FanFic.nl

All the same

Hoofdstuk 7

De dagen gingen voorbij, en 3 weken voor de kerstvakantie gebeurden er 2 totaal onverwachte dingen. Als eerste brachten Kevin en Draco hun eerste single uit, die een waanzinnig succes bleek te zijn. Als tweede ging Isabelle steeds meer met Sara, Miranda en Stefanie omgaan, de drie populairste meiden van de school. Als gevolg werd ze een Stefanie-kloon, korte leren rokjes, topjes met diepe decolte, gevaarlijke naaldhakken en een met make-up volgekladderd gezicht betekende dat dus. ,,Moet je zien, de anorexiatrutten zijn da-" Patty klapte haar mond dicht. ,,Is dat Isabelle niet?" vroeg ze toen verbrouweerd, Apple knikte verbaasd. ,,Wí¡t is er met haar gebeurd? Kernbomontploffing in de slaapzaal of iets dergelijks?" opperde Simone geschrokken. ,,Nee, gewoon beïnvloed door de populaire klik." mompelde Patty jaloers, Apple grijnsde. ,,Wat nou? Jaloers omdat jij er niet bij loopt?" vroeg ze liefjes, Patty keek haar zuur aan. ,,Ga je Sammetje aflebberen!" siste ze venijnig, Apple snoof luiddruchtig. ,,Isabelle Ardena, kom hier!" riep Draco, Isabelle keek hem even sarcastisch aan (vanop afstand weliswaar) en liep vervolgens met Stefanie, Miranda en Sara naar de kerkers. ,,Nee hé!" kreunde Draco, Apple schoot abrupt in de lach. ,,Heb je jezelf al eens bekeken? Je loopt als een hondje achter haar aan!" riep ze uit en ze begon weer te lachen. Draco gaf haar een woedende blik en rende toen de meiden achterna, die nergens te bespeuren waren. Plots hoorde hij hun nummertje, 'numb encore' door de gang spelen. Hij liep op het geluid af en kwam bij een ongebruikt, erg ruim klaslokaal uit. Hij opende verbaasd de deur en zijn mond viel open. Stefanie, Isabelle, Sara en Miranda zaten in 4 knusse poefen, pratend en lachend met de CD op de achtergrond. ,,Draco, wat denk jij dat je hier doet?" gilde Sara toen ze hem opmerkte, Isabelle keek om, Draco keek bewonderend naar haar en ze grijnsde. ,,Ben zo terug." zei ze tegen Sara, Stefanie en Miranda, deze knikten en Isabelle liep het lokaal uit. Draco gaf haar de kans nog niet om iets te zeggen, hij greep haar pols vast en trok haar het lokaal tegenover hetgene dat ze net verlaten hadden in. ,,Wat?" vroeg ze geïrriteerd, hij zei geen woord en dreef haar naar de muur. Ze schrok en zette snel een aantal passen achteruit tot haar rug tegen de muur gedrukt werd om uit zijn buurt te blijven. Toen pas besefte ze dat dat was wat hij wilde dat ze deed en dat ze zichzelf in de val lokte. ,,Laat me met rust!" piepte ze, hij zei niks, zijn gezicht vertoonde geen enkele emotie. Hij liep naar haar toe tot zijn gezicht zich op amper vijf centimeter van het hare bevond. ,,Nooit", zei hij hees en hij drukte zijn lippen ruw op die van haar. ,,Mweeh!" murmelde ze maar hij weigerde koppig haar los te laten. ,,Jij, komt, nooit, meer, van, me, af." zei hij terwijl hij tussen elk woord zijn lippen een keer kort op die van haar drukte. Het duurde even voor zijn woorden tot haar doordrongen en ze helemaal in paniek sloeg. ,,Laat me met rust!" riep ze schril, haar stem sloeg over en verraade dat ze doodsbang was. ,,Je verraad je angst, weet je dat. Het is makkelijk te zien bij jou als je bang bent." zei hij toen droog, ze keek hem woedend aan. ,,Ik ben van niemand bang, en al zeker niet van jou!" zei ze giftig, hij grijnsde breed. ,,Oh nee?" zei hij liefjes, hij draaide haar om zodat ze met haar rug naar hem toe stond, sloeg zijn armen om haar heen en zoende haar in haar nek. Ze slaakte een kreetje van angst en dook met een gilletje weg van zijn gezicht. ,,Niet bang hé?" merkte hij glimlachend op. ,,Hmpff", snoof ze en ze staarde nietszienend naar de muur. Hij grinnikte en trok haar naar haar toe, hij legde zijn hoofd op haar schouder en rook aan haar haar.

Plotseling hoorde Isabelle gestommel. De klink van de kamer ging naar beneden en een geïrriteerde Kevin opende de deur. Zuchtend rolde hij z’n ogen. “Zou je haar niet beter met rust laten, zie je nou niet dat ze jou niet wil!”� zei hij geërgerd. Simone en Apple kwamen ook in het deurgat staan maar hielden wijselijk hun mond. Draco draaide zich woedend om. Hij liet Isabelle los en liep kwaad naar Kevin toe die hem onver schillig aankeek. 'Bemoei je met je eigen zaken, dat jij nou te schijterig bent om Simone iets te doen is niet mijn probleem,' siste Draco terwijl nog steeds langzaam naar Kevin liep. De afgelopen weken was het telkens weer raak. Draco en Kevin hadden telkens ruzie over Isabelle's behandeling van Draco. Hoewel de meiden Draco nog niet zo kwaad hadden gezien. Nu was Draco heel dichtbij. Aan Draco's bewegingen zag Simone dat hij van plan was om Kevin te slaan. Zonder waarschuwing sprong ze voor Kevin en kreeg een harde vuist op haar kaak. Simone viel tegen Kevin aan, waar ze onmiddellijk weer van af dook, Kevin stond haar alleen maar een beetje vreemd aan te staren. Apple werd als enige boos, zo boos dat ze haar hand ophief en met haar krachten Draco tegen de muur aan liet knallen. Woedend baande ze zich een weg naar hem maar werd toen snel tegengehouden door Sam die de kamer was binnengekomen. “LAAT MIJ LOS! NIEMAND RAAKT SIMONE ONGESTRAFT AAN!”� tierde ze zo luid dat Draco naar zijn oren greep. Kevin was ondertussen bezorgd naast Simone gaan zitten die ineengedoken in een hoekje aan haar kaak voelde. Alleen Isabelle was de enigste die geen emotie toonde. “EN JIJ SLET! JIJ HOUDT BETER JE DRACO UIT SIMONE’S BUURT!”� gilde Apple naar Isabelle terwijl ze verwoed tegenstribbelde, maar Sam was een stuk sterker. ‘Apple, doe rustig, wil je,’ zei Sam, Draco keek grijnzend naar haar.

Apple werd echter helemaal niet rustig en begon alleen maar harder te schreeuwen. Simone, die er de lol wel van in zag, begon even de grinniken, daar hield ze echter mee op toen ze Isabelle verwaand zag kijken. 'Pff net Stefanie,' dacht ze kwaad. Plotseling had Draco het gehad en, nadat hij eerst vervelend aan het heen en weer lopen was, stormde hij nu de kamer uit. 'Hij is weg kan je nu dan normaal doen?' vroeg Sam ongeduldig, Apple kalmeerde eensgezinds. 'Hoe durft tie, de gek. Hij zal er nog wat van lusten,' mompelde ze verwoed. Voordat ook maar iemand wat had kunnen zeggen rende Isabelle snel de kamer uit. Simone kwam ondertussen wankelend overeind, Kevin mompelde iets wat leek op 'ik ga maar weer eens,' en Sam volgde hem. Toen Apple en Simone nu nog als enige over waren gebleven keek Apple grijnzend naar Simone. 'Wat?' vroeg die. 'Je weet best wat ik bedoel. Hoe haal je het in je hoofd om voor Kevin te gaan staan,' zei ze grijnzend. Simone werd een beetje rood. 'Weet ik veel... ik deed het gewoon,' zei ze ongemakkelijk. 'Jaja,' was het enige wat Apple grijnzend antwoordde. 'Ja! Dus hou er nu maar over op,' zei Simone snel en ze trok Apple mee het lokaal uit. 'Zullen we naar de keukens gaan, ik heb reuzehonger!' zei Simone, Apple grijnsde alleen maar.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.