FanFic.nl

Dreads and brother love don’t go together

Chapter II. Bill - Hoe alles uit de hand liep door één stomme ruzie..

Ik zit op het vensterbank en ik kijk naar buiten naar de prachtige sterrenhemel, ondertussen ik slaak even een zucht. Als ik hoor dat er iemand binnenkomt veegt ik snel mijn tranen weg. ‘Alles wel oké?’ Hoor ik Kirsten zeggen die net de kamer in komt lopen. ‘Jawel hoor..’ En ik sta op en sluit het raam achter me. ‘Er is wel iets hé?’ Godver waarom moet ze toch altijd alles doorhebben? Hier word ik dus stront ziek van. Ik laat me achterover op het bed ploffen. ‘hmmm..’ Mompel ik dan wat afwezig, hopende op dat mijn beste vriendin een ander gespreksonderwerp aankaart. Maar dat doet ze niet, ik voel hoe haar ogen me aan blijven staren. ‘Zeg nou..’ Dringt ze aan terwijl ze op de rand van het bed komt zitten. Ik blijf strak naar het plafond staren en ik zeg helemaal niets. Totdat ze de volgende verraderlijke woorden zegt die me tot tranen uit doen breken. ‘Het gaat over je broer .. is het niet?’

Ze ziet dat ik begin te huilen en zegt dan zachtjes:’Waarom wil je me niet vertellen wat er tussen jullie gebeurd?’ Ik zeg niets en hou mijn lippen stijf op elkaar. Ik heb mezelf gezworen dit nooit aan iemand te vertellen. Ze komt naast me liggen en veegt het haar uit mijn gezicht. ‘Zeg nou Billie..’ Zegt ze op een zielige bemoederende toon. Ik slik even.. Ze wilt het zelf weten.. dan is het ook haar eigen schuld ook! Ik zucht een keer. ‘Weet je het zeker?’ Vraag ik dan wat hakkelend en stotterend. Ze knikt en staat op om een zakdoekje voor me te pakken. ‘Het begon allemaal.. 23 jaar geleden.. Ik heb nog nooit zoiets gevoeld als dat ik voor mijn broer voelde toen..’ Vertel ik dan wat beschamend. ‘Ik was smoor verliefd op mijn tweelingbroer.’ Dan lach ik even door mijn tranen heen. ‘Toen ik 15 was, en hij lag te slapen heb ik bij hem een stuk dread af geknikt. Ik heb het in een rood doosje bewaart wat ik ooit eens van mijn oma kreeg. Het had een slotje dus ik kon het afsluiten. Het sleuteltje heb ik altijd om mijn hals gedragen, onder mijn t-shirt en onder mijn tig andere kettinkjes. Zodat niemand het zo zien.. Maar 3 jaar later.. is Tom erachter gekomen.’ En ik begin weer te huilen.

Kirsten trekt me overeind in bed en geeft me een zakdoekje aan. Zachtjes wrijft ze over mijn rug en geeft ze me een knuffel. Ik begin wat stom vol sarcasme te lachen. ‘Kijk mij nou, een gozer van 38 jankend op een bed, samen met zijn beste vriendin, verliefd op zijn broer.. en mijn eigen broer walgt van me..’ Kirsten kijkt me wat somber aan. ‘Je hoeft je niet te schamen..’ Fluistert ze dan. Wat me alleen maar meer doet beseffen dat ik me wel schaam. Al 20 klote jaren lang! ‘Wat is er die dag gebeurt?’ Vraagt ze dan kalm alsof ze weet dat ik weer ieder moment kan uitbarsten tot janken. Ik zucht een keer.. En dan begin ik met het vertellen van mijn verhaal. Mijn verhaal..Wat ik al 20 jaar geheim heb gehouden.

Ik kom de slaapkamer in lopen die ik samen met mijn broer deel en ik zie hoe hij nieuwsgierig naar het rode fluwelen doosje loopt te loeren. ‘Ik zie het wel hoor Tom!’ Zeg ik lachend. Ik zie hoe Tom geschrokken en schuldig wegkijkt. Ik zucht even en zeg dan, wat ik al zovaak heb gezegd:’Ik vind dat je mijn geheim moet respecteren! En ooit vertel ik je het misschien wel, maar dat zou je nu nog niet aankunnen.’ En ik zie aan Tom’s gezichtsuitdrukking dat hij kwaad word. En hij wend zijn gezicht van het mijne en kijkt me niet meer aan. Ik zucht even verdrietig. ‘Niet kwaad zijn.. je snapt het toch wel?’ Dan draait hij zich in een ruk om en kijkt me woedend aan. ‘Ja hoor, Tuurlijk ik vertel jou alles.. en jij mij niets.. dus ik snap het helemaal!’En hij staat, nog steeds ontzettend kwaad, op. Ik zie hoe hij naar het balkon loopt en de balkon deur opentrekt. Even houdt ik mijn hart vast over wat hij nu weer gaat uithalen. Maar gelukkig gaat hij alleen kwaad op het balkon staan. Zijn manier van even tot bezinking komen gok ik. Ik loop naar de balkondeur die nog open staat en de vrieskoude wind waait me te gemoed. Doordat ik maar een t-shirt aanheb krijg ik kippenvel. Ik kijk mijn tweelingbroer bezorgt aan. ’Kom nu naar binnen, dadelijk word je ziek man!’ Zeg ik dan wat bezorgt maar ook kwaad om zijn reactie. Ik krijg geen reactie..

Ik probeer het nog eens. ‘Doe niet kinderachtig..! Tom! Kom nu naar binnen alsjeblieft..’ Nog steeds geen reactie. Ik probeer het nog een laatste keer. ‘Dadelijk word je ziek!’ Ik merk dat Tom net doet of hij me niet hoort. En ik zie hoe hij zijn ogen over de witgesneeuwde daken van Berlijn af laat glijden. Twijfelend loop ik toch maar weer terug de kamer in maar de deur laat ik open staan. Ik begin wat in mijn spullen te rommelen om maar net te doen of ik niet bezig ben met Tom. Ik vind het verschrikkelijk als hij kwaad op me is! Ik kan het gewoon echt niet hebben. Na een tijdje roep ik hem weer. ‘Tom..?’ Al zoals verwacht.. geen reactie. Aangezien ik had afgesproken met Georg wat te gaan drinken, ben ik wel evengoed van plan dat nog te doen. Ik loop even naar de deur en kijk naar Tom’s rug, die verstopt zich in het reusachtige shirt wat hem minstens 7 maten te groot is. ‘Tom.. ik ben even in het restaurant wat drinken.. ga je mee?’ Probeer ik dan maar. Ik zie aan de condence wolk die uit Tom’s mond uitsnapt dat hij een grote zucht slaakt. ‘Nee dank je, ik sta hier prima!’ Werpt hij dan nors terug.

Teleurgesteld van mijn mislukte poging loop ik naar de deur van de slaapkamer waar inmiddels op geklopt word. Ik doe open en zie Georg staan. ‘Kom je mee?’ Ik knik en ik trek de slaapkamer deur achter me dicht en loop met Georg de gang op.

‘En toen wat gebeurde er toen?’ Vraagt me Kirsten me helemaal in trans. Ik slik even en ik ga weer verder met mijn verhaal.

Reacties: