FanFic.nl

Cogito Ergo Sum

Hoofdstuk 8.2

Waar?

Hikaru klikte al lopend op het 'verzend' knopje. Hij liep blindelings de gangen door, zijn mobiel in de hand, wachtend op een antwoord van Romeo. Toen hij de grote deur van de ingang open duwde trilde zijn mobiel in zijn hand. Hikaru's ogen schoten gelijk naar het kleine schermpje.

Ik sta bij je school. Links bij de boom.

Hikaru's ogen schoten naar de boom, en zagen Romeo staan, voor hij de rest van het bericht las.

Volg me op een afstand als je hier niet met me gezien wil worden.

Hikaru sloeg linksaf het school af en Romeo begon te lopen. Op een afstand van zo'n 20 meter volgde de Japanse jongen zijn vriendje, tot ze bij een deel van de stad kwamen waar noch Romeo's vrienden, noch die van Hikaru kwamen. Op de hoek van een straat bleef Romeo staan wachten op Hikaru. Zonder iets te zeggen liep Hikaru langs hem heen, nu was het Romeo's beurt Hikaru te volgen. Zo snel als hun benen hen konden dragen liepen ze naar een dichtbijzijnd parkje. Eenmaal daar liep Hikaru van het pad af en hij ging zitten op een bankje achter een boom. Alleen een ernstig oplettende voorbijganger zou hen zo zien. Romeo kwam vlak naast Hikaru zitten, maar de Japanse jongen schoof weg van de ander. Romeo zuchtte verslagen en hij staarde naar de met sneeuw bedekte grond onder zijn voeten.

"Het spijt me," begon Romeo en hij keek opzij naar zijn vriendje. Die keek echter recht voor zich uit en hij had moeite zijn tranen te bedwingen. "Waarom heb je mijn beste vriend in elkaar geslagen?" vroeg Hikaru met een trillende stem, Romeo's verontschuldiging compleet negerend. Romeo slikte en keek ook voor zich uit. "Ik wist het niet. Ik wist niet dat hij je beste vriend was," zei Romeo bitter. "Dus je slaat zomaar mensen in elkaar, zonder te weten wie het precies zijn?" snauwde Hikaru en de jongen beet op zijn vuist om zijn woede te bedwingen. "Mijn vriend zei dat het voor hem belangrijk was. Hij helpt mij ook altijd uit de brand zonder vragen, dus doe ik dat ook," legde Romeo uit. Hij was bang at Hikaru hem nooit zou vergeten, en zijn stem trilde dan ook van de spanning. "En mag ik vragen wat Shin die 'vriend' van je heeft aangedaan, dat het belangrijk voor hem was om Shin in elkaar te slaan?" vroeg Hikaru minachtend en hij keek Romeo woedend aan. Romeo opende zijn mond en twijfelde even. "Ik-" begon hij, maar hij sloeg zijn ogen neer en sloot zijn mond. "Romeo," siste Hikaru en hij pakte Romeo's kin tussen duim en wijsvinger. Daarna dwong hij de jongen hem aan te kijken. "Het is je enige kans, en jij gooit hem weg," fluisterde Hikaru waarschuwend. Romeo nam diep adem en gooide het er toen in één keer uit. "Yu vind dat Strify van hem is." Hikaru keek Romeo met grote ogen aan en langzaam liet hij Romeo's kin los. "En die Yu is jouw vriend, neem ik aan," zei Hikaru ademloos. Romeo knikte aarzelend. "Dus Haru had gelijk. En nu hebben we Shin naar het hol van de leeuw gestuurd," ging Hikaru fluisterend verder. Ineens keek Romeo de andere jongen vragend aan. "Wij zeiden dat Shin vanavond naar de club moest om uit te zoeken wie hem had aangevallen en of Strify boos was," beantwoordde Hikaru Romeo's onuitgesproken vragen. Romeo knikte zachtjes en een kleine stilte viel.

"Sms hem dan," stelde Romeo voor. "Shin's mobiel is kapot," zuchtte Hikaru verslagen. Beiden jongens zochten naar een nieuwe oplossing, al leek die voor Hikaru niet zo moeilijk. De jongen stond op en deed een poging weg te lopen, maar Romeo greep zijn hand en hield hem tegen. "Waar ga je heen?" Hikaru draaide zich zuchtend naar Romeo om. "Shin. Hem stoppen van onbewuste zelfmoord plegen," zei hij droog. Romeo stond ook op en ging vlak voor Hikaru's neus staan. De adem van de Japanse jongen stokte even en hij keek zijn vriendje zenuwachtig aan. "Blijf asjeblieft, al is het nog maar voor even, de club gaat nog lang niet open," smeekte Romeo en hij nam Hikaru's gezicht in zijn handen. Zijn duimen streelden over de perzik zachte wangen van zijn vriendje en hun voorhoofden drukten ze tegen elkaar aan. "Ik vergeef je, Romeo," fluisterde Hikaru zachtjes en Romeo keek verbaasd op. "Echt waar?" Hikaru knikte. "Als jij zorgt dat Yu Shin niks verschrikkelijkers aandoet." Romeo keek zijn vriendje even bedachtzaam aan en knikte toen. "Shin kan er tenslotte ook niks aan doen dat Strify hem leuker vind," grinnikte Romeo ademloos. Hikaru toverde een flauwe glimlach op zijn gezicht. "Inderdaad, ook al is het wel begrijpelijk."

Romeo drukte grijnzend zijn lippen op die van de jongen tegenover zich en zijn affectie werd gewillig beantwoord. Hikaru hield nog van hem, dat was zeker, maar als hij zijn belofte niet hield kon hij het wel vergeten. Hij moest iets verzinnen om het volledige vertrouwen van Hikaru hierover te winnen, en dan zou alles goed komen.

Maar wat kon hij doen om dat vertrouwen te winnen?

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.