FanFic.nl

Cogito Ergo Sum

Hoofdstuk 8.1

"Alle filosofen, van Montaigne tot Kierkegaard, hebben hun persoonlijke verdriet en successen nauw verweven met hun filosofie, waar ze vrijwillig een soort autobiografie van maakten. Over de liefde hebben ze altijd met hun bloed geschreven, met hun unieke belemmeringen, neuroses en successen, en hun denken heeft daardoor alleen maar aan gewicht en belang gewonnen," legde de leraar uit aan de klas. De mensen in het lokaal keken hem geboeid aan, behalve één. Een blonde jongen rechts achterin de zaal was met zijn hoofd ergens anders. Zijn gedachtes dreven weg van de les en in zijn hoofd zag hij alleen een half-brunette jongen. Iemand die hem boeide, fascineerde en zijn interesse wekte. Iemand die hem vertrouwen gaf, liefde schonk en zijn binnenste warm liet aanvoelen. Het was nieuw dat iets of iemand de blonde jongen bezighield, zoveel bezighield dat hij niet oplette in de les. Zijn eigen obsessie. Strify was zijn obsessie.

"Mijn huiswerk is dan ook, schrijf met zoveel mogelijk passie en bloed over je eigen triomfen en nederlagen in de liefde. Minstens 500 woorden, kleine opdracht, morgen inleveren," maakte de leraar snel zijn les af toen de bel ging. De leerlingen stonden op en stroomden één voor één het lokaal uit. De blonde jongen bleef echter zitten en twee zwart harige jongens liepen op hem af. "Shin is al aan het bedenken over wie hij gaat schrijven," zuchtte Haru. Hikaru grinnikte zacht. "Ja, dat zal vast moeilijk zijn," zei hij sarcastisch. Shin keek dromerig op. "Zeiden jullie wat?" De tweeling lachte. "Nee, Shin, we zeiden niets," lachte Haru en hij schudde zijn hoofd terwijl hij wegliep. Hikaru keek hem nog even bedenkelijk aan, alsof hij twijfelde of hij iets moest zeggen. Blijkbaar vond hij het niet de tijd om te praten over het feit dat zijn vriendje Shin in elkaar had geslagen, want hij zuchtte en streek met zijn vingertoppen over Shin's gehavende neus.

"Gaat het een beetje?" vroeg Hikaru fluisterend. Shin knikte en stopte zijn boeken in zijn tas. "Ik vraag me alleen af waarom ze het hebben gedaan. Ze hadden zich duidelijk in me verdiept, dus ik denk niet dat het een willekeurige actie was. Maar waarom deden ze het dan wel?" beredeneerde Shin hardop. Hikaru haalde zijn schouders op. "Ik weet het niet," zei hij zuchtend en samen met de blondine liep hij het lokaal uit. "Als ik zou weten wie ze waren, kon ik misschien meer te weten komen," mompelde Shin en hij ging naast Haru op een bankje zitten. Ook Hikaru nam plaats op het bankje en ze staarden beiden voor zich uit. Hikaru voelde het schuldgevoel aan zich knagen, maar hoeveel hij ook van Shin hield, hij wilde eerst zelf te weten komen wat Romeo ermee te maken had. Hij hield nog wel van zijn vriendje, simpelweg omdat je niet zomaar kan stoppen van iemand te houden, maar hij hoopte wel dat Romeo een hele goede uitleg had voor wat hij had gedaan.

"Hadden jullie het over die twee jongens van vanochtend?" vroeg Haru belangstellend. Shin knikte en de blondine viste een broodje uit zijn tas. "Nou ja.. Ehm.. Ik wil niet heel lullig doen, maar ik denk dat het iets met Strify te maken heeft," mompelde Haru en hij keek naar zijn knieën. Shin keek hem vragend aan. "Waarom denk je dat?" Haru peuterde wat aan zijn broek en zuchtte. "Één van die jongens, die voorste, ik heb hem in de club gezien. Dezelfde club waar Strify werkt," legde hij toen uit. Shin snoof. Hij vond de manier waarop Haru over Strify praatte niet zo prettig. "Wie zegt dat jij niet gewoon dit op Strify af wil schuiven, omdat je hem niet mag?" zei de blondine achterdochtig. Haru keek Shin bedenkelijk aan. Hij mocht Strify inderdaad niet zo, Shin was te goed voor een hoerige danser uit een club, maar hij sprak de waarheid, en hij wilde dat Shin dat ook in zag. "Ga dan vanavond zelf kijken," snoof Haru en hij stond op. Shin schrok een beetje van Haru's reactie en hij keek sprakeloos hoe Haru wegliep.

"Ik zou het maar doen, als je Haru te vriend wil houden. En daarnaast kan kijken geen kwaad, kan je gelijk onderzoeken of Strify boos op je is," sprak Hikaru zijn mening uit. Shin staarde naar zijn broodje en knikte afwezig. Hij had het wel gehoord. En hij wist dat het waar was. Vanavond zou hij naar de club gaan. Hij was zo diep in gedachten dat hij niet eens merkte dat Hikaru een sms'je kreeg en vervolgens wegliep, zonder gedag te zeggen, zonder uitleg.

Ik moet met je praten, uitleg geven. Please, geef me een kans. Ik houd van je.
X- R.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.