FanFic.nl

All the same

Hoofdstuk 1

De bel ging ten huize Malfidus. Narcissa streek haar fluwelen jurk glad en liep met korte passen naar de deur. ,,Wees beleefd, je aanstaande is aangekomen!" siste ze nog tegen Draco, deze rolde met zijn ogen en holde op topsnelheid de trap op. Boven gluurde hij tussen de spijlen door naar beneden, hij zat gebukt en niemand zag hem tussen het houtwerk. ,,Hallo Kris, Nina, Isabelle." glimlachte zijn moeder beleefd. Een man van ongeveer veertig jaar met zwart haar dat net in een zijstreep gekamd was en groenblauwe ogen stapte het huis binnen. Achter hem volgde een vrouw van ongeveer dezelfde leeftijd met bruin krullend haar dat tot aan haar schouders reikte en grijze ogen. En uiteindelijk ook een meisje van zeventien jaar. Haar bruine haar had dezelfde krullen als die van de vrouw, maar bij haar reikte het tot halverwege haar rug, ze had dezelfde groenblauwe ogen als de man. Isabelle Ardena was de dochter van Nina en Kris Ardena, zij waren naast hen één van de zuiverste tovenaarsfamilie's. Hij en Isabelle waren uitgehuwelijkt, iets waar Isabelle helemaal niet zo tevreden mee was. Isabelle zat in ravenklauw, en hij in zwadderich. Draco was al sinds hun derde jaar smoor op haar, helaas was die liefde niet wederzijds. Maar toen hij erachter kwam dat ze uitgehuwelijkt waren aan elkaar was hij de twee weken daarna zo vrolijk als maar zijn kon geweest. Isabelle daarentegen was hem nog erger gaan haten dan ze al deed. Maar wanneer ze hier was moest ze zich naar de normen gedragen, en dat hield in strikte beleefdheid en vriendelijkheid tegen haar gastvrouw en heren, waaronder hijzelf. Hij sprong op en kwam de trap af. ,,Hallo, Draco!" glimlachte Nina, hij schudde beleefd haar hand net zoals die van Kris. ,,Fijn je weer te zien, Isabelle." zei hij en hij kon het niet laten om een kleine grijns op zijn gezicht te laten verschijnen. ,,Ingelijks, Draco." zei ze beleefd, maar hij wist dat ze die woorden liever ingeslikt had dan dat ze ze had uitgesproken. Hij gaf haar een zoen op haar wang en besefte dat ze op dit moment worstelde met zichzelf om niet walgend achteruit te deinsen. Dit kon ze niet maken aangezien hun beide ouders aanwezig waren in de ruimte. ,,Mevrouw, Dobby heeft het eten geserveerd, meesteres, kan ik verder nog iets voor u doen?" een huiself stond in de deuropening en bukte toen hij de visite zag. ,,Nee, Dobby, ga maar naar je kast." zei Narcissa en de huiself sprintte weg. ,,Mag ik u naar de eetkamer begeleiden?" vroeg Draco beleefd, Isabelle glimlachte, niet van harte, en stak haar arm door de zijne. 'Ze haat dit, maar ze heeft geen keuze.' ging het door hem heen. Lucius, Narcissa, Kris en Nina volgden het voorbeeld van de twee jongeren. Ze gingen allemaal aan tafel zitten, Lucius aan het hoofd van de tafel, Narcissa aan de andere kant. Kris en Nina gingen naast elkaar zitten en Draco en Isabelle eveneens. Bij iedereen stond er voor zijn of haar neus een bord met het voorgerecht op. Dit bleek een groentenschotel te zijn met onder andere tomaat gevuld met garnalen, sla, komkommer, worteltjes, asperge in hesp gerold en dergelijken. ,,Eet smakkelijk, zou ik zeggen." glimlachte Lucius, iedereen begon aan het voorgerecht. Draco wierp af en toe een stiekeme blik op Isabelle, hij kon het niet laten, ze was zo knap. Ze droeg een rode baljurk, had een klein beetje Make-Up op en straalde alle sterren bijeen. Na het voorgerecht aten ze nog tomatensoep, als hoofdgerecht kroketten met zalm en een groentenschoteltje en als dessert roomijs. ,,Draco, waarom laat je Isabelle de tuin niet zien?" stelde Narcissa voor. Isabelle opende haar mond al om te protesteren maar leek te beseffen dat ze zich gedeisd moest houden. Als gevolg sloot ze haar mond met tegenzin. ,,Een prima idee, moeder, kom je, Isabelle?" stemde Draco hier meteen mee in en hij stond op. Isabelle keek even naar de tafelrand maar stond ook aarzelend op. Draco bood haar zijn arm aan en ze nam deze aan. Zwijgend liepen ze de tuin in, waar hun ouders hun niet konden zien. Die wilden waarschijnlijk al veel voor het huwelijk en dergelijken regelen, er was afgesproken dat Draco en Isabelle in augustus zouden trouwen, de zomer na hun laatste jaar op zweinstein. ,,Het is koud buiten, we kunnen beter naar binnen gaan." mompelde Isabelle, Draco grinnikte en nam haar hand vast. ,,Ik wil je anders wel even opwarmen, hoor." fluisterde hij in haar oor, ze keek hem woedend aan. ,,Waag het om één milimeter dichter in mijn buurt te komen dan dat ik toesta en ik zweer dat ik je zodanig toetakel dat je de komende vijf eeuwen niet in staat bent om ook maar een huwelijk bij te wonen, laat staan om zelf te trouwen!" siste ze giftig. Hij grijnsde en sloeg een arm om haar heen, ze wilde hem wegduwen maar hij gaf haar een waarschuwende blik. ,,Niet doen, je vader staat aan het raam." fluisterde hij, hij gaf een kort knikje naar opzij. Isabelle gluurde voorzichtig langs hem heen en zag inderdaad haar vader staan, samen met Lucius. ,,Je gaat dit niet leuk vinden." mompelde hij, hij legde zijn armen op haar heupen waardoor ze nu vlak tegen elkaar aan stonden. ,,Draco, je waagt het niet!" fluisterde ze lichtelijk in paniek en ze deed een poging om niet te laten zien dat ze iets zei. ,,Wil je deze dag nog overleven of niet?" en met deze woorden drukte hij zijn lippen verbazingwekkend zacht op die van haar. 'Hij heeft gelijk, als je nog wilt leven dan ga je moeten meewerken.' ging het door haar heen, aarzelend opende ze haar mond. Hij maakte een zacht keelgeluid en trok haar dichter naar zich toe. Zijn warme lichaam tegen dat van haar aandrukkend. Hij haalde zijn lippen even van die van haar af voor een zogenaamde adempauze. ,,Werk mee, ik weet niet hoe het met jou zit maar ik heb niet graag een laaiende dooddoener op mijn dak!" fluisterde hij en hij drukte zijn lippen nogmaals op die van haar. Ze huiverde even maar liet vervolgens haar handen om zijn nek heen glijden terwijl ze de zoen begon te beantwoorden. Draco opende zijn ogen even, Lucius en Kris waren verdwenen. Ze keek hem vragend aan, hij knikte met zijn ogen en ze zette twee stappen van hem weg. ,,Gatver man, ben je helemaal gek geworden?" siste ze, kokend van woede. ,,Als je nog wilt leven dan moet je het overtuigend spelen, en trouwens, zo erg was dat helemaal niet." er verscheen een lome jongensachtige grijns op zijn gezicht. ,,Jij bent echt onverbeterlijk!" bracht ze verbaasd uit. ,,Dank je," grijnsde hij en hij sloeg zijn arm om haar heen. ,,Zullen we dan nu de rest van de tuin bezichtigen?" voegde hij er aan toe en hij begon haar het doolhof door te slepen. ,,Best, en dat was geen compliment trouwens." zei ze op kille toon. ,,Kinderen, komen jullie? Het bal gaat zo beginnen!" klonk de stem van Narcissa, het 'koppel' wandelde weer naar binnen en Draco liet haar, net voor ze naar binnen gingen, los. ,,Isabelle, ga jij je klaarmaken voor de ceremonie, Draco kan je nog genoeg zien." glimlachte Narcissa, Isabelle knikte. 'Alsof ik hem wil zien, voor mijn part stuur je hem op naar China in een kartonnen doos.' dacht ze. ,,Tot straks," zei Draco, ze knikte en hij gaf haar een zoen op haar voorhoofd. 'IEL, gí¡tver!' schoot het door haar heen maar een gedwongen glimlach verscheen toch op haar lippen. ,,Tot straks, Draco." glimlachte ze en ze volgde Narcissa de trap op. Voor het bal begon zou er een inwijdingsceremonie beginnen. Zij en Draco moesten ingewijd worden in de magische wereld als toekomstig echtpaar. Hun huwelijk zou een eeuwenoude traditie zijn die al jaren in stand gehouden werd door puurbloedfamilie's. Een halfuur later stond ze nerveus in de logeerkamer. Ze droeg een paarse jurk, haar haar was opgestoken en op haar hoofd preikte een gouden kroontje. 'Hoe origineel.' dacht ze sarcastisch en ze bekeek zichzelf in de spiegel. De deur ging open en Narcissa kwam binnen, ze sloot de deur weer en bekeek Isabelle. Er blikte een traan in haar oog. ,,Oh ik kan niet geloven dat jij mijn prachtige schoondochter wordt! Je ziet er beeldig uit, jij en Draco gaan zo gelukkig met elkaar zijn!" zei ze ontroerd, Isabelle glimlachte. ,,Dank u," zei ze beleefd, Narcissa schudde haar hoofd en bekeek haar even. ,,De gasten zijn er, het is tijd." zei ze, Isabelle knikte. De zenuwen gierden door haar lijf. Narcissa leidde haar naar beneden, de zaal zat vol.

Reacties:

iamk zei op 11 maart 2010 - 15:52:
je hebt egt talent