FanFic.nl

All the same

Hoofdstuk 2

Draco stond helemaal vooraan, met zijn rug naar haar toe. De priester merkte haar op en er begon een muziekje te spelen. Met haar arm in die van Narcissa gehaakt liep Isabelle naar voor. Draco draaide zich om, zijn mond viel open en hij liet zijn blik over haar glijden. Vanvoor aangekomen nam hij haar hand vast en Narcissa ging naast Lucius staan. ,,We zijn hier vandaag allen bijeengekomen om dit jonge paar in te wijden in de magische gemeenschap als toekomstig echtpaar." begon de priester te praten. ,,Draco Malfidus, belooft u eeuwig trouw aan uw toekomstig echtgenote, Isabelle Ardena, in geluk en ongeluk, in ziekte en gezondheid, tot de dood u scheidt?" vroeg hij, Draco knikte. ,,Ik beloof eeuwig trouw aan Isabelle, mijn toekomstig echtgenote, in geluk en ongeluk, in ziekte en gezondheid tot de dood ons scheidt." zei hij, de priester knikte en ging verder. ,,Isabelle Ardena, belooft u eeuwig trouw aan uw toekomstige echtgenoot, Draco Malfidus, in geluk en ongeluk, in ziekte en gezondheid, tot de dood u scheidt?" vroeg hij nu aan Isabelle. Deze had ontzettend veel zin om te antwoorden 'ja droom verder, van mijn leven niet!' maar wist dat ze dat niet eens moest proberen. ,,Ik beloof eeuwig trouw aan Draco, mijn toekomstig echtgenoot, in geluk en ongeluk, in ziekte en gezondheid, tot de dood ons scheidt." zei ze, ze beet op haar tong. Oh wat wou ze die woorden graag terug nemen! ,,Dan verklaar ik u nu verloofd, in naam van de magische gemeenschap, meneer Malfidus, u mag uw toekomstige bruid kussen." glimlachte de priester. Dit liet Draco zich geen tweede keer zeggen en hij sloeg zijn armen om Isabelle heen om vervolgens zijn lippen op de hare te drukken. Isabelle schrok dit keer niet, haar verstand vertelde haar dat ze moest maken dat ze wegkwam maar haar gevoel dwong haar te blijven staan en mee te werken. Daarom legde ze haar handen op zijn schouders en begon de zoen te beantwoorden. De uitgenodigden begonnen te aplaudiseren en felicitaties te roepen, Draco gunde haar lippen eindelijk wat rust maar hield haar tegen zich aangedrukt. Isabelle was enigzins verbaasd door dit applaus en de blijde reacties en lachte, net zoals Draco die blijkbaar minstens even verbaasd was. Narcissa, Lucius, Kris en Nina kwamen naar voren. Narcissa en Nina huilden van geluk en trots terwijl ze hun kinderen feliciteerden. ,,Oh jullie zijn verloofd, ik kan het nog altijd niet geloven!" huilde een fiere Narcissa. ,,Oh gefeliciteerd, jullie gaan zo gelukkig worden met elkaar!" huilde Nina terwijl ze haar dochter omhelsde.

'En hoe voelt het om verloofd te zijn met de grote klootzak die er bestaat,' klonk er een onschuldige fluisterende stem. 'Verschrikkelijk, en vooral als het nog zo'n sexistische bullebak is die zijn poten niet kan thuishouden,' fluisterde Isabelle terug terwijl ze nog iemand een hand schudde. 'Hoe kom jij hier zo gestrand Simo?' vroeg ze en ze draaide zich om. Voor haar stond nu een breed grijzende Simone. Simone zat net als Isabelle op Zweinstein en zou na de vakantie naar het zevende jaar gaan. Integenstelling tot Isabelle zat Simone in Griffoendor maar dat nam hun vriendschap niet weg. 'Zeg! Ik mag toch wel komen op de verloving van me vriendin hé,' zei Simone gespeeld verontwaardigd. 'Hoewel ik haar verloofde het liefst een klap voor zijn kop wil geven,' voegde ze er daarna zacht aan toe. 'Van mij mag je, hoewel het me familie het daar niet helemaal mee eens zal zijn dus je moet wel een goede conditie hebben om weg te rennen,' lachte Isabelle. 'Hey schat,' klonk Draco's stem achter Isabelle, ze draaide met haar ogen terwijl Simone walgend naar haar verloofde keek. 'Gefeliciteerd hé,' zei Simone's moeder die het koppel kwam feliciteren, Nina en Narcissa hoorde haar en kwamen bij de drie leerlingen staan. 'Dat uithuwelijken verbaasd me elke keer weer. Ik kan maar niet geloven hoe goed het koppel met elkaar om kan gaan,' zei Simone's moeder toen Draco zijn handen op Isabelle's heupen legde. Simone kon het niet laten om laatdunkend te snuifen waardoor het groepje haar verbaasd aankeek. 'Ik ben verkouden,' zei ze met een onschuldig gezicht terwijl Isabelle in de lach schoot en Draco haar kwaad aankeek. 'Simone Jacintia Carlijn Marrisa Estelle Hélène Katerine Evers ik moet jouw even spreken,' zei haar moeder streng. Simone trok een gezicht, ze haatte het wanneer haar moeder haar hele naam gebruikte. Wie verzon er nou zoiets idioots. Er klonk muziek en Draco trok Isabelle mee naar de danszaal terwijl Simone mee naar de gang werd gesleurd. 'Hoe durf je zo brutaal te doen! Dat uithuwelijken is prima, zo zijn je vader en ik ook bij elkaar gekomen. Zorg liever dat je zelf iemand vindt,' mopperde haar moeder, Simone liet alles over haar heen komen. Dankzij haar brutale mond was dit niet de eerste keer dat ze een uitbrander kreeg. 'Anders zorgen wij wel dat je iemand vindt,' zei haar moeder, Simone die eerst niet echt luisterde keek met een ruk op. 'Wat!' zei ze maar haar moeder was al weggelopen. ‘Nooit van me leven. Ik ga niet uitgehuwelijkt worden! Wat denkt ze wel,’ mopperde Simone terwijl ze terug liep naar de dansvloer. Ze liep naar Draco en Isabelle en met een kwaad gezicht tikte ze op Draco’s schouder. ‘Wil je zo graag met me dansen dat je me naar voor moet storen terwijl ik bezig ben,’ zei hij grijnzend. ‘Ik ga nog liever dood dan dat ik met jouw dans dus nee ik wil even met je praten over het feit dat jouw ouders mijn ouders ideeën opbrengen en dat ze daar mee moeten ophouden,’ zei Simone boos. Even keek hij stom verbaasd maar toen begon hij te lachen. ‘Je wordt uitgehuwelijkt?’ zei hij tussen zijn lachbuien door. ‘Nee, dat word ik pas als ik zelf niemand kan vinden,’ siste ze. ‘Dus je wordt uitgehuwelijkt,’ zei hij. ‘Neehee! Luister jij eigenlijk wel!’ zei Simone boos. ‘Ja ik luister, jij wordt uitgehuwelijkt als je niemand kan vinden. Maar aangezien hij waarschijnlijk volbloed moet zijn, jij niet te snel wil trouwen en je waarschijnlijk niemand goed genoeg vindt om de rest van je leven mee te delen word je toch wel uitgehuwelijkt,’ zei hij grijnzend. Simone deed haar mond open om er tegenin te gaan maar blijkbaar besefte ze dat Draco gelijk had en ze klapte woedend haar mond weer dicht. ‘Denk maar niet dat ik uitgehuwelijkt wordt hoor!’ siste ze boos. Isabelle zag dat Lucius vreemd dat de drie keek, ze zag ook dat Simone een woede uitbarsting kreeg en ze trok Draco snel naar de gang. Daarna liep ze terug naar Simone. ‘Hij zit gewoon met je te dollen Simone,’ zei ze. ‘Dat doet hij maar met iemand anders,’ gromde Simone. ‘Ja ik weet het, maar als ik niet doe wat me familie wil dan krijg ik problemen, please speel even mee,’ smeekte Isabelle haar.

,,Oké, best." mompelde Simone en met tegenzin liep ze naar haar moeder toe. Isabelle zuchtte en liep hoofdschudend naar de gang waar Draco nog steeds stond. ,,Nu ga jij eens goed luisteren mannetje, je kan mij comanderen, je kan mij misbruiken, je kan me vernederen en je kan al je woede op mij afreageren maar waag het nog één keer om tegen Simone of eender wie van mijn vriendinnen zo'n toon aan te slaan en ik garandeer je dat je niet meer in staat bent om Sint Holisto's nog maar te bereiken!" zei ze terwijl ze hem bij elk woord dat ze uitsprak tegen zijn borstkas prikte. ,,Ik zou me maar gedeisd houden als ik jou was, als je papie erachter komt hoe je tegen mij bent als ze niet in de buurt zijn dan gaat hij niet zo blij zijn." zei hij droog, ze keek hem sarcastisch aan. ,,Maar daar komt hij niet achter." zei ze kortaf, hij grijnsde, sloeg zijn armen om haar heen en trok haar naar zich toe. ,,Wel als ik mijn mond voorbij praat." fluisterde hij onschuldig en zijn neus raakte de hare. Ze trok wit weg en slikte hoorbaar. ,,Dus ik zou toch maar braaf zijn," fluisterde hij op hese toon, hij keek even achter haar en zag Narcissa en Nina. ,,Je moeder!" fluisterde hij nauwelijks hoorbaar en hij drukte zijn lippen op die van haar. ,,Kinderen toch, als jullie privacy willen kunnen jullie het ook gewoon zeggen in de plaats van je hier te gaan verstoppen, hoor." zei Nina glimlachend. Isabelle besefte dat ze nu erg goed toneel moest spelen, ze haalde zich de meest génante herinnering die ze ooit had meegemaakt in haar hoofd en werd daardoor knalrood. Draco liet haar niet los maar keek nu wel betrapt naar de twee vrouwen. ,,Dat ze verliefd zijn is er wel aan te zien hé, Nina?" glimlachte Narcissa, Nina knikte geamuseerd. ,,Maar zo hoort het ook te zijn, hé, we zullen jullie kinderen maar alleen laten zeker?" glimlachte ze. En ze liepen weer naar de deur. ,,En Draco, je kent de regels, niet naar boven gaan, hé." zei Narcissa op waarschuwende toon, ze draaide zich weer om en ze liepen weg. ,,Jammer genoeg ja, wie heeft die stomme regel nu weer bedacht." mompelde Draco, Isabelle hief 1 wenkbrauw sarcastisch op. ,,Diegene zouden ze een oscar moeten geven voor het briljanste idee ooit." zei ze poeslief, hij keek haar geniepig aan. ,,Daar krijg je spijt van." zei hij en er verscheen een ondeugende twinkeling in zijn ogen. ,,Ej tgaad em la ed eleh dnova tiu, lew ej tgjirk nee gnigadtiu!" zei hij, Isabelle keek hem verbaasd aan. ,,Sinds wanneer kan jij egyptisch?" vroeg ze verbaasd, Draco grijnsde. ,,La leeh gnal." zei hij en hij duwde haar tegen de muur. Hij had zijn handen tegen haar polsen gezet en duwde deze tegen de muur waardoor ze geen kant op kon. ,,Laat me los!" siste ze in paniek, hij grijnsde, hij zag de paniek in haar ogen. ,,Hoe gek zie ik eruit? Geen denken aan." grijnsde hij en hij drukte zijn lippen op die van haar. ,,Mweeh, waaw mwe wow!" murmelde ze paniekerig en ze probeerde zich los te trekken. Dit met als enige resultaat dat ze nog erger tegen de muur werd aangedrukt en dat hij nu zijn lichaam tegen het hare aandrukte. Zijn tong gleed over haar lippen en ze opende geschrokken haar mond. Hierdoor gleed zijn tong naar binnen en raakte de hare. Zonder het te beseffen begon ze de zoen te beantwoorden en zijn handen lieten haar polsen los. Toch deed ze geen moeite om weg te komen, ook niet toen zijn handen over haar rug streken. Ze sloot haar ogen net zoals hij en liet haar armen instictief om zijn hals glijden. ,,Uhum, als de tortelduifjes klaar zijn met tortelen, kan de toekomstige bruidegom dan zijn speech gaan geven?" klonk het, ze keken allebei geschrokken op, daar stonden Lucius en Kris.

Isabelle hoefde nu niet aan een génante herinnering te denken, ze werd zo rood als een tomaat terwijl Draco grijnzend naar haar keek. 'Ja oké, kom je mee schat?' zei hij en hij gaf Isabelle een zetje. Samen liepen ze naar het podium die tevoren was getoverd. 'Nee, ik ga daar niet op,' zei Isabelle en ze trok zich los. Draco keek haar verbaads aan. 'Ik ga geen podium op. Ik en een podium gaan niet samen, als jij je belachelijk wil maken dan boeit dat me niet maar ik laat mezelf niet belachelijk maken,' zei ze koppig. 'Ach kom op, zo erg is het heus niet,' zei hij en hij pakte haar pols. 'Dat is het wel,' zei ze en ze rukte haar pols weer los. 'Het is maar een podium hoor, geen vleesetend monster,' zei hij, hij verloor zijn geduld. 'Ik ben geen klein kind hoor,' zei ze kwaad. 'Waarom gedraag je je dan zo,' zei hij en hij porbeerde haar mee te sleuren. Er stond alleen een paal waar ze zich aan vast hield dus ze kwamen niet verder. 'Isabelle Annick Mar-' 'Ik ken me naam hoor,' onderbrak Isabelle Draco. 'Dan hoor je er ook naar te luisteren!' zei nu een kwade Draco. 'Niet als jij hem zegt,' bracht Isabelle ertegenin. Draco staakte zijn pogingen om Isabelle los te rukken en ging boos tegenover haar staan. Aangezien Draco en Isabelle zowat tegen elkaar stonden en Draco een kop groter was moest Isabelle omhoog kijken. 'Jij gaat dat podium op of ik vertel je pappie en mammie dat je niet meewerkt, dat je van me gruwelt en dat je me uitscheldt,' dreigde hij. Isabelle deed haar mond open om ertegenin te gaan maar bedacht zich toen iets. 'Ik scheld je helemaal niet uit!' zei ze verontwaardigd. 'Nee weet ik maar ten eerste wil je dat wel en ten tweede is het leuk om iets aan te dikken wanneer het in mijn voordeel is. Trouwens ze geloven mij toch eerder dan jouw, aangezien je altijd nogal.... tegendraads bent op school enzo,' zei hij grijnzend. Isabelle keek hem boos aan. 'Wanneer dan?' vroeg ze toen maar onschuldig, Draco begon te grijnzen. 'Welke keer wil je horen? Toen je in de zwadderichleerlingekamer inbrak, toen je de toiletten op de derde verdieping liet ontploffen, toen je ervoor zorgde dat het transfiguratielokaal 3 weken niet toegankelijk was door 1 of andere mysterieuze onzichtbare muur die je, telkens als je in de buurt kwam vijftig meter verderop terechtkwam,' somde hij op. 'Dat de toiletten ontplofte was niet mijn schuld! Dat deed Simone. Dat ik in de Zwadderichleerlingenkamer in brak was voor een doel dus dat telt niet. En dat van die muur was niet alleen ik,' zei Isabelle verbluft. 'Trouwens, je chanteert me!' voegde ze er kwaad aan toe. Draco keek haar grijzend aan. 'Weet ik,' zei hij vrolijk.
'Wie denk je wel dat je bent-'
'Draco Malfidus,'
'Mij zomaar bevelen-'
'Als je verloofde heb ik dat recht,'
'Achterbakse, gluiperige chanterende zwadderaar-'
'Altijd al geweest,'
'Idiote irritante smerige zeemlap-'
'Héla, niet brutaal worden,'
'Commandeer mij niet!'
‘Daar heb ik nog steeds recht op,’<br>‘Jij grote idote-’<br>‘Hoi vader,’ Onderbrak Draco haar voor de zoveelste keer, hij keek langs haar een had een grote grijns op zijn gezicht. Snel draaide Isabelle zich om, maar er stond niemand. ‘Dat was niet grappig!’ zei ze boos. ‘Vond ik wel,’ zei hij doodleuk. ‘Dan moet je op cursus gaan voor ‘leer wat humor is’ daar zal je goed op je plek zijn,’ siste ze kwaad. ‘Ik zal me er meteen voor opgeven, wat is het adres?’ vroeg hij rustig. ‘Aagh!!!’ gilde Isabelle uit, verschillende mensen keken om. ‘Volgens mij hoef jij helemaal niet op het podium te staan om voorlul te staan, dat doe je hier ook wel goed,’ zei Draco toen de mensen weer wegkeken. ,,Jij kleine-" begon Isabelle maar hij gaf haar een waarschuwende blik. ‘Stt, pa kijkt!’ siste hij, hij glimlachte even naar zijn ouders die hem vragend aan keken en schudde vervolgens zijn hoofd. ‘Stop nu even met koppig doen en kom mee, want het begint behoorlijk erg op te vallen dat we hier staan te ruziën,’ zei hij, Isabelle schudde haar hoofd. ‘Nee! Ik ga dat podium niet op, vergeet het!’ zei ze kordaat, hij zuchtte en greep haar pols vast. ‘Jij hoeft niks te zeggen, gewoon staan, wat kan je in hemelsnaam verkeerd doen door op een podium te staan?!’ siste hij. ‘Over kabels struikelen, van de trap vallen, gewoonweg door het podium zakken en-‘ ‘Isa, dit is een magisch podium, je kan er niet door zaken, er is geen trap enkel een klein hellingkje en als je magie hebt dan gebruik je geen elektriciteit dus ook geen kabels,’ onderbrak hij haar, ze opende haar mond om nog wat protesten op tafel te leggen maar hij keek haar woedend aan. ‘Jij gaat mee, of je het nu leuk vindt of niet,’ siste hij en hij liep het podium op. Doordat hij Isabelle's pols vast had moest deze gedwongen mee, ze slikte hoorbaar. ‘Kalmeer toch, je kan dit heus wel,’ fluisterde hij, ze haalde diep adem terwijl ze naast hem op het podium ging staan. Het werd meteen stil in de zaal. ‘Goedenavond allemaal,’ begon Draco. ‘Omdat het gebruikelijk is voor de Bruidegom dat hij een speech houdt zal ik nu mijn woordje doen. Wij zijn naar de mening van velen bijeengebracht door onze ouders maar eigenlijk was dat gewoon het lot want voor iedereen is er een ware liefde en wij hebben die van ons met een duwtje in de rug gevonden. Ik ben heel blij dat Isabelle na het volgende schooljaar mijn echtgenote wordt,’ zei Draco. “Wat kan hij onzin praten,”� dacht Isabelle verbaasd terwijl ze ongemakkelijk naast Draco stond. In de mensenmassa voor het podium zag ze Simone staan, onopvallend stak die haar duim op. ‘Wij hopen dat jullie allemaal op onze bruiloft aanwezig zullen zijn want gasten zijn immers onmisbaar.’ Zei Draco weer. “Slijmbal,”� schoot het door Isabelle heen. ‘Maar wat natuurlijk het op één na belangrijks is, het bruidspaar is het belangrijks lijk me zo, zijn de getuigen. Na lang kiezen zijn we tot de beslissing gekomen dat we 2 belangrijke personen uit ons leven wilden hebben,’ zei Draco geheimzinnig. Niemand wist nog wie de getuigen waren, op hun na dan. ‘En ik geef de eer aan Isabelle om u ervan op de hoogte te brengen wie dit zullen zijn,’ zei hij met een glimlach en hij keek Isabelle aan. Deze werd een paar tinten bleker. ‘Je kan het heus wel, komaan. Gewoon twee namen zeggen,’ fluisterde hij bemoedigend zodat alleen zij het kon horen. Hij zette een stap achteruit van de micro en gaf haar een vertrouwd knikje. Isabelle haalde diep adem terwijl ze naar de micro toe begon te schuifelen, bloednerveus. ‘Ehm we eh hebben er wel een tijdje over gedacht en gediscussieerd, maar uiteindelijk gingen we voor twee mensen, die voor ons allebei erg onmisbaar zijn in ons leven. Draco koos meteen voor één van zijn beste vrienden, en was niet van dat gedacht af te halen, dus werd onze eerste getuige dan ook al gauw Kevin Noot, een klasgenoot van ons.’ zei Isabelle terwijl de zenuwen door haar lijf gierden. Draco gaf haar opnieuw een bemoedigend knikje. ‘Maar ook ik kan bijzonder koppig zijn, en was eveneens niet van mijn eerste gedachte af te halen. Een vriendin die mij al jaren door dik en dun steunt, en waarvan ik weet dat zij mij nooit zou teleurstellen, Simone Evers.’ zei Isabelle terwijl ze opgelucht adem haalde. Draco leek te merken dat ze het even moeilijk had en stapte naar de micro toe. ‘Ja eh, Kevin, Simone, kunnen jullie even naar voren komen?’ vroeg hij in de microfoon, er klonk geschuifel van twee stoelen en Kevin en Simone kwamen beiden het podium opgestapt. De één wat vrolijker dan de ander. ‘We willen jullie graag bedanken voor jullie vriendschap en het feit dat jullie onze getuigen willen zijn, dat willen jullie toch?’ vroeg Draco, het publiek lachte. Kevin en Simone knikte. ‘Dan komt er zo een fotograaf die een foto neemt maar eerst krijgen jullie dit…’ zei Draco en hij wees naar een vrouw die twee enorm grote bos bloemen kwam brengen. Kevin en Simone bedankte het aanstaande echtpaar en liepen daarmee met hen mee naar de andere kant van het huis, wat erg ver was, voor de foto. ‘Ben je gek! Ik kan je toch niet laten trouwen met hem! Ik bedoel ik vind het heel lief en leuk hoor dat ik getuigen mag zijn maar ik kan je niet tegen je wil in laten trouwen!’ fluisterde Simone tegen Isabelle, Draco en Kevin liepen voor hen. ‘Je hebt geen keuze, als getuige mag je niet tegen het huwelijk ingaan, of je moet het nu doen,’ fluisterde Isabelle terug. ‘Dat is oneerlijk. Kan ik hem niet gewoon vermoorde, of vergiftigen voor een tijdje, telkens als jullie dan weer trouwen is hij plotseling weer ziek,’ fluisterde Simone grijnzend, ook Isabelle moest lachen. ‘En dan beland ik als een oude vrijster,’ zei ze toen toch. ‘Dat is beter dan met Draco,’ kaatste Simone terug. ‘Wat is beter dan met mij,’ zei Draco plotseling en hij bleef staan. ‘Een oude vrijster worden,’ zei Simone onschuldig. ‘Wie wordt een oude vrijster? Isabelle? Ze trouwt met mij hoor,’ zei Draco verbaasd en een beetje boos. ‘Wat ben je van plan,’ vervolgde hij streng. ‘Dat is geheim. Beroepsgeheim weet je… als ik het vertel dan zou ik je moeten vermoorden, niet dat dat heel erg zou zijn,’ ratelde Simone. ‘Simo, stt!’ fluisterde Isabelle waarschuwend, Simone grijnsde.


Wat? Waar om zou ik? Bang van je eigen verloofde ofzo? Jezus, mij kan hij toch niks make-WOAH!’ Simone dook opzij voor de groene straal die Draco op haar af vuurde. ‘Daarom dus,’ zei Isabelle terwijl ze Simone overeind trok. ‘Grmbl, hoe houd je het uit met hem? Ik bedoel, vijf minuten in dezelfde ruimte is al verschrikkelijk!’ zei Simone verbouwereerd. ‘Ach gewoon, negeren en zo ver mogelijk uit zijn buurt blijven,’ en met deze woorden richtte Isabelle zich op Draco. ‘En wat jou betreft-‘ begon ze maar Lucius kwam binnen dus ze zweeg gauw terwijl Draco een arm om haar middel sloeg. ‘Eh, hallo vader,’ zei hij geschrokken, Lucius knikte, keek hen even achterdochtig aan en liep vervolgens de trap op. Toen hij uit het zicht was verdwenen rukte Isabelle zich weer los en sprong gauw achter Simone die achterdochtig naar Kevins grijnzende gezicht keek. ‘Hier mag ik zeker ook geen opmerking over maken hé,’ vroeg ze onschuldig. ‘NEE,’ zei Isabelle en Draco keek boos naar haar. ‘Tss, gemeen hoor,’ zei Simone dramatisch. ‘Ik wil je wel troosten hoor,’ grijnsde Kevin. Kevin leek nogal in veel opzichten op Draco. Hij was opdringerig, irritant en oversexed, tenminste volgens Simone dan. ‘Je waagt het niet,’ siste ze gevaarlijk en Kevin sloeg mokkend zijn armen over elkaar heen. ‘Haha, arme Kev,’ grinnikte Draco en hij sloeg zijn armen om Isabelle heen, deze zuchtte en rolde met haar ogen. ‘Draco, laat me los, nu,’ zuchtte ze, Draco schudde zijn hoofd. ‘Nee,’ en met die woorden verscheen er een lome, jongensachtige grijns op zijn gezicht. ‘Laat haar los, Malfidus!’ siste Simone, Draco keek haar gevaarlijk aan. ‘Kev, je Simone'tje zet een grote mond op tegen me, hou haar een beetje in toom of mijn toverstok zal voor de nodige gevolgen zorgen,’ zei hij en hij drukte vervolgens zijn lippen op die van Isabelle. ‘Ik ben van niemand en al zeker niet van hem!’ zei Simone terwijl ze walgend een stap van Kevin wegzette, ze stond nu tegen de muur en Kevin liep grijnzend naar haar toe. ‘Blijf uit mijn buurt, griezel!’ siste Simone giftig.
,,Wacht maar, ik krijg je nog, reken daar maar op.”� grijnsde Kevin en hij liep weg, Draco volgde hem grinnikend. ,,Klootzakken!”� gromde Isabelle.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.