Hoofdcategorieėn
Home » Tokio Hotel » Blauw (afgelopen) » 4.
Blauw (afgelopen)
4.
Bill kwam weer bij Audrey zitten. “Is het eten er nog niet?”¯ vroeg hij. Audrey schudde haar hoofd. “Zullen we straks een film kijken?”¯ vroeg ze. “Ja is goed, welke?”¯ vroeg Bill. “Hmm, finel destenation 3, die komt er vanavond op”¯ zei Audrey. “Ja, lijkt me echt spannend”¯ zei Bill enthousiast. Toen was hun eten klaar. Ze gingen het halen en gingen weer zitten voor het op te eten. “Ik vind dat zo lekker”¯, zei Bill vrolijk. Hij stopte een friet met veel mayonaise in zijn mond. Audrey gniffelde. “Het is dan ook lekker”¯, zei ze. Na het eten fietste ze terug naar Bill zijn appartement. ZE zetten hun fietsen in de ondergrondse parking en gingen naar binnen. Bill zette meteen de tv aan. Audrey plofte in de zetel. Audrey wilde nu vragen over Frank maar ze deed het toch maar niet. Ze wilde Bill zijn weekend niet verpesten. Bill ging een fles cola halen. “Wat zie je dan wel in de kleur blauw?”¯ vroeg Audrey toen Bill langs haar plofte. Bill dacht na. Een rilling liep over zijn rug. Wat er gisteren was gebeurt zag hij even voor zich. Hij leek opeens wel in trans. “Gaat het wel? Je ziet zo bleek?”¯ vroeg Audrey bezorgt. Ze legde een hand op zijn voorhoofd. “Het gaat wel”¯, zei Bill. “Weet je het zeker?”¯ vroeg Audrey. Ze fronste haar wenkbrauwen. “Ja hoor”¯, zei Bill. Hij zette het geluid harder want de film ging beginnen. Midden in de film viel de stroom uit. Bill vloekte binnensmonds. “Kom we gaan naar je kamer waarheid, waarheid of waarheid doen”¯ lachte Audrey. “Ja echt niet”¯ jammerde Bill. Ze lachte en gingen naar Bill zijn kamer. Bill stak wat kaarsen aan. Audrey lag al op Bill zijn bed. “Maar goed dat je een 2-persoons bed hebt, anders moest jij in bad slapen”¯ lachte Audrey. “Grapjas”¯ lachte Bill. Audrey nam haar mobiel en zette wat muziek op. Even was het stil, als je de muziek niet meerekende. “Zal ik je helpen met je ‘straf’?”¯ vroeg Audrey uit het niets. “Hmmm, Ik wil dat niet”¯ zeurde Bill. Audrey gniffelde. “Ga je het niet doen dus?”¯ vroeg ze. “Jawel, maar ja, ik weet niet”¯ zei Bill. Audrey nam een kaars van het kastje en hield het vast. Ze raakte geobsedeerd door het vlammetje dat heen en weer flakkerde. “Vuur is iets magisch, maar het kan veel vernielen”¯ zei Bill. “Inderdaad”¯ zei Audrey. Ze zette het kaarsje terug. “Ik weet nog toen ik bij mijn echte vader woonde, brandde hij elke dag een kaars en op een dag ging het mis, ons huis ging in vlammen op, een nare herinnering.”¯ zei Bill. Hij voelde de angstrillingen van toen weer over zijn rug lopen. “Vreselijk”¯ zei Audrey. “Ja, ik had sinds toen wel een schrik van vuur, maar nu hou ik er van”¯, zei Bill. Hij strekte zich even uit. Audrey zette een volgend liedje op. “Ik ga even kijken als de elektriciteit weer werkt.”¯ zei Bill. Hij sprong over Audrey en ging even naar de lichtknop en duwde er op. Er gebeurde niets. “Damn, alles is nog uit, ik ga wat drinken halen, wat wil jij?”¯ vroeg Bill. “Cola is goed hoor”¯ lachte Audrey. “Ok锯 glimlachte Bill.
Audrey voelde wat kraken onder haar kussen. Ze nam er een blad vanonder uit. In een slordig maar toch best leuk handschrift stond er een tekstje op gekrabbeld.
Blauw.
Voor mij iets anders dan blauw voor jou zou zijn.
Ik kan niet zeggen dat blauw mijn lievelings kleur is, ik zou liegen.
Want zwart is mijn lievelings kleur, ook al is het niet echt een kleur.
En als ik aan blauw denk zal ik niet zeggen dat de lucht het eerste
Is, dat in me op komt. Ik zou ook niet kunnen zeggen dat mijn
Lievelings kleurpotlood blauw is, want ik heb geen blauwe kleurpotloden
Meer. Toch niet meer sinds vandaag. Ik heb niets met de kleur blauw.
Toch niets positiefs. De blauwe plekken die mijn huid moeten sieren
Elke dag is mijn eigen blauw. Het vat samen dat er op mijn huid de
Voor de hand liggende dingen staan. De lucht, de lievelingspotlood.
De blauwe plekken op mijn huid zijn mijn persoonlijke herinneringen
Aan alles wat ik mee maak. Het eerste dat in me opkomt als ik over blauw
Zou moeten schrijven zou dat het gene zijn waar ik over zou praten.
Ik heb gevonden waar ik aan denk als men me vraagt:
“Wat zie jij in de kleur blauw?”¯
Ik haat blauw. Het ruïneerde mijn leven en mijn lichaam. Het verkleurd
En doet pijn. Zo hoort het toch niet!
Ofwel?
Audrey haar stembanden leken wel dichtgeknepen. Ze kon nergens meer op reageren. Audrey hoorde Bill aankomen dus stopte ze het blad terug. “Ik heb ook nog een zak chips meegenomen”¯ zei Bill. “Jij wilt me vet mesten”¯ lachte Audrey. “Shit je hebt me door”¯ lachte Bill. Hij gooide de zak naar Audrey en sprong dan langs haar. “Die kaarsen geven toch genoeg licht vind ik, niet?”¯ vroeg Bill. “Ja, ik kan je goed zien”¯ lachte Audrey. Bill lachte en nam een slok van zijn flesje cola. “Wat zullen we eens doen?”¯ vroeg Bill. “Ik weet niet”¯ lachte Audrey. “Zeg heb jij zo niet toevallig nog liefdes geheimpjes”¯ zei Bill. Zijn wenkbrauwen gingen ondeugend omhoog en omlaag. “Zeg Bill”¯ lachte Audrey. “Je weet maar nooit h蔯 grijnsde hij.
Reacties:
Het is fronste haar voorhoofd, niet wenkbrauwen. :3
Even een spelfoutje verbeteren.
En verder is het stuk vet leuk, het verbaast me niets als Audrey en Billie wat krijgen. :3 Maar toch heb ik een heel ander koppel in mijn hoofd...
Voor mij, dat is zo lief <3
I love you <3
liefteren
IK BEN WEER LEKKER BIJ ;3
Sorry dat ik achterliep =3
Nu ben ik weer bij.
En ik vind dat je mega gauw verder moet X3