FanFic.nl

All the same

Hoofdstuk 12

“Schat,”� Isabelle voelde Draco’s armen om haar middel en zijn adem in haar rechteroor. Ze glimlachte en draaide zich om, om in Draco’s grijze ogen te kijken. Hij keek haar zo lief aan dat ze bijna flauwviel. Met een ondeugende grijns liet ze haar armen om zijn hals glijden en drukte zich tegen hem aan. Haar lippen waren nog geen centimeter van de zijne verwijderd en ze bracht haar hoofd langzaam dichter bij het zijne. “Isa, ben jij van plan te doen wat ik denk dat je van plan bent te gaan doen?”� vroeg Draco nu grijnzend, Isabelle keek hem uitdagend aan. “Daar zul je zo wel achter komen.”� fluisterde ze en ze boog de laatste centimeter dichter en haar lippen raakten de zijne. Ze voelde Draco’s handen die van haar onderrug naar onder haar nachtkleed gleden en haar dijen raakten. Zijn tong masseerde de hare zachtjes en hij trok haar dichter tegen zich aan met een hees keelgeluid. Isabelle grijnsde breed tegen zijn lippen en voelde hoe hij op het bed ging liggen en haar met zich meetrok. “En dan zou í­k wat van plan zijn?”� ze keek hem met een brede grijns aan en Draco trok haar geïrriteerd dichter naar zich toe. “Niet praten.”� mompelde hij en hij rolde om zodat hij op haar lag. Met één beweging wist hij haar nachtkleed uit te trekken en plantte zijn lippen op die van haar. Isabelle reageerde gelijk en duwde zijn boxer naar beneden. Ze voelde Draco’s tong de hare raken en zoende hem terug terwijl zijn armen over haar heupen gleden. Zijn hand vond de rand van haar slipje en duwde dit over haar voeten heen, vervolgens gooide hij alle uitgetrokken kledingstukken met een achteloos gebaar op de grond en drukte zijn onderlijf tegen haar aan. Isabelle hapte naar adem en Draco kreunde zachtjes, hij bleef nog even op haar liggen en gleed daarna voldaan van haar af.

‘Waar moet ik nou toch heen,’ mompelde Simone terwijl ze door het huis strompelde. Toen de meiden ieder naar hun eigen kamers waren gegaan was Simone nog even naar de keuken gegaan om wat te drinken. Ze was een fleurige fles tegen gekomen waar in grote letters Madera, Malvasia opstond en ze had er voorzichtig een slokje van genomen. Naar Simone’s idee was het gewoon limonade en ze had de fles leeggedronken. Nu liep ze door het huis opzoek naar haar kamer, terwijl ze zich licht in haar hoofd voelde worden. ‘Is deze het nou?’ mompelde ze weer terwijl ze een deur opende. ‘Nee, deze is het niet,’ mompelde ze toen ze Draco op bed zag liggen. ‘O,o’ mompelde deze. ‘Voordat je begint, ze wou zelf!’ zei hij toen op verdedigende toon. Simone keek hem niet begrijpend aan totdat ze zag dat Isabelle in zijn armen lag. ‘Oh, hahaha, oeps,’ grinnikte ze toen en ze liep de kamer weer uit, een stom verbaasde Draco achterlatend. ‘Wat was er met haar aan de hand?’ vroeg hij hardop, maar toen Isabelle huiverde van de kou trok hij de deken nog wat verder omhoog en schonk er geen aandacht aan.

‘Is deze het dan misschien?’ zocht Simone verder en ze opende weer een deur. Hier lag Kevin het in bed en ze knikte. ‘Gevonden,’ zei ze trots. ‘Waar was je heen?’ vroeg Kevin die overeind kwam toen hij de deur hoorde. ‘Iets drinken, ik had dorst,’ zei Simone terwijl ze rustig bij hem in bed kroop. ‘Eh… gaat alles wel goed?’ vroeg hij, verbaasd over het feit dat ze vrijwillig bij hem in bed ging liggen. ‘Uhuh,’ knikte ze en ze schoof langzaam naar hem toe. ‘Je doet eng, houd daarmee op en zeg wat er met je aan de hand is,’ zei Kevin, nog steeds stom verbaasd. ‘Ik ben helemaal niet eng! En met mij gaat alles goed hoor. Met jouw ook?’ vroeg Simone tegen zijn lippen. Ze wachtte niet op antwoord en drukte haar lippen op die van Kevin. Hij greep Simone’s schouders en drukte haar naar achter. ‘Wat heb jij precies gedronken?’ vroeg hij toen streng. ‘Glaasje limonade, erg lekker,’ zei Simone terwijl ze weer naar voren schoof, Kevin hield echter nog steeds op afstand en keek haar doordringend aan. ‘Nou oké, het was een fles,’ zei ze toen en ze probeerde zijn handen weg te halen. Kevin gaf daar geen gehoor aan en keek haar nog doordringender aan. ‘Echt waar hoor, de fles staat beneden,’ murmelde ze. ‘Wat stond er precies op die fles?’ vroeg hij toen wantrouwig. ‘Eh… Madela, Malala,’ antwoordde Simone na even nagedacht te hebben.

Kevin barstte in lachen uit en rolde op zijn rug, Simone's schouders loslatend. "Wat!?" riep deze beledigd uit en ze zette zich recht, hem geërgerd aankijkend. "Simone, volgens mij ben je dronken." lachte Kevin, er stonden tranen in zijn ogen van het lachen. "Wat?" tierde Simone, "Ik, dronken!?" beledigd liet ze zich achterover vallen en Kevin kwam grijnzend boven haar hangen. "Nou het is dat, of je vind me wél leuk, want je zoende me net." grijnsde hij, Simone keek hem een seconde aan met een vreemde blik en schoot plots naar voren. Ze zoende hem en sloeg haar armen om zijn hals heen, Kevin was stomverbaasd, naar zijn mening had die meid wel wat meer dan een fles op.

Dat nam echter niet weg dat hij deze kans niet met beide handen aannam en hij begon haar gretig terug te zoenen.

Zijn armen gleden om haar middel en zijn tong kronkelde om de hare heen. Net op dat moment vloog de deur open en verschenen Isabelle en Draco in de kamer. Draco had zijn boxershort weer aan en Isabelle haar nachtkleed. Kevin liet Simone geschrokken los en keek hen aan. "Wat gebeurd er hie-" begon Isabelle maar ze werd meteen onderbroken door Simone. "Hé jullie hebben weer kleren aan, daarnet niet." merkte ze op en keek hen aan met een blik die duidelijk liet zien dat ze stomdronken was. Kevin keek Isabelle en Draco nu met een brede grijns en een vragende blik aan. Isabelle werd knalrood en mompelde gauw "Kop dicht." voor hij iets kon zeggen. "Wat heb je gedronken, Simone?" vroeg ze nu met een blik op Simone die tegen Kevin aan kroop. "Oh een fles malala...Maleda...Madela...Maladalabela achtig iets." mompelde deze verveeld, Draco schoot spontaan in de lach terwijl Isabelle verbouwereerd naar Kevin keek. "Ben je helemaal gek geworden!" brieste ze en ze wilde op hem afstappen, maar Draco sloeg zijn armen om haar middel en belette dit.

"HOE KAN JE ZOIETS NOU DOEN! ZE IS STOMDRONKEN JIJ LOMPE GORILLA!" schreeuwde ze, ze haalde even diep adem en begon vervolgens op vol volume verder te brullen, "ZE WEET NIET WAT ZE DOET EN JIJ LAAT HAAR JOU RUSTIG ZOENEN TERWIJL JE WEET DAT ZE DAT NORMAAL GESPROKEN NIET ZOU DOEN!" het volgende moment keek ze Keven echter wantrouwend aan. "Heb jij haar soms dronken gevoerd zodat ze dat zou gaan doen?" vroeg ze toen scherp en ze probeerde opnieuw richting het bed af te stappen, vastberaden om Kevin een klap voor z'n kop te geven. Draco trok haar echter dichter naar zich toe. "Rustig schat," fluisterde hij op kalmerende toon in haar oor, Isabelle draaide zich met een ruk om. "RUSTIG?" bulderde ze, "JIJ VERDEDIGT HEM NOG OOK?" gilde ze in Draco's gezicht. "HOE KAN JE DAT NOU DOEN!" herhaalde ze nu, maar dan tegen Draco. ‘Isabelle! Houd nu onmiddellijk je klep dicht en kalmeer!’ riep Draco. ‘IK HEB HELEMAAL GEEN KLEP EN IK KALMEER OOK NIET! EN IK HEB NOG GEEN ANTWOORD GEKREGEN OP DE VRAAG OF HIJ HAAR DRONKEN HEEFT GEVOERD!’ brulde Isabelle weer en ze keek naar Kevin. ‘Nee, ze kwam zo de kamer in,’ grijnsde Kevin. ‘O EN JIJ DENK NATUURLIJK. DAT KAN IK MOOI GEBRUIKEN,’ gilde ze weer. ‘ISA! Kalmeer eens! Ik ben je verloofde en je wil mij liever niet kwaad hebben!’ sprak Draco weer. ‘Bedreig me niet!’ gilde Isabelle. ‘Kalmeer dan ook!’ riep Draco terug. ‘Ik doe wat ik wil! En daar heb jij niks over te zeggen!’ gilde Isabelle weer. In plaatst dat Draco terug schreeuwde keek hij haar woedend aan, keek even naar Kevin die gebiologeerd naar de twee zat te kijken, keek toen nog woester en sleepte Isabelle aan haar arm de kamer uit. ‘Hoe durf je!’ siste hij toen ze eenmaal op hun kamer waren aangekomen. ‘Heb jij wel enig idee hoe je met meisjes om moet gaan?’ siste Isabelle terug terwijl ze over haar arm wreef. Dit leek Draco’s humeur er niet beter op te maken.

"Isabelle, ik geef je nog een laatste waarschuwing. Maak mij niet kwaad!" gromde hij op dreigende toon, Isabelle keek hem opstandig aan. "Beveel mij niet Draco, ik neem van niemand bevelen aan!" zei ze op uitdagende toon, Draco staarde haar een seconde aan met een kille blik. Het volgende moment kwam zijn vlakke hand hard in contact met haar rechterwang. Isabelle's hoofd vloog opzij gevolgd door haar haren. "Daag me niet uit, Isa. Je bent mijn verloofde, en vanaf nu ga je naar me luisteren." siste hij op hese toon in haar oor, Isabelle boog haar hoofd en staarde naar de bruine parketvloer, ze voelde een traan in haar ooghoek branden maar wilde niet aan hem laten merken dat ze huilde. "Ik dacht dat ik duidelijk was," zei ze vervolgens op heldere, zelfzekere toon, hoewel haar stem haperde, "Ik neem van ní­émí¡nd bevelen aan." ze draaide zich om en ging voor hij haar nog een klap kon geven in het bed liggen, met haar gezicht naar de muur toe. Ze voelde de tranen over haar wangen lopen, ze wilde in zijn armen kruipen en fluisteren dat het haar speet, maar dat deed ze niet.

Draco bekeek haar terwijl hij nog op dezelfde plek stond. Vervolgens keek hij naar zijn hand en een enorm schuldgevoel bedreef zijn woede en stroomde door zijn lichaam. ‘Isa?’ er kwam geen enkele reactie. ‘Kom op Isa! Sorry oké, ik verloor me zelfbeheersing,’ probeerde hij maar nog steeds kwam er geen reactie.

Draco kroop in het bed en liet zijn hand over haar rug glijden. Even dacht hij dat ze zich ging omdraaien, maar ze schudde zijn hand van zich af en bleef liggen. "Isa, toe!" Hij voelde haar schokken, ze huilde. 'Oh god wat heb ik gedaan.' ging het door hem heen. "Isa, toe! Het spijt me!" het klonk smekend, Isabelle bleef liggen. "Ies-" "Ik wil het niet horen, en laat me met rust, ik probeer te slapen." met die woorden snoerde ze hem de mond.



Ondertussen in de andere kamer keek Simone even vreemd naar de deur en keek toen naar Kevin. Die keer ook naar de deur, hoewel hij een beetje beduusd keek, hij keek weer snel normaal toen hij door had dat Simone naar hem keek. Simone kroop nog wat dichter tegen hem aan en hier haar gezicht naar de zijne. ‘Waar had Isa het over?’ vroeg ze toen. ‘Eh… niks hoor,’ stamelde Kevin. ‘Oké,’ mompelde Simone weer en drukte toen weer haar lippen op die van Kevin. “Dit kan heus geen kwaad,”� dacht Kevin toen hij even terugdacht aan Isabelle’s uitval en hij zoende haar terug. Hij legde haar op haar rug en ging zelf op haar zitten, dit deed hij zonder de zoen te verbreken. Met een zacht keelgeluid opende Simone haar mond en hun tongen vonden elkaar. Ze sloeg haar armen rond zijn nek. Na een tijdje begon Simone te bewegen onder Kevin en hij rolde geschrokken van haar af en ging op zijn zij liggen. Simone drukte echter weer haar lippen op de zijne en probeerde ondertussen het knoopje van haar broek los te krijgen. Kevin verbrak de zoen even om te kijken wat ze aan het doen was. ‘Simone?’ vroeg hij aarzelend, het knoopje was ondertussen al los en ze schoof haar broek naar beneden. ‘Nee,’ zei hij en hij pakte haar handen. ‘Waarom niet, jij wilt het,’ zei Simone terwijl ze zich dichter tegen hem aandrukte en haar lippen naar de zijne bracht. ‘Ja maar jij niet,’ zei hij en hij legde zijn hand op haar mond om haar zo te beletten dichterbij te komen. “Als ik het niet wou dan zou ik het toch niet doen.”� mompelde ze en ze probeerde haar broek verder omlaag te duwen, maar Kevin’s handen beletten dit. “Simone, niet doen.”� zei hij nu en hij trok haar broek weer goed. “Waarom niet?!”� vroeg Simone scherp, Kevin had even zin om in lachen uit te barsten. De blik die ze nu in haar ogen had was simpelweg hilarisch. “Omdat jij dit niet wilt.”� antwoordde hij doodkalm, Simone zuchtte. “Wil ik wel, en jij ook!”� reageerde ze koppig en ze probeerde opnieuw haar broek naar beneden te duwen. “Simone, nee!”� Kevin keek haar geërgerd aan. “Jij wilt het ook, dat weet ik best!”� murmelde Simone koppig, Kevin keek haar even doordringend aan. “Ja ik wil het, maar jij niet! Het is gewoon die stomme alcohol die naar je hoofd gestegen is!”� siste hij nu en hij duwde haar van zich af. “Ga slapen, ik heb zo’n voorgevoel dat je morgen met barstende hoofdpijn gaat rondlopen.”� zei hij vervolgens, hij legde de deken over haar heen en draaide zich om, hopend dat ze zou gaan slapen. “Waarom hoofdpijn?”� klonk het soezerig, Kevin grijnsde breed. “Omdat je een kater gaat hebben. Slaapwel.”�

“Isa, het spijt me echt.”� Isabelle draaide zich om. “Denk dan na voor je iets doet, Draco.”� siste ze en ze wilde zich weer omdraaien. Draco belette dit en legde zijn handen op haar schouders. “Niet doen, Isa! Alsjeblieft, niet doen!”� smeekte hij, zijn ogen keken haar aan en Isabelle voelde tranen in haar ooghoeken prikken. Ze deed geen moeite om ze tegen te houden. “Het spijt me!”� herhaalde Draco nu, hij veegde de tranen op haar wangen weg met zijn duimen. Snikkend begroef Isabelle zich in zijn armen. Draco sloeg zijn armen stevig om haar heen, vastbesloten om haar voorlopig niet los te laten. “Ik liet me gaan, het gebeurde voor ik er erg in had, het spijt me Isa, het spijt me echt!”� zijn stem beefde. Isabelle keek op, over zijn wang rolde een traan. “Nee, het spijt mij,”� zuchtte ze, “Ik had het niet zo mogen afreageren op jou.”�

Draco keek haar met een flauw glimlach aan, Isabelle veegde voorzichtig de traan op zijn wang weg met haar wijsvinger. “Je vind me vast een watje nu.”� mompelde hij, Isabelle keek hem vragend aan. “Waarom?”�
“Omdat ik hier lig te janken als een klein kind.”� mompelde Draco weer, Isabelle keek hem lief aan. “Zoiets zou ik nooit over jou kunnen denken.”� glimlachte ze, ze duwde hem op zijn rug en ging op hem zitten. “En weet je waarom?”� Haar neus raakte de zijne en ze keek hem vrolijk aan. “Omdat ik van je hou.”� fluisterde ze en ze drukte haar lippen zacht op die van hem. Haar tong gleed over zijn lippen, zijn mond in en verkende deze voorzichtig. Ze voelde Draco’s rechterhand op haar heup en zijn linker op haar wang. Ze grijnsde tegen zijn lippen en legde haar linkerhand op zijn schouder terwijl haar rechter teder door zijn haren streek. Er klonk een zacht geklop en de deur gleed langzaam open. Verstoord verbraken ze de zoen en keken opzij. Narcissa was glimlachend de kamer ingestapt. “Sorry dat ik kom storen hoor.”� verontschuldigde ze zich, “Maar, Isabelle, kan jij misschien helpen met het ontbijt? Je moeder is weg en ik moet nu alleen voor 9 personen koken.”� ze keek Isabelle vragend aan. “Ja, hoor, tuurlijk, ik kom er zo aan.”� zei deze, Narcissa knikte dankbaar en schuifelde de gang weer op. Ze sloot de deur met een klik achter zich. “nee, niet helpen.”� Draco keek haar triest aan, Isabelle grinnikte, zoende hem even op de mond, en trok zich vervolgens terug. Met een zucht kroop ze van Draco af en ging op haar buik op het bed liggen, deze rekte zich geeuwend uit en ging weer op zijn voeten staan. Met een brede grijns trok hij op een slakkentempo zijn T-shirt uit. “Plakt je T-shirt soms vast ofzo?”� vroeg Isabelle plagerig, Draco trok z’n T-shirt uit en keek haar beteuterd aan. “Niet gespierd genoeg?”� vroeg hij met een pruillip, Isabelle lachte. Ze schoof op haar knieën naar de rand van het bed toe en sloeg haar armen om Draco heen, die, nu hij recht stond, hoog boven haar uit torende waardoor haar gezicht zich op dezelfde hoogte bevond als zijn buik. “Tuurlijk wel!”� zei Isabelle nu flirterig en ze drukte een kus op zijn buik. Draco grinnikte en trok haar omhoog, zodat ze op het bed stond. “Ik ben lekker groter.”� Isabelle stak speels haar tong uit en sloeg haar armen om zijn hals heen. Draco glimlachte en drukte haar te zich aan. “Zing eens voor me,”� fluisterde ze in zijn oor, ze drukte haar lippen even in zijn hals. Draco glimlachte opnieuw en begon zachtjes op een fluistertoon in haar oor te zingen. “You are my special angel, Through eternity, I'll have my special angel, Here to watch over me. The smile from your lips brings the summer sunshine, Tears from your eyes bring the rain, I feel your touch, your warm embrace, And I'm in heaven again. You are an angel, holding me tight, you are my angel, standing by my side.”� zong hij en hij keek haar aan. “Ik wil je nooit meer kwijt.”� fluisterde ze, Draco knikte. “Ik jou ook niet.”� zei hij en hij drukte zijn lippen op die van haar. Het volgende moment kwam er echter iemand binnenstormen. “Waar liggen de aspirientjes?”� Simone wreef pijnlijk over haar voorhoofd en Draco barstte in lachen uit. “Niet zo luid!”� foeterde Simone terwijl ze er een grimas op haar gezicht verscheen, ze knipperde even met haar ogen en mompelde vervolgens op duistere toon “Ik drink nooit meer." vervolgens keek ze Isabelle met een blik aan die Isabelle verdacht veel aan Anderling deed denken. "En de herinneringen zijn het ergste, en dan bedoel ik niet alleen die over Kevin." Isabelle keek haar als de onschuld zelve aan, Draco daarentegen grijnsde breed. "Oh? Wat heb je gisteren dan nog meer meegemaakt?" vroeg hij geamuseerd op luide toon. Simone kneep haar ogen samen terwijl ze "Fluister! Mijn hoofd!" kreunde.

‘Dus je hebt je wel vermaakt?’ grijnsde Draco. ‘Wat heb je zoal gedaan?’ Simone werd rood aan de gedachte aan haar gedrag van gisternacht. ‘Interessant,’ grijnsde Draco. ‘Zoveel is er anders niet gebeurd,’ zei Kevin die de kamer in kwam lopen. Hij zag er totaal niet uitgeslapen uit. ‘Hoe komt het dan dat je er zo moe uitziet?’ vroeg Isabelle. ‘Omdat mevrouw had besloten om vijf uur de badkamer onder te lopen spugen en vervolgens weer vredig te gaan slapen, waardoor ik de troep op kon ruimen,’ zei Kevin met een boze blik naar Simone, die een onschuldig ‘Hèhè,’ uitbracht.

Isabelle schoot abrupt in de lach en ook Draco grinnikte. “Het is niet grappig!”� riepen Kevin en Simone in koor uit. ‘Waarom tover je het dan niet gewoon weg?’ vroeg Isabelle verbaasd. ‘Ha! Jij hebt Kevin zeker nog nooit schoonmaakspreuken zien doen hè?’ lachte Draco. Plots realiseerde Isabelle zich dat ze Narcissa nog moest helpen met het ontbijt. Ze trok zich geschrokken los uit Draco’s armen en spurtte de badkamer in. Ze sprong vlug onder de douche, waste zich en trok een spijkerbroek aan met daarboven een trui. Ze bond haar haren in 2 vlechtjes en rende naar de keuken. “Morgen, liefje,”� begroette Narcissa haar en ze zette een bord ontbijtkoeken op het aanrecht. “Zet jij even thee?”� vroeg ze vervolgens glimlachend, Isabelle knikte en liep al naar de kast. “Lindebloesem, Kamille, Rozenbottel of Munt?”� vroeg ze, ze draaide haar hoofd om en keek Narcissa vragend aan. “Kies jij maar.”� antwoordde die terwijl ze het brood uit de oven haalde. “Welke heeft Draco het liefst?”� flapte Isabelle eruit, ze voelde het bloed naar haar hoofd stijgen. Narcissa keek haar even verwonderd aan en glimlachte toen: “Munt.”�

Isabelle knikte en haalde een aantal theezakjes met muntsmaak uit de kast. “Drink zelf ook wat water,”� beval Narcissa toen Isabelle een fles water uit de koelkast haalde. “De lucht hier is erg droog, dat is niet goed voor je huid.”� ging ze verder zonder op te kijken en ze zette een glas op het aanrecht neer, naast Isabelle. Die schonk wat water in en nam een slok.

“Je moeder en ik zijn trouwens erg benieuwd wanneer we ons eerste kleinkind mogen verwachten.”� zei Narcissa nu kalm. Isabelle verslikte zich in haar water en kuchte en hoestte. “Gaat het wel, liefje?”� Narcissa klopte bezorgd even over haar rug. “Ja hoor,”� hoestte Isabelle, “Prima.”� Narcissa liep wantrouwig weer naar de tafel om het brood verder te snijden. ‘Ik dacht er eerst aan om het aan Draco te vragen, maar ja, mannen hè, daar moet je het niet over een vrouwenonderwerp over hebben,’ ging Narcissa kalm verder. ‘Eh… nee, dat is geen goed idee,’ zei Isabelle. ‘Dus duurt het nog lang voordat we gelukkige oma’s zijn?’ vroeg Narcissa met een glimlach. ‘Ehm… ik denk… ehm… dat dat misschien nog wel even kan duren,’ zei Isabelle voorzichtig. ‘O, waarom dan?’ vroeg Narcissa die haar vreemd aankeek. “Ehm…”� begon Isabelle aarzelend, “Ik…denk…ni-Niet…da-dat…”� Wat ging ze daarop zeggen? Narcissa bleef haar vragend aankijken. “Ik denk niet dat ik er klaar voor ben om al moeder te worden.”� mompelde Isabelle nu zacht. ‘Waarom niet?’ vroeg Narcissa die haar verbaasd om keek. ‘Omdat ehm… ik ben bang dat ehm… ik niet goed voor ze kan zorgen. Ik ben zeventien, dan ben je zelf nog een kind op die leeftijd,’ hakkelde Isabelle. ‘Ach dat lukt heus wel, en anders zijn je ouders er nog, ik sta voor je klaar en je hebt Draco,’ zei Narcissa met een glimlach. ‘Eh…’ zei Isabelle, ze leek niet erg overtuigd. En als het echt niet gaat dan kan je altijd nog een kindermeisje inhuren,’ zei ze toen simpel, Isabelle trok een gezicht. ‘Maar het ligt in je aard om moeder te zijn. Dat hebben alle vrouwen, het is hun tweede natuur,’ zei Narcissa wijs.

"Ehm..." was het enige wat Isabelle kon uitbrengen. "Je bent niet alleen, Isabelle. Je hebt Draco, je ouders, en mij en Lucius." zei Narcissa nog steeds kalm, Isabelle dacht even dat ze gek ging worden. 'Houd ze nou nooit op?' ging het door haar heen, ze zette de theepot op een dienblad. "Ik ga de thee vast op tafel zetten!" zei ze gauw toen Narcissa haar mond opendeed om iets te zeggen en ze haastte zich naar de eetkamer.



Ondertussen waren Sam en Apple ook in de kamer van Draco en Isabelle verschenen. Ze zaten nu met z'n vijven gezellig te babbelen over vanalles en nog wat.

Na het ontbijt gingen ze met z’n zessen snowboarden. Algauw waren ze bovenaan de berg waar ze gisteren ook waren en kregen de meiden nog wat instructies van de jongens. Draco gleed, nadat hij Isabelle wat uitleg had gegeven, met een hoge snelheid de heuvel af. Isabelle ging hem aarzelend achterna, ze wierp even een blik achter zich en zag dat Simone en Apple ook de heuvel afgleden. Ze richtte zich weer voor zich. “O...O...Hoe stop je dat ding ook weer!”� mompelde ze toen ze bijna aan de voet van de berg was. Draco leek te merken dat ze in de problemen zat want hij riep: “Met je heupen en knieën draaien!”� Isabelle slikte en deed wat hij zei, slippend kwam ze tot stilstand, vlak voor een boomstam. Ze klikte haar voeten los uit de riemen en sprong met haar voeten in de sneeuw. Draco kwam vrolijk naar haar toe. Plots zagen ze een groep meiden die verbaasd naar hem en Kevin staarden. Draco leek dit echter niet door te hebben en hij sloeg zijn armen om Isabelle heen.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.