FanFic.nl

Tot zonsopgang. [Twincest]

Part 1

Met tranen in zijn ogen zit de jongen voor het graf van zijn broertje. Het gebeurde allemaal zo snel, zo verdomd snel. En hij kon er niets aandoen. Alhoewel, misschien in zijn plaats sterven. Maar zoiets kan je niet bepalen. Het gebeurt nou eenmaal anders dan gepland.
"Tom heb je alles?" "Ja Bill," "Zeker?" "Godverdomme Bill ik zei toch ja!"
Hij heeft spijt van zijn uitvlieging, het was de laatste keer dat hij lief tegen hem kon doen, maar het mocht niet zo zijn. Hij werd boos op zijn broer omdat hij weer eens doorzeurde.
"maar Tom," Zijn stem klinkt zielig. "Bill ik zei toch dat ik alles had, blijf er dan niet zo over doordrammen," "Maar dat was niet mijn bedoeling het is gewoon, we worden achttien Tom,"
Hij was bang dat hun verjaardag echt een flop ging worden. Hij wou alles tot in de details perfect. Maar de jongen dat hier nu nog is wist dat het onmogelijk is. Niets kan je perfect doen laten lopen. De drummer zou weer dronken zijn geweest en iets doms hebben uitgehaalt, zoals altijd. Hun beste vriend zou iedere jongen in de zaal hebben gekust en wie weet meer. Perfect zou het sowieso niet zijn.
"Bill, heb gewoon vertrouwen in me," "Dat heb ik ook, eerlijk waar," Tom zucht. "Waarom blijf je alles dan honderd keer vragen?" "Omdat", vertelt Bill, "ik het gevoel heb dat er iets mis gaat gaan," "Als je niet zo blijft doorzeuren niet," Moppert Tom terwijl hij zijn greep rond het stuur versterkt.
Hij begon zich echt op te winden in zijn broertje, hij kon toch zo'n irritant kind zijn soms. Er je gehele leven mee opgescheept zitten is, of was, geen lachertje. Hij moest steeds gelijk hebben, had het meestal ook.
"Tom hier rechtsaf," "Dat is niet Bill, dat is pas bij de volgende afslag," "Nee Tom, dat was echt daar!" Schreeuwt Bill. "Niet, hier," Zegt Tom terwijl hij naar de bordjes kijkt. Hij vloekt zachtjes in zichzelf, Bill heeft gelijk, het was de vorige.
De jongen krijgt een glimlach op zijn gezicht. Hij had gelijk en dat wist hij verdomd goed. Zijn broertje had altijd gelijk. Maar ze haalde die afslag nooit.
"Zie je wel?" Grijnst Bill. "Ja, ja, je had gelijk," Tom rijdt een oprit op en draait zo de auto. Met een grimas op zijn gezicht kijkt Bill Tom triomfantelijk aan. "Ja je had gelijk, haal die grijns van je gezicht af, idioot," Gekwetst kijkt hij Tom aan. "Bill sorry", begint Tom terwijl hij Bill aankijkt. "het was niet mijn bedoeling om," "TOM KIJK UIT!" Gilt Bill plots. Tom richt zijn blik op de weg en probeert de vrachtwagen dat op hen af komt gereden te ontwijken. Hij duwt zijn rem zo stevig mogelijk in. Als hij merkt dat de auto gewoonweg niet meer reageert geraakt hij in paniek, hij staat op het punt het belangrijkste in zijn leven te verliezen. "Bill, ik hou van je," En dan niets meer, enkel zwart.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.