroeg zich nog wel 1 ding af. Hoe wist Tom dit allemaal? Wie weet zit hij haar gewoon weer beet te nemen.

Reacties: