In your brown eyes

Hoofdcategorieën

[complete lijst]

Nu on-line: (0)

[complete lijst]

Home » Lady Gaga » In your brown eyes » 03. Papa Beer

In your brown eyes

Geschreven door:

MisterGaGa

Onderdeel van:

In your brown eyes

Laatst bijgewerkt:

10 feb 2010 - 20:29

Aantal woorden:

452

Aantal reacties:

Aantal keer gelezen:

690

03. Papa Beer

When your brown eyes, walked away And your brown eyes, couldn't stay In your brown eyes, you watch her go Then turn the record on And wonder what went wrong, what went wrong If everything was everything, but everything is over Everything could be everything, if only we were older Guess its just a silly song about you And how I lost you, and your brown eyes

“… Gaga cancelde maar liefst 14 concerten en schrapte al haar Meet&Greets. Geruchten gaan de ronde dat Lady Gaga met een depressie thuis zit. Ze werd het laatst gespot aan het ziekenhuis van Montreal waar ze in een taxi snelde.”

“Ik had moeten weten dat dit ging gebeuren” zucht ik. Al slenterend ga ik naar de keuken, trek ik de koelkast open en zoek ik iets straf waarmee ik mijn verdriet kan verdrinken. Ik grijp naar de tequila, maar besluit nog net op tijd het flesje water te kiezen. Op mijn pantoffels glijd ik terug naar de woonkamer en wanneer ik daar aan kom zie ik mijn foto op TV. Ingezoomd op mijn dij waar blauwe plekken zichtbaar zijn. “die heb ik blijkbaar niet goed genoeg gecamoufleerd” vrees ik. Meteen spookt de man die me dit heeft aangedaan door mijn gedachten. “Yuri…Die vuile pooier!” Schreeuw ik uit, juist beseffend dat ik alleen ben.

‘Hello hello baby you called I can’t hear a thing, And I have got no service in the club you say you say’.

Met het horen van mijn ringtone verschijnt er plots een glimlach op mijn gezicht. Met gemengde gevoelens neem ik mijn telefoon op en bij het horen van de stem van Yuri laat ik het flesje water op de vallen op de marmeren vloer. Waterdruppels spetten op mijn schenen, en met mijn blote voeten ga ik uit de plas water staan om ongelukken te vermijden.
“Yuri!!! Waarom bel jij mij?” Riep ik. “Ik zag net het nieuws…Als jij durft naar de politie te stappen dan vertel ik de hele wereld over je verleden, en dan kan je je carrière wel vergeten” zegt hij. “Ik.. euh.. Maar.. ik heb… euh… jij..”Stotter ik. Iets zinniger kwam er niet uit. “Je weet het, liefje. Als de politie aan het huis van Papa Beer z’n huis staat weet ik je te vinden.” Zegt hij. “Ik ben niet van plan de rest van mij dagen in een kamertje van 3 vierkante meter door te brengen.” TUUT TUUT TUUT. Opgehangen. In paniek loop ik rond in de woonkamer. “Wat moet ik nu doen?” hijg ik. “Als iemand ook maar iets te weten komt hierover dan hang ik. Dit mag gewoon niet! Ik leef voor mijn muziek.” Argumenteer ik in een mentale discussie met mezelf. “Maar aan de andere kant kan zo een gangster toch niet op vrije voeten rondlopen?”. “NEEN, Ik laat het zo. Alles komt wel goed. Ik moet privé en werk gescheiden houden.”

Een beetje duizelend wandel ik naar mijn kamer om er even in te slapen. Hopend dat de volgende dag veel beter wordt val ik in slaap. Ver weg.. In monsterland, waar iedereen van mij houd en niemand verschrikkelijke roddels over mij verspreid.