FanFic.nl

Villa 13 (afgelopen)

24.

Tosca her point of view
Na een paar uur in de middag kwam ik terug bij het houten huisje. Ik opende de deur en liep recht tegen Bill op. Hij ging automatisch een stap achteruit. “Waarom houd je ons hier nu vast? En waarom heb je Tom hier gehouden en waarom doe je dit?”� ratelde hij aan een stuk door. “Kalm,”� siste ik. Ik sloot de deur. De sleutel stak ik diep in mijn broekzak. Bill balde zijn handen tot vuisten. “Doe toch eens kalm,”� bromde ik. Bills spieren verslapte en hij ging nu naast Tom zitten. “Je gaat hier niet van afkomen, als ik hier uit ben,”� zei Bill dreigend. Ik rolde met mijn ogen. “De reden waarom jij hier zit, is omdat ik je wilde laten weten dat Tom nog leeft, en ik kon het op geen andere manier bewijzen, dus deed ik het zo,”� siste ik. Bill was meteen stil. Ik ging zitten en bekeek hen lang. “En waarom zit Tom hier dan?”� vroeg Bill. Hij wist ook niet van ophouden. Maar ik denk dat ik hetzelfde gereageerd zou hebben. “Omdat ik dat niet aan jou neus ga hangen,”� zei ik. Bill kleurde rood van woede maar Tom kalmeerde Bill. Hij fluisterde wat in zijn oor en toen was het weer stil. Ik ging met mijn vingers over mijn broek. Uren gingen voorbij, het werd donker. Hier wachtte ik op. “Nu ben ik het zat, ik wil hier weg,”� zei Bill. Hij kroop recht en stormde op me af. “Laat ons nu gaan,”� beval hij me. Ik lachte even. “Nee,”� zei ik. Bill leek dat niet te appreciëren en liep recht op me af. Toen hij me wilde duwen lukte dat niet want ik duwde hem naar achter. Hij vloog van de ene kant van het houten huisje naar de andere. Bill keek me verward aan. “Hoe kan dat?”� vroeg hij zich af. In een beweging was ik bij hem. “Dat komt liefje, omdat ik een vampier ben,”� lachte ik. Ik liet mijn tanden zien. Je kon de angst in zijn ogen zien. Hmm, dit kon me nog eens goed uitkomen. “Rustig Bill,”� fluisterde Tom. Ik lachte en ging het huisje uit. Ik sloot de deur natuurlijk.

Bill his point of view
“Tom we moeten hier weg,”� zei ik meteen toen de deur toe ging. “Hoe?”� vroeg Tom. “Ik weet niet,”� bekende Bill. Ik plofte op het matrasje. Ik dacht na. Er moest toch een manier zijn om hier uit te komen. Tom plukte aan zijn schoenveter. Hij wist het ook niet. Ik zuchtte eens diep. “Kom, we gaan wat proberen te slapen,”� zei Tom. Ik knikte en ging liggen, Tom deed hetzelfde. Ik droomde vreemd die nacht. Zéér vreemd.

Die volgende morgen werd ik wakker in mijn eigen bed. Ik greep naar mijn hoofd. Ik had echt zo een hoofdpijn, niet normaal. En ik had zo vreemd gedroomd. Ik rekte me eens stevig uit en kroop mijn bed uit. Tom lag waarschijnlijk nog te slapen. Ik liet hem nog wel even liggen, ik maakte ondertussen het ontbijt al klaar. Wat zouden we kunnen eten? Cornflakes zou voldoende zijn. “Tom!”� gilde ik onderaan de trap. Een halfslapende zombie, in Tom’s lichaam kwam in de plaats. “Hmm,”� bromde hij. “Eten,”� zei ik. “Oké”� zuchtte hij. Hij schoof aan tafel. Ik had alles al klaar gezet dus kon hij beginnen, maar in de plaats daarvan viel hij gewoon weer in slaap. Ik moest wel lachen. Ik goot melk bij mijn cornflakes en begon te eten. Ik sloeg met mijn lepel op de tafel. Tom schoot recht en viel bijna achterover. “Godverdomme, je laat me schrikken,”� bromde Tom. “Je sliep,”� gniffelde ik. Tom gaf me een vuile blik en nam toen wat cornflakes en goot er melk bij. “Wat doen we vandaag?”� vroeg ik. “Niets,”� snauwde Tom. “Oké, wat heeft jou gebeten?”� vroeg ik. “Niets,”� zei Tom. Ik trok mijn wenkbrauwen op van verontwaardiging. “Ik ga me douchen,”� zei ik en verliet de keuken. Damn, dat kind is slecht gezind. Misschien was het, omdat ik hem wakker had gemaakt? Dat zou het wel zijn. Ik nam schone kleren en ging de badkamer in en liet het warme water over me heen stromen. “Ga door, ik wil ook nog de badkamer gebruiken, en het liefst vandaag nog,”� riep Tom. Ik droogde me af en trok mijn kleren aan. “Ja, ja, kom maar alvast,”� zei ik. Tom verdween de badkamer in. Ik deed mijn make-up in mijn kamer, en ging naar Makbule. Mijn lieve engeltje. Ik duwde op de bel. Hun butler deed open. “Makbule, die doorgedraaide boskikker is er weer,”� riep hij. “Bill, wat leuk dat je er bent,”� zei Makbule. Ze stuurde de man weg. “Kom binnen.”� Ik nam haar hand en gaf er een kusje op. Ze gniffelde.
Ik liet me vallen op haar bed. Het veerde lekker. Dat zou nog wel eens handig kunnen zijn…Oké Bill zo ver moet je nog niet denken.“Zeg, Tom was echt slecht gezind, ik hoop dat hij straks wat afgekoeld is,”� zei ik. “Oh, ja?”� vroeg Makbule. Er klonk aarzeling in haar stem maar ik schonk er niet veel aandacht aan. “Ja, hij snauwde me de hele tijd af, echt vervelend,”� zei ik. “Och arme,”� zei Makbule. Ze kwam bij me zitten en drukte een zoen tegen mijn slaap. Ik zoende terug, maar dan op haar mond.

Reacties: