FanFic.nl

All the same

Hoofdstuk 5

,,Waar is ze? Waar in hemelsnaam is ze?" Apple gooide gefrustreerd haar handen in de lucht terwijl ze in een zetel neerplofte. ,,Ze zou al lang hier moeten zijn, het is al 2 uur!" riep ze vervolgens, Simone reageerde niet en begon nu de nagels van haar rechterhand af te knabbelen. ,,Wacht! Ze zou toch niet bij Draco zitten hé? Wie weet wat hij wel niet met haar uithaalt!" riep Apple nu uit en ze sprong weer overeind. Ze begon weer door de kamer te ijsberen net zoals even daarvoor. ,,Simone, wat als hij haar verkracht?" vroeg ze toen verschrikt, ze keek Simone met grote ogen aan, deze keek ook met een ruk op. ,,No way, hij zou wel vanalles bij haar uithalen, maar hij zou haar toch niet verkrachten? Toch?" zei ze twijfelend, Apple antwoordde niet en plofte zuchtend weer in de zetel neer. ,,We kunnen niks anders doen dan wachten", zuchtte Simone en ze staarde opnieuw geconcentreerd naar het haardvuur.

Isabelle lag met haar ogen open in het bed, haar ogen waren rood en gezwollen van het huilen. Slapen kon ze niet, en dat wilde ze niet ook niet, ze wilde hier enkel zo snel mogelijk weg. Draco's lichaam lag tegen haar rug aangedrukt, zijn armen lagen stevig om haar middel geslagen en hij sliep erg vast. Tenminste, dat hoopte ze. Voorzichtig maakte ze zich los uit zijn omhelzing en kroop uit het bed, ze trok haar slip, beha en jurk gauw aan samen met haar slippers. Ze liep naar de muur en mompelde een spreuk, de deur verscheen weer en ze rende de leerlingenkamer en de gangen door. De tranen stroomden over haar wangen en ze veegde ze ruw weg terwijl ze het wachtwoord mompelde en de leerlingenkamer inging. Simone en Apple keken met een ruk op. ,,Waar was je? Kon je niet zeggen dat je ging wegblijven? Waarom liet je ons zomaar in de steek?" riep Simone boos, Isabelle keek haar woedend aan. ,,Alsof ik daar wilde zijn!" schreeuwde ze woedend, Simone keek verbaasd naar haar terwijl Apple aan de grond genageld stond. ,,Wat is er gebeurd?" vroeg Simone nu bezorgd, Isabelle antwoorde niet en plofte in een zetel neer, vervolgens begon ze onbedwingbaar te snikken. Haar schouders schokten en ze hield haar handen voor haar gezicht, Simone plofte tegenover haar neer. ,,Heeft het met Draco te maken?" vroeg ze, Isabelle knikte, nog steeds snikkend. ,,Wat is er gebeurd?" vroeg Apple op zachte toon, ze vreesde het ergste. ,,Hij..hij-..Ik wilde het niet! Ik bleef zeggen dat hij moet ophouden, ma-..maar......hij...hij-...lui..-luisterde..ni-..niet!" stamelde Isabelle, er viel een traan op haar jurk. ,,Isabelle, heeft hij je verkracht?" vroeg Simone nu, Isabelle knikte en Simone werd lijkbleek, net zoals Apple. ,,Je moet het aan iemand vertellen, wat als je zwanger bent!" stamelde ze, Isabelle keek met een ruk op, haar huidskleur was spierwit geworden. ,,Oh god nee!" ze sloeg haar hand voor haar mond. ,,Daarom ben je dat niet, maar hij kan dat toch niet ongestraft doen!" zei Simone vlug, Isabelle schudde haar hoofd. ,,Ik en Draco zijn officieel verloofd, volgens de wet is het dus toegestaan dat we met elkaar naar bed gaan, en die zegt helaas niks dat in zijn nadeel kan zijn terwijl hij me verkracht heeft." snikte ze, Simone en Apple zwegen. ,,Ik ga een lange douche nemen, ik voel me rot, gebruikt, vernederd en vies dus als je me wilt excuseren." snikte ze en ze liep de trap op, naar de meisjesslaapzaal. Ze bleef zeker een uur lang onder de douche staan en boende haar vel tot ze helemaal roze zag. Toen pas kwam ze uit de douche om te gaan slapen, morgen ging ze in ieder geval niet naar de lessen.

De volgende ochtend beenden Apple en Simone naar de jongensslaapzaal van zwadderich. Zonder enige waarschuwing gooide Simone de deur open, gelukkig waren Kevin, Sam en Draco, de enigen in de slaapzaal, al aangekleed. Apple werd vuurrood toen Sam naar haar grijnsde. ,,Jij!" siste Simone terwijl ze met een priemende vinger naar Draco wees, deze grijnsde breed. ,,Wat?" vroeg hij onschuldig, Kevin lachte terwijl Draco nonchalant achterover leunde. ,,Besef je wel wat je haar hebt aangedaan?" schreeuwde Simone, Kevin keek Draco verbaasd aan. ,,Waar heeft ze het over?" vroeg hij, Draco's grijns werd breder. ,,Ik heb haar ontmaagd, en Simone is daar blijkbaar niet blij mee, wat is er, jaloers?" Draco keek grijnzend naar Simone die nu rood werd van woede. ,,In je dromen, perverte verkrachter!" riep ze, ze beende naar hem toe, gaf hem een dreun tegen zijn kaak en liep vervolgens de slaapzaal uit, met Apple op haar hielen. Toen ze in het lokaal van Transfiguratie aankwamen gingen ze zitten en begonnen te kletsen over Isabelle en hoe ze zich zouden wreken op Draco. Helaas kwam die net binnen samen met Sam en Kevin, en kwamen ze naast hen zitten. ,,Rot op, stelletje idioten." snoof Simone en ze begon weer met Apple te praten. Ze wierp af en toe een blik over het lokaal en op de deur. ,,Waar blijft ze?" vroeg ze, het koste Apple geen enkele moeite om te weten dat de vraag over Isabelle ging. ,,Geen idee, misschien heeft ze zich verslapen?" opperde ze, Simone keek haar aan. ,,Ik denk niet dat ze ook maar één oog heeft dicht gedaan, dankzij onze verkrachter hier." siste ze, met een duistere blik op Draco, deze keek haar verontwaardigd aan. ,,Ze wilde het zelf ook hoor!" verdedigde hij zichzelf. ,,Ja, vast, en dan ben ik Merlijn." zei Simone sarcastisch, Draco kneep zijn ogen tot spleetjes. ,,Ze wilde het, of je het nu wilt geloven of niet, want dat zijn jullie van Isabelle niet gewoon hé, dat ze toegeeft. Ik heb haar, Simone, ze is van mij en binnekort zal ze zelfs mijn vrouw zijn, en er is niets dat je er aan kan doen." siste hij, Simone keek hem woedend aan maar wist dat hij gelijk had, ze was machteloos, ze had geen controle over de beslissingen van de ouders van Draco en Isabelle. ,,Dat kan misschien wel zo zijn, maar als er iets is waarmee ik dat idiote gedoe van dat uithuwelijken kan dwarsbomen, dan zal ik niet aarzelen." siste ze venijnig en ze keek mokkend de andere kant op. Isabelle kwam niet één van de lessen opdagen dus gaven ze die maar als ziek op. Tijdens de middagpauze ging Draco naar haar toe, zonder dat iemand het wist, behalve Kevin en Sam.


Hij liep regelrecht naar de meisjesslaapzaal, Isabelle lag te slapen op het bed, ze droeg een witte trainingsbroek en een roze trui. Haar haar was los en lag over het kussen verspreid, ze lag boven de dekens en hield deze vast alsof ze steun zocht. Voorzichtig ging hij op de rand van het bed zitten. Zijn oog viel op een paars boek, hij nam het van het nachtkastje en begon er in te bladeren.Het was een fotoboek, op de éne foto stond Isabelle lachend in een cheerleaders outfit, op de andere droeg ze een spijkerbroek en een T-shirt en lag ze op een handdoek aan het zwembad, haar gezicht keek geconcentreerd naar een boek. Hij bekeek nog een aantal foto's tot Isabelle iets mompelde in haar slaap en zich met haar gezicht naar zijn rug draaide. Hij keek om, haar gezicht stond gespannen en ze had haar handen tot vuisten gebald. ,,Nee, hou op!" mompelde ze, hij ging voorzichtig naast haar liggen en streek met zijn hand door haar haar. Ze leek weer te ontspannen maar schoot enige seconden later naar adem happend overeind. ,,Ook goeiemorgen, hoewel het al middag is." zei Draco droog, ze keek hem met grote ogen aan en vloog naar de andere kant van het bed, helaas met haar rug tegen de muur. ,,Blijf uit mijn buurt jij!" piepte ze bang, haar ogen waren wijdopengesperd van angst en haar huid was lijkbleek. Hij lachte en greep haar pols vast, vervolgens trok hij haar naar zich toe en duwde haar met haar rug tegen zijn buik en benen aan. Ze verstijfde en probeerde zich los te trekken. ,,We weten allebei dat die ontsnappingspogingen geen veranderingen teweeg brengen, Isa, dus meewerken zou veel verstandiger zijn." fluisterde hij in haar oor, ze kneep haar ogen stijf dicht en huiverde van de schrik. ,,Niet zo bang, Isa, ik doe je geen pijn, dat heb je gisteren ook wel ondervonden." suste hij haar terwijl er een brede, jongensachtige grijns op zijn gezicht verscheen. ,,Laat me los." kon ze met moeite uitbrengen, haar stem haperde en klonk benauwd. ,,Kom nou Isa, je genoot ervan, dat weet ik." fluisterde hij in haar oor. ,,Dat denk jij, met die perverte verbeelding van je!" flapte ze er woedend uit, in een oogwenk had hij haar met haar rug tegen het matras aan gedrukt en zat hij bovenop haar. ,,Niet zo'n grote mond, Isa, je weet ondertussen wat ik kan aanrichten, en ik kan dat een tweede keer doen ook." fluisterde hij op duistere toon in haar oor, zijn hand gleed al naar haar trui en begon deze omhoog te duwen. Ze verbleekte en begon koorstachtig naar een onstnappingsmethode te zoeken. 'Als ik hem afleid dan laat hij me los en dan kan ik hier weg stralen, als ik daarna een deel van zijn geheugen wis herinnert hij er zich niks meer van. Zijn gezicht kwam dichterbij het hare terwijl hij haar lichaam bestudeerde. Ze slikte even maar drukte vervolgens haar lippen op die van hem. Hij verwachtte dit niet en liet haar polsen los, ze maakte hier gebruik van en rolde om zodat zij bovenop zat. Net toen ze zich wil los trekken legde hij zijn éne hand op haar dij en zijn andere op haar bil en begon haar verwoed terug te zoenen. Ze schrok zich rot en wilde zich los trekken maar besefte dat ze het spelletje mee moest spelen als ze hier weg wilde komen. Daarom drukte ze haar éne hand tegen zijn schouder en woelde met haar andere door zijn haar. Hij kreunde en trok haar onderuit zodat ze boven op hem lag, ze had zin om hem weg te duwen, maar dan zou ze hier niet aan ontkomen. 'Als ik hier niet snel weg ben dan kom ik niet weg meer, ik moet geen tijd meer verspillen.' dacht ze De hand die eerst tegen zijn schouder had gelegen gleed nu naar zijn borstkas, ze huiverde maar probeerde dit niet te laten merken. Hij schrok, en zijn handen lieten haar los, maar zijn lippen bleven op de hare plakken. Hij begon haar nog heftiger terug te zoenen en ze rolde van hem en het bed af. Ze greep haar hutkoffer vast, die was volgesjouwt met haar spullen en kneep haar ogen stijf dicht. Vervolgens straalde ze naar huis.Isabelle liet zich met een zucht op haar bed vallen en begon te huilen.

Apple en Simone zaten in de Grote Zaal en waren druk in gesprek. Het was niet erg druk, er zaten enkele Zwadderaars, 2 Ravenklauwers en wat Huffelpuffers. Het was zo rustig omdat het nog geen etenstijd was en de meeste leerlingen hadden nog les. Plotseling kwam Draco de zaal in stormen. De Ravenklauwers en Huffelpuffers maakten zich snel uit de voeten, en ook verschillende Zwadderaars vertrokken bij het zien van Draco’s woedende gezicht. Kevin, Sam, Apple en Simone waren nu alleen nog in de zaal, de laatste twee hadden niet gemerkt dat Draco was binnen gekomen. ‘Waar is ze!’ brieste hij eenmaal aangekomen bij de twee meiden. Simone keek even op en praatte toen verder met Apple, geen aandacht meer schenkend aan Draco. Apple keek hem met een ijskoude blik aan, daarna keek ze ook weg en praatte terug tegen Simone. ‘Ik vroeg waar ze was!’ siste hij terwijl hij hen pijnlijk bij hun schouders pakte. ‘Ik heb geen idee over wie je het hebt, en hoewel ik wel een vermoeden heb zou ik het nooit van me leven vertellen,’ siste Apple. Simone negeerde hem nog steeds, hoewel dat nu nog al moeilijk ging omdat haar schouder er zowat uit werd gerukt. Hij keek haar giftig aan. ‘Ik ben het eens met Apple,’ zei ze terwijl ze zijn hand los probeerde te maken. Dat ging echter niet, hij leek het niet eens door te hebben. ‘Ik ben niet gek hoor! Jullie weten waar ze is. En jullie mogen meteen uitleggen hoe het kwam dat ze in blauwe lichtjes verdween!’ siste hij, Apple en Simone keken hem stomverbaasd aan. ‘Ehm… Malfidus, je zei dat je niet gek was weet je nog,’ zei Apple met een onschuldige stem. ‘Inderdaad, volgens mij klopt dat niet helemaal. Mensen verdwijnen namelijk niet zomaar, en zeker niet in blauwe lichtjes,’ voegde Simone eraan toe. ‘Doe niet zo schijnheilig. En vertel me wat er is,’ siste hij. ‘Ten eerste, doen we niet schijnheilig,’ begon Simone. ‘En ten tweede hoeven wij jouw niks te vertellen. Dus als je ons nu los wil laten dan kunnen we zorgen dat we zo ver mogelijk bij jouw uit de buurt kunnen komen,’ voegde Apple er liefjes aan toe. ‘Wat is er aan de hand?’ vroeg Sam. ‘Ze willen niet vertellen waar Isabelle is en wat er met haar aan de hand is!’ riep Draco uit. ‘O maar dat willen ze denk ik wel zeggen, als ze tenminste niet willen dat ik iemand een brief schrijf,’ zei Kevin grijnzend. Apple en Simone begonnen te protesteren. ‘We weten niet waar ze is! Hoe kunnen we dat nou weten, we hebben haar de hele dag niet gezien!’ protesteerde Apple. ‘Inderdaad! Maar ik kan wel ongeveer vertellen wat er aan de hand is hoor,’ begon Simone onschuldig. ‘Kijk het zit zo, een één of andere grote idioot heeft haar verkracht. Nu heeft ze genoeg van het leven en wil ze zo snel mogelijk dood. Waarschijnlijk is ze dus of van het dak af gesprongen, of ze is het Verboden Bos in gegaan vastbesloten er niet meer uit te komen. Maar het kan ook wel zijn dat ze gewoon het meer is ingesprongen met een blok aan haar benen,’ Draco’s gezicht vertrok in grote woede. Sam keek benauwd naar Draco, dit werd absoluut geen pretje. Kevin keek eerst ook benauwd maar keek toen naar Simone, je moest wel of veel lef hebben of gewoon heel boos zijn, waarschijnlijk beide, om zo tegen Draco te praten. Simone’s gezicht vertrok toen hij haar schouder steviger beetpakte. ‘Rustig Draco, dit kan je beter op een andere manier doen,’ fluisterde Sam. Kevin grijnsde en keek Simone doordringend aan terwijl hij een veer en een stuk perkament greep. ,,Dan zijn je ouders snel op de hoogte," zei hij alleen maar en hij begon te schrijven, Simone verbleekte een paar tinten. ,,Wij weten niks!" protesteerde ze verontwaardigd, Kevin stopte met schrijven en keek haar met 1 wenkbrauw sarcastisch opgetrokken aan. ,,Onmogelijk, jullie 2 weten alles van haar, dus dit ook." zei hij, hij keek haar vragend aan. ,,Krijgen we het nog te horen of zal ik die brief alvast afmaken en opsturen? Zo kunnen we je begrafenis al bespreken." zei hij ongeduldig, Simone keek hem woedend aan. ,,Ik zeg je toch; we weten nergens iets van!" schreeuwde ze nu luid, Kevin slikte en keek even om, een aantal mensen keken verbaasd naar hen maar een waarschuwende blik van Draco deed hen de zaal uitrennen. ,,Jullie weten het echt niet?" vroeg hij na een minuut stilte, Simone en Apple schudden beiden hun hoofd. Sam keek echter even verbaasd naar een punt achter Draco, Simone, Apple en Sam maar keek vervolgens weer gauw naar Simone die walgend snoof. ,,Is hier niemand die mij kan vertellen hoe ze in hemelsnaam zomaar kon verdwijnen?" zuchtte Draco, ,,Ja," antwoordde Kevin rustig. Draco keek hem woedend aan. ,,En wanneer zou ik erachter komen dat je alles al wist?" siste hij, Kevin grinnikte. ,,Ik niet, zij wel." hij wees naar het punt achter Draco waar hij zonet even naar had gekeken, Draco draaide zich om. Isabelle leunde tegen de muur en keek hem minachtend aan. ,,Wat?" vroeg ze onschuldig, Simone en Apple sprongen recht. ,,Je bent er weer! Je bent er weer!" zong Apple vrolijk. ,,Hoe in hemelsnaam deed je dat?" vroeg Draco nu dreigend, Isabelle haalde haar schouders op. ,,Dat gaat jou niks aan." zei ze en samen met Apple en Simone liep ze de zaal uit. ,,Wat in hemelsnaam? Hoe kwam jij daar plots? Hoe ontsnapte je aan hem? Verdween je in blauwe lichtjes?" vuurde Simone haar vragen op Isabelle af. Kevin, Sam en Draco kwamen naar hen toe. ,,Dat zou ik ook graag weten." zei Draco en hij sloeg een arm om Isabelle heen, deze zuchtte en wilde van hem wegstappen, dit ging echter niet goed aangezien hij haar meteen weer naar zich toe trok. ,,Blijf staan," siste hij, Isabelle rolde met haar ogen en het was duidelijk aan haar gezicht af te lezen dat ze nog liever in het meer sprong dan te blijven staan, maar ze veroerde geen vin. ,,En nu zouden wij graag wat uitleg willen, Isa." fluisterde Draco in haar oor, Isabelle keek hem kwaad aan. ,,Ten eerste gaat het jou geen moer aan, ten tweede moet je er nog niet op hopen dat ik één woord rep over iets dat zelfs Apple en Simone niet weten en ten derde-" ,,Isa, praten, nu!" zei Draco op waarschuwende toon, Isabelle zuchtte, hier zou ze niet aan ontkomen...


"Kom, eerst waar niemand ons kan horen", beval Isabelle kil, ze trok Draco met een snok mee de andere kant uit. De rest volgde gehoorzaam. Na wat 2 minuten stappen leek, stopte Isabelle plots en keek vragend naar een bruine deur. Ze knikte zachtjes en deed ze open. Eenmaal open ging Draco snel de deur binnen. Kevin, Sam, Apple en Simone volgden zonder treuzelen Draco's voorbeeld. Als laatste kwam Isabelle binnen en mompelde een spreuk zodat de deur vanaf de buitenkant niet openkon. Ze draaide zich om en zag vijf vragend gezichten. Isabelle zuchtte diep en begon haar verhaal. 'Jullie zullen wel gehoord hebben van de Charmed-ones he,' de vijf knikten. "Nou, ehm...Het zit zo...euhm, ik..." stamelde Isabelle snel. "Komt er nog wat van?" snauwde Draco kil. Dat leverde hem een zure blik van Isabelle op. "Ik heb Charmedkrachten", zei Isabelle vrij luid. Simone's mond viel open, Apple hield een hand tegen haar mond, Kevin trok sceptisch één wenkbrauw op, Sam kijk gewoon raar toe en Draco wou wel ik lachen uitbarsten. "Wat nu weer?" riep Isabelle ongeduldig. "Hahahah! Jij? Een Charmed-one? Doe me een lol!" bracht Draco moeilijk uit. Wanneer hij zijn tranen van het lachen uit zijn ogen wreef was Isabelle verdwenen. "Waar is ze nou?" vroeg hij sirieus. "Hier, Draco", klonk het giftig achter hem. Hij maakte een sprongetje van schrik. "Geloof je me nu?" vroeg ze met de nadruk op nu. Hij kon alleen maar knikken en verbaasd toekijken, net zoals de rest. "Kan je nog andere dingen?" vroeg Apple nieuwsgierig na een tijdje. "Orben, wat ik net heb gedaan, genezen, visioenen en voorwerpen bewegen", zei Isabelle met een trotse ondertoon. 'Maar dat laatste gaat vaak niet zo goed. Daar moet ik nog op oefenen,' voegde Isabelle er snel aan toe voordat ze zouden vragen omdat eens voor te doen. Apple, Sam en Simone stonden nog steeds op dezelfde manier maar Kevin en Draco stonden nu ook verbaasd te kijken. "Doe de rest eens voor", vroeg Simone opgewonden. "Gaat niet. Om te genezen moet iemand eerst gewond zijn en visioenen krijg ik niet zomaar. Ze komen wanneer ze willen", zei Isabelle, de teleurstelling was van Simone's gezicht te lezen. "Ik heb een wonde!" gilde Apple uit. Iedereen maakte geschrokken een sprongetje. "Kijk, kijk kijk!" Ze tilde haar rokje ietsje naar boven waar een lelijke wonde zichtbaar werd. Het bloed was al opgedroogd maar het zag er toch pijnlijk uit. "Ok", glimlachte Isabelle. Ze hield haar handen tien centimeter boven de wonde en sloot geconcentreerd haar ogen. Kleine gouden lichtstraaltjes kietelden Apple's knie. Niet veel later was de wonde gewoon in het niets verdwenen, verbaasd en opgewonden hield iedereen zijn mond. ,,Dat is gaaf." zei Kevin, Isabelle grinnikte en raakte per toeval de muur aan. Ze verbleekte, kneep haar ogen stijf dicht en bleef stokstijf staan. Een seconde later sperde ze haar ogen wijdopen van angst en wankelde even. ,,Wat? Wat was dat? Een visioen?" piepte Simone terwijl ze opgewonden op en neer sprong, Isabelle knikte. ,,WAT ZAG JE?!" gilde Simone nu en ze schudde Isabelle door elkaar. ,,Een aanval, de bron, we moeten hier weg, kom hier nooit meer!" stamelde Isabelle, ze greep de polsen van Apple en Simone vast en trok hen mee terug de gang op. Kevin, Draco en Sam volgden hen verbaasd.Isabelle sleurde ze mee, een eind verder weg van de kamer. Ze bleef pas stil staan toen er een uil op haar afkwam. Ze bleef verbaasd stil staan pakte de de brief aan van de uil en begon te lezen. Eerst werden haar ogen groot, toen werd ze bleek, vervolgens keek ze woedend en als laatste keek ze wanphopig.'Nee, nee, nee, nee,' riep ze wanhopig uit. Draco, die nieuwsgierig was geworden, pakte de brief en las hem ook. Hij keek echter heel opgewekt en er verscheen en grote grijns op zijn gezicht. 'Dat is niet grappig!' riep Isabelle uit. Apple en Simone die nu ook nieuwsgierig waren geworden pakte de brief weer over van Draco en lazen hem ook. Hun gezichten waren een mengsel van medelijden en woede. ,,Wat staat er?" vroeg Kevin nieuwsgierig, hij griste de brief uit Apple's handen en begon te lezen.

Lieve Isabelle,
Hoe gaat het daar op Zweinstein?
Heb je Draco al vaak gezien?
Vast wel, wel wij hebben goed nieuws voor je!
We gaan op vakantie naar Zurich, samen met Lucius, Narcissa en Draco.
Is dat niet leuk?
We vertrekken om tien uur 's ochtends op maandag, dat is dus de dag nadat je aankomt thuis.
Veel plezier daar en niet teveel streken uit halen he!
Veel liefs van je ouders.

P.S Doe je Draco ook even de groeten van me? Narcissa kan niet wachten om jullie twee weer te zien en ik ook niet!

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.