FanFic.nl

Start all over

Hoofdstuk 16, Stranger

Als ik op weg ben naar boven, hoor ik gefluit achter me. Een jongen van een paar jaar ouder loopt achter me. ‘’Haay sgatje!’’ Alleen daar al ga ik van over mijn nek. ‘’Ik ben je sgatje niet.’’ Brom ik. En ik ga expres wat harder lopen. ‘’Echtniet dan?’’ Vraagt hij. En hij haalt me in. Een arm slaat hij om mijn middel. Die ik direct weg sla. ‘’Ik ben al bezet smeerlap!’’ Gil ik. Ik schrik van wat ik zelf aan het doen ben. Normaal zou ik doodbang en verlegen worden. Deze nieuwe start in Duitsland blijkt beter voor mij te zijn dan ik had gedacht. ‘’Owjaa? Nou die boft even. Heb je een foto?’’ Natuurlijk wil ik wel even met mijn vriendje showen dus ik pluk mijn mobiel uit mijn zak en laat het aan de jongen zien. Die in de lach schiet. Was te verwachten. ‘’Wat moet zo’n knap kind als jij met zo’n homo!’’ Lacht hij. Dat maakt mij heel kwaad. ‘’Hij is geen homo! Hij is hartstikke lief, sgatig en knap. En niet zo’n smeerlap als jij!’’ Krijs ik stampvoetend. De jongen kijkt ineens niet zo lief meer dus ik klim snel verder de trap op. Ik hoor hem achter me. Dus ik schiet snel een lift in. De deuren schuiven net voor zijn neus dicht. Net goed. Moet hij maar niet zo dom doen.
‘’Wat zie jij er strijdlustig uit!’’ Verwelkomt Yu me. ‘’Ja geweldig, een of andere smeerlap maakte Kiro uit voor homo.’’ Snuif ik. ‘’Tja, daar zijn wij inmiddels aan gewend!’’ Zegt Yu daarop. Ik heb geen zin om er een discussie over te voeren dus snoer Yu de mond. ‘’Ja nu even niet geen zin in.’’ Zeg ik kortaf. Ik heb geen zin meer om in dit ziekenhuis rond te hangen dus ik sms Kiro om te vragen hoe laat ze komen. Ik krijg terug dat ze al onderweg zijn. Niet veel later komt en zuster mijn bed jatten en ze zegt dat er niemand meer hoeft te slapen of de hele dag te blijven. Yu’s verband moet nog een keer worden vervest dus ik moet mijn hand nog even uitlenen. Volgens de zuster ziet het er zeer goed uit. Waar ik erg blij mee ben, en Yu zelf vast ook.
Na een half uurtje arriveert de rest. Waarmee Yu mij en Kiro meteen even naar beneden stuurt om wat dingetjes te halen in het winkeltje. Saampjes lopen we de trap af en halen alles wat Yu nodig heeft. Op weg naar boven komen we helaas de jongen tegen. Die Mark blijkt te heten. ‘’Zo zo daar is het beruchte vriendje dan.’’ Zegt hij spottend. Ik negeer hem maar Kiro draait zich om. ‘’En wie ben jij dan wel?’’ Vraagt hij. ‘’Mark.’’ Zegt Mark kort af. Ik sjor aan Kiro’s arm als teken dat we verder moeten. Mark blijft achter ons lopen. ‘’Homo!’’ Sist hij. Ik negeer hem, Kiro gelukkig ook. Maar als hij het niet kan laten om van mijn achterwerk af te blijven draai ik me om. ‘’Blijf van me reet af!’’ Krijs ik. Kiro kijkt me geschrokken aan. ‘’Laat ons gewoon met rust okee!’’ Zeg ik. ‘’Waarom zou ik jou zo snel op geven?’’ Antwoord Mark sluw. ‘’Want ach, vroeg of laat komt hij daar er zelf ook wel achter.’’ Grinnikt hij. ‘’Waar achter!’’ Zeg ik. ‘’Dat weet je best moppie.’’ Antwoord hij. ‘’Hou op hij is geen homo!’’ Schreeuw ik van woede. Ik draai me op en stamp Kiro voor de trap op. Ik sta stil als ik een fikse dreun achter me hoor. Als ik om kijk zie ik Kiro lang uit op de trap liggen. ‘’Kiro!’’ Gil ik. Ik ren terug en help hem overeind. Zijn kin bloed. Snel trek ik Kiro achter me aan de lift in. Ik kook van woede, maar ben tegelijkertijd doodsbang. ‘’Idioot gestoorde maniak!’’ Schreeuw ik tegen de deur die voor me dicht gaat. Daarna wend ik met tot Kiro. Voorzichtig hef ik zijn kin op om te kijken hoe ernstig het is. Zo te zien is het niet zo erg. Hij heeft de hele tijd nog niks gezegd. Ik sla mijn armen om hem heen en kruip dicht tegen hem aan. Waarna hij zijn armen beschermend om mij heen slaat. ‘’Trek het je niet aan.’’ Fluistert hij in mijn oor. Als de deuren van de lift langzaam open schuiven kijk ik voorzichtig om een hoekje. Gelukkig geen Mark te zien. Samen lopen we terug naar Yu’s kamer. ‘’Wat hebben jullie uitgespookt?’’ Grapt Strify. ‘’Die zelfde malloot van vanochtend, die Kier voor homo uitmaakt heeft hem gevloerd.’’ Bries ik. ‘’Mijn dotje is geen homo.’’ En ik kruip in Kiro’s armen.
‘’Achjo, niks van aan trekken.’’ Zegt Romeo. ‘’Jaja.. Makkelijker gezegd dan gedaan.’’ Mompel ik. Ik verdwijn naar de kamer van de zuster om een pleister te halen. Als ik die heb opgeplakt vertrekken we richting Kiro’s huis. Waar iedereen zijn spulletjes bij elkaar gaat rapen. We moeten immers overmorgen weer naar school.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.