FanFic.nl

Dreads and brother love don’t go together

Chapter IV. Tom - Denk ook is aan Bill en hoe hij zich wel niet moet voelen?!

Ik sta op en slenter wat sloom naar binnen. ‘Wil je wat te drinken?’ Vraagt Diana me lief. Ik knik en ik loop naar de bank. Ik hijs mijn veel te wijde broek iets verder omhoog en mijn dreads frot ik in een knot. Diana komt terug lopen met 2 koppen koffie en gaat naast me in de stoel zitten. Ze neemt een slok van haar koffie en kijkt naar de tv. Zonder me aan te kijken zegt ze:’Tom.. wanneer ga je, je broer bellen.’ Ik verslik me in mijn koffie en kwaad voor me uit. ‘Hoe vaak hebben we het hier al over gehad? Ik ga hem niet bellen! Dat kan niet! En dat weet jij ook! Hou er nu gewoon is over op.

Het is nog nacht als ik wakker schrik. Ik kom overeind en ik zie net hoe Bill mijn kamer uitsneakt. Wat zou hij gedaan hebben? Kwam hij kijken of ik nog sliep? Niets vermoedend laat ik me weer achterover vallen met mijn hoofd op mijn zachte kussen. En mijn ogen vallen weer langzaam dicht.

Ik word wakker van de zon die door de gordijnen naar binnen schijnt. ‘Jongens komen jullie eten?’ Roept mijn moeder van onder aan de trap. Ik sleep mezelf uit bed en ik pak wat kleren van mijn stoel. Ik ga even voor de spiegel staan en draai een paar dreads verder in die wat losser zijn gaan zitten. Dan valt mijn oog op een hele korte dread, die er bij mijn weten eerst nog niet zat. Of in ieder geval niet zo kort. Ik blijf even raadselachtig naar het stukje dread kijken. Ik haal na een tijdje mijn schouders op. ‘Ach ja ik zal het er wel afgetrokken hebben in mijn slaap.’ Mompel ik dan in mezelf. En ik bind ze in een staart en ik trek de deur van de slaapkamer open en strompel sloom naar beneden.

Als ik aan de keukentafel tegenover Bill ga zitten merk ik dat hij dromerig voor zich uitstaart en zodra ik tegen hem aan begin te praten schiet hij meteen in de stress. Wat is er toch met hem?..

Ik word weer uit mijn dagdroom gesleurd als ik Diana mijn naam hoor roepen. ‘Tom..Ik ga zo maar is naar huis denk ik..’ Ik kijk haar vragend aan. ‘Hoezo dan?’ Ze kijkt me wat kwaad aan. ‘Omdat jij niet vertelt wat je dwars zit en je zegt niks, en ik ziet hier voor niks..’ En ze staat op. ‘Diana wacht..’ Roep ik als ze bijna bij de deur staat. ‘Ze draait zich even om en kijkt me vragend aan. ‘Het spijt me.. ik bedoel ik wil niet ongezellig doen.. Maar ik ben er de laatste paar dagen gewoon niet met mijn hoofd bij.’ Diana knikt. ‘Weet ik ook wel.. daarom laat ik je even alleen.. Zodat jij rustig kunt na denken.’ En ze komt weer op me aflopen. ‘Dank je Diaan, ik zou niet weten wat ik zonder je moet.’ En ik sta op en ik geef haar een knuffel ‘Dank je.. echt waar.’ Diana glimlacht en geeft me een kus op mijn wang. ‘Groet Andreas van me!’ Diana knikt. ‘Zal ik doen.. Ik bel je morgen nog wel oké?’ Ik knik en ik loop met haar naar de deur. Ze loopt de deur uit en halverwege het tuinpad draait ze zich even om. ‘Alsjeblief Tom..’ zegt ze dan licht smekend. ‘Denk ook is aan Bill, en over hoe hij zich wel niet moet voelen.’

Daar had ze een punt.. Snel sluit ik de deur voor mijn neus om vervolgens in tranen uit te breken. Waarom moest ze dat nu zeggen. Ik ben als geen ander er bewust van hoeveel pijn ik mijn kleine tweelingbroertje heb gedaan. Ik loop verdrietig terug naar de woonkamer en laat me in mijn stoel neerzakken. Ik zet de tv uit en ik denk terug aan de dag dat ik hem gezworen had dat hij mij nooit meer zou zien.

Ik weet niet meer wat ik moet doen. Ik ben kwaad.. ik ben verdrietig.. ik voel me vies. Mijn eigen broer is verliefd op me. In alle paniek loop ik het hotel uit met mijn koffer achter me aangesleept. Ik pak mijn telefoon uit mijn zak en toets snikkend het nummer van mijn moeder in. Ondertussen houdt ik een taxi aan en word er opgenomen. ‘Mama.. ik kom naar huis..’ Zeg ik snikkend en ik hang weer op. Inmiddels is er een taxi gestopt en ik stap in. ‘Loitsche alsjeblieft.’ De taxi chauffeur knikt en rijdt weg van de parkeer plaats. Nog net zie ik hoe Georg en David het hotel uitkomen rennen en de taxi tegen proberen te houden maar ik beveel dat man dat hij door moet rijden.

Reacties: