FanFic.nl

Last Dance

<9>

Weer een beetje kalm stapte Nona de balzaal in. De man, David Jost had ze van Zara vernomen, was er deze keer zonder Bill. Nona wist niet of ze dat jammer of geweldig moest vinden.
Ze zette zich op een stoel. Die hadden ze er voor de ‘gelegenheid’ gezet. Het leek wel een diploma-uitreiking.
Grinnikend keek Nona naar de deur, waar Zara en Jadie door kwamen gelopen. Voor een keer waren zij eens later dan Nona.
Ze prutste wat aan de zoom van haar T-shirt. Zenuwen gingen door haar heen. Haar auditie was alles behalve vlekkeloos gegaan. David en Bill mochten dan weinig verstand van dansen hebben, Esmeralda had dat wel. Haar advies zou zeker en vast doorwegen op de beslissing.
Het zag er niet goed uit.
Zenuwachtig wiebelde ze heen en weer. Zara zette zich op de stoel naast die van haar, Jadie zocht zich een plekje in de buurt van Aaron en Steve.
David ijsbeerde door de balzaal, keek van tijd tot tijd op zijn horloge en bleef ongestoord verder ijsberen. Af en toe verliet een raar geluid zijn mond, dat het midden hield tussen een zucht en een kreun. Het was vrij raar, maar grappig om te aanhoren. Het leek wel alsof hij wachtte op…
Net op dat moment stormde Bill de balzaal in, met op zijn hielen een jongen met stijl, bruin haar. Niet veel later volgde nog een norse jongen, die je eigenlijk beter man kon noemen, met blonde stekeltjes en een jongen met zwarte… Wat waren het? Het leken eerder platgereden, zwarte rupsen.
‘Eindelijk.’ siste David.
Zara stuiterde als het ware op haar stoel, porde Nona minstens dertig keer in haar zij waarop ze een boks tegen haar schouder kreeg. Toen kwam een vreselijk geluid uit haar longen.
‘Laat me raden, dat is de voltallige band?’ vroeg Nona lichtelijk geïrriteerd. Zij verging van de zenuwen, en Zara was in staat een moord te plegen om maar een millimeter dichter bij haar idolen te zijn. Nona vroeg zich af hoe lang Zara zich nog kon inhouden voor ze de mensen voor zich uit de weg zou rammen en zich op haar favoriete bandlid zou storten.
Nona keek even op, en dat had ze beter niet gedaan. De vier kopstukken van de band keken allemaal haar kant uit, Bill fluisterend en de andere drie knikkend.
Ze kreeg er de kriebels van. Het over haar hebben was één, maar het dan ook nog opvallend doen, was twee. Ze had veel zin om recht te staan en de vier eens te vragen naar hun probleem, maar Zara stootte haar aan.
‘Ze kijken naar je!’ piepte ze, en een jaloerse ondertoon kon ze gewoon niet verbergen. Nona snapte het ook wel, alleen kon zij er toch ook niets aan doen? Ze had liever dat ze naar Zara keken, dan waren ze allebei gelukkig. Zara omdat Tokio Hotel naar haar keek, en Nona omdat zij juist niet bekeken werd.
‘Wil je ruilen?’ fluisterde ze, maar het werd overstemd door David die om stilte en aandacht vroeg. Meteen werd het stil.
‘Hallo allemaal. Aangezien het er vorige keer niet bij aan de pas kwam, doe ik het nu. En dat is de uitleg van de opdracht. Maar eerst stel ik mezelf even voor, voor de mensen die mij niet kennen.’
Even grinnikte Zara zachtjes, maar zweeg al snel weer.
‘Ik ben David Jost, manager van de Duitse poprockband Tokio Hotel. De band die hier naast me staat.’
Hij nam een korte adempauze en ging toen verder.
‘Voor de videoclip van Human connect to Human hebben we vier dansers nodig. We hebben besloten dat het vier meisjes zijn.’
Bijna elke jongen haalde opgelucht adem, er was vast wel een uitzondering maar die wist het dan toch goed te verbergen. Zara daarentegen werd nog hyperactiever, want zo vergrootte haar kans om bij de gelukkigen te horen.
‘Nona Hesselmann.’
Nona stond op, en tegenstrijdige gevoelens vochten een strijd om voorrang. Aan de ene kant was ze blij, dit was een kans als geen andere, en zo kon ze Bill eindelijk bedanken. Aan de andere kant wist ze hoeveel meisjes jaloers op haar zouden zijn, en niet alleen de fans maar ook de meisjes van haar klas die weeral eens slechter bleken dan haar, en ze vond het niet leuk dat Bill en kompanen naar haar gekeken hadden. Dat zou nog kunnen gebeuren.
‘Erika Düsseldorf.’
Nona glimlachte eventjes naar Erika toen die in haar richting liep. Ze stonden aan de linkerkant van David, op een metertje afstand.
Even gleden haar ogen naar Zara, die met haar hoofd in haar handen zat. Ze zag het al niet meer zitten, haar hyperactiefheid was verdwenen.
Toen Amelie genoemd werd, begaf Zara het bijna helemaal. Haar voeten bengelden heen en weer en ze zocht oogcontact met Nona. In haar ogen was radeloosheid af te lezen.
‘Zara Grunberg.’
Nona lachte naar haar vriendin toen die tussen twee mensen door struikelde en bijna tegen de vlakte ging. Nog steeds voelde ze zich dubbel. Steeds minder vertrouwen had ze in heel die Bill gast, en steeds meer ging ze twijfelen of ze dit nog wel zo graag wou doen.
Iets in haar voorspelde niet veel goeds.

Nona, Erika, Amelie en Zara zaten in kleermakerszit op de grond, ook de jongens waren gaan zitten. Alleen David en Esmeralda stonden nog recht terwijl ze uitlegden wat er te gebeuren stond.
De anderen waren naar buiten gestuurd.
‘Vanavond slapen jullie in een hotel. Morgenvroeg worden jullie gewekt, jullie eten en maken jullie klaar. Morgen krijgen jullie een intensieve training, het dansen moet vlekkeloos gaan. De twee dagen die daarop volgen wordt de clip ingeblikt. Dit alles wordt betaald door de platenmaatschappij, en het is geregeld dat jullie les missen.’
Nona zette haar handen achter zich en strekte zich een beetje uit. Het was allemaal wel interessant, maar ze kon er haar gedachten niet bijhouden.
Bill keek weer, en dat bezorgde haar kriebels in haar onderbuik en op elk stukje van haar huid.

Deze is speciaal voor Tessa, want ze moet zich snel weer opperlekker voelen.

Reacties: