FanFic.nl

All the same

Hoofdstuk 4

Op maandagochtend stond Isabelle in haar kamer. De stem van Britney Spears die 'I was born to make you happy' zong vulde de kamer. Deze was volgegooid met de inhoud van Isabelle's kleerkast. ,,Isabelle, bezoek voor je!" klonk haar moeders stem. ,,Jaha wacht even, ik vind niks om aan te trekken!" riep Isabelle. ,,Je hebt een volle kleerkast!" ,,Ja, maar geen één van die dingen staat me!" en ze begon weer tussen haar kleren te rommelen. Uiteindelijk trok ze een knalgele jurk aan. Zuchtend gooide ze de deur van haar kamer open, driftig verwensingen mompelend. ,,Heb jij altijd last van een ochtendhumeur of is dat gewoon omdat je weer naar school moet?" klonk het, ze verstijfde, die stem herkende ze uit de duizend. ,,Jij!" siste ze en ze draaide zich om, Draco leunde nonchalant tegen de muur. ,,Ja, ik." zei hij en hij liep naar haar toe, ze rende meteen haar kamer weer in en wilde de deur toe gooien. Helaas hield hij net op tijd de deur open, glipte naar binnen en sloot de deur. Hij draaide de sleutel om en ze hoorde het slot knarsen. ,,Rot op, laat me met rust!" siste ze giftig, hij grijnsde en greep haar pols vast. In een oogwenk had hij haar op het bed neergeduwd en zat hij op haar. Ze ademde scherp in, haar handen lagen naast haar hoofd en ze keek hem bang aan. ,,Wat? Ben je bang?" vroeg hij spottend, zijn hand raakte haar buik en kroop langzaam naar boven. Ze kneep haar ogen stijf dicht en verstarde, ,,Niet doen," piepte ze, zijn hand bleef net onder haar linkerborst liggen. ,,Je bent bang, je bent bang voor mij, je verloofde," fluisterde hij in haar oor, het klonk geamuseerd. ,,Nee, eerder bang voor wat mijn verloofde allemaal niet met me zou uithalen als ik hem niet tegen zou houden." gromde ze, hij lachte en gaf haar een zoen in haar nek. ,,Hou op," fluisterde ze nauwelijks hoorbaar. ,,Je wilt dit, Isabelle, dat weet je heel goed," siste hij, ze keek hem woedend aan. ,,Er is geen haar op mijn hoofd die er aan denkt om iets met jou te beginnen, of toch niet vrijwillig," zei ze op duidelijke toon. ,,En ik zou het op prijs stellen moest je nu vertrekken, ik heb namelijk een trein die ik wil halen en een familie waar ik nog afscheid van wil nemen voor ik tien maanden met jou opgescheept zit." en met deze woorden maakte ze zich los uit zijn greep en liep de kamer uit. Draco schudde zijn hoofd en liep de kamer uit, de trap af en de voordeur uit. Deze viel met een klap dicht terwijl hij op zijn motor stapte en naar huis reed, hij had nog een uur om de trein te halen, tijd zat.

Een uur later stond hij op het perron, samen met Kevin. ,,Waar blijven Simone en Isabelle?" vroeg deze en hij wierp voor de zoveelste keer die minuut een blik op zijn horloge. Nog geen tel later kwamen beide meiden de muur doorgerend. ,,Eindelijk!" riep Draco uit, voor Isabelle het doorhad zoende hij haar al. Hetzelfde gebeurde met Simone maar dan door Kevin. ,,ARDENA!" klonk het, Isabelle rukte haar lippen los van die van Draco en keek opzij. ,,Wat moet je, Park?" vroeg ze met een walgende blik op het meisje dat voor hen verschenen was. Ze had blond haar dat tot op haar schouders reikte en een gezicht als een penikees. ,,Alles wat jij van mij hebt afgenomen!" gromde ze woedend. ,,Alles wat ik eerlijk van jou heb gewonnen zul je bedoelen," grijnsde Isabelle rustig, Patty's ogen schoten vuur. ,,Eerlijk? De danssolo, de zangwedstrijd, en nu Draco!" krijste ze, Draco keek haar raar aan. ,,Ik geloof niet dat ik ooit iets met jou gehad heb, hoor," zei hij nuchter. ,,Ja en trouwens, wat kan ik het helpen dat ik talent heb in dingen waar jij geen talent in hebt?" grijnsde Isabelle, ,,Draco is van mij!" snauwde Patty. ,,Oh ja? Let maar eens op!" siste Isabelle en ze drukte haar lippen op die van Draco. Deze profiteerde hier natuurlijk van en beantwoorde de zoen verwoed. Patty slaakte een verontwaardigde kreet en liep weg.

Zodra Patty weg was probeerde Isabelle achteruit te stappen, maar Draco liet haar niet zo makkelijk gaan. ‘Lwa mew lwow,’ mompelde Isabelle verwoed. ‘Laat haar los Malfidus,’ klonk het dreigend, Draco liet Isabelle verbaasd los. Achter hem stond een meisje met zwart haar en blauwe ogen, hij keek haar woedend aan. ‘Wat moet je Apple?’ vroeg hij dreigend. Apple zat in hetzelfde jaar als Isabelle, Draco, Kevin en Simone. Hoewel ze in Zwadderich zat had ze een hekel aan Draco en Kevin en kon ze het juist wel goed vinden met Isabelle en Simone. ‘Was ik niet duidelijk ofzo? Ik zei net toch al wat ik wou. Laat haar met rust,’ zei Apple, Draco begon te grijnzen. ‘Halma, ik ben haar verloofde, dan kan ik haar moeilijk met rust laten hé,’ zei hij. Apple’s mond viel open van verbazing. ‘Heb je soms wat te lang onder de zon gelegen op vakantie? Of heb je gewoon nooit Isabelle’s brief gekregen?’ grijnsde hij, Apple Isabelle verbaasd aan. ‘Ik heb nooit wat gekregen,’ zei ze verbaasd. ‘Vreemd ik heb het wel gestuurd, misschien heeft iemand de brief onderschept,’ zei ze met een blik op Draco. ‘Kom op, we moeten de trein in, anders vertrekt hij zonder ons,’ merkte Simone op en ze stapten de trein in. Ze waren net op tijd, de fluit van vertrek klonk net voordat de laatste de trein in was gestapt, snel gingen ze op zoek naar een lege coupé. Simone liep voorop, daarachter Kevin, daarna Isabelle, Draco en Apple. Toen ze bij één van de laatste aankwamen keek Simone naar binnen, ze schrok zich rot toen ze Harry, Ron, Hermelien, Marcel en Ginny zag zitten. ‘Bezet kom we gaan gauw verder,’ zei ze en ze trok Kevin mee. Kevin, nu nieuwsgierig geworden, keek echter ook in de coupé, hij zag natuurlijk meteen wie er in zaten en begon te grijnzen. ‘Hé, waarom de haast?’ vroeg hij onschuldig en hij trok haar terug. ‘Loop door wil je!’ zei Isabelle kwaad, ze wou gaan zitten in een lege coupé. ‘We houden even een tussenstop,’ zei Kevin vrolijk en schoof de deur van de coupé open terwijl hij achter Simone ging staan en zijn arm om haar middel sloeg. Simone werd meteen knalrood. ‘Laat los,’ mompelde Simone. ‘Geen protesten,’ grijnsde Kevin. ‘Hoi allemaal, leuke vakantie gehad?’ vroeg hij daarna vrolijk aan de rest. Draco kwam naast hen staan. ‘Simone?’ vroeg Hermelien verbaasd, de aangesprokene had het gevoel dat ze wel door de grond kon zakken toen ze nog verbaasder keken. ‘Wat moeten jullie?’ vroeg Ginny fel. ‘Wat onvriendelijkheid! We komen alleen maar gezellig een praatje maken,’ zei Kevin grijnzend. Hij was ondertussen bezig Simone vast te houden die ‘onopvallend’ weg probeerde te komen. Hoewel Kevin heel vrolijk keek was hij de enige, de mensen in de coupé keken hen boos aan, Draco keek boos terug en Isabelle, Apple en Simone keken boos naar Kevin.
Apple kreeg plotseling een geniale ingeving. "Oh, dag professor Perkamentus", hoorde Kevin vriendelijk achter zich. Hij en Draco maakten een sprongetje van schrik. Kevin liet Simone opeens snel los en draaide zich onschuldig om. Maar de plaats waar Perkamentus normaal zou moeten staan was leeg en verlaten. Apple en Isabelle grinnikten luid. Dat leverden hen een giftige blik van Kevin en Draco op. Mokkig liep Kevin verder zonder nog iets te zeggen tegen Harry en de rest. Simone knipoogde bedankend naar Apple en schuifelde achter Draco aan. Net wanneer het krap begon te worden verdween Kevin in een deur rechts van de trein. Iedereen volgde zijn voorbeeld tot ze samen in een ruime en een verwarmde coupé zaten. Kevin zat naast het raam, met naast zich een gedwongen Simone. Tegenover Kevin zat Draco, en naast hem zat ook een gedwongen Isabelle. Apple zat naast Isabelle. Plotseling stond er een knappe jongen voor de coupé. Hij had donkerblonde golfjes haren en donkergroene ogen. Apple schoof ongemakkelijk heen en weer maar dat merkte alleen Simone die haar grijnzend aankeek. ‘Hey jongens, kan ik hierbij zitten alles zit vol,’ vroeg Sam. Hij zat in hetzelfde jaar als de rest en ook in Zwadderich. Kevin, Draco en hij waren al vanaf de eerste vrienden geworden. ‘Natuurlijk, ga zitten,’ zei Kevin grijnzend. De enige plek die er nog was, was naast Simone. Sam keek verbaasd van Draco naar Isabelle en daarna van Kevin naar Simone. ‘Zij zijn verloofd en ik… daar hebben we het niet over dus zit niet zo stom te kijken,’ viel Simone uit, Sam begon echter te grijnzen. “Dat grijnzen is een vervelende Zwadderaars eigenschap, en het betekent ook nooit iets goeds,”� dacht Simone kwaad. “Iets goeds”� was het dit keer ook niet, hij ging zowat op Simone zitten zodat ze wel op moest schuiven, naar Kevins kant. Ze zat nu vlak tegen hem aan terwijl Sam nog een heel eind op kon schuiven. Hij bleef echter zitten en keek toen naar Apple, die meteen rood werd. Isabelle en Simone keken haar lachend aan, hoewel het lachen verging toen Draco een arm om Isabelle’s schouders sloeg, en Kevin deed hetzelfde bij Simone. Simone wierp een walgende blik op Kevin, ze zag hem grijnzend naar Draco en Sam kijken. 'Normaal moet Apple ons nu verdedigen', dacht Isabelle, ze draaide haar hoofd om Apple beter te kunnen bestuderen. Draco's arm versperde bijna heel haar zicht. Uit haar ooghoeken zag ze een knalrode Apple die zenuwachtig op het puntje van de bank zat. Ze keek Sam met grote ogen aan, die op zijn beurt vrolijk praatte met Draco en Kevin. "En? Ben je blij dat je eindelijk verloofd bent?" vroeg Sam spottend. Draco grijnsde breed. "Tuurlijk! Ik kan me geen betere verloofde voorstellen!" lachte hij, hij trok Isabelle dichter tegen zich aan waardoor ze naar adem hapte. Tevergeefs probeerde te los te komen. Simone gunde de jongens geen enkele blik en staarde giftig naar Apple's voeten. Die verwoed op en neer sprongen. Terwijl Draco en Sam kletsten over Zwerkbal hield Kevin zich op de achtergrond en knuffelde Simone hard. Deze liet hem begaan en gunde hem nog steeds geen blik. Nu keek ze naar Apple die verlegen haar handen bestudeerde. Kevin volgde Simone's blik en zag een rode Apple. Gemeen grijnzend keek hij haar aan. Apple schrok zich rot, Simone zag het ook en keek haar verbaasd aan. Apple keek echter niet terug en keek nog steeds geschrokken naar Kevin, ze ondertussen opvallend wit geworden.
Isabelle probeerde nog steeds los te komen. ‘Wacht even Sam,’ zei Draco geërgerd, het volgende moment drukte hij zijn lippen op die van Isabelle. Isabelle verstijfde en hij liet haar weer los om vervolgens verder te praten, Isabelle gaf geen kik meer.
Simone volgde Apple’s blik en kwam uit bij een grijnzende Kevin. “O nee,”� ze kreunde zachtjes. Verbaasd keek Kevin naar haar. ‘Wat was dat?’ vroeg hij verbaasd. ‘Ik moet jouw even spreken,’ siste ze en ze stond op. Door zijn verbazing had haar niet goed vast en lukte het ook nog. ‘Kan het hier niet?’ vroeg hij onschuldig. ‘Nee, dat kan niet,’ zei Simone met ingehouden woede, ze stormde de coupé uit zodat Kevin haar niet terug kon roepen. ‘Laat ik maar even gaan, voordat ze de trein opblaast,’ grijnzend liep hij de coupé uit. ‘Als je het ook maar in je hoofd haalt om iets te zeggen tegen Sam,’ viel Simone meteen uit. ‘Ik ben niet van plan iets te zeggen hoor, als ze tenminste doet wat ik wil,’ zei Kevin rustig. ‘Ben je helemaal gek geworden. Dat ga je dus mooi niet doen hé!’ tierde Simone. ‘Als ik het niet mag doen, moet jij het voor me doen,’ zei hij rustig. ‘WAT! Nooit van me leven,’ zei ze koppig. ‘Je moet doen wat ik wil weet je nog,’ hielp hij haar herinneren. ‘Je bent op je hoofd gevallen, het kan niet anders,’ mompelde ze. ‘Nee, ik heb er een lamp op gekregen,’ zei hij met een kwade ondertoon. ‘Ja en terec- heeft iemand nog naar je hoofd gekeken?’ zei ze plotseling, hij keek haar verbaasd aan. ‘Waarom?’ vroeg hij dan ook. ‘Nou eh… toen ik eh… met die lamp sloeg hé, toen eh… nou je eh… bloedde,’ Simone mompelde het laatste. ‘Wat,’ zei Kevin zacht, een beetje te zacht vond Simone. ‘Ik heb 2 dagen rondgelopen met een gat in me kop,’ zei hij dreigend. ‘Eh…nou eigenlijk 3 dagen en het is geen ga- ja,’ zei Simone snel toen ze Kevins blik zag. ‘Ik heb drie dagen met een gat in me kop gelopen en jij zegt niks,’ zei hij dreigend. ‘Ik wist toch ook niet dat je het niet door had. Ik was trouwens te druk bezig met jouw!’ zei Simone verontwaardigd. ‘Ik zeg het nu toch,’ voegde ze er daarna aan toe. Kevin keek haar alleen boos aan. ‘Eh… zullen we maar eens terug naar de coupé?’ stelde Simone aarzelend voor toen het stil bleef. ‘Hier zal je voor boeten,’ zei hij kwaad. ‘FOUT! Dat heb ik al gedaan,’ zei Simone, ze maakte aanstalten om terug te gaan naar de coupé. Hij ging echter voor haar staan. ‘Nog niet genoeg,’ siste hij. ‘O kom op zeg! Het is maar een ultra inimini wondje! Je hoofd ligt er niet af en je leeft nog steeds,’ zei Simone wanhopig. Ondanks dat hij boos was moest hij grijnzen toen hij haar wanhopige gezicht zag. Ze probeerde langs hem te stappen maar hij stapte mee opzij. ‘Laat me er langs,’ zei Simone half in paniek. ‘Nee,’ zei Kevin rustig. Ze opende haar mond om te gaan gillen maar hij legde snel zijn hand erop. ‘Dat zou ik niet doen als ik jouw was,’ het snoepkarretje klonk achter haar. ‘We hebben het hier nog wel op Zweinstein over,’ zei hij en hij drukte zijn lippen op de van haar om vervolgens om te draaien en terug naar de coupé te lopen. ‘Kom,’ zei hij nog voordat hij de coupé instapte. Simone raakt met haar vingers haar lippen even aan. Vervolgens liep ze boos naar de coupé, ruw over haar lippen wrijvend. “Wie denkt hij wel dat hij is,”� dacht ze woedend. Ze stopte met wrijven toen ze de coupé instapte.


Apple had haar normale huidskleur weer terug en keek naar haar schoenen, Isabelle keek overal heen behalve naar Draco, Sam hield een gesprek met Draco en Kevin zat over zijn achterhoofd te wrijven. Prompt schoot Simone in de lach. Kevin had meteen door dat het om hem ging en keek nijdig op, Sam, Draco, Isabelle en Apple keken echter verbaasd op. ‘Kappen Simone,’ zei Kevin dreigend, Simone begon echter alleen maar harder te lachen. ‘Ehm… hebben we iets gemist?’ vroeg Draco terwijl hij van een woedende Kevin naar een lachende Simone keek. Kevin trok haar naast zich, ze viel bijna om van de ruk, maar het kan ook wel door het lachen geweest zijn. ‘Als je nu niet ophoudt hebben je ouders in minder dan een uur een brief,’ siste hij. Simone beet op haar lip om op te houden met lachen, het ging met moeite maar het lukte wel. ‘Mogen we misschien even weten wat er aan de hand is?’ vroeg Isabelle. ‘Nee,’ snauwde Kevin. Simone plantte haar ellebogen op haar knieën en liet haar hoofd op haar handen rusten, haar schouders schokte van het lachen, hoewel ze geen geluid maakte. ‘Simone,’ zei Kevin, proberend kalm te blijven. Geen antwoord, wel meer schokken. ‘Dat kan ook op een andere manier hoor,’ stelde Sam onschuldig voor. Draco begon te grijnzen, en Kevin uiteindelijk ook. Hij duwde Simone naar achter zodat ze met haar rug tegen de bank zat. Door het lachen had ze niks door. ‘Een beetje privacy graag,’ zei Kevin met een suikerzoet stemmetje. Isabelle en Apple wilden opstaan maar Isabelle werd tegen gehouden door Draco en bedekte haar ogen. Sam ging snel naast Apple zitten en hij bedekte haar ogen. Apple durfde al niet meer te bewegen en Isabelle ook niet, nadat Draco ‘Ik zou maar oppassen dat je jurk niet omhoog kruipt,’ in haar oor fluisterde. Kevin greep Simone’s polsen en drukte radensnel zijn lippen op die van haar. Simone schrok zich rot en opende haar mond om te gillen. Het enige wat ze daar mee bereikte was dat zijn tong naar binnen gleed. Zijn handen lieten haar polsen los omdat hij wist dat ze toch niks zou doen. Zijn handen gleden onder haar shirtje en streken over haar buik. Simone verstijfde toen zijn handen naar boven gingen. Zonder dat ze het zelf door had drukte ze zich tegen de bank aan, ze had wel door dat ze haar ogen stijf dicht kneep. Kevin had wel door dat ze zich tegen de bank aandrukte en keek grijnzend op. Zijn handen bleven net iets boven haar buik hangen. Zijn grijns verdween iets toen Simone zo bleef zitten. Hij keek even rond. Draco was Isabelle aan het zoenen en Sam was verdwenen samen met Apple. Hij draaide zich weer om naar Simone, hij zag nog net dat ze snel haar ogen weer dicht kneep, zijn grijns werd weer groter. “Plagen kan geen kwaad,”� dacht hij terwijl hij haar weer begon te zoenen.
Isabelle werd naar beneden gedrukt door Draco, ze lag nu op de bank en Draco maakte aanstalten om zijn armen langs haar te houden en ze boven haar te blijven hangen. Ze drukte haar handen tegen zijn schouders om hem op afstand te houden. Draco begon te grijnzen. ‘Als je het zo wil doen…’ fluisterde hij zodat alleen zij het kon horen. Snel keek Isabelle naar Kevin en Simone. Simone lag ondertussen ook op de bank, met Kevin half op haar. Het volgende moment keek ze echter met een ruk op naar Draco die haar jurk omhoog begon te duwen. ,,Hou op!" piepte ze bang en ze probeerde hem weg te duwen. ,,Je daagt me uit, Isa, en je weet dat ik elke uitdaging aanneem." siste hij en hij drukte zijn lippen op die van haar. Ze drukte zich tegen de bank aan en probeerde wanhopig uit zijn greep los te komen. ,,Nee, laat me los!" protesteerde ze zacht, Draco lachte en streek met zijn hand door haar haar. ,,Nee," zei hij en hij gaf haar een zoen in haar nek. Het volgende moment slaakte hij echter een pijnkreet en vloog tegen de deur aan. Kevin liet Simone geschrokken los en deze rende de coupé uit met Isabelle op haar hielen. ,,Ze zijn helemaal gek geworden!" fluisterde Isabelle en ze renden gauw naar de deur. ,,We zijn er, kom op, zodat we niet in dezelfde koets met hen moeten zitten," zei Simone, Isabelle keek met een ruk op. ,,Nee, Apple! We moeten haar halen! Ga haar zoeken, ik hou Draco en Kevin wel bezig." zei ze en ze rende al terug naar de coupé, Simone knikte en holde de trein door, op zoek naar Apple. ,,Wat is er?" vroeg Draco toen hij Isabelle's paniekerige gezicht zag, hij zat op de bank en keek haar vragend aan. ,,Er is uh een giftig gas in de gang ontdekt, we mogen niet naar buiten!" piepte Isabelle, Draco grijnsde breed, greep haar pols vast en duwde haar naast hem op de bank neer. ,,Dat geeft niet, wij amuseren ons hier wel." grijnsde hij en hij drukte zijn lippen op die van Isabelle. ,,Ik ga Simone zoeken," zei Kevin en hij stond op, Isabelle rukte zich geschrokken los van Draco's lippen. ,,Nee eh, ze is al naar buiten, ze was bij de eersten die weg konden, de rest moet hier blijven vanwege dat gas, ze was al buiten voor ze die giftige stof in de gang ontdekten." verzon ze vlug. ,,Blijf dan hier, je ziet haar straks nog." zei Draco en hij begon Isabelle weer te zoenen, Kevin ging mompelend terug zitten. 'Als Simone Apple maar vlug vindt,' ging het door Isabelle heen toen Draco aan haar jurkje begon te frunniken.
Simone rende door de trein terwijl ze allemaal mensen ontweek. Ze kon Apple niet vinden totdat Simone haar samen met Sam in een coupé zag zitten. Ze waren gezellig aan het praten en Simone keek ze zuur aan. ‘Hé tortelduifjes we zijn er. En als jullie het niet erg vinden ik ga Isabelle even redden,’ zei ze en ze rende weer terug. Ze rende de coupé in waar Isabelle in zat, trok haar uit Draco’s armen en keek zonder te kijken de deurklink vast. Helaas voor haar was Kevin er voor gaan staan en greep ze dus zijn trui. Simone verbleekte even trok haar hand terug en draaide zich ongemakkelijk om. ‘Het gas overleefd?’ vroeg hij met opgetrokken wenkbrauwen. ‘Het gas?’ Isabelle gaf haar een stomp in haar rug. ‘Ooo, het gas. Eh… blijkbaar hé,’ zei Simone al had ze geen idee waar ze het over had. ‘Moeten we nog steeds in de trein blijven of is het buiten alweer veilig?’ vroeg Kevin weer. ‘Eh…’ Isabelle gaf haar nog een stomp in de rug. “Wat moet ik daar nou uit op maken!”� dacht Simone. ‘Het is weg,’ zei ze toen maar. ‘O,o’ hoorde ze Isabelle mompelen. Kevin begon echter te grijnzen, en als Simone Draco’s gezicht had kunnen zien had ze gezien dat hij hetzelfde deed. ‘Leuk geprobeerd Isa,’ klonk Draco’s stem. ‘Kom we gaan,’ zei Kevin en hij trok Simone mee naar buiten. Even later liepen ze naar de koetsen, toen ze een lege koets hadden gevonden stapte Simone erin, en Kevin volgde haar, hij sloeg achter zich de deur dicht. Simone keek geschrokken op, het volgende moment probeerde ze de andere kant open te maken, maar die zat potdicht. ‘Je kan nergens heen Simone,’ fluisterde Kevin in haar oor, de rillingen liepen over haar rug. Zijn hand verdween weer onder haar shirtje en streelde zachtjes haar rug, Simone kroop zo ver mogelijk van hem vandaan, maar aangezien ze nergens heen kon schoof hij gewoon naar haar toe. Hij schoof meer naar hoog en kwam bij haar bhsluiting terecht, ze slikte hoorbaar. ,,Niet bang zijn," fluisterde hij in haar oor, langzaam kwam het sluitinkje los. Ze verstarde en kneep haar ogen stijf dicht. ,,Niet doen," mompelde ze, hij klakte afkeurend met zijn tong. ,,Niet tegenwerken, niet protesteren," fluisterde hij, zijn hand gleed langs haar heup naar haar buik en naar boven. Ze deinsde achteruit waardoor ze tegen hem aangedrukt zat en een traan liep langs haar wang. ‘Rustig Simone, ik zal je heus geen pijn doen,’ mompelde Kevin terwijl zijn hand nog iets verder naar boven schoot. Zijn hand zat nu onder haar borst. Simone ademde diep in, terwijl er nog een traan over haar wang rolde. “Niks aan de hand. Er gewoon niet opletten. Het is niet zo erg. Gewoon meedoen dan vind hij er niks meer aan en stopt hij. Niet opletten,”� schoot het door Simone, ze probeerde zich op haar gemak te stellen maar dat ging niet zo gemakkelijk. Ze ademde nog een keer diep in, net op dat moment ging hij vluchtig met zijn hand over haar borst, ze vergat uit te ademen. Totdat ze bijna stikte. ‘Zie je, niks aan de hand,’ fluisterde Kevin, daar dacht Simone echter heel anders over. Ze was niet gek ze had ook wel gemerkt dat de koets nog niet vertrokken was, en het was nogal een eindje naar Zweinstein toe, ze moest er niet aandenken wat hij in die tussen tijd nog kon doen. De deur van de coupé ging open en het 'koppel' sprong geschrokken recht. Simone maakte gebruik van de gelegenheid en trok haar shirt naar beneden. In de deuropening stond een glimlachende Apple. Haar gezicht verstarde toen ze het tafereel zag in de coupé. 'Net op tijd', dacht Simone grijnzend toen Kevin van haar afging. Apple wou uitbarsten in een woedende tirade maar er werd een hand op haar mond gelegd. Sam's hand drukte pijnlijk op haar lippen. Kevin begon gemeen te lachen en hij sloeg de deur weer dicht en draaide zich naar Simone toe. Haar grijns verdween als sneeuw voor de zon toen Kevin dichterbij kwam met zijn hand. Simone kneep haar ogen weer dicht, hij legde zijn hand nu volledig op haar borst, ze was blij dat er nog een shirtje tussen zat maar toch verstarde ze. ‘Rustig maar Simone,’ zei hij en zijn hand verdween nu op dezelfde plek alleen dan onder haar shirtje. Haar ogen schoten open en ze krabbelde van hem weg. Helaas zat ze al bijna tegen de deur aan dus kwam ze niet zo gemakkelijk van hem af. Hij haalde echter zelf zijn hand weg en legde die op haar heup. ‘Dat was toch niet zo erg,’ fluisterde hij grijnzend, het leek Simone het verstandigst om daar niet op te reageren. Hij ging dichterbij zitten en bracht zijn lippen naar de hare. Hij drukte ze zacht op die van haar en streek met zijn tong over haar lippen. Met gesloten ogen deed Simone haar mond een stukje open zodat ze zijn tong binnen liet. Hij streek met zijn tong tegen de hare, Simone begreep de hint en begon hem terug te zoenen. “Nou ja, hij kan tenminste wel goed zoenen,”� dacht ze.
Hij bracht zijn hand weer naar boven en gleed onder haar shirtje, omdat de bh nog steeds niet goed zat kon hij gemakkelijk opnieuw zijn hand op haar borst neerleggen. Simone stopte even met terugzoenen maar toen hij een kneepje gaf begon ze gauw weer, hoewel haar ogen even open schoten. Zachtjes bewoog hij zijn hand heen en weer.
Kevin zag hoe ze haar ogen opende om ze vervolgens snel weer te sluiten. Er liep een traan over haar wangen en haar ogen waren groot en waterig geweest. Hij haalde zijn hand weg en streek nu over haar rug. Hij voelde hoe ze zich wat meer ontspande en pakte haar sluitinkje. Even verstarde ze weer maar toen hij hem dichtdeed ontspande ze weer. Hij zoende haar kaakbeen en beet zachtjes in haar oorlelletje, vervolgens gleed hij langzaam met zijn lippen over haar nek. Simone had veel zin om haar hoofd tegen zijn hoofd te knallen maar dat zou niet erg aardig zijn nu hij net stopte met “dat andere,”� zoals ze het noemde. Daarom draaide ze haar hoofd de andere kant op zodat er meer nek vrij kwam. Hij keek even verbaasd op en ging toen opzij. ‘Ga liggen,’ zei hij vriendelijk, Simone luisterde en ging op de brede bank liggen. Kevin ging voorzichtig op haar zitten en hij boog zich weer naar voren om haar te zoenen en over haar buik te strelen.

Ook Isabelle en Draco zaten alleen in een koets. Hij schoof de gordijntjes dicht, betoverde de deur zodat alleen hij hem open kon doen en draaide zich toen grijnzend naar Isabelle om. Die keek hem bang aan terwijl ze aan de andere kant van de koets ging zitten, de koets begon te rijden. ‘Rustig maar Isa, zoals ik al zo vaak heb gezegd, ik doe je niks,’ zei hij, maar erg kalmerend klonk het niet. ‘Laat me met rust,’ piepte ze. ‘Nooit van me leven,’ zei hij glimlachend, zijn gezichtsuitdrukking verzachtte. Hij schoof naar haar toe en duwde haar wat van de muur af, vervolgens duwde hij haar snel op de bank. Aangezien hij een stuk sterker was ging dat gemakkelijk. ‘Hou op,’ er viel een traan over haar wang toen Draco haar jurkje omhoog schoof. ‘Het is belachelijk dat je bang voor me bent Isa,’ fluisterde hij, hij begon haar te zoenen. Isabelle verstijfde toen zijn hand langs haar broekje naar boven ging. ‘Nwe!’ murmelde ze. Draco negeerde haar en schoof nog een stukje naar boven. ‘Je wilt dit Isa,’ fluisterde hij. ‘Nee hoor, dat denk jij alleen omdat je ziek in je hoofd bent,’ viel Isabelle uit. ‘Verkeerd antwoord,’ zei hij boos en hij ging met een zijn hand een stuk naar boven zodat zijn hand op een stuk stof lag, haar bh. ‘Draco,’ fluisterde Isabelle smekend. Hij schrok van haar stem, zo had ze nog nooit geklonken. Voorzichtig haalde hij zijn hand van haar borst af en legde die terug op haar heup. Opnieuw begon hij met zoenen.

‘Waar was dat goed voor?’ vroeg Apple boos toen ze ook in een koets zat. ‘Ik had je graag zien uitvallen hoor maar Kevin is nog altijd mijn vriend, ik besloot hem een handje te helpen,’ zei Sam verontschuldigend. ‘Simone is nog altijd mijn vriendin,’ kaatste Apple terug, wat was ze in hemelsnaam aan het doen, het was Sam waar ze zo tegen te keer ging! ‘Tja, dan had je maar wat sneller moeten zijn,’ lachte hij, al haar woede was ze vergeten, hij lachte ook zo lief! Aarzelend schoof hij wat dichterbij. ‘Trouwens, kan Simone niet voor haar zelf zorgen?’ merkte hij op. ‘Op het moment niet nee. Ze doet alles wat Kevin wil, daar zit iets achter,’ zei Apple. ‘Ach, dat vragen we nog wel een keer,’ zei Sam terwijl hij verlangend naar haar lippen keek. Apple had dat echter niet door. ‘Dat is zo het eerste wat ik doe, ik ben veel te nieuwsgierig,’ lachte Apple.

Kevin keek verbaasd toen Simone haar arm om zijn nek sloeg en met één hand door zijn haar ging. Ze stopte plotseling met zoenen en bleef haar hand op zijn hoofd rusten, op een plekje waar het nogal pijnlijk aanvoelde. ‘Wat is er?’ vroeg Kevin terwijl hij zich terugtrok. ‘Eh… niks,’ zei Simone niet erg overtuigend. Kevin hief sceptisch zijn wenkbrauwen op. ‘Nou eh… herinner je nog in de trein dat ik zei dat je maar een ultra inimini wondje had,’ begon ze stamelend. ‘Ja…’ spoorde Kevin haar aan. ‘Ik eh… ik denk dat eh… dat wondje iets groter is dan ultra inimini,’ zei voorzichtig. ‘Iets?’ vroeg hij. ‘Ehm… iets meer dan een iets misschien ook wel,’ zei Simone stamelend. ‘Ik voel het anders niet, en niemand die het heeft gezien,’ zei hij verbaasd. ‘Het zit ook onder je haar,’ zei Simone, Kevin voelde onder zijn haar. Het was niet zo’n hele grote plek, maar klein kon je het nu ook niet noemen. ‘O geweldig,’ mompelde hij, Simone keek verbaasd op. ‘Wat?’ ‘Nou eh… geen boze buien, geen akkoordjes en geen dreigementen?’ vroeg Simone voorzichtig, Kevin schoot in de lach. ‘Nee, kom op we moeten eruit,’ zei hij en hij deed de koets deur open. Hij sprong eruit en hielp daarna Simone. Twee koetsen verderop stapten Draco en Isabelle uit, en de koets daarop Sam en Apple. Ze liepen met z’n zessen naar de deur van Zweinstein, er werd geen woord gerept over de toch in de koetsen. Toen ze in de Grote Zaal aankwamen gingen ze elk naar hun eigen afdeling, Isabelle en Simone werden nieuwsgierig bekeken, maar niemand vroeg wat omdat Anderling de zaal in kwam met de nieuwe leerlingen.
Na het feestmaal ging iedereen naar zijn of haar slaapzaal, behalve Draco, Kevin en Sam. Die gingen nog wat rondzwerven door zweinstein. Draco zag Patty opstaan en naar de ravenklauw tafel lopen. Ze liep regelrecht naar Isabelle. Deze keek achterom toen er iemand op haar schouder tikte. ,,Om acht uur in de kerkers voor een duel tenzij je bang bent om te verliezen," siste Patty, Isabelle barste in lachen uit. ,,Mij best, maar verwittig Plijster alvast, want ik kan soms heel kwaad worden," lachte ze, Patty keek haar even giftig aan en liep vervolgens de zaal uit, net zoals merendeels van de leerlingen. Isabelle stond ook op, ze zag Draco, Kevin en Sam de zaal uitlopen en rende gauw naar de griffoendortafel. Simone stond net recht en Apple kwam naar hen toe. ,,Wat wilde Patty van je?" vroegen ze in koor. ,,Duel, om 8 uur in de kerkers." grijnsde Isabelle en ze liepen naar de leerlingenkamer van ravenklauw. ,,Ik ga me omkleden," zei Isabelle, Apple en Simone keken haar vragend aan. ,,In een jurk kan je niet dueleren," zuchtte Isabelle en ze liep naar de slaapzaal, Apple en Simone ploften in een fauteuill neer. ,,Je moet trouwens oppassen voor Kevin, hij gaat je chanteren. Jij moet alles doen wat hij wilt en dan zal hij niks tegen Sam zeggen." zei Simone plotseling, Apple’s mond viel open. ,,Ik heb hem geprobeerd tegen te houden maar hij wilde niet luisteren. En anders moest je alles doen wat ik wou, dus eigenlijk vanaf Kevin." zei Simone snel. ,,Oh, geweldig! Dan chanteert hij jouw zeker ook?" zei Apple, Simone begon van schrik te hoesten. ,,Hoezo?" ontweek ze de vraag. ,,Omdat je alles doet wat hij wilt, en je laat alles toe. Kom op Simoon ik ben niet blind!" zei Apple. ,,Ehm… nou ja het klopt wel." zei Simone zuchtend, snel legde ze het verhaal uit. ,,Wat een lul!" mompelde Apple, net op dat moment ging het portretgat open en kwamen Kevin, Draco en Sam de kamer in. Simone dook snel achter een stoel en de meeste Ravenklauwers keken verbaasd op. Ze wisten echter wie de drie waren en zeiden geen woord. ,,Hey Apple, wat doe jij hier zo alleen?" grijnsde Draco. ,,Waar is Isa?" vroeg hij daarna. ,,Ehm… boven." antwoordde Apple twijfelend. ,,Oké." zei hij en hij maakte aanstalten om naar boven te lopen. ,,Ho is even!" zei Apple meteen. ,,Ze is zich aan het omkleden voor een duel!" vervolgde ze verontwaardigd. ,,Duel?" vroeg hij. ,,Ja, Park heeft haar uitgedaagd, om 8 uur in de kerkers." antwoordde Apple met tegenzin. ,,Ze gaat duelleren!" zei hij boos. ,,Is ze helemaal gek geworden? Ze gaat helemaal niet duelleren!" viel hij uit. ,,Je houdt haar echt niet tegen hoor." zei Apple. ,,Oh jawel hoor, ze kent niet genoeg vervloekingen!" zei Draco. ,Onzin! Die kent ze wel." bracht Apple ertegenin. ,,Patty is te sterk voor haar!" riep Draco. ,,Nog meer onzin! Je hebt wel lekker veel vertrouwen in je verloofde hé!" zei Apple kwaad. ,,Waar is Simone
eigenlijk?" onderbrak Kevin Draco die zijn mond weer opendeed. ,,Ehm… in de bieb." verzon Apple. ,,Heb je nog niet van Simone gehoord wat ik in de trein heb ontdekt." vroeg hij onschuldig. ,,Ja, dat heb ik. Ze eh… zit hier nou ja…achter." stamelde Apple. Betrapt kwam Simone achter de stoel vandaan. Kevin grijnsde breed toen hij haar schuldige blik zak. Hij stapte op haar af maar Apple hield hem snel tegen. ,,Wat was dat van dat Simone tegen Apple moest vertellen?”� vroeg Draco nieuwsgierig, hij sloeg zijn armen over elkaar. Ook Sam keek Kevin vragend aan. ,,Vertel ik later wel." mompelde Kevin afwezig. ,,Het belangrijkste is nu dat-" begon Draco maar hij werd meteen onderbroken ,,Wat doen jullie hier? Hoe komen jullie hier binnen?" klonk het, Isabelle kwam de trap af, Draco draaide zich om en zijn mond viel open. Zijn ogen puilden bijna uit zijn kassen en hij liet zijn blik over haar heen glijden. Ze droeg een strakke spijkerbroek, een geel T-shirtje en haar haar was steil.....En zwart. Ze had er twee lokken met zilvere glitter ingedaan en had een soort duistere uitstraling gekregen. ,,Draco, stop met staren, Simo, pas op want Kevin komt gevaarlijk dicht in je buurt." zei Isabelle onschuldig, Simone dook net op tijd weg voor Kevin die haar wilde vastgrijpen. Hierdoor vloog hij met zijn neus tegen het tapijt. ,,Isabelle, zou je dit wel doen?" vroeg Simone, Isabelle knikte. ,,Ja, waarom niet?" zei ze luchtig, ze holde de leerlingenkamer uit en versnelde haar pas terwijl ze de kerkers bereikte.

Draco hield het een kwartier uit, maar holde haar daarna achterna, Kevin, Sam, Simone en Apple renden achter hem aan. ,,Jij stomme ravenklauwer, Draco is van mij, de danssolo's zijn van mij, de zangsolo is van mij en de bekrooning van beste tennisspeler van heel Londen is ook van mij!" klonk het, dat was overduidelijk Patty, Draco rende op het getier af en zag toen Patty en Isabelle staan, tegenover elkaar met hun toverstok in de aanslag. ,,Hou je mond, domme giecheltrien. Een goudvis heeft nog meer hersens dan jij." snauwde Isabelle, Patty slaakte een verontwaardigde kreet. ,,Dat krijg je terug, modderbloedje!" schreeuwde ze, ze mompelde wat en een paarse straal schoot rakelings langs Isabelle's oor. ,,Ik ben geen modderbloedje, ik ben een puurbloed, dom wicht!" siste ze, haar ogen vatten vuur en een gele straal raakte Patty op haar arm. Deze begon te schokken en viel op de grond, bewusteloos. Draco was verbijsterd, niemand had Patty ooit ongestraft uitgedaagd, laat staan verslaan in een duel.


,,Ben je helemaal gek geworden?" riep Draco en hij greep Isabelle's bovenarm vast. ,,Jij komt met mij mee", siste hij met opeengeklemde kaken en hij begon haar mee de gangen door te slepen. Simone en Apple werden vastgehouden door Sam en Kevin en konden haar dus onmogelijk helpen. ,,Laat me los! Waar breng je me naartoe?" protesteerde ze verontwaardigd, Draco negeerde haar protesten en trok haar mee naar de kerkers. ,,Draco Malfidus laat mij nu ogenblikkelijk los!" beval ze op dreigende toon maar Draco reageerde niet, hij bleef staan voor een blinde muur. ,,Zuiver bloed." mompelde hij en er verscheen een soort van poort. Hij trok Isabelle mee, het duurde dan ook niet lang voor ze door had dat ze in de leerlingenkamer van Zwadderich waren. Een aantal mensen keken even verbaasd naar hen maar gingen vervolgens weer verder met wat ze bezig waren. ,,Laat me los!" siste Isabelle en ze probeerde zich los te trekken, Draco's greep was echter ijzersterk en hij trok haar zonder enige moeite de trap op. Hij duwde haar de slaapzaal in, liep zelf naar binnen, mompelde wat en de deur verdween. Ze slikte hoorbaar en hij liep grijnzend naar haar toe. Per stap die hij in haar richting zette deinsde ze twee meter achteruit, tot ze met haar rug tegen de muur gedrukt werd. 'Dit is niet goed, ik moet hier wegkomen!' ging het door haar heen, hij stond nu op amper tien centimeter afstand. ,,Je dueleert als een rasechte zwadderaar, weet je dat?" grijnsde hij, er blonken pretlichtjes in zijn ogen terwijl hij in de hare keek. ,,Tegen sommige mensen moet je wel bruut geweld gebruiken voor ze doorhebben dat ze moeten oprotten." zei ze giftig maar toch zacht, zijn grijns werd breder. ,,En nu spreek je al als een zwadderaar, ben je wel zeker dat je een ravenklauwer bent?" vroeg hij, ze snoof. ,,100 %", zei ze ongeïnteresseerd. ,,Nou ik niet, misschien kan ik toevallig eens laten vallen bij vader dat je zo je zwadderichkantjes hebt die regelmatig te boven komen. Die kan je binnen de week laten overplaatsen." fluisterde hij geamuseerd in haar oor, ze verbleekte en hapte naar adem. Hij maakte gebruik van haar verwaring en duwde haar op zijn bed neer, haar rug tegen het matras aandrukkend. Ze slaakte een geschrokken kreet terwijl haar haren wild op zijn kussen vlogen. ,,En nu kunnen we ons pas echt vermaken." grijnsde hij tevreden, hij drukte zijn lippen op die van haar en pinde met 1 hand haar polsen tegen het kussen, boven haar hoofd. Ze probeerde uit zijn greep los te komen maar hij was te sterk voor haar. Zijn tong gleed over haar lippen en ze opende gehoorzaam haar mond, wetend dat hij haar anders toch zou bedreigen. Zijn vrije hand woelde door haar haar dat ondertussen al heel erg in de war zat, ze rilde van angst. Zijn hand liet haar polsen los en hij verbrak de zoen om even adem te halen. Ze probeerde weg te komen en maaide wanhopig met haar armen maar het haalde niks uit. ,,Nog één verkeerde beweging of één protest en ik takel je zodanig toe dat je niet meer in staat bent om hier weg te komen." zei hij dreigend, ze slikte maar zei geen woord. ,,Mooi, good girl." grijnsde hij, zijn lippen gleden van haar oorlel naar haar wang en naar haar hals terwijl zijn handen haar T-shirt naar boven duwden en over haar hoofd trokken, hij smeet het kledingstuk vervolgens achteloos op de grond, hij frunnikte aan haar broek en trok deze uit, vervolgens gooide hij deze ook op de grond.. Ze verstarde en kneep haar ogen stijf dicht, zijn handen openden de sluiting van haar beha. ,,Niet doen!" smeekte ze, hij grinnikte en drukte zijn lippen even op die van haar. ,,Niet bang zijn, ik doe je geen pijn." zei hij 'geruststellend' en hij gooide de beha op de grond, een traan gleed langs haar wang, gevolgd door een andere. ,,Hou op!" snikte ze, ze probeerde weg te kruipen maar dit zonder resultaat, hij was te sterk voor haar. Zijn hand gleed langs haar hals naar beneden, zonder enige aarzeling raakte hij haar borst. ,,Nee, stop ermee, hou op!" snikte ze doodsbang en ze stribbelde hevig tegen, opnieuw haalde dit niets uit. ,,Hou je kalm!" siste hij, zijn gezicht gevaarlijk dicht bij het hare brengend. Zijn hand gleed langs haar buik verder naar beneden en begon haar slipje omlaag te duwen. ,,Nee, laat me los! Hou op! Laat me met rust! Hou je handen thuis!" ratelde ze huilend en ze probeerde hem weg te duwen. ,,Ik zei, hou je kalm, of ik doe je misschien wel pijn." dreigde hij en hij begon haar verwoed te zoenen terwijl zijn handen over haar lichaam gleden. Ze bleef roerloos liggen, angsaanjagende gedachten gingen door haar hoofd heen terwijl haar hele lichaam zich opspande, tranen stroomden over haar wangen en haar hele lichaam rilde van angst. Hij zuchtte en keek haar aan. ,,Isa, ontspan, anders doet het misschien pijn." zuchtte hij, ze sperde haar ogen wijdopen. ,,Ontspannen? Terwijl jij op het punt staat mij te verkrachten? ONTSPANNEN?! Heb jij aan de XTC gezeten of iets dergelijks?" schreeuwde ze, hij legde zijn hand gauw op haar mond om haar geschreeuw te dempen. ,,Best dan niet", siste hij en hij begon haar weer te zoenen. Ze verstijfde en probeerde hem weg te duwen, dit haalde wederom niks uit, hij was te sterk voor haar. Ze trok haar hoofd ruw weg, en verbazingwekkend genoeg kwamen zijn lippen los van de hare. ,,Isabelle Annick Ardena, stop met protesteren en tegenwerken en werk mee, voor de verandering!" gromde hij terwijl hij haar benen ruw uit elkaar trok, ze spande haar lichaam nog erger op en probeerde zich wanhopig los te trekken uit zijn greep. ,,Nee!" snikte ze, hij rolde met zijn ogen en drukte zijn lippen op die van haar, hij proefde tranen. ,,Isabelle, kalmeer", zuchtte hij, ze keek hem woedend aan. ,,Kalmeer? KALMEER? TERWIJL JIJ ME EVEN GAAT VERKRACHTEN DAN GA IK NIET KALMEREN!" schreeuwde ze, Draco gaf haar een gevaarlijke blik. ,,Geen woord meer, jij gaat nu ontspannen, heb je me goed gehoord?" siste hij, Isabelle schudde haar hoofd. ,,Nee, als je me niet los laat dan ga ik gillen!" riep ze dreigend, hij hief één wenkbrauw sarcastisch op. ,,Ik geloof niet dat jij hier degene bent die de touwtjes in handen heeft." zei hij droog en begon haar weer te zoenen.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.