FanFic.nl

All the same

Hoofdstuk 14

De volgende ochtend stonden ze allemaal rond tien uur in de gang. Ze hadden allemaal een dikke, warme broek aan en een trui met een winterjas, sjaal, wanten en een muts. “Kom op, dan gaan we naar buiten.”� zei Apple vrolijk en ze stapte de deur al door. “Wacht op ons!”� Isabelle duwde haastig haar muts op haar hoofd en rende haar achterna, meteen toen ze voet buiten de deur zette viel ze languit voorover. “KKKOOOOUUUDDD!”� bevend en gillend ging ze rechtop zitten terwijl de anderen in de lach schoten. “Niet grappig!”� mokte ze en ze gooide een handje sneeuw richting Apple. Deze riep onmiddelijk: “SNEEUWBALLENGEVECHT!”� en begon sneeuwballen richting iedereen te gooien. "Haha! Raak!" tierde Kevin boven het gewoel uit. "Die krijg je nog terug, Noot!" riep Sam, die dreigend met een handvol sneeuw zwaaide. Isabelle rende zo hard ze kon maar de sneeuw deed haar uitglijden. Ze viel zachtjes op de grond met haar gezicht in de sneeuw. Haar achtervolgster, Apple, ging hier gretig op in en sprong bovenop haar. Het enige wat Isabelle kon uitbrengen was een hoop gemompel. Lachend sprong Apple af haar en stak een hand uit om haar recht te trekken. Net toen Isabelle recht stond en alle sneeuw van haar kleren afklopte, spurtte Simone gillend voorbij de meiden. Gevolgd door een vrolijke Kevin die in elk hand twee grote sneeuwballen vasthield. Apple voelde in eens een verschrikkelijke pijn op haar rechterkaak toen Dracp net een ijskoude sneewbal naar haar gooide. "Je denkt toch niet omdat je het liefje, correctie, de verloofde van mijn vriendin bent dat je je alles mag veroorloven!" speelde Apple gemeend kwaad terwijl ze dichter naar Draco toestapte. "Van mijn Draakje blijf je af!" klonk Isabelle's stem. De sneeuwbal die in Apple hand geklemd was, werd nog geen seconde later in Isabelle's gezicht geduwd. "Kreng!" lachte Isabelle, terwijl ze alles wegveegde. Grinnikend schraapte Apple nog een sneeuwbal bij elkaar. Haar glimlach verdween meteen toen ze Sam zag praten met een meisje van ongeveer 16 jaar oud. Haar blonde haren reikten tot op haar onderrug. Deze zwierde haar lokken heen en weer terwijl ze haar tanden bloot lachte naar Sam. Apple voelde haar bloed koken toen ze Sam even een blik op de rest zag werpen, toen hij haar hand lichtjes aanraakte en vervolgens meestapte met haar naar een restaurant. "Kom op, Apple!" hoorde ze Simone roepen. Ze keek achterom en zag Isabelle het teken doen dat ze moest komen. "Ik moet even...uhm...iets gaan halen!" zei Apple luid. Simone stak haar hand op als teken van begrip en gooide een sneeuwbal in Kevin's gezicht. Apple versnelde haar pas en volgde de nauwelijks zichtbare silhouettes van Sam en het blondharig meisje. Na een halve minuut gelopen te hebben kwam ze aan aan het restaurant. Ze keek wanhopig rond maar kon Sam niet bespeuren. Meteen spurtte ze in een steegje waar ze Sam betrapte met het blondharig meisje. Ze hield haar adem in en sloeg haar hand voor haar mond terwijl ze het tafereel aanschouwde. Met zijn rug tegen de muur beantwoordde Sam verwoed de kus van het meisje. Zijn ene hand streelden door haar haren, terwijl zijn andere hand op haar kont rustte. Het meisje zelf wreef over Sam's borstkas. Sam kreunde zachtjes terwijl het meisje zijn jas openritste. 'Lieve hemel, dit kan niet waar zijn!' dacht Apple die haar tranen niet kon bedwingen. 'Waarom zou hij zoiets doen? Is het misschien omdat ik me nog niet klaar voel om te vrijen?' "JIJ KLOOTZAK!" gilde Apple zo luid ze kon, terwijl meerdere tranen over haar wang gleden. Sam schrok op en duwde het meisje meteen uit zijn buurt. "Schat, het is echt niet wat je denkt!" suste Sam wanhopig. Hij kwam dichterbij terwijl hij haar doordringend aankeek. "BLIJF UIT MIJN BUURT, JIJ SMEERLAP! HOE KUN JE ME ZOIETS AANDOEN?" schreeuwde Apple de longen uit haar lijf. Ze liep rood aan van woede en haar adem was jachtig en onregelmatig. Sam wist niet wat te doen en hij keek alle kanten uit, alsof zijn uitvlucht op de muren stond geschreven. Het Oostenrijks meisje liep langs Apple met een grote bocht alsof ze schrik had gekregen terwijl ze iets in het Duits mompelde. "IK DACHT DAT HET GOED TUSSEN ONS ZAT?" "Het zit ook goed tussen ons, scha-" "WAAROM PAP JE DAN AAN MET EEN OOSTENRIJKSE SLOERIE?!" Ze barstte in tranen uit en verborg haar gezicht in haar handen. Apple voelde Sam haar schouders vastnemen. Ze probeerde zich los te rukken maar zijn greep was te sterk. "Luister naar me, Apple", zei Sam streng, zijn donkergroene ogen keken diep in Apple's betraande ogen. "Ik luister niet naar ongedierte", siste Apple giftig. Ze spuugde in Sam's gezicht, gaf hem een slag in zijn gezicht en vluchtte richting thuis. Huilend rende ze voorbij alle mensen die ze geen blik waardig gunde. Ze rukte de deur van het vakantiehuisje open toen ze aankwam, sloeg hem weer dicht, rende de trap op en viel schokkend en snikkend op bed.

"Kevin, laat me nou even de deur opendoen!" grinnikte Simone die haar sleutel zocht terwijl Kevin haar in haar hals kuste. Zonder één woord te zeggen nam Kevin de klink vast en duwde deze open. "Had dan gezegd dat hij niet op slot was", lachte Simone die Kevin's lippen zocht. "Mmm... mwaar sijn Waco mn Wisa?" vroeg Simone zonder de kus te verbreken. Ongeïnteresseerd haalde Kevin zijn schouders op terwijl hij Simone het huis induwde en de deur achter zich sloot met zijn voet. Giechelend sloeg Simone haar armen rond zijn nek terwijl ze haar schoenen uittrapte. Een hartverscheurende snik brak de kus. "Wat was dat?" vroeg Simone geschrokken met grote ogen. "Niks", zei Kevin snel en kuste haar verder. "Wacht nou! Ik hoorde iemand wenen!" zei Simone streng, ze trok zich los uit Kevin's greep. Met gespitste oren rende ze de trap op met Kevin in haar kielzog. "Simo-" "Sttt!" onderbrak Simone met één vinger voor haar mond. De eerstvolgende deur deed ze open en zag een eenzame Apple op de bedrand zitten met haar rug naar Simone gekeerd. "Apple?" vroeg Simone voorzichtig. Kevin kwam nu ook in het deurgat staan. Wijs gebaarde Simone dat Kevin hen beter even alleen kon laten. Mokkend strompelde hij weg. "Apple?" herhaalde Simone terwijl ze zich dichter naar het bed begeefde. "Laat me met rust", snikte Apple zonder om te kijken. "Wat is er?" vroeg Simone bezorgd. Voorzichtig ging ze naast Apple zitten. Meteen wendde Apple haar gezicht af en veegde snel een traan weg. "Apple zeg nou wat er is!" beval Simone. "Sam", was het enige dat Apple kon uitbrengen tussen al het gesnik. "Wat is er met Sam?" drong Simone aan, ze kon al raden wat hij had gedaan. Nog voor Apple kon antwoorden speculeerde Simone: "Heeft hij het uitgemaakt?" Verwoed schudde Apple nee. "Veel...erger", stotterde Apple. "De lul! Hij heeft je bedrogen!" riep Simone woedend. Apple knikte bijna onzichtbaar.

Verstoord keek Isabelle op en keek vragend naar de muur. “Schahat.”� mompelde Draco op een zeurderig toontje, Isabelle grijnsde en drukte zijn lippen even op de zijne. “Wacht even.”� zei ze en ze sprong gauw op zodat Draco haar niet terug op het bed kon duwen. Ze opende de deur van de slaapkamer en liep richting het gesnik. “Apple?”� verbaasd stapte ze de kamer in en sloot de deur achter zich. “Wat is er aan de hand?”� ze ging bezorgd naast de huilende Apple zitten en keek haar vragend aan. “Sa-Sam,”� bracht deze snikkend uit. “Hij heeft haar bedrogen! Wacht totdat ik hem zie! Ik vil hem levend!”� Simone wierp een woedende blik op de deur terwijl Isabelle Apple medelevend aankeek. “Met wie? Wanneer? Oooh ik vermoord hem! Hoe durft ie!”� ze haalde een papieren zakdoekje uit de verpakking en gaf dit aan Apple. “Hier, en stop met huilen. Die arrogante, miezerige, slijmerige, walgelijke, profiterende, ontrouwe, stomme parasie-“ “Isa!”� Simone keek haar dreigend aan en Isabelle zweeg even. “Parasiet is je tranen niet waard.”� voegde ze nog snel aan haar zin toe en ze dook weg voor Simone die haar nu een klap probeerde te geven. “Jij mag hem uitschelden en ik niet! Dat is oneerlijk!”� riep Isabelle uit terwijl ze Simone geërgerd aankeek. “Gaat het?”� ze keek Apple aan, die nog steeds op het bed zat.

"Of het gaat? De persoon waarvan ik het meeste hield heeft-" Voor ze haar zin afmaakte barstte ze in een luid gesnotter uit. Ook Draco en Kevin wouden weten wat er aan de hand was en kwamen hun hoofden voorbij het deurgat steken. "Wat is er?" vroeg Kevin geluidloos. "Ga weg!" antwoordde Simone, eveneens geluidloos. "Ik hou het niet meer langer vol! Ik wil weten wat hier gebeurd!" riep Kevin die boos begon te worden. "Dat kan je misschien aan je vriendje Sam vragen! Hé?" zei Simone, die rechtstond. "Wat heeft Sam hier mee te maken?" vroeg Draco verward. "Het oh, zo lieve Sammetje had het blijkbaar niet bij z'n zin bij Apple en papte daarom eens aan met een ander meisje!" zei Isabelle toonloos. Simone en Isabelle wachtten niet op de reactie van Kevin en Draco en loodsten Apple uit de slaapkamer. Met elk een warme tas koffie in hun handen zaten Draco, Kevin, Isabelle, Simone en Apple geluidloos in de sofa's van het vakantiehuis. Af en toe merkte Apple dat wel één iemand een blik van medeleven op haar wierp. Plotseling op een moment dat niemand verwachtte ging de voordeur van het huis open.

Voetje voor voetje schuifelde Sam naar binnen. "SMEERLAP!" "VUILE PARASIET!" klonk het van twee kanten, voor Sam het door had stoven er 2 bossen bruin haar op hem af en werd hij ruw op de grond gegooid. Simone schopte en sloeg hem overal waar ze hem raken kon terwijl Isabelle haar handen verwoed om zijn keel had gesloten en hem nu trachtte te wurgen. "Hé! Laat los!" bracht Sam met moeite uit terwijl zijn gezicht langzaam blauw aan liep. "Nee, je leeft nog!" siste Isabelle, Sam keek haar woedend aan en probeerde haar en Simone van zich af te duwen. "Niemand bedriegt één van mijn vriendinnen!" gilde Simone terwijl ze gretig een dreun tegen Sam's neus gaf. "AU!" riep deze dan ook uit en hij sloot kreunend van de pijn zijn ogen. "Deed dat pijn? Nou nog niet half zo veel als Apple nu heeft dankzij jouw jij smerige, verradelijke parasiet, ik zal je-" voor Isabelle haar zin kon afmaken had Draco haar van Sam afgetrokken. "Laat me los!" brulde Isabelle terwijl ze verwoed probeerde los te komen uit Draco's greep. Apple zat op de sofa, en bekeek het tafereel zonder enige emotie op haar gezicht te vertonen. "DRACO MALFIDUS LAAT ME NU ONMIDDELIJK LOS OF IK ZOEN JE NOOIT VAN MIJN HELE LEVEN WEER!" tierde Isabelle die nu haar woede op Draco afreageerde en hem, terwijl ze met haar rug naar hem toe stond, probeerde te slaan.

"Sttt, kalmeer", suste Draco, terwijl hij haar op haar achterhoofd kuste. Ook Kevin had Simone weggeloodst bij haar prooi. "Weet je wel wat hij-" Maar Simone's zin werd onderbroken door Kevin's hand op haar mond. Kreunend krabbelende Sam overeind en wreef met een grote grimas over zijn nek. Apple zelf had haar hoofd weer gedraaid en keek gefascineerd naar het haardvuur. Voorzichtig liep Sam naar haar toe. Kevin en Draco hadden de meisjes kunnen kalmeren en met z'n vieren wachtten ze af wat zou komen. "Apple", zei Sam stil toen hij naast haar ging zitten. Deze schoof een eindje op en negeerde hem volkomen. "I-ik", stotterde Sam, hij legde zijn hand op haar knie. Apple nam zijn hand en draaide z'n handpalm naar boven. Even klaarde Sam's gezicht op maar dit duurde niet voor lang want Apple spuugde op zijn vlakke hand. Walgend trok hij z'n hand terug en veegde het af aan zijn broek. Gechiegel was afkomstig van Simone en Isabelle. "Nou, ik denk dat ik mijn koffers dan maar eens maak", stelde Sam voor terwijl hij zonder zijn blik van Apple af te wenden rechtstond en naar de trap liep. "Ja doe dat!" siste Isabelle. "Toedels", lachte Simone gemeen.

Beledigd stampte Sam de trap op. “Smerige, vunzige, idiote, irritante, stalkende, oversexte-“ “Isa, je hebt het hier niet over Draco.”� onderbrak Simone haar grijnzend, Isabelle knipperde even met haar ogen en keek van Simone naar Draco en weer terug. “Zo praat ik helemaal niet over hem!”� riep ze verontwaardigd terwijl ze zich in Draco’s armen nestelde, er verscheen een schuldige uitdrukking op haar gezicht terwijl ze “Niet meer tenminste.”� mompelde. Simone en Kevin barstten in lachen uit. Apple staarde als verdoofd naar het haardvuur en Draco wiegde Isabelle zachtjes heen en weer om haar kalm te houden. Isabelle keek naar Apple en zei op een bemoedigend toontje: “Ik zou precies hetzelfde hebben gedaan als ik in jouw plaats was hoor.”� ze glimlachte even. “Behalve dan dat spugen,”� haar glimlach veranderde in een brede grijns, “Daar zou ik nooit opgekomen zijn.”�

Iedereen in de woonkamer barstte in lachen uit en Isabelle grijnsde onschuldig. “Nou het is toch zo.”� mompelde ze, Draco drukte een kus op haar oor. “Zullen we een potje scrabble spelen?”� stelde Simone voor, er klonk instemmend gemompel. Simone liep naar de kast toe en haalde het spelbord tevoorschijn. “Laten we voor de haard spelen,”� zei Isabelle en ze plofte op het tapijt neer, met haar gezicht naar de vlammen gekeerd. “Het is ijskoud hier.”� Ze had die woorden nog maar net uitgesproken of Draco zat al naast haar en trok haar tegen zich aan. “Oh god, gaan jullie de hele dag zo klef doen?”� mopperde Kevin, Draco en Isabelle keken hem dodelijk aan. “Ja!”� sisten ze tegelijk en Isabelle sloeg haar armen nu ook om Draco heen. Kevin stak ongezien zijn middelvinger in zijn keel en kokhalsde. Simone en Apple zagen dit en barstten in lachen uit. “Wat is er zo grappig?”� vroeg Draco gevaarlijk, Simone en Apple wisten met moeite hun gezichten in de plooi te houden terwijl ze onschuldig “Niets hoor.”� uitbrachten.
et lachen verging hun echter weer snel omdat Sam met koffer en al naar beneden kwam. Apple wende haar gezicht af en Isabelle en Simone zagen eruit alsof ze hem elk moment konden vervloeken. 'Ehm... nou, ik zie jullie op school wel,' zei Sam opgelaten. 'Moet je je Oostenrijkse vriendinnetje niet gedag zeggen?' vroeg Isabelle hatelijk terwijl hij langs haar liep. Ze maakte een gebaar om haar toverstok uit haar broekzak te halen maar kwam tot de conclusie dat hij daar niet zat. Ze keek naar Draco en zag hem onschuldig haar toverstok in zijn zak duwen.

Ze wierp een blik voor zich, waar het spelbord stond. Vervolgens keek ze gretig naar Sam en weer naar het bord. “Isa-“ begon Draco wantrouwend, maar het was al te laat. Met een luide “DOOD AAN SAM!”� sprong Isabelle op en gooide het houten spelbord tegen zijn hoofd. Er klonk een luide BAM van het hout dat in contact kwam met Sam’s hoofd en hij keek even scheel van de pijn. Het volgende moment zakte hij in elkaar en viel zijn bewusteloze lichaam op de grond neer. “Hé! Ik won net!”� riep Simone verontwaardigd uit, Isabelle draaide zich om en keek zó onschuldig dat Draco en Kevin spontaan in de lach schoten. “Arm bord.”� mompelde ze vervolgens met een blik op het spelbord dat nu boven Sam’s hoofd lag. Ze draaide zich opnieuw om en schopte Sam de haard in. Ze greep een handje brandstof uit de bloempot op de schoorsteenmantel. “Simone, kom eens hier.”� zei ze zonder zich om te draaien. Verbaasd deed die wat haar gevraagd werd. Kevin en Draco wierpen elkaar een blik van verstandshouding toe terwijl Isabelle wat in Simone’s oor fluisterde. Deze grijnsde breed en knikte. Isabelle gooide een handje brandstof in de haard en de meiden riepen luid en duidelijk: “Noordpool!”� Draco en Kevin sprongen nog naar voren om Sam uit de haard te sleuren, maar die was al verdwenen in een groene waas. “Opgeruimd staat netjes?”� probeerde Isabelle voorzichtig terwijl Draco haar kwaad aankeek. Apple schoot in de lach en viel van haar stoel af. “Isabelle Annick-“ “Isabelle!”� onderbrak Isabelle Draco geërgerd. “ISA!”� riep Draco nu waarschuwend, Isabelle keek hem als de onschuld zelve aan. “Ja?”� vroeg ze braafjes, Draco keek haar even verbijsterd aan en wierp een blik op de haard die nu vrolijk knetterde, en keek vervolgens weer naar Isabelle. “Breng hem terug!”� riep hij uit, Isabelle schudde haar hoofd. “Isa-“ voor hij zijn zin kon afmaken spurtte Isabelle de trap op terwijl ze “Dood aan Sam! Dood aan zij die hem helpen!”� gilde. Ze gristte een zwaard uit een schede die aan de muur hing en zwaaide hier gevaarlijk mee in het rond. Het volgende moment struikelde ze echter over haar eigen voeten en viel met een kreet naar beneden. Draco spurtte naar de trap toe en wist haar nog net op te vangen, het zwaard viel luid kletterend uit haar handen en belandde op een trede van de trap.

Nu had Apple het echt niet meer en begon nog harder te lachen terwijl Simone gierend met haar meedeed. Kevin keek haar echter streng aan. 'Wat?' vroeg ze onschuldig. 'Haal hem terug,' antwoordde Kevin, Simone grijnsde alleen maar terwijl ze Apple overeind hielp. 'Ze is gek geworden,' conclureerde Apple droog terwijl ze naar Isabelle keek. Deze werd net overeind gezet door Draco. 'Haal hem terug!' zei Kevin weer. 'Nee het is zijn verdiende loon,' ging Simone ertegenin. 'Ja, hij moet nodig even afkoelen,' grijnsde Isabelle die Draco voorbij was gestormd en nu achter Apple schuilde.

'Ik vind dat Apple mag bepalen of hij terug mag,' stelde Simone onschuldig voor. 'Hij mag daar blijven,' zei Apple koud. 'Als je hem nu niet heel snel gaat halen dan zeg ik de bruiloft af!' dreigde Draco. 'Dat doe je toch niet,' zei Isabelle koppig maar Draco keek haar met puppy-oogjes aan. 'Aargh! Oké!' gilde Isabelle uit en ze sleepte Simone mee naar het haardvuur. Ze haalde nog wat brandstof uit de bloempot, riep voor de 2e keer 'De Noordpool' en greep Simone stevig vast omdat die anders achter zou blijven.
Na een aantal minuten verschenen ze weer, samen met Sam. 'Kouhoud,' klapperde Isabelle. 'Ehm... Isa, waarom orbde je niet?' vroeg Apple, Isabelle keek haar verbaasd aan. "Ohja, is waar ook, ehm..." ze keek ongemakkelijk naar de grond. "Gewoon niet." zei ze snel en ze duwde Sam opnieuw richting de haard. "Oké iemand laat hem verdwijnen of ik stuur hem dit keer naar de zuidpool." Snel schoten Draco en Kevin naar voren stuurden hem naar huis. Voor het geval zijn ouders thuis waren gingen ze met hem mee zodat hij niet bewusteloos aan zou komen en een hoop paniek zou scheppen. 'Zak,' mompelde Simone als afscheid.
'Aangezien Isabelle ons spel omver heeft gegooid hebben we nu niks meer te doen. Iemand een idee?' vroeg Apple toen de jongens terugkwamen.

“Ik weet wel wat,”� begon Draco, er verscheen een brede, jongensachtige grijns op zijn gezicht terwijl zijn armen zich om Isabelle’s middel sloegen. Deze giechelde en liet haar armen om zijn hals glijden. Hij keek haar zo lief mogelijk aan en zijn neus raakte de hare. Met een glimlach drukte Isabelle haar lippen op die van hem en Draco beantwoordde de kus verwoed.
“Ugh ga dat ergens anders doen wil je.”� walgde Simone die hen met een vies gezicht bekeek. “Ok.”� haalde Draco zijn schouders op en trok Isabelle mee de trap op. “Hé niks van! Terugkomen jij!”� riep Simone nu, het werd ijzig stil in huis. “Die stilte...”� begon Apple zacht. “Niet normaal.”� Simone en Apple keken elkaar aan. Het volgende moment viel het licht uit, het enige licht was nu afkomstig van de haard. “Wat gebeurde er?”� vroeg Kevin geschrokken en hij deinsde achteruit, hierdoor struikelde hij over de zetel en tuimelde op de grond. “Nou, zoals je net zag ging het licht uit, en dat je over de zetel viel heb je vast wel gevoeld.”� antwoordde Simone droog.

“Wat gebeurd er!?”� Isabelle schoot met haar ogen wijdopengesperd overeind maar Draco duwde haar grommend weer neer op het bed. “Draco, wacht nou even!”� ze duwde hem geïrriteerd weg en stapte de gang in. Het was steekdonker en ze zag geen hand voor ogen. Er klonk geruis van een mantel links van haar. Met een ruk draaide ze zich om en wilde haar toverstok uit haar broekzak grissen, maar herinnerde zich dat Draco die nog steeds bij zich had. Ze hoorde iemand ademen, recht voor zich. Bang stapte ze achteruit en keek met grote ogen naar de deur van de badkamer. “Draco?”� fluisterde ze met een trillende stem. Ze kreeg geen reactie. “Wie is daar?”� vroeg ze nu met een angstige ondertoon in haar stem.
Opnieuw hoorde ze het geruis van een mantel, dit keer achter haar. “Draco!”� riep ze nu, ze hoorde voetstappen die haar naderden...Een luide zwiep van een mes of zwaard dat door iemand’s huid kerfde en een luide kreet van pijn... Isabelle ademde uit en kneep haar ogen stijf dicht terwijl ze achteruit stapte en haar hand iets raakte. Er ging een schok door haar heen en ze snakte naar adem.

“Nee!”� Draco sprong voor Isabelle en ving de klap op. Met een luide knal vloog hij door het raam. “DRACO!”� Isabelle wilde overeind springen, hem helpen, hem redden, maar haar lichaam weigerde mee te werken. Hoe hard ze ook probeerde, ze kon zich niet veroeren. “Niets bestaat, verschil is onzin, het is allemaal hetzelfde...”� de persoon in de zwarte mantel verdween in een grijze waas. Een leeg gevoel bestroomde haar lichaam en ze wist het, hij was dood.

Met een kreet opende Isabelle haar ogen weer en ze besefte waar haar hand oplag. Ze gilde en sprong achteruit. Ze had helemaal niet door dat het al te laat was, dat ze al besmet was. “APPLE, SIMONE! HELP!”� brulde ze zo luid zo kon. “Draco, blijf daar!”� riep ze nog richting de slaapkamer en ze gooide de demon een eind verderop. Simone en Apple kwamen de trap opgestormd. Simone hief zonder dat ze het doorhad haar handen op en de demon werd even geplet door onzichtbare ringen die hem fijnknepen maar ook al gauw verdwenen.
De demon lachte, verdween, en verscheen weer achter Apple en Simone. Hij raakte met 1 knokige vinger die hoogst waarschijn zijn pink was, hun huid amper een seconde aan en verdween weer. “Stomme demon!”� vloekte Apple terwijl ze walgend haar hand afveegde aan haar broek. Het licht ging weer aan en Draco en Kevin kwamen de trap opgerend.
“Dat was geen demon.”� kreunde Isabelle, ze snakte opnieuw naar adem en alles werd zwart voor haar ogen, het laatste wat ze voelde was haar hoofd dat hard tegen de grond aankwam...

“Isa?”� langzaam opende Isabelle haar ogen. Er hingen twee grijze ogen vol tranen boven haar. “Draco?”� fluisterde ze hees, haar hoofd voelde zwaar aan en haar been werd doordongen door steken van pijn. Ze trok een gezicht en beet op haar lip, hoe hard ze ook probeerde ze kon de pijn niet negeren. “Doe iets!”� riep Draco in paniek uit toen hij merkte dat Isabelle lijdde. “Doe dan toch iets!”� er liepen tranen over zijn wangen terwijl hij hulpeloos Isabelle’s hand vastnam.
Apple duwde hem opzij en begon de wonde op Isabelle’s been verder schoon te maken. “Houd je kop Draco, ik weet zelf ook dat ze pijn heeft!”� schoot ze uit tegen hem. Simone stond als versteend naast de bank, niet wetend wat te doen. “Leid haar af!”� mompelde Apple tegen haar toen Isabelle’s gezicht opnieuw vertrok van de pijn. “Isa, je zei dat dat ding geen demon was, wat was het dan?”� vroeg Simone snel, ze probeerde niet te laten merken hoe bang ze zelf was. “Het was geen wat, het was een iemand.”� bracht Isabelle nu met moeite uit, ze piepte even pijnlijk en kneep haar ogen dicht. “Hoezo?”� Simone keek haar verward aan en Isabelle’s ogen schoten open. “Hij liep,”� kreunde ze, haar hand kneep die van Draco bijna fijn, “En verschijnselde, demonen schemeren.”� Draco streelde geruststellend door haar haren en ze drukte haar gezicht tegen zijn borstkas zodat haar gil van pijn amper hoorbaar was.


Na een halfuurtje lag Isabelle met betraande ogen in de zetel, ze sliep. Haar been was in een verband verwikkeld, het mes had haar hard geraakt en ze had hierdoor een erge wonde opgelopen. Draco zat naast haar, hij had zijn armen stevig om haar heen geslagen en zijn buik lag op haar hoofd te slapen. In de andere zetel zat Kevin met zijn hoofd achterover en Simone zat naast hem. Haar hoofd rustte op zijn schouder en hij had een arm om haar heen geslagen. Ook zij sliepen, enkel Apple was nog wakker en staarde nietszienend naar het brandend haardvuur. "Hoe had Sam dat toch kunnen doen?" vroeg ze zichzelf af. "Ligt het aan mij? Wat heb ik dan gedaan?" twijfelde ze. "Ik dacht hij mij ook leuk vond," dacht ze verdrietig. Een paar minuten en mijmeringen verder was ook Apple in slaap gevallen.

'Is het gelukt?' klonk een zachte stem. Het was pikdonker in de kamer maar hij wist van wie de stem was. 'Het was een eitje, alleen is er 1 gewond geraakt,' antwoordde hij. Er klonk een diepe zucht. 'Ze hadden beter moeten weten. Hoe kunnen ze nou naar Duistere Kant zijn gegaan?' mompelde de stem weer op dezelfde zachte toon, er klonk een vleug teleurstelling door.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.