FanFic.nl

Cogito Ergo Sum

Hoofdstuk 7.4

Strify keek de dokter hoopvol aan. “We kunnen niet garanderen dat het tijdelijk is. Sterker nog, we vermoeden dat het permanent is,”� zei de dokter kalm en hij liet het nieuws op de jongens inwerken. Strify zag Kiro slikken en de half-brunette voelde met hem mee. “Ook willen we jullie twee,”� ging de dokter verder en hij keek naar Yu en Strify, “verzoeken Kiro rust te geven. Hij heeft vele kneuzingen die moeten genezen en dat heeft tijd en vooral rust nodig.”� Strify staarde naar de muur en knikte afwezig. Hij hoorde de dokter nog iets tegen Yu mompelen en daarna liep de man de kamer uit. “Kom, sugar,”� zei Yu op een fluistertoon. Hij stond op en pakte Strify’s vrije hand. Strify knikte nogmaals afwezig en ook hij stond langzaam op. “Ik kom morgen wel weer, Kiro,”� fluisterde de half-brunette en hij drukte een kus op Kiro’s voorhoofd. “Oké, zie je morgen, Strify,”� mompelde Kiro en hij richtte zijn hoofd naar beneden. Yu legde zijn hand op Strify’s schouder en hij trok de jongen voorzichtig met zich mee. Strify keek nog even verdrietig om naar Kiro en liet zich daarna de kamer uit begeleiden. Buiten drukte Yu een kus op zijn slaap en samen liepen ze rustig weg.
 
Het nieuws sloeg bij Strify in als een bom. Kiro was zo’n aardige jongen, hij verdiende dit zeker niet. Ook baalde Strify omdat Yu gelijk had gehad. Of beter gezegd, Strify had geen gelijk gehad. Hij had nooit gelijk en hij was het zat. Maar Strify dwong zichzelf positief te denken, dat kon hij wel gebruiken. Als hij nergens gelijk over had, had hij ook geen gelijk over dat Shin boos was en hem niet meer wilde. Die gedachte toverde een flauwe glimlach op Strify’s gezicht.
 
“Waar lach je om?”� vroeg Yu hem geamuseerd. Strify schudde zijn hoofd en stopte zijn handen diep in zijn broekzakken. “Niets. Er valt niks te lachen. Verschrikkelijk dat Kiro niets meer kan en zal zien,”� antwoordde Strify bitter. Yu knikte. “Verschrikkelijk,”� mompelde hij en hij sloeg zijn arm om Strify’s heup. De half-brunette zuchtte en staarde naar de grond. “Waarom ben je werkelijk hier?”� flapte hij er ineens uit en hij wendde zijn gezicht nog verder van Yu af. Yu trok hem dichter tegen zich aan en hij boog naar Strify’s oor. “Omdat je van mij bent, en ik voor je moet zorgen. Zeker op momenten zoals deze.”� Strify sloeg zijn ogen neer en probeerde op Yu te vertrouwen terwijl hij doorliep met zijn ogen dicht. Verder dan een paar meter kwam hij echter niet. Na een meter of 3 opende hij zijn ogen weer. Hij vertrouwde Yu niet genoeg. En toch leek hij zich veilig en beschermd te voelen als hij dichtbij de zwart harige jongen was.

Ze liepen in stilte het gebouw uit, de witte muren, felle lichten en grimmige sfeer achter zich latend. "Waar gaan we heen, Yu?" mompelde Strify afwezig. De zwart harige jongen haalde zijn schouders op. "Waar wil je heen?" vroeg hij aan Strify. Strify keek even om zich heen, terwijl hij op zijn lip beet, en hij nam diep adem. "Je weet wel waar ik heen wil," fluisterde Strify en hij schopte wat sneeuw weg. Yu's greep om Strify's heupen verslapte wat en Strify keek Yu verontschuldigend aan. "Het spijt m-" "Zit die.. jongen niet op school nu?" kapte Yu Strify af. Strify dacht even na. Daar zat wat in. Shin hield van zijn studie, dus hij was waarschijnlijk op school nu. "Dus waar wil je dan heen? Nu je niet naar 'Shin' kan, als hij je al binnen zou laten," zei Yu minachtend en Strify vond de manier waarop hij Shin's naam uitsprak niet prettig. "Dan wil ik naar huis. Ik moet Theodor over Kiro vertellen, dan kan hij op zoek naar een verplaatser voor Kiro's uren vanavond, en alle andere dagen," zei Strify bitter en hij trok zich los uit Yu's greep.

De half-brunette stapte stevig door de sneeuw in de hoop Yu achter zich te laten. En blijkbaar had de zwart harige jonge niet de behoefte om Strify te achtervolgen, want hij liet de jongen weglopen. Zoals altijd zou hij wel weer terug bij hem komen. Hij kwam wel weer. Yu keek zuchtend om zich heen en onbewust dreven zijn gedachtes naar de blinde jongen waar Strify zoveel om gaf. Maar als Yu's informatie correct was, kende de twee jongens elkaar pas een dag. Maar Yu snapte wel waarom Strify zich aangetrokken voelde tot Kiro, hij voelde het zelf ook. Het was alsof hij de jongen hoorde te kennen, omdat ze vrienden zouden kunnen zijn. Omdat ze iets zouden kunnen worden. Maar vanwege karma of welke magische krachten dan ook, kenden ze elkaar niet. En toch voelde Kiro vertrouwd.

Fijn vertrouwd.

Yu wist zeker dat Romeo Kiro ook wel zou mogen. Kiro was eerlijk, en Strify zei dat hij een hele aardige jongen was. Kiro leek sterk, alsof hij wel tegen een stootje kon, en hij was al ergens vandaan gekomen, hij had al wat doorstaan. Kiro was het soort jongen dat ze konden gebruiken.

Als hij niet blind was geweest..

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.