FanFic.nl

All the same

Hoofdstuk 3

Een week later stonden Draco, Narcissa en Lucius in de hal van huize Ardena.
,,Isabelle is naar de training, ze speelt competitie vandaag. Ik wilde haar thuis houden maar dat staat volgens haar gelijk aan poging tot moord.”� glimlachte Nina toen ze Draco opmerkte, die zoekend in het rond keek. ,,Competitie?”� vroeg deze verward, Nina lachte. ,,Kom maar mee, dan kan je haar nog zien trainen.”� zei ze en zij, Draco, Kris, Lucius en Narcissa liepen de deur uit. Toen ze aan de tennisbaan aankwamen gingen ze aan het hek staan. Draco keek in het rond, Isabelle kwam net het grote witte gebouw uit. Ze droeg een wit T-shirt met groene mouwen, een groen shortje en wit met rode beenwarmers. Haar lange haar was bijeengebonden in een staart en ze droeg een zweetband om haar hoofd. Ze had een zwart, glanzend tennisracket in haar éne hand en in haar andere een rood tasje. Ze zette het tasje op de bank en ging vervolgens tegenover een jongen met blond haar en groene ogen staan. Hij was duidelijk een aantal jaar ouder dan haar. ,,Klaar om af te gaan?”� vroeg hij hooghartig, Draco had zin om dat joch in elkaar te kloppen. ,,Praat je nu ook al tegen jezelf? De enige die haar gaat afgaan, ben jij!”� siste Isabelle koel, ze gooide het tennisballetje in de lucht en algauw begonnen ze te spelen. Een groepje tennissers ging op de bank zitten en keken naar het spel. ‘Sinds wanneer speelt zij tennis?’ vroeg Draco zich in gedachten af. Algauw was het 5-1 voor Isabelle en de wedstrijd werd beëindigd. ,,Wie gaat er hier af?”� vroeg Isabelle poeslief, Yoeri, de jongen, mompelde wat en beende nijdig naar de kleedkamers. Isabelle grijnsde breed en een meisje sprong op van de bank. Ze rende naar Isabelle toe en gaf haar een high-five. Vervolgens ging ze samen met nog een ander meisje de baan op om een volgende match te spelen. Draco stond op om naar haar toe te gaan maar Nina hield hem tegen. ,,Ik zou niet naar haar toe gaan als ik jou was, dan word ze woedend.”� raadde ze hem aan. Hij staarde even verbluft naar haar, naar Isabelle en vervolgens weer naar Nina. ,,Ze is geobsedeerd door tennis, het is het allerbelangrijkste in haar leven.”� grinnikte ze, Draco knikte en ging weer zitten. Een kwartier later begon de competitie. Isabelle speelde vaak en verloor niet één keer. Uiteindelijk kwam ze zelfs in de finale terecht. ,,En dan nu, de grote finale, de vertegenwoordigster van Queen winnar is Isabelle Ardena. Zij zal deze finale spelen tegen Patty Park, vertegenwoordigster van Wannabee star acedamy.”� riep de commentator luid. De wedstrijd begon en al gauw stond Isabelle met 3-0 voor. Uiteindelijk eindigde de wedstrijd met 6-2. ,,Yes!”� juichte Isabelle en haar vriendinnen die daarvoor met haar getraind hadden renden juichend naar haar toe terwijl het publiek applaudisseerde. Draco sprong op en rende naar haar toe, ze schrok zich rot toen ze hem zag, mompelde wat tegen één van haar vriendinnen en spurtte zich naar het gebouw. Draco had haar in de gang echter al gauw ingehaald. Hij grijnsde breed, greep haar pols langs achteren vast en trok haar mee een kleedkamer in. Hij deed gauw de deur op slot terwijl Isabelle zich wanhopig in de douche probeerde te verstoppen. ,,Zo snel kom je niet van me af, ik heb je al een hele week gemist.”� grijnsde hij en hij deed de douches aan. Isabelle slaakte een gilletje terwijl ze de douches uitsprong, gelukkig was ze niet nat geworden. ,,Mooi, en nu stoppen met koppig doen.”� zei hij tevreden, hij zette een stap in haar richting maar zij deinsde gelijk achteruit. Hij grinnikte en liep met kordate passen naar haar toe, ze stond met haar rug tegen de muur gedrukt en keek hem angstig aan. ,,Wat? Je gaat me nu toch niet zeggen dat je bang bent van me, hé?”� vroeg hij grijnzend en hij liet zijn hand over haar wang glijden. ,,Want je zou onderhand wel moeten weten dat ik je nooit pijn zou doen.”� fluisterde hij, zijn hand gleed langs haar hals naar beneden. Ze verstijfde en hapte naar adem, tranen blonken in haar ogen. ,,Hou op, alsjeblieft, hou op!”� smeekte ze, hij keek verbluft naar haar. Hij had haar nog nooit zo wanhopig gezien. ,,Stil maar, ik doe je geen pijn, Isa van me, daarvoor hou ik teveel van je.”� fluisterde hij geruststellend en hij legde zijn handen op haar heupen. Ze liet haar hoofd naar achter hangen en kneep haar ogen stijf dicht. Wanhopig probeerde ze zichzelf wijs te maken dat dit alles gewoon één grote nachtmerrie, ze schrok zich rot toen Draco’s lippen over haar wang en oorlel gleden. Hij kreunde zacht en gleed met zijn handen onder haar T-shirt, naar haar warme buik. ,,Niet doen, Draco.”� protesteerde ze op zachte toon, hij lachte. ,,Wat is er? Ben je bang dat je het prettig vind?”� vroeg hij geamuseerd, zijn lippen gleden naar haar hals en ze tilde zonder het te beseffen haar hoofd een stukje op, zodat hij er makkelijker bij kon. Hij maakte hier gretig gebruik van en zijn lippen gleden van het éne stukje zachte huid op haar hals naar het andere. ,,Dit is fout,”� zei ze zacht maar ze duwde hem niet weg. ,,Hier is niks fout aan.”� klonk het mompelend, het was Draco die zijn lippen ronduit weigerde te verwijderen van haar hals. ,,Draco, haal je bek van mijn nek af, wil je?”� vroeg ze geïrriteerd. ,,Dwing me,”� mompelde hij vermaakt, ze rolde met haar ogen trok zich zo opeens terug dat hij overeind sprong en tegen de muur vloog en drukte haar lippen op die van hem. Hij schrok zich rot maar genoot er wel van, zijn armen gleden om haar hals en de hare om de zijne terwijl hun tongen elkaar vonden. Hij trok haar zo dicht tegen zich aan dat hun lichamen tegen elkaar plakten en kuste haar verwoed. ‘Dit is nieuw!’ dacht hij verbaasd maar er verscheen een tevreden grijns op zijn gezicht. Ze liet hem plots los en keek hem met vuur in de ogen aan. ,,En waar heb ik dat aan verdient?”� vroeg hij grijnzend, hun ademhaling was sneller en jachtig, ze hijgden bijna. ,,Je vroeg erom.”� zei ze simpel, ze liep naar de deur en deed het slot los, vervolgens liep ze naar haar eigen kleedhokje om zich te gaan om kleden.

Eey Kevin
Je raad nooit wat me is overkomen... Isabelle zoende me! En nog wel uit vrije wil ook. Toen ik vroeg waarom ze dat deed zei ze alleen maar 'Je vroeg erom' en toen liep ze weg. Het was misschien wel waar, maar ik heb er niet om gevraagd, ik daagde haar alleen uit.
Heb je nog wat van Simone gehoord?

Groetjes Draco


Kevin vouwde de brief weer dicht en grijnsde. 'Die Isa, de wonderen zijn de wereld nog niet uit merk ik,' mompelde hij zachtjes. Hij besloot dat hij maar meteen terug zou schrijven.

Eey Draco,
Wanneer is dat gebeurd van Isabelle? Waar waren jullie? Geef eens wat meer uitleg! En als Isabelle je leuk gaat vinden, vraag dan meteen of ze Simone wil overhalen om eens vrijwillig naar me toe te komen. Ze luisteren altijd naar elkaar dus dat zal dan ook wel gebeuren.
Ik heb nog niets gehoord van Simone, maar ja, dat was ook niet te verwachten hé. Aangezien je Isabelle nu nog niks kan vragen moet ik nu al het werk doen, dus ik heb besloten zo maar eens bij haar langs te gaan. Zolang haar ouders maar thuis zijn, anders gooit ze me zo weer de deur uit...

Groetjes Kevin


Hij vouwde de brief dicht en riep zijn uil, om vervolgens de brief aan zijn poot te binnen en hem naar buiten te laten. Daarna pakte hij zijn jas, zijn helm en zijn motersleutelstje en liep de deur uit. Hij liep op de gigantische oprit naar zijn rode moter, het was een verjaardagscadeautje geweest van zijn ouders toen hij 16 was geworden. Hij startte de motor en reed vervolgens weg. Simone woonde niet zo heel erg ver weg en hij was er daardoor al snel. Voor een groot huis met een grote tuin en met een nog groter hek bleef hij stilstaan. Kevin drukte op de bel van het grote hek en keek in een klein cameraatje dat er ook hing. ‘Hoi Kevin, kom gauw verder,’ klonk de stem van Simone’s moeder en het hek schoof open. Aangezien de familie Evers zo ongeveer een even grote oprijlaan had als de familie Noot stapte hij weer op zijn motor en reed naar het huis toe.

‘Simone, doe jij de deur even open,’ klonk haar moeders stem toen de deurbel dit keer ging. Simone drukte haar muziek uit en rende vrolijk naar beneden. Die vrolijkheid verdween echter toen ze de deur open deed en er een grijnzende Kevin voor de deur stond. ‘Hey Simo-’ voordat Kevin zijn zin had afgemaakt smeet ze de deur met een klap dicht. ‘Simone!’ klonk het waarschuwend toen ze de trap weer op wou lopen.

Kevin lachte toen Simone nog geen 10 seconde later de deur weer opendeed, hoewel ze heel wat minder vrolijk keek. ‘Kom verder en hang je jas zelf maar op, als ik hem aanraak ben ik bang dat ik besmet word,’ zei boos. Kevin hing grijnzend zijn jas op en liep met haar mee de kamer in. ‘Het spijt me voor het brutale gedrag van mijn dochter,’ zei Simone’s moeder die in de kamer was. ‘Ach ik ben wel wat gewend van haar,’ antwoordde Kevin. Simone’s mond viel open van verbazing, moest ze hier nou perse bij staan, terwijl haar moeder en Kevin gezellig op haar minpunten gingen wijzen! ‘En waar hebben we jouw bezoek aan te eren?’ vroeg haar moeder toen ze eindelijk uitgepraat waren over Simone’s wangedrag. ‘Ik kwam eigenlijk voor speciaal voor Simone,’ zei Kevin met de nadruk op speciaal. Simone rolde met haar ogen en stak haar vinger in haar keel, ondertussen zorgend dat haar moeder dat niet zag. ‘Gezellig, jullie kunnen het beste naar boven gaan, er komt zo bezoek van een één of ander bedrijf,’ stelde haar moeder voor, voor de tweede keer viel Simone’s mond open. ‘Hij gaat niet mee naar mijn kamer,’ zei met een walgende blik op Kevin. ‘Dat is een veel beter idee, je wilt toch niet bij zo’n saai gesprek zitten,’ zei hij moeder met een waarschuwende ondertoon. ‘Dat is stukken beter dan met hem op één kamer, zeker als in die kamer een bed staat,’ mompelde Simone duister, helaas had haar moeder haar gehoord. ‘Simone-’ ‘Jaja, het is al goed,’ zei Simone en ze liep regelrecht langs Kevin naar boven. Voor de trap bleef ze echter op hem wachten. ‘Wat is er kan je niet wachten tot we boven zijn?’ grijnsde hij. ‘O dat kan ik wel hoor, maar ik heb liever dat jij voorop gaat,’ antwoordde Simone. Kevin keek haar niet begrijpend aan, maar toen hij zijn blik over haar liet gaan bleef hij hangen bij haar korte rokje. ‘O maar heb je nog nooit gehoord van het spreekwoord ‘Dames gaan voor’?’ vroeg hij onschuldig. ‘Nee nog nooit van gehoord, en het wordt hier ook niet toegepast,’ zei Simone met ingehouden woede. ‘Mmm… vooruit dan maar,’ zei hij en hij liep voor haar de trap op. Aangezien het niet de eerste keer was dat hij naar haar kamer ging wist hij precies waar hij heen moest. Hij liep ook regelrecht haar kamer in, wat één grote puinhoop was. Simone was vlak voordat hij bezig was iets aan het zoeken, ze had het ondertussen nog steeds niet gevonden maar ze had wel haar hele kamer overhoop gehaald, inclusief de hele inhoud van de voorste klerenkast. Grijnzend keek hij in het rond, totdat zijn oog op een blauwe bh viel. ‘Heb je nooit gehoord dat het heel asociaal is om zomaar iemands kamer binnen te stormen?’ vroeg Simone boos. ‘Interessant,’ zei hij grijnzend terwijl hij de bh omhoog hield. Simone verbleekte even maar werd daarna bloedrood van woede. Ze riep snel iemand van het personeel en die zei weer een spreuk om de troep op te ruimen, de bh schoot uit zijn hand en de kamer was binnen een mum van tijd weer netjes. ‘Bedankt,’ zei Simone vriendelijk en de vrouw ging de kamer weer uit. Simone keek Kevin woedend aan, hij keek echter heel vrolijk terug. ‘Wat moet je?’ zei ze toen zuchtend. ‘Nou ja, ten eerste natuurlijk jouw. Maar waar ik ook voor kwam was dit,’ zei Kevin en hij haalde Draco’s brief uit zijn broek zak. Simone keek hem achterdochtig aan. ‘Zeg ga je hem nog lezen of wil je me de hele tijd zo stom aanzitten te kijken,’ vroeg hij. Simone griste boos de brief uit zijn handen en las hem. Onder het lezen werden haar ogen groot. ‘WAT! Is ze op haar hoofd gevallen ofzo! Is ze gek geworden! Hij heeft haar dronken gevoerd, het kan niet anders!’ riep Simone uit, Kevin grinnikte. ‘Nou ja, het zijn onze zaken niet hé, nu ga ik maar eens doen wat erop mijn eerste puntje stond,’ grijnsde hij, Simone keek alarmerend op. Toen hij een stap naar voren zette, zette Simone meteen een stap naar achter. ‘Simone, dat wegrennen heeft toch geen zin, dat weten we nu al allebei. De vorige wegrenacties waren namelijk ook niet zo’n succes weet je nog,’ zei hij, zijn grijns was verdwenen. ‘Ga weg,’ zei Simone toen hij nog een stap dichterbij zette. Simone stapte weer van hem weg. Op Zweinstein was er nooit een probleem, als hij weer eens bezig was kwam er altijd wel iemand langs zodat ze weg kon komen, en op feestjes gelde hetzelfde. In haar huis was het echter een heel ander verhaal, waarschijnlijk had haar moeder gezegd dat ze niet gestoord mochten worden. “O nee, als hij maar niet degene is van het uithuwelijken,”� schoot het door Simone heen, met grote ogen keek ze hem aan. Kevin keek nu verbaasd op, Simone’s ogen stonden geschrokken, en ook een beetje bang. Zo had ze nog nooit gekeken, meestal keek ze hem alleen woedend en machteloos aan. Hoewel de machteloosheid er nog wel in terug te vinden was. ‘Kom op Simone, jij mag ook wel eens wat meer toelaten, je zal er niet dood aan gaan ofzo,’ zei Kevin zuchtend toen ze weer achterliep. Simone snoof echter ongeloofwaardig en zette nog steeds stappen terug. Totdat ze plotseling naar voren schoot en zo langs Kevin de deur uit rende. Kevin zuchtte diep en rende haar daarna achterna, hij wist dat hij toch wel sneller zou zijn. Simone rende ondertussen nog steeds door, ze had eigenlijk al geen idee meer waar ze naar toe ging. Ze keek achterom, Kevin rende achter haar en nog even en hij zou haar inhalen. Daarom ging ze ook harder rennen, en er kwam wat meer afstand tussen hen in. Toen ze zich weer omdraaide zag ze plotseling haar moeder voor zich en snel remde ze af. ‘Simone?’ vroeg deze verbaasd. ‘Wat doe je hier?’ vroeg ze daarna waarschuwend. ‘Ik eh… nou het zit dus zo…’ begon Simone, maar ze kon niks verzinnen. Tenminste niet iets wat het feit dat ze aan het wegrennen was van Kevin. ‘Ja, hoe zit het?’ vroeg haar moeder weer streng. ‘We deden een spel,’ klonk Kevins stem plotseling achter haar. Simone had het liefst had weggerend maar dan zou ze problemen krijgen, ze bleef daarom ook, heel ongemakkelijk, staan toen Kevin zijn arm om haar heen sloeg. “Oké, niks aan de hand. Gewoon diep ademhalen,”� sprak ze zichzelf in gedachte toe. Terwijl Kevin een hele uitleg gaf over ‘het spel’ keek Simone naar haar moeder. Ze leek hem te geloven, en dat was voor deze keer maar goed ook. ‘Nou, ga gerust verder, maar niet te hard door het huis stormen graag,’ zei hij moeder en ze liep weg. ‘Iel!’ mompelde Simone en ze probeerde weg te springen. Nu hij haar echter al vast had was hij niet van plan haar weer te laten gaan, waardoor haar actie faliekant mislukte. ‘Wou je ergens heen,’ vroeg hij gespeeld verbaasd. Hij voelde haar diep ademhalen. Hij verwachtte een stortvloed van schelwoorden over hem heen maar die bleef uit. ‘Bedankt,’ mompelde ze. ‘Wat?’ vroeg hij, nu wel echt verbaasd. ‘Bedankt,’ zei ze iets harder. Hij begon te grijnzen, dit was goed om te gebruiken, tegenover haar. Maar kon hij dat wel maken, vroeg hij zich af. ‘Volg me,’ mompelde hij en hij liep terug naar haar kamer, ze volgde verbaasd, hoewel het wel met lood in haar schoenen was.


Toen ze in haar kamer aankwamen draaide hij de deur op slot. Simone keek van de deur naar Kevin en weer terug naar de deur, om daarna hoorbaar te slikken. Hij ging op haar bed zitten, toen Simone geen aanstalten maakte om hem te volgen -ze zou wel gek zijn- klopt hij met zijn hand op het best. ‘Ik bijt niet hoor,’ zei hij daarna, voorzichtig ging ze naar hem toe. “Als ik niet doe wat hij wil, zit ik in de problemen. Maar als ik wel doe wat hij wilt zit ik als nog in de problemen. Nou ja, alles beter dan in de problemen zitten met me ouders,”� bedacht ze zich toen en ze ging op het puntje van het bed zitten, ze viel er bijna af. Toen Kevin geërgerd zijn wenkbrauwen ophief schoot ze iets dichter naar hem toe, hoewel er met gemak nog iemand tussen had gekund, misschien nog wel twee personen. Aangezien het er niet naar uit zag dat ze nog dichterbij zou komen besloot hij maar naar hij toe te gaan. Het leek erop dat ze meteen weer van het bed af zou schieten, maar dat was niet het geval. Ze ademde diep in, maar bleef toch zitten, hoewel ze wel van hem wegkeek en ze plotseling de posters op haar kamer heel interessant vond. Hij pakte haar kin vast en ze bereidde zich voor op een kus. ‘Best moedig van je hoor, met me naar bed gaan alleen maar om een geheim te bewaren,’ zei hij, Simone’s ogen schoten open en ze probeerde van het bed af te komen. Hij had zijn arm echter om haar heupen geslagen. ‘WAT,’ kon ze met moeite uitbrengen. ‘Rustig maar! Ik meen er niks van. Ik ben niet van plan met je naar bed te gaan,’ zei hij sussend. ‘Tenminste niet vandaag,’ voegde hij er daarna aan toe. Toen hij het eerste zei ontspande ze min of meer, maar na het tweede spande haar lichaam zich weer. ‘Simone, kan je misschien even ontspannen,’ vroeg hij. Ze had graag uitgelegd dat dat nog al moeilijk ging aangezien hij naast haar zat maar haar keel was kurkdroog dus ze kon geen woord uitbrengen. ,,Wat? Dat wist je toch ook wel hé,”� grijnsde hij, ze wilde weer van het bed afspringen maar hij had zijn armen nog steeds om haar heupen dus dat ging niet. ,,Laat me los!”� kon ze met moeite uitbrengen. ,,Nee,”� zei hij simpel en hij drukte zijn lippen op die van haar. ‘Lwat mew lows,’ murmelde Simone. Dit keer luisterde hij en hij haalde zijn lippen van de hare. ‘Je moet nu eens heel goed luisteren oké,’ begon hij boos, Simone keek hem verbaasd aan, zo had ze Kevin nog nooit gezien. ,,Je bent 17, tof, aantrekkelijk en sexy, dus denk niet dat ik jou zomaar ga laten gaan want dat ben ik niet van plan!" siste hij, zijn vrije hand gleed naar haar T-shirt en begon dit omhoog te duwen. ,,Hou op, laat me met rust!" bracht Simone geschrokken uit. ,,Nee, en je kan het blijven zeggen zo vaak je wil maar het zal niks uit halen," zei hij rustig, hij trok haar T-shirt over haar hoofd. ,,Laat me los!" riep ze nu, hij sloeg zijn hand voor haar mond. ,,Stt, je zou toch niet willen dat iemand je hoort, of wel soms?" fluisterde hij grijnzend, hij duwde haar naar achter zodat haar rug tegen het matras geplakt was en begon haar weer te zoenen. Simone probeerde wanhopig onder hem uit te kruipen. 'Wat moet ik nu in hemelsnaam doen!' ging het door haar heen. “Terug zoenen? O god nee liever niet. Maar wat dan?”� dacht Simone terwijl ze haar hoofd koel probeerde te houden. Ze keek om zich heen. Vlak naast zich zag ze een lamp staan. “Dat kan ik toch niet maken?”� dacht ze geschrokken. “Hoewel aan de andere kant…’ bedacht ze zich toen Kevin aan haar rokje begon te frunniken. Ze pakte voorzichtig de lamp en kneep haar ogen dicht, het volgende moment liet ze de lamp met een klap op Kevin vallen, waardoor hij bewusteloos raakte. ,,Opgeruimd staat netjes," mompelde ze en ze duwde hem van zich af. Toen merkte ze dat er bloed uit zijn hoofd kwam. ,,Oh, oh, dat kan niet goed zijn," zei ze geschrokken, ze trok haar T-shirt weer aan en knoopte haar rok dicht. Kevin kreunde en bewoog lichtjes. ,,Ik zit in de puree," mompelde ze en ze greep de lamp vast ter verdediging. ‘Wat was dat,’ mompelde hij. “Hij komt ook snel bij,”� dacht Simone verbaasd. ‘Ben je gek geworden?’ siste hij. ‘Ik eh…’ Simone stond snel op en ging aan de andere kant van het bed staan, nog steeds met de lamp vast. ‘Jij zit in de problemen,’ siste hij en hij draaide zich om, hij liep richting de deur. “Me ouders,”� schoot het door Simone heen. ‘Wacht,’ zei Simone zonder erbij na te denken. Kevin draaide zich om, half grijnzend half woedend. ‘Ja?’ vroeg hij, zijn stem klonk wel woedend, constateerde Simone. Maar ja, dat zij zou ook woedend zijn als iemand met lamp op je kop slaat. ,,Als je één woord zegt tegen mijn ouders dan-" ,,Ik geloof niet dat jij op dit moment iets te zeggen hebt, hoe dan ook, ik wil het wel op een akkoordje gooien." grijnsde hij, ze zuchtte en zonk op het bed neer, Kevin kennende werd dit ní­ét leuk. ,,Wat wil je?" vroeg ze, hij ging naast haar zitten. ,,Ik mag alles, maar dan ook alles bij jou uithalen, geen protesten, niet tegenwerken." zei hij, er verscheen een brede, jongensachtige grijns op zijn gezicht. ,,WAT?" riep ze uit, was hij helemaal gek geworden. ,,Goed, dan niet," en hij maakte aanstalten om naar de deur te lopen. 'Ik krijg hier nog spijt van,' ging het door haar heen maar toch zei ze: ,,Nee, ik doe het," hoewel het met grote tegenzin was. ,,Mooi," grijnsde hij. ‘Dan kunnen we ons nu tenminste rustig vermaken,’ zei hij en hij begon haar te zoenen. Toen hij met zijn tong over haar lippen gleed opende gehoorzaam haar mond waardoor zijn tong naar binnen gleed. Normaal had ze dit nooit toegelaten, dan had ze waarschijnlijk op zijn tong gebeten, maar aangezien ze dit nu niet kon maken liet ze hem rustig begaan. Ze begon hem zelfs terug te zoenen. Toen hij langzaam met zijn handen naar beneden ging om vervolgens haar shirtje omhoog te trekken verstarde ze even maar ze liet hem weer begaan. Hij trok het shirtje over haar hoofd en begon daarna weer aan de knoop van haar rok. Die was zo open en hij trok de rits en vervolgens het rokje naar beneden. “Ik lijk wel gek. O waarom doe ik dit!”� schoot het door Simone heen. Even stopte Kevin en keek naar haar, om vervolgens jongensachtig te grijnzen. Simone had hem het liefst een klap voor ze kop gegeven, maar de lamp was ondertussen al weer weg en al had ze die wel gehad dan had ze nog niks kunnen maken. Net toen hij begon met haar bh klopte er iemand op de deur. Beide schoten ze overeind. ‘Snel ga de badkamer in,’ zei Kevin en hij gaf haar haar kleren. Toen Simone de badkamer in was gegaan deed Kevin de deur open. ‘Het spijt me dat ik jullie onderbreek, waar jullie ook maar bezig waren. Maar je vader heeft gebeld, of je thuis komt om te eten. En je mag ook iemand meenemen, als je dat wilt,’ zei een man van het personeel. ‘Eh… ja ik kom er zo aan, ik wacht op Simone, zodat ze mee kan als ze dat wilt, ze moest even naar het toilet toe,’ zei Kevin, het klonk niet er geloofwaardig maar de man liet het maar zo en hij ging weer weg. ‘Je kan eruit komen hoor,’ zei Kevin toen ze niet kwam. Simone kwam nu, weer terug aangekleed, de badkamer uit. ‘Ik moet naar huis,’ begon Kevin maar hij ergerde zich aan de opluchting die erop Simone’s gezicht af te lezen was. ‘O eh… hé wat jammer,’ bracht ze stamelend uit toen ze die geërgerde blik zag. ‘Je gaat met me mee,’ zei hij en hij liep naar de deur. ‘Wat?’ bracht ze met moeite uit. ‘Je hoorde me best,’ zei hij en hij liep de deur uit. ‘Hé, wacht, wa-’ ‘Simone we hebben een deal gemaakt, jij stemde erin toe en dat betekent dus ook dat je je er aan moet houden. Je gaat met mij mee,’ zei hij. ‘Dat wou ik helemaal niet zeggen,’ zei Simone, Kevin hief sceptisch een wenkbrauw omhoog. ‘Toevallig niet nee, aangezien dat toch geen zin heeft… Maar wat ik wou vragen was eh… ben je op de motor?’ vroeg ze. ‘Ja, ik was niet van plan te gaan lopen hoor,’ zei hij verbaasd. ‘Oké,’ zei Simone en ze draaide zich om, om vervolgens naar haar klerenkast te lopen.‘Wat ga je doen?’ zei hij verbaasd. ‘Denk je echt dat ik zo bij een jongen achter op een motor ga? Dit rokje is ultrakort!’ zei ze verontwaardigd. ‘O daar heb ik niks op tegen hoor,’ grijnsde hij, Simone besloot die opmerking maar te negeren en pakte een spijkerbroek uit de kast. Toen ze de knoop van haar rokje opendeed keek ze plotseling naar Kevin. ‘Is er iets?’ vroeg deze onschuldig. Simone zuchtte en rolde met haar ogen, om vervolgens haar broek aan te trekken en daarna haar rokje over haar broek heen te trekken. Kevin grinnikte. ‘Ik snap niet waarom je zo moeilijk deed, het is niet dat ik het nog niet gezien had ofzo,’ zei hij luchtig toen ze naar beneden liepen. ‘Tja, ik wilde het risico toch niet nemen,’ zei ze, proberend rustig te blijven terwijl Kevin grijnsde. ‘Mevrouw? Is het goed als ik uw dochter even leen?’ zei Kevin vriendelijk. ‘Natuurlijk, en zeg maar Katerine hoor’ zei haar moeder loyaal. ‘Hoe laat moet ze ongeveer terug zijn?’ vroeg Kevin weer. “Slijmbal!”� dacht Simone laagdunkend. ‘O dat maakt niet uit hoor, zolang het maar niet te laat is, hoe gaan jullie?’ vroeg haar moeder weer. ‘Met de motor, ze gaat achterop bij mij, als dat natuurlijk mag,’ zei Kevin weer. ‘Natuurlijk, nou veel plezier,’ zei haar moeder weer. “Ik voel me overbodig,”� dacht Simone boos toen Kevin vrolijk voorstelde om nu maar te gaan.

‘Ooit op een motor gereden?’ vroeg hij terwijl hij een helm aangaf. Ze waren inmiddels buiten. ‘Eh… nee,’ zei Simone terwijl ze de helm opzetten. ‘Oké, ga hier zitten en zit stil, anders kunnen we nog wel eens kantelen,’ zei hij terwijl hij zelf ook ging zitten. Simone ging zo ongeveer achter de motor zitten. ‘Simone als je niet wilt dat je zo op de grond ligt dan raad ik je aan om iets naar voren te gaan en mij vast te houden,’ zei hij zuchtend. Voorzichtig schoof ze wat naar voren, totdat ze tegen Kevin aan zat. Nog voorzichtiger legde ze haar handen in zijn zij. Kevin wilde net zijn motor starten, maar toen hij merkte hij hoe onvast ze hem vast had besloot hij haar maar te helpen. Hij pakte haar polsen en legde die om zijn middel, haar lichaam zat nu tegen de zijne gedrukt. ‘Je wilt er toch niet afvallen hé,’ zei hij grijnzend en hij pakte het stuur weer. ‘Lul,’ mompelde Simone, maar ze bleef toch zitten. ‘Dank je,’ zei hij en startte zijn motor, om vervolgens hard weg te rijden. Simone schrok zich een ongeluk en klampte zich aan Kevin vast. Hoe langer de rit duurde hoe meer Simone zich ontspande. Aangezien Kevin was omgereden duurde het langer dan normaal maar uiteindelijk kwamen ze dan toch bij zijn huis aan. Toen ze de oprit opreden zagen ze net dat er nog een motor was, maar die werd net weggereden. Hij was zilvergrijs en Kevin had meteen door van wie hij was. Hij voelde dat Simone afstapte en hij deed hetzelfde, daarna liepen ze naar binnen. ‘Draco?’ riep Kevin toen ze binnen waren, Simone keek hem vreemd aan. ‘Kevin!’ klonk Draco’s stem vanaf te kamer. ‘En Simone?’ zei hij verbaasd toen ze de kamer binnenkwamen. Kevin en Simone waren echter even verbaasd toen ze zagen dat Isabelle naast Draco zat. ,,Hoi," zei ze nors, het was duidelijk dat ze hier niet vrijwillig was. ,,Oh wat ben ik blij om jou te zien, ik moet je nodig spreken!" riep Simone uit, Isabelle sprong op. ,,Komt goed uit, ik jou ook." zei ze en ze sleurde Simone mee de gang op. ,,Heb jij Draco gezoend?" ,,Wat is er allemaal gebeurd?" vroegen ze in koor, ze barstten beiden in lachen uit. ,,Ja ik heb hem gezoend," fluisterde Isabelle, Simone's mond viel open. ,,Anders had hij me nog verkracht!" siste Isabelle, er verscheen nu een begripvolle uitdrukking op Simone's gezicht. ,,En hoe zit het met jou? Want het lijkt me sterk dat je hier vrijwillig bent, en vooral met hem." grinnikte Isabelle, Simone zuchtte. ,,Lang verhaal," gromde ze, ,,Tijd zat, vooruit, voor de draad ermee." Isabelle keek haar vragend aan. ‘Het gaat ongeveer hetzelfde als bij jouw. Hij probeerde me zeg maar, nou ja het was nog niet echt, maar bijna wel-’ zei Simone verwarrend. ‘Eh… Simone, beetje duidelijker graag. Hij probeerde je bijna te verkrachten?’ onderbrak Isabelle haar. ‘Ja, en toen greep ik dus een lamp en sloeg die op zijn hoofd,’ Isabelle begon te grijnzen. ‘Hij vond het niet echt leuk en dreigde het te vertellen aan mijn ouders. Dus toen wou hij het wel op een akkoordje gooien,’ vertelde Simone, ze hield even pauze. ‘En dat akkoordje is…?’ vroeg Isabelle nieuwsgierig. ‘Hij mag alles bij me uithalen en ik mag niet protesteren of tegenwerken,’ zei Simone heel snel, Isabelle’s mond viel dit keer open. ,,BEN JE GEK GEWORDEN!!!" gilde ze toen hard. ‘Sssst!’ siste Simone. ‘Ben je op je hoofd gevallen ofzo! Hoe kom je er bij om een deal te maken met hem!’ Gilde Isabelle weer, ze trok zich niks van Simone aan. 'Ze kunnen je horen,' zei Simone ongemakkelijk terwijl ze naar de dichte deur keek. ‘Dat kan me geen barst schelen! Hoe haal je het in je hoofd!’ zei Isabelle nu iets zachter. ,,Besef je wel hoe idioot dat is, je kent hem, en draco, wat ze wel niet zouden doen als je ze laat doen, en nu laat je ze doen!’ zei ze verwarrend. ‘Wat had ik kunnen doen!’ zei Simone nu verontwaardigd.

Kevin en Draco zaten ook hun belevenissen aan elkaar te vertellen. Draco moest lachen om Kevins verhaal en net toen Kevin wat over Isabelle wou zeggen hoorde ze haar gillen. 'WAT HAD JE KUNNEN DOEN?! Wat je had kunnen doen was hem een klap voor zijn kop geven! Een trap in zijn ballen! Had hem uit het raam gegooid! Was zelf uit het raam gesprongen!' wees Isabelle haar terecht. De twee jongens keken elkaar grijnzend aan. 'Dan had hij alles tegen mijn ouders verteld!' klonk nu Simone's stem. 'Dat is nog altijd beter dan verkracht worden!' zei Isabelle weer. 'Ik zou haar nooit verkrachten,' zei Kevin zachtjes tegen een grijnzende Draco. 'Ik zou het niet eens met haar doen als ze me niet leuk vindt. Het enige wat ik nu doe is haar plagen,' zei hij nog zachter, Draco knikte ten teken dat hij dat ook nooit zou doen. Helaas voor Isabelle en Simone wisten zij dat niet. 'Werkelijk? Waarom zeg je dan niet tegen je ouders dat je niet wilt trouwen!?' kaatste Simone terug. ‘Dat heeft hier niks mee te maken,’ bracht Isabelle er tegen in. Draco legde zijn vinger op zijn lippen en wenkte Kevin om vervolgens voor de deur te gaan staan. ‘Daar gaat het wel om! Jij doet alles wat Draco wil voor je ouders en ik doe precies hetzelfde met Kevin, het verschil is alleen dat jij geen deal hebt gemaakt!’ zei Simone weer. 'Vermaken jullie je een beetje?' vroeg Draco toen hij de deur openrukte. Isabelle en Simone keken hun geschrokken aan. 'We eh...' begon Isabelle maar na een veel betekende blik van Draco hield ze haar mond maar weer. 'Heb eh... Hebben jullie eh... alles gehoord?' vroeg Simone stamelend. 'Vanaf wat jij had kunnen doen hebben we alles gehoord,' zei Kevin grijnzend. 'Simone heeft trouwens gelijk, het is een stuk slimmer om mee te werken,' vervolgde hij met een blik op Isabelle. Isabelle keek boos terug terwijl Simone plotseling veel belangstelling toonde voor haar nagels. 'Blijven jullie eten?' vroeg Annelies, de moeder van Kevin, ze kwam net de trap af. 'Ne- eh.. ja,' zei Simone toen Kevin haar waarschuwend aankeek. ‘Wij blijven ook als dat kan,’ zei Draco vriendelijk. ‘Oké, dan hou ik daar rekening mee,’ zei Annelies vriendelijk en ze liep verder. ‘Wat! geen huiself?’ vroeg Simone spottend. ‘Nee. Hoezo? Moet ik er één voor je halen?’ vroeg Kevin onschuldig en hij sloeg een arm om haar heen. “Ik ook met mijn grote mond,”� schoot er door Simone heen toen zijn lippen dichterbij kwamen. ‘Houden we het hier wel gezellig?’ zei Isabelle en ze duwde Kevin van Simone af. Simone glimlachte dankbaar naar haar. Kevin keek echter boos naar haar, en daarna op dezelfde manier naar Simone. ‘Hey, ik zei niks hoor, je hoeft niet zo naar mij te kijken,’ zei die meteen. Kevin keek nog even boos maar begon toen te lachen. ‘Kom dan gaan we naar boven,’ zei hij. ‘Gaan jullie ook ook mee?’ vervolgde hij terwijl hij Simone een duwtje in haar rug gaf. Gehoorzaam liep ze de trap op terwijl ze Isabelle meetrok. Toen ze naar boven liepen, Isabelle en Simone voor en Draco en Kevin achter, fluisterden Draco en Kevin met elkaar. ‘Ze zijn wat van plan,’ mompelde Isabelle. ‘Wanneer niet, we zullen er snel genoeg achterkomen wat het plan is,’ mompelde Simone terug. ‘Ach ja, ik kan tenminste nog een beetje tegenstribbelen. Maar ja, jij kan dat nu niet meer hé,’ fluisterde Iasbelle onschuldig. ‘Hou nou op! Jij zou precies hetzelfde hebben gedaan!’ zei Simone een beetje pissig. Isabelle hield nu wel haar mond, hoewel ze breed grijnsde. ‘Hou op!’ zei Simone, hoewel ze ook begon te lachen. Hoewel Simone wist waar Kevins kamer was bleef ze voor de deur stil staan.‘Wat doe je?’ vroeg Isabelle verbaasd. ‘Ik heb hem eerst haarfijn uitgelegd dat het asociaal is om zomaar iemands kamer in te stormen, dus dat ga ik nu ook niet doen,’ legde Simone uit. Toen Kevin en Draco ook boven waren duwde Kevin hen de kamer binnen, binnen aangekomen draaide Draco de deur op slot. ‘Laat me gaan, bosmongool!’ zei Isabelle lichtelijk in paniek. ‘Geen denken aan,’ grijnsde Draco terwijl hij naar haar toe liep. Dat ging echter niet gemakkelijk aangezien Isabelle allerlei dingen naar hem toe gooide. Ze greep een vaas vast. ,,Nog één stap en je krijgt een stuk oud-Indisch porselein tegen je kop!" zei ze. ‘Isabelle zet dat onmiddellijk neer!’ zei Kevin. ‘Wat?’ ze keek om, Draco maakte van de gelegenheid gebruik en greep haar vast, hoewel hij voorzichtig de vaas neerzette. Hij drukte zijn lippen op die van haar en duwde haar op een soort sofa neer. Ze sputterde hevig tegen maar Draco was veel te sterk voor haar. ,,Laat haar los!" gilde Simone en ze wilde Draco van Isabelle wegtrekken. Helaas sloeg Kevin zijn armen om haar middel waardoor ze geen kant meer uit kon. ,,Nee, laat me los!" protesteerde Simone, ,,Je belofte," siste Kevin in haar oor. Simone zweeg en staakte haar pogingen om los te komen uit zijn greep. Hij duwde haar op het bed en tot Isabelle’s en Simone’s schrik kwam er plotseling een wand uit het niets die de kamer in tweeën scheidde.


‘Laat me los!!’ gilde Isabelle, ze konden elkaar blijkbaar nog wel horen. ,,Hou op, laat me gaan!" schreeuwde Isabelle, Draco rolde met zijn ogen en drukte zijn lippen nogmaals op die van haar. ,,Mweeh wa waw whe waw!" murmelde ze en ze probeerde haar polsen los te wringen uit zijn ijzersterke greep. Zijn lippen gleden naar haar hals en ze verstijfde. ,,Nee, hou op!" fluisterde ze bang.
Toen Simone Isabelle niet meer hoorde gillen bedacht ze zich dat dat geen goed punt was. Ze kon echter niks doen omdat Kevin haar zoende. ‘Nwe,’ mompelde Simone haar belofte vergetend. Kevin keek met een ruk op. ‘Wat zei je?’ siste hij. ‘Eh… ISA DOE IETS!’ gilde ze toen ze haar belofte herinnerde. ‘Wat?’ riep Isabelle terug. ‘Weet ik vmmm’ Simone kon haar zin niet afmaken doordat Kevin zijn hand op haar mond legde. ‘Jij zit in de problemen,’ zei hij droog. Hij maakte aanstalten om op te staan. “Nog iets waar ik spijt van zal krijgen…”� dacht Simone, vervolgens sloot ze haar gedachtes even buiten en greep Kevins pols. Tot grote verbazing van beide vloog ze omhoog en drukte ze haar lippen op de van hem. Doordat Kevin schrok viel hij achterover van het bed, waarbij hij Simone meetrok. Toen ze op de grond vielen keek Simone op, de wand was verdwenen en Draco keek net op. Hij keek verbaasd naar de twee op de grond. Simone voelde zich rood worden onder de verbaasde blik van Draco en probeerde van Kevin af te komen. Het lukte aardig maar nu zat ze tussen zijn benen in, wat niet erg geruststellend was, zeker niet omdat hij zijn armen om haar middel sloeg zodat ze niet weg kon. Toen Isabelle opkeek schrok Simone zich rot. Haar ogen waren rood en betraand. Ze probeerde op te staan maar ze werd nog steeds tegengehouden. ‘Zullen we ze wat meer privacy geven,’ grijnsde Kevin en hij stond op, ondertussen trok hij ook Simone op en probeerde haar op het bed te duwen. Ze stribbelde echter tegen om bij Isabelle te komen. ‘Ik dacht toch echt dat je net je beslissing duidelijk had gemaakt toen je me zoende,’ siste Kevin, hij duwde haar op het bed, de wand kwam weer te voorschijn. Simone probeerde van het bed af te komen maar Kevin ging op haar zitten en zetten zijn knieën tegen haar dijen. ‘Isa!’ zei ze toen hij zijn hoofd dichterbij bracht. ‘Die is veilig bij Draco,’ zei hij. ‘Dat is het punt nou net, bij Draco is het niet veilig,’ bracht Simone er tegen in. Kevin grinnikte en drukte zijn lippen op de hare. Simone opende, na lang twijfelen, haar mond en zijn tong gleed naar binnen. Hij wou net haar shirtje omhoog doen toen er aan de andere kant van de wand dingen om vielen en een deur dicht viel, daarna hoorde ze Draco vloeken. Kevin stapte het bed af en liep naar de muur. ‘Ga van dat bed af,’ commandeerde hij. ‘O nu opeens wel hé,’ zei Simone spottend maar ze stapte snel van het bed af toen Kevin haar boos aankeek. De muur verdween weer en de andere kant van de kamer werd weer zichtbaar, het vreemde was dat alleen Draco zich daar bevond. ‘Ze is in de badkamer,’ zei Draco kwaad toen hij hun verbaasd zag kijken. ‘Dat is gemeen. Zij kan ergens in vluchten en ik zou nergens heen gekund hebben,’ zei Simone verontwaardigd. ‘Je had toch niet weg gemogen,’ zei Kevin simpel. Hij ontving echter een boze blik van Simone, die hij zorgvuldig negeerde. ‘Wat gebeurde er?’ vroeg Kevin. ‘Ze zoende terug, en toen ik even niet meer mijn volle aandacht erbij had vloog ze de badkamer in,’ zei hij, Simone begon te grijnzen maar daar hield ze snel mee op toen Kevin waarschuwend naar haar keek. ‘Isabelle kom daaruit!’ viel Draco uit tegen een dichte deur. ‘Nee,’ klonk er gedempt terug, hoewel het nog wel even koppig klonk. ‘Komen jullie eten?’ riep Annelies van beneden. ‘We moeten eten, nu moet je er wel uit komen,’ zei Draco. ‘Ik geloof er geen barst van,’ klonk het weer koppig. Kevin en Draco keken tegelijk om naar Simone. ‘O nee, geen denken aan,’ zei die meteen en toen Kevin naar haar toe liep sprong ze snel op het bed, vlak voor zijn neus schoof de wand er weer voor. ‘Simone ga onmiddellijk van dat bed af,’ klonk het dreigend. Geen antwoord. ‘Denk aan onze deal,’ klonk het weer dreigend. ‘De deal was dat je alles bij me mocht uithalen!’ ging Simone er tegen in. ‘Ik haal nu toch ook wat bij je uit, maar mij best dan veranderen we het. Ik mag alles bij je uithalen en je moet naar me luisteren, doe je dat niet dan haal ik me uil wel en stuur ik die naar je ouders,’ zei Kevin weer dreigend. Even was het stil maar toen stapte ze toch van het bed af en schoof de wand weg. ‘Dat dacht ik ook,’ zei Kevin grijnzend, Simone keek hem boos aan, vervolgens ging ze bij de badkamer deur staan. Waar Draco ook stond. ‘En haal haar nu uit die badkamer,’ zei Draco. ‘Ho wacht eens even. Ik doe alles wat HIJ wilt, niet wat jij wilt,’ zei Simone koppig, maar na een veelbetekende blik van Kevin probeerde ze het toch maar. ‘Isa, het eten is echt klaar hoor, je kan eruit komen,’ zei Simone. Langzaam schoof de deur open en Isabelle kwam behoedzaam de badkamer uit. Toen Draco naar haar toe wilde lopen hield Simone hem tegen en toen hij haar verbaasd aankeek schudde ze snel haar hoofd. Voorzichtig liep Isabelle langs hem en ging aan de andere kant van Simone staan. ‘Kom, er wacht eten op ons,’ zei Kevin vrolijk en hij trok Draco mee naar de deur. Isabelle en Simone volgden. Het eten was een stuk gezellig. De vier jongeren zaten apart van de rest van de familie maar er werden geen streken meer uitgehaald. Na het eten gingen Draco en Isabelle naar huis. ‘Tot maandag,’ zei Simone, over 2 dagen zouden ze weer naar school moeten, vorige week hadden ze samen hun spullen gekocht en maandag was het dan zo ver. ‘En succes,’ voegde ze er zachtjes aan toe met een blik op Draco. ‘Jij ook succes,’ mompelde Isabelle.
‘Ik wil naar huis,’ mompelde Simone toen Isabelle en Draco weg waren. Ze verkeerde in de veronderstelling dat Kevin haar niet hoorde, maar dat was wel het geval, hij stond namelijk achter haar. Toen hij dan ook, ‘Zeker weten?’ vroeg schrok ze zich een ongeluk. ‘Eh… nee… ik vind het hier best hoor,’ zei ze snel. ‘Simone, je mag best naar huis als je dat wil,’ zei hij lachend. ‘Kom op, dan breng ik je thuis,’ zei hij toen ze stil bleef. Hij liet zijn motor naar voren brengen en hij pakte twee helmen uit de gang. Hij ging op zijn motor zitten en wachtte totdat Simone ook zat. Ze ging achter hem zitten en sloeg haar armen om zijn middel, haar hoofd liet ze op zijn rug rustten. “Dat is nieuw,”� dacht hij verbaasd, maar hij grijnsde wel. Hij startte de motor en ze reden weg. Binnen een paar minuten waren ze bij Simone thuis en stapte ze af. Simone deed de helm af en gaf hem aan Kevin. ‘Bedankt,’ zei Simone terwijl ze naar haar schoenen keek. Kevin stapte ook af en hij pakte haar kin om vervolgens haar hoofd omhoog te duwen. Hij drukte zijn lippen snel op die van haar, Simone wilde wegstappen maar hij pakte haar schouders en hield haar stevig vast. Hij gleed met zijn tong over haar lippen en aarzelend opende ze haar mond. Hij gleed met zijn tong naar binnen zijn greep verslapte wat. Simone stapte echter niet weg, ten eerste omdat ze dan problemen kreeg en ten tweede omdat ze het niet zo heel erg vond, vandaar dat ze hem ook begon terug te zoenen. Tegelijk stopte ze en Simone stapte achteruit. ‘Welterusten,’ zei hij glimlachend. ‘Welterusten,’ mompelde Simone, ze liep naar de deur en keek daar nog een keer om. Hij glimlachte nog een keer en Simone stapte naar binnen. Hoewel het nog behoorlijk vroeg was besloot ze naar bed te gaan, een half uur later lag ze heerlijk te slapen.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.