FanFic.nl

All the same

hoofdstuk 6

Draco barstte in lachen uit en gaf de brief aan Sam, deze begon meteen breed te grijnsend. ,,Wel het lijkt erop dat we elkaar twee weken lang elke dag, elke minuut en elke seconde kunnen zien." zei Draco nonchalant en hij sloeg zijn arm om Isabelle heen. Deze schudde die van zich af en verschool zich gefrustreerd achter Simone. ,,Ik haat je, ik haat je, IK HAAT JE! HOOR JE ME? IK HAAT JE!" schreeuwde ze en ze rende naar de leerlingenkamer van Ravenklauw, ze merkte niet eens dat Draco haar achter na kwam. Aplle en Simone namen niet eens de moeite om achter haar aan te gaan omdat Kevin en Sam dreigend naar voren stapten. Isabelle kwam er pas achter dat Draco haar volgde toen ze op haar slaapkamer aankwam. ,,Rot op!" zei ze meteen toen Drao de deur opslot toverde. ,,Nee, ik moet eerst even wat duidelijk maken." zei hij, Isabelle keek gealarmeerd op. 'Je haat me niet,' begon hij. 'Welles,' 'Nee, je houdt van me,' 'Nietes,' Draco keek haar boos aan, terwijl Isabelle onschuldig terug keek. 'Je denkt alleen maar dat je me haat,' ging hij weer verder.
,,Nietes!"
,,Haat en liefde ligt heel dicht bij elkaar en-"
,,Nee hoor."
,,Je hebt het gewoon nog niet door dat je van me houdt."
,,Jij hebt gewoon nog niet door dat ik je haat en dat dat NIET zal veranderen!"
,,Het is omgekeerd, je houdt van me en dat zal niet veranderen."
,,Nietes!"
,,Welles!"
,,Nietes!"
,,Welles!"
,,Nietes!"
,,Welles!"
,,Nietes!"
,,Welles!"
,,Nietes!"
,,Welles!"
,,Nietes!"
,,Welles!"
,,NIETEEEEEES!!!"
,,Je doet kinderachtig!"
,,Jij ook!"
,,Omdat jij dat ook doet!"
"Zie je wel! Kleine kinderen apen ook iedereen na!"
,,Doe niet zo irritant!"
,,Jij moet veel zeggen!"
,,Isabelle!"
,,Ja dat is mijn naam!"
,,Isa!!"
,,Isabelle voor jou meneertje!"
Draco slaakte een kreet en liet zich op haar bed neerploffen. ,,Koppig vrouwmens." mompelde hij, Isabelle schoot overeind. ,,Dat hoorde ik!" zei ze kwaad, Draco grinnikte en keek naar het plafond. ,,Wil je wel eens van mijn bed af gaan!" riep ze plots verontwaardigd, Draco keek haar ondeugend aan.
,,Nee, ik blijf hier liggen, tot volgende week, minstens."
,,Ik moet daar toevallig wel slapen!"
,,Weet ik",
,,Best dan slaap ik in het jouwe!"
,,Oke, dan kom ik daar liggen."
,,Als je het maar laat!"
,,Wil je wedden?"
,,Je waagt het niet hoor je me?!"
,,We zullen het straks zien."
,,DRACO MALFIDUS!"
,,Wat?"
,,Iritante verwaande stomme egoïstische belachelijke kinderachtige koppige onnozele achterlijke debielige oenige onhandige klunzeige sexistische verkra-" hij sloeg zijn hand voor haar mond en duwde haar op haar rug neer tegen het bed. Vervolgens ging hij op haar zitten met zijn knieën aan weerzijden van haar dijen. ,,Hou je kalm, Isa." zei hij rustig, ze verroerde geen vin en keek hem alleen maar bang aan. Hij haalde langzaam zijn hand van haar mond weg. Toen ontplofte er iets achter hen, Isabelle greep Draco's T-shirt vast en straalde snel naar de andere kant van de kamer. Net op tijd want het ding dat net was komen binnenvliegen had het bed doen ontploffen. Houtsnippers vlogen door de kamer en de dekens gingen in rook op. ,,Verdorie!" vloekte Isabelle en een tel later duwde ze Draco opzij om vervolgens snel weg te duiken voor een vuurbal. Nog een bed ging in rook op, en nog één, en nog één, alle vijf bedden waren verdwenen. Enkel de assen van de dekens en de houtstukken lagen nog over de kamer verspreid. ,,Oh geweldig, ik mag het weer gaan uitleggen straks, krijg ik weer de grond, goedenacht verzekerd." mompelde Isabelle en ze concentreerde zich op één van de vazen. Die vloog naar de demon toe maar viel halverwege op de grond. De stukken porselein belandden bij een aantal houtstukken en een hoopje assen. ,,Geen punt, je kan bij mij slapen." fluisterde Draco in haar oor, ze keek hem woedend aan maar trok hem vervolgens onderuit. Een vuurbal miste hem op het nippertje, Draco loerde geschrokken naar zijn haar dat gelukkig voor hem nog in dezelfde staat als voordien bleek te zijn. ,,Dit is geen tijd voor spelletjes!" riep Isabelle nu verontwaardigd. Op dat moment kwamen Simone en Apple binnenstormen, ze renden naar Isabelle toe en trokken haar overeind. De demon vuurde een vuurbal op Simone af, deze gilde en hief haar handen verdedigend op. De demon en Draco bewogen niet meer. ,,Wat?" stamelde Simone, Isabelle keek haar verbaasd aan. ,,Simone, concentreer je op iets, en concentreer je op de gedachte dat datgene moet ontploffen." beval ze, Simone keek haar even verbaasd aan maar keek toen geconcentreerd naar de muur, deze ontplofte, enkel 2 meter verder dan de plek waar ze naar had gestaard. ,,Je bent een charmed-one!" fluisterde Isabelle hees, ze richtte zich tot Apple. ,,Apple, adem in en concentreer je op de gedachte dat eh... op twee plekken te gelijk kan zijn." zei ze, Apple deed wat haar gevraagd werd en plots verscheen er naast haar nog een keer zichzelf. ,,Jij bent er ook één!" zei Isabelle hyper, Apple en Simone keken elkaar verbaasd aan, ze dachten blijkbaar allebei hetzelfde. Was Isabelle gek geworden?!

Blijkbaar had Isabelle dat door want ze zei: 'Kijk dan naar wat jullie doen, dat zijn Charmed-One krachten. Ik heb er over gelezen,' ze wilde nog vertellen maar op dat moment bewogen de demon en Draco weer, en ook de vuurbal schoot langs Simone heen. Gelukkig had ze net een stap naar voren gedaan. Draco keek verbaasd toen hij opeens zag dat Apple en Simone op een andere plek stonden. Ook de demon keek verbaasd, maar daarna glimlachte hij. ‘Alle drie tegelijk, wat een mazzel,’ zei hij met raspende stem. ‘Denk maar niet dat je ons klein krijgt!’ siste Isabelle, Apple en Simone waren te verbaasd om te reageren. Snel greep Isabelle de handen van Apple en Simone. ‘Zeg deze woorden na. The power of three will set us free,’ zei ze, het waren de eerste beste woorden die ze herinnerde uit een groot boek. ‘Drie keer achter elkaar,’ voegde ze er nog aan toe. ‘The power of three will set us free, The power of three will set us free, The power of three will set us free,’ ratelde de drie meiden op en plots knalde de demon uit elkaar en was er niks anders dan een hoopje as over. ‘Cool!’ riep Simone met een grote grijns uit. Apple keek verbaasd en met een verdwaasde uitdrukking naar het as. Draco keek eerst ook verbaasd maar toen boos. ‘Jullie zeiden dat jullie het niet van haar wisten, waar ze was en hoe ze wegkwam,’ siste hij. ‘Dat wisten we ook niet!’ zei Apple. ‘Inderdaad, we wisten niet eens dat wij dit konden. Tenminste ik wist dit niet,’ zei Simone. ‘En ik ook niet,’ voegde Apple eraan toe. ‘En dat moet ik geloven,’ snoof hij. ‘Ja, inderdaad,’ zei Isabelle. ‘Zij wisten van niks,’ voegde ze eraan toe. ‘Ja vast’, snoof hij, Isabelle keek hem met half toegeknepen ogen aan. ‘Fijn, dan geloof je het niet, MAAR ROT NU OP!’ die laatste woorden schreeuwde ze overdonderend luid en Draco maakte een sprongetje van schrik. ‘Schreeuw niet tegen me, ik ben niet doof, Isa!’ siste hij, Isabelle gilde gefrustreerd. ‘ISABELLE VOOR JOU!’ riep ze. ‘Als hij nog niet doof was is hij dat nu wel,’ mompelde Apple terwijl ze haar handen voor haar oren hield, nog kon ze al het geschreeuw horen. Simone deed voor de veiligheid van haar oren hetzelfde. ‘Jij hebt mij helemaal niks te vertellen!’ schreeuwde Draco terug. ‘Dat dacht je maar! Ik heb heel veel te vertellen!’ schreeuwde Isabelle koppig. ‘Niet tegen mij!’ bulderde Draco. Verbaasd kwamen Kevin en Sam door het gat in de muur lopen. Draco en Isabelle vielen meteen stil. ‘Wat is hier gebeurd?’ vroeg Sam verbaasd terwijl hij de muur bekeek. Ook Kevin keek verbaasd maar hij keek naar het as op de grond. ‘Ehm… nou het was dus- eh… er eh…’ begon Apple maar ze wist niks te verzinnen. ‘Er is een vliegtuig neergestord,’ zei Simone maar na een lange stilte. Apple keek haar vreemd aan met een blik van kon-je-niks-beters-verzinnen, dezelfde manier waarop Isabelle keek. Draco hief sceptisch een wenkbrauw op en Kevin en Sam keken ook niet erg overtuigd. ‘En waar is het vliegtuig gebleven?’ vroeg Sam. ‘Ehm… hij is eh…-’ ‘verder gevlogen, hij was niet echt heel erg neergestort,’ maakte Apple Simone’s zin af. ‘En hij ging zeker dwars duur de muur?’ vroeg Kevin. ‘Ehm… lijkt me wel hé, anders hadden we het nu wel gezien,’ zei Simone snel. ‘Het was niet een erg groot vliegtuig hé?’ vroeg Sam weer. ‘Nee niet echt, maar wel erg stevig, hij ging tenslotte dwars door de muur,’ zei Apple gemaakt vrolijk. Draco keek de meiden grijnzend aan. Isabelle deed ook moeite om haar lachen te verbergen. Kevin en Sam keken met opgetrokken wenkbrauwen naar de heftig knikkende Apple en Simone. ‘Wel, een 10 voor fantasie, maar een 0 voor de waarheid,’ merkte Sam op. ‘En aangezien we de waarheid liever horen mogen jullie die nu vertellen,’ zei Kevin onschuldig. Terwijl Apple en Simone rood werden sloeg Draco ongemerkt zijn armen om Isabelle, met één hand op haar mond zodat ze niet kon gaan gillen. Ze verstarde meteen maar niemand leek het te merken, behalve Draco. ‘Er was een eh… man en hij vloog plotseling in de fik,’ zei Simone uiteindelijk. Het leek gedeeltelijk gebaseerd op de waarheid. ‘Ach ja natuurlijk, we vliegt er nou niet zo eens in de maand in de fik,’ zei Kevin sarcastisch. ‘Ik zou het niet weten, hoewel ik jouw graag in de fik zou zien gaan,’ zei Simone met een lief stemmetje. ‘O werkelijk,’ zei hij, er verscheen een grijns op zijn gezicht. Simone keek hem gealarmeerd aan en ging toen snel achter Apple staan. ‘O fijn, ach ja, waarom gebruik je me ook niet als levend schild,’ zei Apple droog.
‘Orb ons hier vandaan,’ fluisterde Draco in Isabelle’s oor. ‘Nee,’ mompelde ze door zijn hand heen. ‘Orb ons hier vandaan, naar de slaapkamers van Zwadderich. Anders zal ik je ouders vertellen hoe erg je je weer hebt misdragen,’ siste hij. ‘Mweeh!’ klonk het gedempt, Draco trok haar nog dichter tegen zich aan. ‘Orben!’ beval hij, Isabelle kneep haar ogen stijf dicht en straalde zichzelf en Draco weg, hoewel het met grote tegenzin was. Eenmaal in de slaapkamer aangekomen sprong ze meteen weg van Draco. Draco die een beetje onvast op de benen was door het orben had het te laat door en ze ging snel naar de andere kant van de kamer. Draco deed niks en grijnsde alleen, zo bleef hij haar aankijken. Plotseling schoot Isabelle zich iets te binnen, ze kon hier gewoon wegorben. Ze deed het meteen maar ze knalde tegen het plafon op en viel op de grond. ‘Isa, Isa, Isa, dacht je nou echt dat ik geen veiligheidsmaatregelen had genomen,’ grijnsde hij. “Dat verklaarde meteen waarom hij niks deed,”� dacht Isabelle zuur terwijl ze overeind kwam, er was een stekende pijn in haar pols. ‘Ik ben niet als de meeste 7e jaars weet je, ik ben wat krachtiger en ken meer spreuken, zoals een spreuk om een ruimte orbvrij te maken. Ik heb hem meteen gebruikt toen we hier binnen kwamen,’ grijnsde hij. ‘Je bent niet alleen krachtiger, ook arroganter,’ siste Isabelle. ‘O dus je geeft toe dat ik krachtiger ben dan alle 7e jaars,’ zei hij vrolijk. ‘Nee ik geef toe dat je ietjes meer verstand van toverspreuken hebt dan de meeste, maar je bent bij lange na niet de slimste of krachtigste,’ zei Isabelle schouderophalend. Hij zei niks, wetend dat dat toch geen zin had, en liep rustig op haar af. De rustige houding van Isabelle verdween meteen. Ze zette een angstige stap achteruit en probeerde zover mogelijk uit zijn buurt te blijven. Draco grinnikte, greep haar pols vast en duwde haar op het bed neer, vervolgens ging hij op haar zitten. ,,Nee!" piepte ze en ze probeerde onder hem vandaan te komen. ,,Ga van me af!" zei ze met een piepstemmetje, helemaal in paniek begon ze wanhopig met haar armen door de lucht te maaien om hem op afstand te houden. ,,Isa, doe zo flauw niet." zuchtte hij, hij greep haar beide polsen met 1 hand vast en pinde deze tegen het kussen. ,,Je weet dat ik je geen pijn doe." fluisterde hij in haar oor, zijn lippen raakten de zijkant van haar voorhoofd, haar wang, haar oorlel en een klein stukje van haar hals. Ze verstijfde maar zei geen woord, ze bleef gewoon roerloos liggen zonder te reageren. Zijn handen begonnen haar trui omhoog te duwen. Ze kneep haar ogen stijf dicht, werd lijkbleek en maakte een geluid van angst. ,,Stil maar, Isa", fluisterde hij en hij trok haar trui over haar hoofd. ,,Nee, niet weer!" smeekte Isabelle, Draco reageerde niet en gleed met zijn lippen langs haar schouder. ,,Nee!" riep Isabelle nu met een hoog stemmetje, Draco grinnikte en keek haar aan. ,,Angsthaas." plaagd hij, hij ging op zijn zij liggen. Isabelle draaide zich om en wilde wegrennen maar hij sloeg zijn beide armen om haar heen en trok haar naar zich toe. Haar rug lag tegen zijn buik en borstkas aangedrukt, ze voelde zijn adem in haar nek en zijn handen die haar buik leken te verbranden. Een traan gleed langs haar wang en ze onderdrukte een snik. Ze mocht zich niet kwetsbaar openstellen, dat zou haar zwakker maken dan ze al was en dat mocht absoluut niet gebeuren. ,,Je moet niet bang zijn, Isa van me, alles is in orde." glimlachte hij, zijn lippen gleden langs de achterkant van haar nek. Ze rilde en draaide haar hoofd weg. ,,Isa, toe nou, we weten allebei dat je dit wilt." zuchtte hij, ze schudde haar hoofd. ,,Niet waar!"
,,Wel."
,,Niet!"
,,Heus wel!"
,,Mooi niet!"
,,Wel!"
,,Niet!"
,,100 % positief!"
,,200% negatief!"
,,300% positief!"
,,4000% NEGATIEF!"
,,Ik verwed er mijn bezem om!"
,,Dan ben je die mooi kwijt!"
,,Net niet!"
,,Net wel!"
,,Niet!"
,,Wel!"
,,Zie je, je vind het wel leuk, je zei net van wel!"
,,Dat ging over het feit dat je je bezem kwijt zou zijn!"
,,En wat dan nog!"
,,AARGH RAAR ROTJOCH! Laat me los!"
,,Nee, jij komt hier niet weg voor morgenochtend." zei hij kortaf, haar mond viel open en ze keek hem verontwaardigd aan. ,,Wat?" bracht ze geschokt uit, Draco grijnsde. ,,Je hebt toch geen bed meer-" ,,Daar bestaan huiselfen voor!" ,,Dus dan slaap je maar hier, bij mij." grijnsde hij, hij trok haar dichter naar zich toe. Isabelle zuchtte en besefte dat ze hier toch niet zou wegkomen, hoelang ze ook discusïerden, dus liet ze het daar maar bij. ,,Dit krijg je nog terug, dat zweer ik je!" siste ze giftig en ze sloeg mokkend haar armen over elkaar heen. Draco grijnsde tevreden en begon haar weer te zoenen, Isabelle zoende hem gedwongen terug, hopend dat Apple en Simone het beter hadden. En dat die haar snel zouden vinden...


Apple en Simone hadden het echter niet veel beter. Zodra ze doorhadden dat Isabelle weg was was Simone naar de deur gestormd. Kevin had haar echter meteen tegengehouden. ‘Dat was dom Simo,’ zei Apple droog. ‘Bedankt dat je het nog even inwrijft,’ zei Simone zuur terwijl Kevin haar grijnzend vast hield. Toen hij zijn lippen dichterbij bracht sprong Apple naar voren. ‘O nee, mooi niet, dat gaat niet weer gebeuren. Dan belandt Simone net zo als Isabelle en dat gaat mooi niet gebeuren,’ zei ze giftig. Kevin grijnsde alleen even naar haar en zoende Simone als nog. Die schrok zich een ongeluk aangezien ze dacht dat hij na Apple’s protesten wel zou stoppen. Apple probeerde Kevin van Simone af te halen, maar dat had weinig succes omdat Sam haar vasthield. “Hoe kan ze die gozer leuk vinden,”� dacht Simone kwaad. Kevins lippen schoven langzaam naar haar oorlelletje om vervolgens naar haar nek te gaan. Simone staarde woest voor zich uit. ‘Laat me los!’ tierde Apple. ‘Nee,’ was het enige antwoord. ‘Laat hun nou maar lekker hun gang gaan,’ voegde hij eraan toe. ‘Je bedoelt dat Kevin lekker zijn gang gaat!’ siste Apple. ‘Ja inderdaad, en aangezien Simone daar niks aan kan veranderen…,’ grijnsde hij, hij had het lampverhaal dus ook al gehoord. ‘Simone misschien niet! Maar ik wel, dus laat me los!’ riep Apple. Simone, die wist dat het toch geen zin had, keek nog steeds woest naar de muur. Toen Kevins handen onder haar shirtje over haar rug streken verstijfde ze, maar haar blik ging niet van de muur weg. Zijn handen kropen verder omhoog naar haar bhsluiting en toen hij daar was aangekomen vloog plots de muur uit elkaar. Kevin keek geschrokken op en zette een stap naar achter. Simone en Apple, die wisten hoe het kwam, schrokken ook en Sam had dezelfde reactie als Kevin. ‘Wat was dat?’ zei Sam buitenadem van schrik. ‘Ehm… een bom,’ probeerde Simone, er was een zelfde gat ontstaan in de andere muur, alleen deze was aan de buitenkant van het kasteel zodat het er nogal koud werd. ‘De Ravenklauwers zullen wel blij zijn met ons,’ fluisterde Apple. ‘Geen bedden, een stuk van 2 muren eraf,’ voegde ze eraan toe. ‘Was het niet eens een vliegtuig,’ zei Sam sarcastisch die ook had gezien dat het hetzelfde soort gat was. ‘Blijkbaar niet,’ kaatste Apple terug. ‘Als jullie nu niet onmiddellijk vertellen wat er is gebeurd en hoe het komt dat er plotseling muren ontploffen dan zitten jullie in grote problemen,’ dreigde Kevin. Apple zuchtte diep en begon toen te vertellen. ‘Eerst moet even duidelijk zijn dat we niks van Isabelle’s krachten wisten,’ zei ze streng, Kevin en Sam knikten. ‘Nou toen wij Isabelle achterna gingen en hier aankwamen waren er geen bedden meer en stond er een… figuur in de kamer die iets op Simone gooide, een vuurbal. Simone hief haar armen op en toen bewogen Draco en het figuur niet meer,’ snel vertelde ze het verhaal verder totdat de tweede muur was ontploft. Sam en Kevin keken hun sprakeloos aan.

"Hebben jullie krachten?" bracht Sam moeilijk uit. Simone en Apple knikten zachtjes. "Super!" grijnsde Kevin. Beiden hadden ze al een vermoeden wat nu ging komen. "Toon ze eens!" riepen de jongens in koor. Beiden keken ze verwachtingsvol naar de meisjes die nerveus naar elkaar keken. Simone zocht een slachtoffer en haar ogen rustten op een nog overblijvende vaas. Met een zwaai van haar handen ontplofte die zoals de vroegere muur. Een vlieg vloog voorbij zodat die plotseling bevroren werd door Simone's kracht. Dwaas keken de jongens met open mond naar de stilstaande vlieg. Hun blik veranderde meteen toen Simone de vlieg weer ontvriesde. Nu was het Apple's beurt. Geconcentreerd sloot ze haar ogen om vervolgens als dezelfde persoon naast zichzelf te staan. "Ik heb een bad-hair-day zo te zien!" zei ze meteen toen ze zichzelf zag. Haar andere persoon stond slap op haar voeten. "Hé! Ik heb maar één kracht!" mopperde ze toen ze aan Simone's krachten dacht. "Dat is totaal niet eerlijk!" gilde ze luid, zodat Simone en de jongens alleen maar stil toekeken. Door het zoemende geluid van de vlieg werd haar humeur er niet beter op. Zuchtend sloeg ze die weg. Maar in plaats van de vlieg vloog Sam recht op de muur af. Een harde bonk was afkomstig door de aanraking van zijn rug en de muur. Kreunend lag hij op een hoopje bij een tafeltje. "Sam!" riep Kevin uit. Met z'n drieën stormdden ze op hem af. Hij had zich nu al op z'n rug gedraaid. Apple plofte op haar knieën naast hem neer en streek over zijn haar. "Oh, sorry, sorry, sorry,..." fluisterde ze stil. Apple bekeek Sam's wonde op zijn arm zodat ze de vettige knipoog van Sam naar Kevin niet zag. Alleen Simone had het gezien. Bitter wierp ze een blik op Kevin, die haar nadien waarschuwend aankeek. Grijnzend kreunde Sam nog wat zodat Apple nog meer schuldgevoelens kreeg. Zijn gezicht vertrok toen Apple weer opkeek. "Probeer anders op te staan", zei ze met een brok in haar keel. Zonder moeite trok Kevin Sam recht, die nog wat verder acteerde. Simone keek alleen zuur naar een hoopje as met haar armen gekruisd. "Alle jongens zijn gore sexistische vetzakken", mompelde ze woest. "Wat zei je schatje?" vroeg Kevin terwijl hij haar achterste ruw vastpakte. "Aaaargh!" schreeuwde Simone die snel wegstormde, Apple meetrekkend, die wel heel dicht bij Sam stond. Ze hoorde het beklag van Apple niet toen ze zich herinnerde dat Isabelle nog altijd alleen bij Draco was.

Ze verbleekte bij de gedachte wat Draco aan het doen was en stormde snel, voordat iemand haar kon tegenhouden en Apple meetrekkend, de deur door. 'Ik kan zelf wel lopen hoor,' zei Apple. 'Waar gaan we heen?' vroeg ze snel. 'Isabelle, ze is vast in de Zwadderich kleedkamer,' zei Simone snel, ze liet Apple los en begon te rennen. Apple rende haar achterna. Apple en Simone wisten waar de leerlingenkamer van Zwadderich was, het enige wat Simone niet wist was het wachtwoord. 'Bloedzuiver,' zei Apple meteen. Simone keek haar verbaasd aan. 'O ja, jij zit natuurlijk in Zwadderich,' lachtte ze. 'Zouden we misschien niet beter Isa kunnen gaan redden,' merkte Apple droog op, Simone's gezicht ging meteen weer op serieus en ze rende de leerlingenkamer in. Apple trok haar mee naar de jongensslaapzaal aangezien Simone de hele verkeerde kant opliep. Apple wist precies waar Draco zou moeten zijn, aangezien het de zelfde kleedkamer zou zijn als die van Sam, en ze duwde de deurkruk naar beneden om de kamer in te stormen. Helaas kwam het niet zover omdat de deur opslot zat en ze liep er dus tegenop. 'Alohomora!' riep Simone. Het was een geluk dat het al laat was zodat er niemand meer in de 'woonkamer' zat, anders was Simone, als Grif, vast en zeker vervloekt. Nog een keer probeerde ze de deur, en nog kwam er geen beweging in, wel hoorde ze een korte kreet wat leek op 'help'. 'Blaas die deur gewoon op!' riep Apple uit. 'Dat kan ik niet,' ging Simoner ertegenin. 'Dan leer je het maar kunnen, proberen kan altijd,' zei Apple meteen. Simone keek even hulpeloos maar keek toen naar de deur en concentreerde zich. Net toen Sam en Kevin kwamen binnen stormen ontplofte de deur en werden Apple en Simone bijna weggeblazen. Ze hielden zich echter vast en stormde toen snel maar binnen. ‘Iel!!!!’ gilde Simone die als eerst binnenkwam. Draco trok net zijn broek naar beneden, terwijl Isabelle zich huilend onder de dekens van een bed verstopte. ‘Gatver de gatver de gatver,’ riep Apple uit die niet door had waarom Simone zo gilde. Draco had de broek alweer omhoog getrokken en Isabelle scharrelde onopgemerkt wat kleren bij elkaar. ,,Jij ranzige smerige idioot, laat haar nu eens eindelijk met rust!" gilde Simone, Draco rolde met zijn ogen. ,,Kevin, zeg iets tegen je liefje." zei hij toen onschuldig, Kevin grijnsde breed terwijl Simone een walgende blik op haar gezicht kreeg. ,,Ik hoop voor jou dat dat over Patty of weetikveel wie gaat want als dat over mij ging dan is dat een erge belediging, Malfidus!" schreeuwde ze kwaad. ‘Nee het ging over jouw,’ zei Kevin droog terwijl hij zijn armen om haar heen sloeg.
Even verstijfde Simone maar toen probeerde ze zich voorzichtig los te rukken. Ondertussen boog ze haar hoofd naar voren zodat Kevin, die achter haar stond, er niet bij kon. Zo onopvallend mogelijk probeerde ze zijn handen van haar buik te halen. Isabelle’s pogingen om haar kleren te pakken hadden heel wat meer succes. Isabelle sloop voorzichtig, en in zijn geheel aangekleed, uit het bed, niemand merkte haar op omdat de jongens grijnzend naar Simone keken en Apple woest naar Kevin keek. Kevin had dat echter niet door en keek zuchtend naar Simone, die als een plank in zijn armen voelde. Draco had dat door en begon te grijnzen. ‘Ik heb een hele goede manier om een meisje rustig te krijgen weet je,’ zei hij onschuldig. Simone’s hoofd schoot omhoog waarbij ze volop Kevins kin raakte. Hij zette wankelend een stap naar achter. Apple, die haar hand net ophief om Kevin tegen de muur aan te smijten, schoot prompt in de lach. Isabelle en Sam begonnen ook te lachen en Draco begon te grijnzen. Kevin greep met een pijnlijk gezicht naar zijn kin. ‘O, o,’ mompelde Simone terwijl ze met een angstig gezicht naar Kevin keek. ‘Kev toch… de meisjes waar jij mee uitgaat zijn levensgevaarlijk je moet toch eens iets aan je smaak doen,’ grapte Sam. ‘Inderdaad… eerst slaat ze een gat in je kop en nu geeft ze je een kopstoot,’ grijnsde Draco. ‘Ik kon er niks aan doen! Ik deed het niet expres! Het kwam door jouw!’ zei Simone verontwaardigt terwijl ze Kevin nauwlettend in de gaten hield. ‘Ach ja joh, geef onschuldige mensen maar de schuld,’ zei Draco. Als Simone het niet zo benauwd had gehad had ze hem een flink uitgescholden maar aangezien ze in een benauwde situatie zat schoten haar ogen alleen maar even naar Draco en toen weer terug naar Kevin. ‘Misschien moet je haar eens beter in de gaten houden,’ zei Draco onschuldig terwijl hij even snel naar Isabelle keek zijn blik over haar lichaam liet glijden. Isabelle die het meteen merkte ging snel achter Apple staan. ‘Ja, doe ik de volgende keer wel. Ik ben moe en ik ga naar bed,’ zei Kevin en hij liep langs Simone, zonder ook maar 1 vinger uit te steken, door naar de badkamer. Simone keek stomverbaasd naar de deur waar Kevin was verdwenen en toen ze terugkeek zag ze dat de rest net zo keek. Draco die nog steeds naar de deur keek had niet door dat Apple Isabelle naar de plek waar de deur hoorde te zitten toe duwde. Snel rende Isabelle de kamer uit, Apple wenkte Simone en vervolgens probeerde die onopvallend weg te komen. Dit keer lukte het wel en snel rende ze met Apple naar de deur van de Zwadderichleerlingenkamer. Daar stond Isabelle zenuwachtig te wachten en samen liepen ze verder naar Ravenklauw. Toen Isabelle in haar leerlingenkamer was liep Simone snel naar Griffoendor, hopend dat ze Vilder niet zou tegenkomen omdat ze allang over de tijd van het op de gangen lopen heen was. “Ik kan hem niet meer tegenkomen. Dat mag niet. Dan gaat hij net als Draco doen,”� schoot er steeds paniekerig door haar heen. Ook toen ze in bed lag, lag ze onrustig heen en weer te woelen totdat ze eindelijk in een onrustige slaap viel.
Isabelle kwam ook met moeite in slaap. Ze verwachtte elk moment Draco die haar kwam opzoeken. Bij elk geluidje schoot ze overeind en greep ze haar toverstok. Uiteindelijk viel ze uit pure vermoeidheid in slaap. De enige die echt behoorlijk goed sliep was Apple, ze maakte zich zorgen om Isabelle en Simone maar zij viel ook uit vermoeidheid in slaap.
‘Je vind haar leuk. Dat is de enige reden dat je nog niks bij haar hebt gedaan,’ zei Draco meteen toen Kevin de badkamer uitkwam. ‘Dat heeft jouw anders niet tegengehouden,’ merkte Kevin ontwijkend op. ‘Daar hebben we het niet over,’ ontweek Draco hem ook weer. ‘Wie zegt dat ik haar leuk vind,’ zei Kevin weer. ‘Kom op zeg, dat ziet een blinde nog!’ zei Sam. ‘En wat dan nog, ALS ik haar leuk zou vinden wat is het probleem dan. Jij bent al sinds het derde jaar smoor op Isabelle en jij bent ook op Apple,’ verdedigde Kevin zich. ‘En ik vind haar helemaal niet leuk,’ voegde hij er snel aan toe. ‘Natuurlijk, dan ben ik Merlijn,’ spotte Sam. ‘Best, ik ga slapen,’ zei Kevin en hij stapte zijn bed in. ‘Trouwens de enige reden waarom ik het nog niet heb gedaan is omdat het dan verkrachting zou zijn. En zoals ik al eerder heb gezegd, ik zou het nooit met iemand doen die het niet wil,’ zei Kevin boos toen Draco zijn mond opendeed. Draco en Sam, die door hadden dat ze beter niet verder konden gaan, keken elkaar met een blik van verstandhouding aan maar liepen toen ook naar hun bed toe. ‘Hij heeft het zwaar te pakken,’ mompelde Sam toen Draco langs hem kwam. Draco grijnsde alleen maar en even later lagen ook de jongens in een diepe slaap.
‘Heey,’ gaapte Simone toen Isabelle aan de Griffoendortafel kwam zitten. ‘Heey, ik zie dat jij ook al zo lekker geslapen hebt,’ zei Isabelle slaperig met een blik op Simone’s niet bepaalde wakkere gezicht. Simone maakte alleen een instemmend geluidje waarna Isabelle meteen naast Apple neerplofte. Apple roerde suf in haar havermoutpap, wreef vermoeid in haar ogen en zuchtte na elke ‘inspanning’. Simone,die van haar bord naar de Grote Zaal keek, werd plots lijkbleek en dook snel onder de tafel. De Griffoendors die rond de meiden zaten keken haar verbaasd na, maar Iasbelle en Apple hadden meteen door wat er aan de hand was. Isabelle keek naar de deur en ook zei trok wit weg om vervolgens aanstalten te maken om onder te tafel te zitten. Draco had haar echter al gezien en keek haar waarschuwend aan terwijl hij begon te grijnzen. Gedwongen dor zijn blik bleef ze zitten. Sam knipoogde snel toen Apple naar hem keek. Draco gaf hem grijnzend een stomp en fluisterde iets tegen Sam. Apple werd rood toen Sam haar even doordringend aankeek, snel keek ze terug naar haar bord met eten. Kevin liep er met een chagrijnig gezicht achter.
’Simo, kom onder die tafel vandaan. Hij heeft je heus wel gezien en hij zorgt dan ook wel dat je eronder vandaan komt.’zei Isabelle terwijl ze Simone aan haar arm omhoog trok. Nu keken de Griffoendors nog verbaasder. ‘Het was toch te proberen,’ mompelde Simone terwijl ze van wit naar rood ging onder de blikken van de Griffoendors. ‘Is het interessant ofzo?’ vroeg ze boos, de meeste keken snel weg. ‘Heey schat,’ klonk de stem van Draco achter Isabelle. Het volgende moment legde hij zijn handen op haar schouders. ‘Hou je poten thuis!’ siste Isabelle, Harry die tegenover haar zat schoot prompt in de lach. ‘Maak er geen scéne van hé,’ grinnikte hij terwijl hij walgend toekeek hoe Draco Isabelle een zoen gaf. Deze trok zich los en keek Harry giftig aan. ‘Hou je bek of je krijgt geen scéne maar een hele musical!’ gromde ze gevaarlijk. Sam, Simone, Apple, Kevin en Draco begonnen nu ook te lachen. Draco plofte naast Isabelle neer en sloeg een arm om haar schouders. ‘Rot op Malfidus. Ga lekker naar je eigen tafel,’ zei Harry kwaad. ‘Nee, ik zit hier best, gezellig bij mijn verloofde,’ grijnsde Draco. Het verhaal dat Draco en Isabelle verloofd waren was als een lopend vuurtje door de school heen gegaan. Sam ging tussen Apple en Simone inzitten en Kevin plofte aan de buitenkant naast Simone neer. Een spiertje vertrok in Simone’s kaak terwijl ze ondertussen iets probeerde op te schuiven. Dat had niet veel zin aangezien ze dan tegen Sam aangeplakt zou zitten. Kevin deed echter niks en begon gewoon te eten. ‘Kan jij niet wat meer als hem zijn?’ mopperde Isabelle toen ze dat zag en keek Draco boos aan. ‘Nee,’ grijnsde Draco. ‘Kev doet gewoon een beetje vreemd vandaag,’ vervolgde hij. Isabelle sloeg mokkend haar armen over elkaar heen. ‘irritante seksist,’ mompelde ze zo zacht dat hij het niet zou horen. Kevins reactie was niet veel beter, hij keek Draco even kwaad aan en begon weer te eten. ‘Wil je even meekomen?’ fluisterde Sam in Apple’s oor, ze werd meteen rood. Sam stond op en Apple volgde zijn voorbeeld toen hij uit de Grote Zaal liep. ‘Wat is er?’ vroeg Apple toen hij eindelijk stil bleef staan bij de kerkers. Hij bleef haar even aankijken, hij leek nogal zenuwachting vond Apple. Plotseling stapte hij naar voren en drukte zijn lippen op die van haar. “Ik droom,”� schoot er door Apple heen toen zijn tong haar lippen raakte. “Ach wat, fijne droom in ieder geval,”� dacht ze weer en ze opende haar mond. Hij streek met zijn tong over de hare en voorzichtig begon ze hem terug te zoenen. Hij legde zijn handen op haar heupen en Apple legde haar armen in zijn nek. Langzaam schoven zijn handen wat naar boven en kropen onder haar shirtje. Hij streelde over haar buik. “Draco,”� schoot het door Apple heen en ze rukte zich los. Ze liep weg maar Sam kon haar nog terugtrekken aan haar onderarm. Hij keek haar vragen aan. ‘Ehm…’ stamelde ze. ‘Wat is er?’ vroeg hij bezorgd. ‘Ehm, tjah...Ik-i-ik...ehm,’ stotterde ze langzaam, om een beetje tijd te rekken. ‘Hey! Tortelduifjes, de les begint zo,’ grinnikte Draco die met Kevin, Simone en Isabelle passeerden. Meteen verslapte Sam’s greep, zodat Apple tussen Simone en Isabelle ging lopen. Zij keken haar glimlachend en vragend aan.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.