Hoofdcategorieën
Home » Jonas Brothers » Thousand Eyes » Chapter One
Thousand Eyes
Chapter One
-Hoofdstuk 1
''Joe, je weet toch dat we straks een concert hebben he?'' vraagt Nick me. Ik richt mijn blik op hem en knik. ''Tuurlijk weet ik dat'' zeg ik met een grijns op mijn gezicht. ''Waarom zit je dan nog in je pyjama?'' vraagt Nick opnieuw. ''Omdat ik nog moet omkleden, logisch'' zeg ik. Ik zie Nick zijn hoofd schudden en weglopen, snel kleed ik me om. Er word omgeroepen dat we nog vijf minuten hebben en ik pak de microfoon en ga bij mijn broers staan. We horen het geschreeuw nu al. Kevin en Nick kijken elkaar aan en slaan dan de eerste noot aan van Paranoid. Ik zing de eerste regel, met heel veel kracht erachter gezet. We gaan op het platform staan, en al snel gaat die omhoog en zien we de arena. Duizenden fans, gegil, alles hoort er bij. Het tweede nummer begint en opnieuw begin ik te zingen. Dit publiek is geweldig, ze kennen elk nummer, ook al is het heel oud. Terwijl ik wat over het podium liep keek ik het publiek rond. Al snel vond ik wat ik zocht. Twee meiden. Ze waren er serieus altijd, maar ze stonden altijd achteraan. Ze zongen, net zoals elke andere fan, elk nummer mee. En ze waren er iedere avond, dus vond ik het knap dat ze hun stem dan nog niet kwijt waren. Ik zong meestal voor hun, maar ze zagen het niet, of ze wilden het niet. Ik wilde hun zo graag een keer ontmoeten, maar ze waren nooit bij de meet en greet. En aangezien ze nooit voorin stonden, kon ik het ze ook niet vragen. Damn. Ik liep naar Kevin en Nick en tijdens een tussenstop vertelde ik ze dat de twee meiden er weer waren. Dit keer gingen ook hun naar ze zoeken.
Ondertussen waren er al meerdere nummers geweest. De meiden waren iets naar voren gekomen maar nog steeds niet heel dichtbij. Ze maakte foto's en namen filmpjes eigenlijk zoals altijd. Het laatste nummer kwam er aan en we sloten af. Daarna zakten we weer door het podium, wachten op onze meet en greet mensen. Snel kleedde ik me om, trok iets fris aan en spoot wat deodorant onder mijn oksels. Daarna plof ik snel op de bank en drink een glas drinken. Nick komt zijn ''hok'' ook uit en pakt zijn akoestische gitaar. Natuurlijk dacht ik, hij begint gelijk wat te rommelen op dat ding. ''Kevin, waar ben je'' roep ik. Gelijk begint er buiten weer iets te gillen. Okay, de fans zijn er dus nog, misschien die twee meiden ook wel. Hoe onverstandig het ook is ik loop toch de trap op richting het podium. Als ik toch maar op het podium kom worden mijn oren er zowat afgegild. Misschien was het niet zo'n slim idee. De twee meiden, zoals ik had gehoopt, staan er nog. Hoe dan ook, ik kan er niet bij komen. Het is -ondanks het gegil(nog steeds)- erg stil in mijn ogen.
''Joseph Adam Jonas!'' word er naar me toe geslingerd. Snel draai ik me om, daar aan de andere kant van het podium staat Nick. ''Wat is er Nick?'' vraag ik hem. ''Meet en Greet'' zegt hij langzaam en nadrukkelijk. Ik gebaar naar de twee meiden, en loop dan weer terug naar binnen.
Reacties:
Wie, snel meer!!! Joe is sweet.. En paranoid is coowl...
Snel verder? En zeg je dat dan??
xx
Ik zie Nick zijn hoofd schudden en weglopen, snel kleed ik me om. Er word omgeroepen dat we nog vijf minuten hebben en ik pak de microfoon en ga bij mijn broers staan.
Huh? Eerst zit hij in zijn pyjama, dan kleed hij zich om en staat op het podium? Wonen ze in de concertzaal?
ook al is het heel oud.
Zolang gaan ze toch nog niet mee? Zijn er al nummers van hun die oud zijn dan?
Daarna zakten we weer door het podium,
Ik zag even heel melig voor me hoe ze alledrie door het podium in een gat vallen. Ahah, dat was even dom van me
Snel kleedde ik me om, trok iets fris aan en spoot wat deodorant onder mijn oksels. Daarna plof ik snel op de bank en drink een glas drinken.
Je wisselt tussen deze twee zinnen ineens tussen v.t. en t.t....
Leuk!
Zeg het me maar als je verder gaat.
Sorry, als je me nu een zeikwijf vind, door al dat commentaar x'D Er is niks mis met je schrijfstijl hoor, had gewoon zin om te quoten
Leuk(: