FanFic.nl

Reality Check

Mooie Meisjes

Het gefluister achter me wordt steeds luider. Hoewel ik ontzettend zin heb om ‘Ja, ik ben het’ tegen de fluisterende meisjes achter me zeggen, houd ik me toch in. Er zouden toch alleen maar problemen van komen. Vooral omdat ik ‘het’ echt ben.

“Vraag jij het dan..”� Klinkt er achter mij opeens. Oh nee. Hier heb ik al helemaal geen zin in. Ik houd van Bill, en Bill houdt van zijn fans, en ik snap waarom zijn geliefde fans reageren zoals ze doen, maar soms word het me gewoon teveel.

“Ben jij de vriendin van Bill?!”� Klinkt er opeens heel dicht bij mij, terwijl een vinger op mijn schouder tikt. Ik kijk om.

Een meisje kijkt me aan. Een meisje van een jaar of 16. Erg knap, mooi blond haar.
“Ja dat ben ik”� Mompel ik terug, vanuit mijn ooghoeken kijkend naar het groepje vriendinnen die achter het mooie meisje staan. Het zijn allemaal meisjes van rond de 16. En ik vind ze allemaal knap.

“Oh.”� Het blonde meisje kijkt me nog even aan, voordat ze zich omdraait. “Ze is het!”� Zegt ze tegen haar vriendinnen, om vervolgens op fluistertoon een spoedberaad te houden. What to do with the girlfirend.

In m’n broekzak trilt mijn telefoon. ‘Bill’ lees ik op het display. Even twijfel ik, maar toch neem ik op.

“Heey”�
“Heey”�
“Alles goed?”�
“Ja hoor.”�

Even blijf ik stil. Voordat dit gesprek heel erg vreemd wordt, moet ik een manier verzinnen om Bill duidelijk te maken dat ik niet heel enthousiast tegen hem kan doen. Ik zie het al gebeuren; het groepje mooie meisjes jat mijn telefoon, om vervolgens de nummers van hun favoriete band over het internet te verspreiden. Dan zullen de jongens me erg dankbaar zijn.

“ Waar ben je?”� Bill klinkt een soort van in paniek.
“In een cd-winkel.”� Even wacht ik, maar dan vervolg ik mijn zin. “Veel mensen hier vandaag. Veel meisjes.”�

“Ik snap het. Moet ik iemand bellen?”�

Stiekem vind ik het toch fijn; zo’n vriendje die alles begrijpt. Of in ieder geval; die het begrijpt als er wat aan de hand is. “Weet ik nog niet. Als ik naar de auto kan komen, dan komt het goed.”�

“Sms je me als het niet lukt? Wanneer ben je terug?”�
“Even wat afrekenen, dan kom ik terug. Auto staat dichtbij.”� Ik voel de ogen van het groepje mooie meisjes in m’n rug prikken. “Zeg maar tegen Bill dat ik hem vanmiddag zie. Goed?”�

“Ze luisteren naar je, neem ik aan?”�

“Ja.”� Ik loop snel naar de kassa, het groepje achtervolgd.

“Doe je voorzichtig? Bill wilt je wel graag heel terug hebben.”� Even grinnikt Bill, voordat hij mij gedag zegt en ophangt.

“Hi”� Mompel ik tegen de jongen achter de toonbank, terwijl ik mijn nieuwe cd’s neer leg.

“Heeft u alles kunnen vin.. Ben jij niet die vriendin van dat wijf? Van die zeikband, jeweetwel.. Tokio’tel?!”� Verbaasd kijkt de jongen mij aan.

“Voor zover ik weet is het een jongen, maar goed.”� Ik heb geen zin in vervelende opmerkingen, maar ik heb lang geleden al geleerd dat het geen zin heeft om mensen uit te gaan leggen dat Bill daadwerkelijk een jongen is, en dat het zeik-gehalte van de band best meevalt. Ik wil gewoon m’n cd’s betalen.

De jongen grijnst, zoekt de juiste cd’s voor de hoesjes die ik heb neergelegt, en slaat alles aan. Ik betaal, maar ik kom niet onder zijn grote grijns uit. Hij blijft staren.

“Zeg, als je ooit erhmm..”� Begint hij, vlak voordat ik me om wil draaien om de winkel uit te lopen. “Zeg maar; iets wilt doen met een echte man.. Je weet me te vinden hè?!”� Een knipoog volgt.

“Uiteraard. Maar ik denk niet dat je mijn lieve mooie leuke zeikwijf ooit zal overtreffen. Sorry”� Ik grijns nu zelf, geef de jongen een knipoog terug en loop de winkel uit. Vier paar ogen volgen elke beweging die ik maak.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.